درحدیثی می فرماید: خداوند صد رحمت خلق فرموده است ؛ یک رحمت را درمیان خلق پخش نمود که با این رحمت همه ی مخلوقات وجود و بقاء دارند. جمادات، کوه ها، دشت ها و سایر مخلوقات در سایه ی آن رحمت هستند، محبّت و ترحم پدر و مادر به فرزندان، محبّت حیوانات به فرزندان خویش، محبّت مخلوقات به یکدیگر و خلاصه هر خیر و خوبی، همه و همه از آن یک رحمت از است!

نود و نُه تای دیگر را به علاوه ی آن یک رحمت، برای قیامت قرار داده است! خداوندِ ارحم الراحمین، آن همه رحمت را برای آنجا که انسان نیاز فراوان به رحمت دارد، ذخیره کرده است.