«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ‏».

مقدّمه

ماه شعبان، ماه مراقبه برای خودتان و برای خودمان قرار بدهیم، بین خود و خدا هر روز یک تأمّلی در ابتدای روز، و یک محاسبه‌ای در انتهای روز داشته باشیم و ببینیم چه کاری را برای خدای متعال انجام داده‌ایم، هر مقدار که برای خدای متعال انجام نداده‌ایم عمر خود را تلف و ضایع کرده‌ایم، و خدا نکند که گناهی هم واقع شده باشد، در این صورت خودمان را به آتش کشیده‌ایم و بدبخت شده‌ایم.

اگر انسان در ماه شعبان گرفتارِ گناه بشود خیلی بد است، آلودگی در محضر حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، در میهمانی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم خیلی بد است، پس مسئله‌ی اول این است که از فرصت ماه شعبان که مقدّمه‌ی ورود به ماه مبارک رمضان است، و می‌خواهید برای میهمانی ماه خدا آماده بشوید، این لباس تقوای شما خیلی مزیّن شده باشد و ماه مبارک رمضان ماهِ متّقین است.

نکته‌ی دوم این است که آخرِ سال است، هر کسی در هر کاری که هست بیلانِ سال می‌دهد، شما هم ببینید که در این سالی که طلبه‌ی امام زمان روحی فداه بودید یک سال در محضر امام زمان روحی فداه چکار کرده‌اید، بنشینید و تأمّلی کنید که آیا سود کرده‌اید یا ضرر کرده‌اید، باخته‌اید یا برده‌اید. اگر الآن به شما اجازه بدهند که به محضر امام زمان روحی فداه برسید و حضرت از شما بپرسند که در این سال چکار کردید، تأمّلی کنید و ببینید که چه چیزی دارید که به حضرت تقدیم کنید، حاصل و میوه‌ی عمر شما در این یک سال چه بوده است، بعد هم، هم این گوینده و هم شما، از همین الآن برای سال آینده‌ی خودمان پیش‌بینی‌هایی داشته باشیم که غفلت‌های سال گذشته در سال آینده با ما نباشد. سال تجارت با خدای متعال باشد، سالِ سودِ محض باشد و سالِ سود محض باشد و هیچ ضرری در آن نباشد.

نکته‌ی چهارم «سفر» است، این ایام تعطیلی هم تهدید است و هم فرصت؛ و شاید تهدیدِ آن بیشتر از فرصت آن باشد، انسان واردِ بعضی از محیط‌ها می‌شود که گاهی قابل کنترل برای انسان هم نیست، لذا باید خیلی با مراقبه باشید، این مأمورین آتش‌نشانی را ببینید که لباس ویژه دارند، چون می‌خواهند به آتش بروند، شما هم در جامعه‌ای که امروز آلودگی زیادی دارد و مراقبه در این جامعه کم است و بدبینی زیاد است و پرخاش زیاد است و اعصاب‌ها خراب است، باید با افراد قاطی نشوید، نباید قاطیِ جامعه بشوید و این جامعه کشتی می‌خواهد، یک دریایی است که دریای طوفانی است و ما را غرق می‌کند. هم خیلی به اتصال به کشتی اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین دقت داشته باشید و از یاد امام زمان روحی فداه غافل نباشید، ان شاء الله هر روز صبح‌ها بلند شوید و یک نماز امام زمان روحی فداه بخوانید، یکی از برنامه‌ریزی‌های شما نماز امام زمان روحی فداه باشد، هر هفته یک مرتبه نماز جعفر طیّار را جدّی بگیرید، از نمازهای بسیار مهم و پُربرکت است و مورد علاقه‌ی همه‌ی اولیای الهی بوده است، از نماز جعفر طیّار هم غفلت نکنید، و امیدوار هستم که سحری از شما فوت نشود، «کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ * وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ»[۲]، ماه شعبان ماه استغفار است، ماه روزه است، ماه مناجات است، و این سحر شعبان با سحرهای ماه‌های دیگر تفاوت دارد، سحر داشته باشید، آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف به من فرمودند… سعی می‌کنیم هر شب ایشان را یاد کنیم، یعنی من هر شب با آقای بهجت رضوان الله تعالی علیه معامله دارم، ایشان هم خیلی اهتمام داشتند که من آدم بشوم اما به آرزوی خود نرسیدند، یکی از چیزهایی که به من فرمودند این بود که اگر خسته بودی و دیدی اگر در بستر بخوابی سحر بیدار نمی‌شوی نخواب، تکیه بده که راحت نباشی، آن سحر را از دست نده، یعنی اینقدر مهم می‌دانستند، رسماً می‌فرمودند رختخواب پهن نکن و در بستر نرو، نشسته بخواب که سحر را از دست ندهی.

سحر خیلی مهم است، آقای بهاءالدینی اعلی الله مقامه الشّریف کمی آسانتر کردند و فرمودند اگر حال نماز خواندن نداری هم نماز سحر را نخوان، ولی سحر بلند شو و یک «یا الله» بگو، آن «یا الله» سحر خیلی مهم است.

برکات سحر را از دست ندهید، خودتان را عادت بدهید که سحرها بیدار باشید، حال که دیگر مقدّمه‌ای برای سحرهای ماه مبارک رمضان هم هست، ان شاء الله جدّی‌تر با سحرها برخورد کنیم.

در این مسافرت هم ادا در نیاورید که مثلاً بگویید ما آخوند شده‌ایم و تافته‌ی جدا بافته‌ای هستیم، نه، ادای آخوندی خوب نیست، این‌هایی هم که به این موضوعات عادت می‌کنند ریاکار بار خواهند آمد، چیزی که بد است در خلوت بد است و در جلوت هم بد است، چیزی هم که خوب است در خلوت هم خوب است و در جلوت هم خوب است، بنابراین صادق باشید، همان چیزی که هستید باشید، با مردم همینطور باشیم، خودمان را همانطور که هستیم نشان بدهیم.

اما داشتنِ اخلاقِ خوب، صاحبِ اخلاقِ خوب، «کالصّائمِ نَهارَهُ ،القائمِ لَیلَهُ»[۳] است، بهترین شما کسی است که اخلاق بهتری داشته باشد، با مردم خوش‌ارتباط باشیم.

«إِنَّ لِأَهْلِ اَلْجَنَّهِ أَرْبَعَ عَلاَمَاتٍ»[۴]، اولینِ آن‌ها «وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ» است، روی باز داشته باشید. امروز گرفتاری زیاد است، تبلیغات هم زیاد است، مردم افسردگی زیادی دارند، از افضل عبادت شاد کردن قلبِ مؤمنین است، به هر کجا که می‌روید آنجا «خضر» باشید، نام جناب خضر «خضر» نیست، ولی چون به هر کجا که می‌رفت آنجا سرسبز می‌شد این عنوان را به ایشان داده‌اند، ایشان پیغمبر و از یاران امام زمان روحی فداه هستند، در آن جلسه‌ی شنبه هم عرض کردم که حضرت حجّت ارواحنا فداه فرمودند «والله من کسی هستم که خضر آرزوی دیدار من را دارد»، حضرت خضر علیه السلام علاقه‌ی خیلی زیادی به حضرت حجّت ارواحنا فداه دارند، آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف داستان‌هایی از بودنِ جناب خضر علیه السلام در کنار حضرت حجّت ارواحنا فداه نقل می‌کردند، می‌گفتند در حرم حضرت رضا صلوات الله علیه، کسی که با علوم غریبه فهمیده بود که امام زمان روحی فداه آنجا هستند، دیده بود عدّه‌ای در ذی عرب، خیلی جمیل و جلیل به حرم وارد شدند، شیفته شده بود اما نمی‌دانست کدامیک از آن بزرگواران امام زمان روحی فداه هستند، و بالاخره کنار یک کسی رصد کرده بود که از او بپرسد، و او هم خیلی در عالَمِ خود بوده است، همینکه نماز تمام می‌شود و این شخص می‌خواهد دامانِ او را بگیرد که از ایشان بپرسد که به من بگویید امام زمان روحی فداه کدام بزرگوار هستند، ناگهان می‌بیند که بزرگواری صدا زد «یا خضر! تعال، ان المهدی قدراه»… دیدم دستپاچه شد و به دنبالِ حضرت دوید…

اجمالاً این حضرت خضر علیه السلام به این جهت «خضر» هستند که به هر کجا که می‌روند آنجا آباد می‌شود، آنجا سرسبز می‌شود و نشاط و خرّمی دارد، ان شاء الله شما به هر کجا که می‌روید در آنجا خضر باشید، سعی کنید در این مدّت گناهی از شما ثبت نشود، خودتان را کنترل کنید، روزهایی که گناه نکردید بعنوان شکر نعمت بنویسید، بنویسید که چند روز در این ایام تعطیل بر من گذشت و من خدا را شکر که یک گناه نکردم، خودِ این موضوع برای شما نور بهمراه دارد، اصلاً به تبلیغ نیاز ندارید، اگر انسان حقیقت داشته باشد مردم تحت تأثیر حقیقت هستند، وگرنه این تبلیغ‌های ما خیلی نقش ندارد (البته خدا نکند که این هم برچیده بشود) شاید علّت این کم‌تأثیر بودن این است که به دیگران می‌گوییم، ولی آن حقیقت خودمان که بجوشیم و دیگران در ما حقیقت ببینند خیلی وجود ندارد.

