آیا حالا که دانسته  ایم به واسطه  ى ترک واجب و فعل حرام و مراعات نکردن حلال و حرام و دستورهاى الهى به چنگال گرگ ها گرفتار آمده ایم، باز هم نباید بدانیم چه کار کنیم؟! راه نجات، فرار و بازگشت الى اللّه :«فَفِرُّوآاْ إِلَى اللَّهِ» ⁽سوره ى ذاریات، آیه ى ۵۰٫⁾ و گریختن به سوى اولیاى او است؛ زیرا اگر قلم تکوین و اراده  ى تکوینیّه ى خدا نباشد هیچ قدرتى ولو بخت النّصر نمى تواند ضررى برساند. حتى اگر انسان بخواهد محرّمات را انجام دهد و یا مقامات و مناصب محرّمه را اشغال کند بدون اذن تکوینى خدا ممکن نیست آن همه ظالمین مى خواستند ظلم کنند ولى چون در قضا و قدر الهى بنا نبود، جلوى ظلم آن  ها گرفته شد. آیا با این که همه گرفتاریم، باز هم نباید به فکر یکدیگر باشیم؟! چه  قدر کار ما دور از خیر و سعادت است. مجلس ختم «أَمَّن یُجِیبُ» ⁽سوره ى نمل، آیه ى ۶۲٫⁾ هم چه بسا براى اغراض خودمان باشد. آیا ختم بدون توبه مى شود؟! و آیا سودى به حال ما دارد؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد