توی مهمانی‌ها مثل بعضی‌ها نبود که اگر حجاب کسی کامل نباشد، اخم و تخم کند، یا نیش و کنایه بزند، یا روی خوش نشان ندهد و پا شود از آن‌جا برود تا مثلاً اعتراض کرده باشد. نه. با روی خوش‌اش و زبان نرم‌اش کاری می‌کرد که توی دل همه جاز باز می‌کرد و می‌گذاشت هر کس به اندازه‌ی فهم خودش تصمیم بگیرد چه جوری رفتار کند، یا چه جوری حرف بزند، یا چه جوری لباس بپوشد که باعث گناه نشود.

قاصد خنده رو، ص ۲۰۶٫