دوم «خدمت کردن» است، خدمت در هر کجا، در هر شعاعی می‌توانید خدمت کنید، ابتدا به پدر و مادرتان کمک کنید، شما سفره بیاورید و اجازه ندهید مادرتان سفره بیاورد، در کارهای خانه به مادر کمک کنید، اگر پدر کاری دارد انجام بدهید، این بزرگواران در اولویت اول قرار دارند، این کار جزوِ اولویت‌های اخلاقی ماست، و خاصیتی که دعای پدر و مادر دارد، هیچ چیزی جای دعای پدر و مادر را نمی‌گیرد.

دیگر «صله رحم» است، صله رحم را احیاء کنید، با اقوامی که هیچ وقت ارتباط نداشته‌اید ارتباط بگیرید، یک تماس بگیرید، اینطور او متوجه می‌شود که شما او را به حساب آورده‌اید و اکرام و احترام کرده‌اید، صله رحم را بعد از احسان به والدین احیاء کنید.

نکته‌ی دیگر «احسان به همسایه‌ها» است، دقّت کنید، اگر همسایه‌ای مشکلی دارد به سراغ او بروید، و جوان‌های همسایه را احترام کنید، دعوت کنید، دعوت کنید برای انس با آن‌ها، احسان و محبّتی به آن‌ها داشته باشید.

در سفر هم که الحمدلله عازم سفر جهادی هستید، این همه‌ی نکات در آنجا هم هست، در آنجا هم شما با پدر و مادرتان بصورت تلفنی در ارتباط باشید و مدام از آن‌ها خبر بگیرید و اگر می‌توانید کمک‌هایی هم از راه دور داشته باشید قطعاً این کمک‌ها را انجام بدهید، با اقوام خودتان مرتبط باشید، و آنجا هم که هستید همسایه‌هایی دارید، جوان‌ها را می‌بینید، اجمالاً این ارتباط که قرآن کریم می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا»[۵]، سومین دستور «رابطوا» است، به معانی مختلف و درجات مختلفی که دارد، یکی از معانی آن که آقای طباطبایی هم روی این معنی خیلی اصرار دارند «تنظیم ارتباطات شما» است، اخوت را در شما ببینند، ببینند که یک برادری به اینجا آمده است، آن‌ها برادری شما را در جاذبه‌های اخلاقی ببینند، در امانتداری و چشم‌پاکی و پاک‌دامنی و طیب کلام ببینند، این‌ها خیلی مهم است.

امیدوارم ان شاء الله ضمن اینکه شما اخلاقاً سفیر امام زمان روحی فداه هستید و باید بوی امام زمان روحی فداه را در شما بشنوند، خلقِ حضرت را در شما ببینند، مهربانی حضرت را در شما ببینند، و خداترسی و امید شما را به رحمت خدا به وضوح ببینند، کارهایی هم که از شما ساخته است بی‌مضایقه در طبق اخلاص بگذارید، از زیر کار فرار نکنید، از زیر بار مسئولین شانه خالی نکنید، شما زیر نظر هستید و شما را با ذره‌بین نگاه می‌کنند که ببینند آیا می‌خواهید از سرِ خودتان باز کنید یا می‌خواهید یک کار زیبایی انجام بدهید، هر کاری که می‌کنید ولو کم باشد، «خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا»[۶]، کار هر مقدار که باشد باید کار زیبا باشد، کارِ محکم باشد، کارِ قابل قبول باشد، بعد هم این زرنگی را هم داشته باشید که باطن باید با ظاهرِ خوب تزیین پیدا کند، این تزیین ظاهری هم خیلی مهم است، کار را اینطور انجام بدهید که ضمن اینکه محتوا دارد ظاهرِ زیبایی هم داشته باشد، و مردم این را ببینند که شما اهل هنر هستید، خودِ طلبگی هنر است، انتخاب طلبگی دلیل بر هنرمند بودنِ شماست، الحمدلله این هنر را دارید که در میان این همه صحنه‌ها شما صحنه‌ی نوکری امام زمان روحی فداه را انتخاب کرده‌اید، چه کاری زیباتر از این؟ چه جبهه‌ای مبارک‌تر از این؟ ولی کارهای خودتان را هنرمندانه انجام بدهید، اینکه کار کنید… گاهی انسان احسان هم می‌کند و همزمان فحش هم می‌شنود! چون بلد نیست و یا با منّت همراه می‌کند و یا با توقعات همراه است و یا احسانِ او بنحوی است که می‌گوید ای کاش این کار را نمی‌کرد.

