واقعه عاشورا به سبب جایگاه ویژه آن در تاریخ اسلام، به‌ویژه تاریخ تشیع، در طول تاریخ مورد عنایت بسیاری از مورخان تاریخ اسلام و مقتل نویسان بوده است؛ اما با گذشت زمان و گسترش مراسم عزاداری و سوگواری، به‌ویژه از دوره حاکمیت فراگیر دولت شیعی صفویه، به دلایل گوناگون، برداشت‌های گوناگونی از این واقعه شده و یا بر برخی از برداشت‌ها تأکید بسیار شده است؛ بر این اساس پژوهش حاضر به مطالعه و جریان شناسی تاریخی مهم‌ترین و مشهورترین قرائت از واقعه عاشورا، یعنی قرائت سوگوارانه و احساسی – عاطفی از دوران صفویه تا مشروطه پرداخته و پس از ارائه پیشینه این قرائت، به مهم‌ترین ویژگی‌های آن می‌پردازد. در ادامه، زمینه‌ها و عوامل ترویج این برداشت، موردبررسی قرار گرفته است.