شهید محلاتی بارها در شورای عالی سپاه می‌گفت «جنگ رو رسالت اصلی سپاه بدونین!»

و به اجرای اوامر امام تأکید داشت.

می‌گفت «تموم تصمیم‌گیری‌های سپاه باید مو به مو به دستور شخص حضرت امام باشه.»

میانه‌اش با فرماندهان جنگ خیلی خوب بود. شهید ابراهیم همت، شهید حسین خرازی، شهید مهدی باکری، شهید احمد کاظمی و خیلی‌های دیگر تا می‌دیدندش، باهاش حرف می‌زدند و دل سبک می‌کردند.

یکی از تأثیرگذارترین و بهترین کارهای حاج آقا محلاتی هماهنگی بین ارتش و سپاه بود. در جمع‌هایی که از فرماندهان هر دو نیرو آن‌جا بودند، می‌گفت «حضرت امام دل‌شون پیش همه‌ی شماست.»

این را من با چشم‌های خودم هم دیدم. در پایان جلسه‌ای که با فرماندهان ارشد سپاه و ارتش رفته بودیم خدمت امام، وقتی می خواستیم از اتاق بیاییم بیرون، حضرت امام دست سرهنگ صیاد شیرازی را گرفتند و گذاشتند در دست سردار محسن رضایی و دست خودشان را هم گذاشتند روی دست‌های هر دوشان. دیگر لازم نبود حرفی زده شود. امام با تمام وجودشان حرف دل‌شان را زده بودند.

حاج آقا محلاتی تا آن‌جایی که از دست‌اش برمی‌آمد، تلاش کرد سپاه و ارتش با هم باشند و این باعث شد تأثیر زیادی در جنگ به وجود بیاید. برای این کار از جان‌اش مایه می‌گذاشت. آمدن بعضی‌ها به جبهه تا حد اهواز و قرارگاه و این‌ها بود، اما او یا در یگان‌های رزم بود، یا در خط مقدم، یا جایی که امکان بمباران می‌رفت، یا حتی در دل دشمن.

قاصد خنده‌رو، ص ۱۶۰ و ۱۶۱٫