شیخ على نمازى شاهرودى (۱۳۳۳ قمرى ـ شاهرود، ۱۴۰۵ ـ مشهد) که از او به عنوان مجلسى زمان یاد مى‌شود از علماى بزرگ شیعه ‏بود. در زمینه‌هاى فقه، اصول، حدیث، رجال، معارف، عقاید، عبادات، تاریخ، طب، گیاه‌شناسى صاحب تألیف است. در کودکى حافظ کلّ قرآن شد، ‏تدوین فقه استدلالى را در سنّ ۲۲ سالگى آغاز کرد. مستدرک سفینه البحار و مستدرکات علم رجال الحدیث حاصل بخشى از تلاشهاى علمى ‏و تحقیقاتى ایشان است. وى، از شاگردان دوره دوم معارف مرحوم میرزا مهدى اصفهانى به شمار مى‌رود که به مدت ۱۵ سال، دروس فقه، اصول ‏و معارف را در محضر استاد تلمذ نمود. از جمله سجایاى اخلاقى وى تقید به نوافل، انجام مستحبات، زهد، تقوا و فروتنى بود. در نقل احادیث ‏اهل‌بیت : و نشر معارف حقه و اقامه مجالس عزادارى و توسل به اهل‌بیت : سعى بلیغ داشت.‏