در هر کسی این سه امر باشد، او به سعادت نائل شده است. از رموز سعید بودن، با سعادت زندگی کردن داشتن این سه چیز است. وقتی به نعمتی می‌رسیم، حمد بکنیم، ستایش حق تعالی داشته باشیم، وقتی دیدیم که روزی کندی می‌کند، درهای رزق روان نیست و عوض بارش، خشکسالی شده است. «فَلْیَسْتَغْفِرِ اللَّهَ»[۱] هر دوی این‌ها الهام از قرآن شریف است و مسئله‌ی بعدی آن هم همین‌طور است که فرمود: «فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً * یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراَ * وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ»[۲] همه نوع وعده ها فرع بر استغفار است. «وَ مَنِ اسْتَبْطَأَ الرِّزْقَ»[۳] کسی ببیند که در رسیدن به روزی گرفتار کندی شده است، مدام باید چشم به راه باشد و نمی‌رسد، روزی باید به موقع برسد ولی وقت آن رسیده است که برسد، نرسیده است. معلوم می‌شود که یک جایی به مانع برخورد کرده است.
روزی همه را خدای متعال در مخازن خود ذخیره کرده است. هیچ عبدی نیست مگر اینکه خدای متعال روزی او را هم خود به عهده گرفته است و به عهده گرفته است نه اینکه الآن خلق می‌کند، اصلاً دارد. «وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ»[۴] آن‌جا برای شما ذخیره کرده است. نه تنها رزق دنیا را، خداوند منّان بهشت را برای تک تک ما آماده کرده است. یعنی برای هر بنده‌ای که آفریده است، بهشتی برای او منظور فرموده است. در این آیات کریمه‌ای که ما بهشت را به ارث به شما دادیم، در ذیل آن دارد که جهنّمی‌ها در جهنّم می‌بینند عجب جاهای آن‌ها به یک کسانی دیگر داده شده است. قصرهایی برای این‌ها بوده است، با گناه خود را محروم کردند و گرفتار آتش جهنّم شدند.
[۱]– بحار الأنوار، ج ۶۸، ص ۴۵٫
[۲]– سوره‌ی نوح، آیات ۱۰ تا ۱۲٫
[۳]– بحار الأنوار، ج ۶۸، ص ۴۵٫
[۴]– سوره‌ی ذاریات، آیه ۲۲٫
پاسخ دهید