ابن اثیر در کتاب الکامل فی التاریخ، گفته است:

رسول خدا (ص) در روز اُحد، جنگ شدیدی نمود و آن‌قدر تیر انداخت تا تیرهایش، تمام شد و سر کمانش، شکست و زه آن، پاره شد. هنگامی که رسول خدا (ص) زخمی شد، علی (ع) با سپر خود از «مهراس»^[۱] آب می‌آورد و زخم‌های حضرت را می‌شست، امّا خون قطع نمی‌شد. وقتی فاطمه زهرا (س) آمد، رسول خدا (ص) را به سینه چسبانید و گریه کرد؛ سپس حصیری را سوزاند و خاکستر آن را بر زخم گذاشت و خون، قطع گردید.

قال إبن أثیر:

وَ قَاتَلَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) بِأُحُدٍ قِتَالًا شَدِیداً، فَرَمَى بِالنَّبْلِ حَتَّى فَنِیَ نَبْلُهُ وَ انْکَسَرَتْ سِیَهُ قَوْسِهِ وَ انْقَطَعَ وَتَرُهُ، وَ لَمَّا جُرِحَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) جَعَلَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَنْقُلُ لَهُ الْمَاءَ فِی دَرَقَتِهِ مِنَ الْمِهْرَاسِ^[۲] وَ یَغْسِلُهُ فَلَمْ یَنْقَطِعِ الدَّمُ فَأَتَتْ فَاطِمَهُ عَلَیْهَا السَّلَامُ وَ جَعَلَتْ تُعَانِقُهُ وَ تَبْکِی وَ أَحْرَقَتْ حَصِیراً وَ جَعَلَتْ عَلَى الْجُرْحِ مِنْ رِمَادِهِ فَانْقَطَعَ الدَّمُ.^[۳]

[۱] . نام آبی است که در اُحد بوده است.

[۲] . المهراس ماء باُحُد. و قیل حجر ینقر و یجعل إلی جانب البئر و یصب فیه الماء لینتفع به الناس.

[۳] . الکامل فی التاریخ ۱: ۵۵۴، البحار ۲۰: ۱۴۴٫