کار باید محتوا داشته باشد و شکلِ ظاهریِ آن هم هنرمندانه باشد.

ان شاء الله در امان خدای متعال باشید، من این جمله را تکرار می‌کنم، که مرحوم آیت الله العظمی آقا سیّد جمال‌ گلپایگانی اعلی الله مقامه الشّریف که هم مرجع تقلید بودند و هم عارف بودند و هم مرادِ آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف بودند و آقای بهجت رضوان الله تعالی علیه خیلی از ایشان یاد می‌کردند و خیلی به ایشان علاقه داشتند و فرمودند که خودم کرامت‌هایی از ایشان دیده بودم، ایشان زمانی که خداحافظی می‌کردند می‌فرمودند که «شما را به خدا می‌سپارم» و بعد کمی تأمّل می‌کردند و می‌گفتند: «خدا را هم به شما می‌سپارم».

هوای خدای خودتان را داشته باشید، هم شما را به خدا می‌سپارم و هم پیام آقا سیّد جمال گلپایگانی را هم به خودم و شما می‌رسانم که خدا را هم به شما می‌سپارم، ان شاء الله با امام زمان روحی فداه عشق و صفا کنید، آنجا جاهای خلوت پیدا می‌کنید، دشت و کوه و بیابان است، گاهی به آنجاها بروید و بنشینید و با حضرت حجّت ارواحنا فداه حرف بزنید، آقای من! من شما را خیلی دوست دارم، من در به در شما هستم، عشق شما من را به اینجا کشانده است.

این تلقین است، همین گفتار خودتان… آهسته آهسته می‌بینید که اینطور شدید، دیگر نمی‌توانید حضرت را فراموش کنید، خیلی با حضرت مأنوس باشید، و گاهی یک نمازی، بدونِ اینکه کسی بداند یا توقعی داشته باشید به محضر مبارک حضرت حجّت ارواحنا فداه تقدیم کنید، یک سوره از قرآن کریم تقدیم کنید، یا اگر پیرمردی را دیدید و خواستید تا کارهای او را انجام بدهید نیّتِ تقرّب به حضرت و هدیه به حضرت انجام دهید، خیلی با حضرت نزدیک بشوید، ان شاء الله.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم سفر آخرت را بر همه‌ی ما مبارک و بی‌خطر قرار بده.

خدایا! سفرمان را سیر به سوی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین قرار بده.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم این سفر جوانی را برای این عزیزان ما پُرذخیره قرار بده.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم اخلاص و نشاط و برکت به کارهای این عزیزان عنایت بفرما.

خدایا! این‌ها را وجیه بالحسین علیه السلام عندک و عندالناس مقرر بفرما.

خدایا! همه‌ی کارهای این جوانان را قبول بفرما.

خدایا! همه‌ی کارهای این جوانان را زیبا بفرما.

خدایا! نیّاتِ این جوانان را توحیدی بفرما.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم این جوانان را خستگی ناپذیر بفرما.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم به این جوان‌ها در همه‌ی عمرشان عاشقانه مأموریت عنایت بفرما.

خدایا! دیدار امام زمان روحی فداه را در این سفر نصیبِ این جوان‌ها بفرما.

ان شاء الله سالم باشید، صالح برگردید، صلاح‌پرور باشید، شکارچی‌های خوبی باشید، دل‌ها را برای امام زمان روحی فداه شکار کنید و وقتی برگشتید موفقیت و پیروزی شما برای ما سوغاتی باشد، ان شاء الله.

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] سوره مبارکه ذاریات، آیات ۱۷ و ۱۸

[۳] منیه المرید، صفحه ۱۰۰ (مَن طَلَبَ العِلمَ فهُوَ کالصّائمِ نَهارَهُ ،القائمِ لَیلَهُ ، وإنَّ بابا مِنَ العِلمِ یَتَعَلَّمُهُ الرَّجُلُ خَیرٌ لَهُ مِن أن یَکونَ أبو قُبَیسٍ ذَهَبا فأنفَقَهُ فی سَبیلِ اللّه)

[۴] تنبیه الخواطر و نزهه النواظر، جلد ۲ ، صفحه ۹۱ (عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ سِنَانٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ: إِنَّ لِأَهْلِ اَلْجَنَّهِ أَرْبَعَ عَلاَمَاتٍ وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسَانٌ لَطِیفٌ وَ قَلْبٌ رَحِیمٌ وَ یَدٌ مُعْطِیَهٌ .)

[۵] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۲۰۰ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ)

[۶] سوره مبارکه ملک، آیه ۲ (الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ)