روز دوشنبه مورخ ۲۷ تیر ماه ۱۴۰۱ به مناسبت فرارسیدن «عید غدیرخم» و ایام ولایت حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، دومین شب از مراسم جشن این عید بزرگ در مسجد جامع ازگل با سخنرانی «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
مجدداً عیدالله الأکبر را، بزرگترین حادثه‌ی تاریخ خلقت، غدیر خم، ظهور حکومت خدا، ولایت مطلقه‌ی حق تعالی در وجود امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه و بیعت موحدان با پرچم توحید و استقرار همه‌ی ارزش‌ها در کانون غدیر که بصورت یک چشمه و جریان زندگی برای همیشه مایه حیات و نشاط گردید به امام زمان ارواحنا فداه و به شما مؤمنین تهنیت و تبریک عرض می‌کنم.
جشن ده کیلومتری غدیر
این اولین دوشنبه شبی است که خلوتی مجلسمان را تجربه می‌کنیم و خوشحال هستیم که الحمدلله همه در خیابان ولیعصر بسیج شدند و تداعی حضور عاشقان در دوران اربعین در کربلاست، انسان به هر کجا که می‌رود موکبی هست، انواع تنقّلات و پذیرایی‌ها جاری است، امروز هم خیابان ولیعصر همه هم میزبان هستند و هم میهمان، یک قیامت و محشر و غوغایی است، و ما در این جهت خوشحال هستیم.
ما دو سه دهه است که در بنیاد بین المللی غدیر جلسات هفتگی مستمر، ارتباط با همه وزرا و مسئولین و اندیشمندان و گروه‌های مختلف، با علما، با متخصصین غدیر کار شده است و امسال هم بحمدالله جلوه‌های جدیدی است، هم جلسه‌ای که با همه‌ی مسئولین معارف شبکه‌های مختلف صدا و سیما داشتیم، مدیر رادیو بودند، بالاخره همه قول دادند مردانه هرچه دارند به میدان بیاورند و الحمدلله آوردند. آن چیزی که آرزوی ما بود، می‌بینیم آرام آرام در حال جوانه زدن است، و آن مردمی شدنِ این قضیّه، گفتمان عمومی شدن مانند عاشورا، عاشورا در زندگی مردم است، عاشورا در خلوت و جلوت، وقتی ماه محرّم می‌رسد همه‌ی دل‌ها کربلایی هستند، غدیر مانند عاشورا نبود، ولی الحمدلله شبیه به عاشورا می‌شود، که اگر این سفره پهن بشود، وجود مقدّس امیرالمؤمنین صلوات الله علیه دل‌های شیعیانشان را بر سر این سفره بیاورند و منّت بگذارند و پذیرایی کنند، دیگر مقدّمات ظهور است، آن عزاداری یک طرف، ولی بیعت با ولایت، تجدید عهد با غدیر و جبران خسارتِ سقیفه، که آمده‌ایم که آمده باشیم، آن‌ها آمدند ولی نیامدند، دو سه ماه بیشتر طول نکشید که بیعتشان را با امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نادیده گرفتند، بیعت شکستند و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه منزوی شدند.
ولی وقتی یک بیداری عمومی پیش بیاید، خود مردم بجوشند، به میدان بیایند، حرکت‌های مردمی شکست نمی‌خورد، حرکت‌های مردمی همیشه ماندگار است و اثرگذار است.
خدای متعال را شکر می‌کنیم که این اولین سالی است که… این موج را فقط در تهران نبینید، حالا چون دبیرهای ما از بنیاد بین المللی غدیر در تمام استان‌ها دست اندرکار هستند و الحق و الانصاف باید از استانداران این دولت و شهرداران و مسئولینی که می‌توانستند در اوضاع فرهنگی اثرگذار باشند، باید از همه‌شان تشکّر کنیم، ما در تمام استان‌ها، در مجموعه رؤسا جلساتی بوده است، با اصناف جلساتی بوده است، حاصل این امر هم بحمدالله این نوع جوشش و این نوع جلال و جبروت غدیر است که انسان واقعاً احساس خجالت در برابر مولی الموحدین امیرالمؤمنین صلوات الله علیه می‌کند، ما قابل نیستیم و شما به حضور می‌پذیرید.
این رشد و جهش و نقطه‌ی عطف شدنِ شما مردم ایران در امسال را، باید به یکایک شما و به همه ملّتمان تبریک عرض کنیم، و با عمق وجودمان بگوییم «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ مَولَانَا أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ المعصومین عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ».
نکاتی ارزشمند از آیه تبلیغ
در ادامه‌ی عرایض شب گذشته که گفتیم چهار آیه در سوره مبارکه مائده در مسئله امامت و زعامت و وصایت بلافصل و انحصار ولایت بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در امیرالمؤمنین صلوات الله علیه حجّت را بر همه تمام کرده است.
یکی آیه تبلیغ بود که شروع کردیم و یک نکته‌ی آن را گفتیم و دو نکته‌ی آن باقی ماند.
خدای متعال در آیه تبلیغ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را مأمور کرد که «مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ»[۲] را تبلیغ کند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم چیزِ تبلیغ نشده از نظر توحید و اعتقادات و اخلاقیات و احکام شرع نداشتند که خدای متعال بفرماید آن‌ها را تبلیغ کن، این یک چیزی است که تابحال بطور رسمی مردم در مقام اجراء نیامده‌اند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نماز را اجراء کرده است، روزه را اجراء کرده است، نهادینه کرده است، هشتاد و سه جنگ را هدایت کرده است، شهادت را برای مردم یک امرِ مطلوبِ فرهنگ کرده است، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم همه‌ی احکام اسلامی را هدایت کرده است و جاری شده است، ولی مسئله‌ی امامت و ولایت در حد حرف بوده است، اینطور نبوده است که این را در یک جریان رسمی به اجراء بگذارند، این اولین مرتبه بود که در غدیر، طی یک برنامه‌ی الهی، بعنوان یک دستورِ خدای متعال، فرمان محکم، خدای متعال صد و بیست هزار حاجی را در بیابان، با وجود پیغمبر خود جمع کرد و در آن هوای گرم سوزان، برای اینکه به عالم بگوید که مسئله خیلی مهم بود، می‌ارزید که مردم زیر آفتاب سوزان، عرق‌ریزان، که زیر پایشان طاول می‌زد، این‌ها لباس‌های خود را زیر پای خود می‌گذاشتند که طاقت بیاورند.
در این فضا معلوم می‌شود که مهم‌ترین مسئله عالم است که مردم باید در این فضا طاقت بیاورند و یک امر مهمی را، یک جریان سیاسی و الهی را، خدای متعال با وجود پیامبر خود پیاده کند، تا فردا عدّه‌ای نادان نگویند که دین چه ارتباطی با سیاست دارد.
معنی جدا کردن مدیریت و تدبیر از زندگی شیعه «ذلّت‌پذیری شیعه» است، که شیعه بگوید ما عرضه نداریم خودمان حاکم الهی داشته باشیم، باید فاسق‌ها و فاجرها و زورگوها و ظالم‌ها و شراب‌خوارها حکومت و دولت را در دست بگیرند، ما هم یک فرضیه غلطی از صبر داشته باشیم و منفی معنی کنیم و بگوییم باید صبر کنیم.
صبر یعنی مقاومت، صبر یعنی جبهه‌ای بودن، صبر هم دفاع است و هم حمله است، معنی آن کار صبر نیست، بلکه صبر همین است که انسان زیر پرچم امیرالمؤمنین صلوات الله علیه مردانه بایستد و فرار نکند.
وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم برای اینکه اسلام را دین زندگی معرّفی کنند، دین سیاست معرّفی کنند، دین تدبیر معرّفی کنند، دین عزّت معرّفی کنند، دین اقتدار معرّفی کنند، مهم‌ترین آیین بزرگداشت را فقط در مرحله‌ی غدیر بوجود آورده است و لا غیر.
نه ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اینقدر سر و صدا داشت، نه بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اینقدر سر و صدا داشت، نه هیچ حادثه‌ی دیگری.
مهم‌ترین حادثه‌ای که در حیات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم سر و صدا ایجاد کرد حادثه غدیر بود، و این فرمان خدای متعال که «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ»، دستور تبلیغ جدّی داد، بعد هم تهدید کرد که اگر این جریان اجرایی نشود و مردم در یک مجرای عملیِ عینیِ جامعه ایمان نیاورند که حکومت از جانب خداست و برای تأمین سعادت باید امین‌ترین فرد، عالم‌ترین فرد، خوش‌سابقه‌ترین فرد و ممتازترین فرد عالم در رأس هرم قرار بگیرد تا مردم آن قلّه را ببینند و خودشان را بالا بکشند تا مثل او بشوند.
امیرِ هر جامعه‌ای، زمامدارِ هر جامعه‌ای، الگوی آن جامعه است.
چه کسی بهتر از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بود که بشود او را الگو کرد؟
«لاَ یُسْبَقُ بِقَرَابَهٍ فِی رَحِمٍ، وَ لاَ بِسَابِقَهٍ فِی دِینٍ»،[۳] هیچ کسی در هیچ چیزی مانند امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نبود، نه در انتساب به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، نه در سابقه ایمان، نه در سابقه جهاد، نه در سابقه ایثار، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در همه‌ی این‌ها منحصر به فرد بودند.
لذا خدای متعال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را مأمور به تبلیغ کرد، نه تبلیغ منبری، بلکه تبلیغ عملی، فرمود مردم را جمع کن تا با امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بیعت کنند.
یک حادثه‌ی عینیِ سیاسی بود، خدای متعال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را مأمور کرد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم این را اجرایی کرد، سه روز صد و بیست هزار حاجی را در این آفتاب نگه داشتند و یک به یک آمدند و با امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بیعت کردند، و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم روز غدیر امارتِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و یازده امام بعد از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را از آن‌ها خواستند، این دستور خدای متعال است که همه بیایید و اقرار کنید.
با امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بیعت کردند، با امامان بعد از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه هم اقرار کردند و ایمان خودشان را اعلان کردند.
خدای متعال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را مأمور کرد که نام مبارک حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف را چند مرتبه ببرند و این را نرخ کنند، که این قضیه قضیه‌ی یک روز نیست، این یک چشمه‌ی جاری است، می‌رود تا قیام حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف، باید شما زیر این پرچم تا آنجا باشید، این یک امر مقطعی نیست، مربوط به یک عصر و یک جمعیت نیست، فرازمانی است، فراملّی است، فرانژادی است، فرامرزی است، بین المللی است، باید این پرچم ولایت در تمام ازمنه داشته باشید تا حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف بیایند و او این بذرها را به ثمر برساند و کام بشریت را با عدالت جهانی شیرین کند و توحید را در همه‌ی اقطار عالم پیاده کند.
لذا اگر این امر را که سه خاصیت دارد، یک خاصیت آن این است که اگر کسی زحمت کشیده است و یک ثروت و یک معدن و یک سرمایه‌ای جور کرده است که نسل‌های بعدی هم از این سرمایه استفاده کنند، حال این سرمایه را جمع کردیم، یک جریان تجارتی به کار انداختیم ولی برای بعد از خودمان یک کسی که کارشناس باشد و بتواند این خط را ادامه بدهد درست نکردیم. آیا این عقل است که انسان زحمت بکشد و تنها یک روز بعد از وفاتش این سرمایه را به آتش بکشند؟
این استمرار بود، حفاظت بود، از دستاوردهای بیست و سه ساله‌ی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بود.
دوم مسئله‌ی تعیین جهت زندگی بود، قبله‌ی زندگی بود. اینکه امیرالمؤمنین صلوات الله علیه امام هستند یعنی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه اسلام واقعی است.
فردا مدّعیان اسلام‌شناسی فراوان است، فرمودند: همانطور که بنی اسرائیل هفتاد و دو فرقه شدند، امّت ما هم هفتاد و دو فرقه می‌شوند.
جناب جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: در محضر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بودیم، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در حال آمدن بودند، چشم مبارک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به سراغ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه رفت، فرمودند: «وَ اَلَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ»[۴] قسم به آن خدایی که جانم در دست اوست «إِنَّ هَذَا وَ شِیعَتَهُ هُمُ اَلْفَائِزُونَ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ» این مرد که می‌آید و آن کسانی که پیرو او هستند و شیعیان او هستند، فقط آن‌ها روز قیامت فائز و رستگار و اهل نجات هستند.
همینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم این جمله را فرمودند و نرخ را اعلان کردند که اگر فرقه‌ها متعدد شدند، فرقه‌ی ناجیه آن فرقه‌ای است که زیر پرچم ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است و دنبال خط او را می‌گیرد.
می‌گوید بعد از آن این آیه نازل شد: «إِنَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ اَلْبَرِیَّهِ»،[۵] که حضرت فرمودند: «قَدْ جَاءَ خَیْرٌ اَلْبَرِیَّهِ»، بعد از آن این لقبی برای امیرالمؤمنین صلوات الله علیه شده بود، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه به هر محفلی که وارد می‌شدند می‌گفتند «جَاءَ خَیْرٌ اَلْبَرِیَّهِ».
این آیه در زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به این عبارت آمد، فرمودند: «عَلِیٌّ خَیْرُ اَلْبَشَرِ مَنْ أَبَى فَقَدْ کَفَرَ»،[۶] امیرالمؤمنین صلوات الله علیه خیرالبشر هستند.
بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، در میان اولین و آخرین، بهترین فرد امیرالمؤمنین صلوات الله علیه هستند.
بنابراین این سرمایه دین که سرمایه زندگی نسل‌هاست، سرمایه فرهنگی است، سرمایه معرفتی است، سرمایه اعتقادی است، سرمایه اخلاقی است، سرمایه سیاسی، حفظ هویت و استقلال دینی است. اگر حفاظی در حد امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نداشته باشد از بین می‌رود.
لذا این ایجاد یک دژ و یک حصار بود برای حفاظت از قرآن کریم و فرهنگ توحیدیِ ناب اسلامی، که مانند یهود و نصارا به مسخرگی کشیده نشود، الآن مطالبی که در تورات هست، خدا با یعقوب کشتی گرفته است، یا در انجیل تهمت زناء به برخی از انبیاء زده شده است، این‌ها برای این بود که حفاظ نداشت، با رفتنِ آن پیغمبر، مطامعِ آن‌هایی که این را وسیله‌ی نان خودشان قرار داده بودند، هر طور که خواستند به این کتاب‌ها دست بردند و تحریف کردند، و این تحریف بالاترین خطر است.
لذا خدای متعال در سه مورد تهدید کرده است، یکی عدم ولایت است، که اگر ولایت نباشد چون دین حفاظ ندارد از بین می‌رود، «وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ»، یکی شرکِ رهبر است، فرمود: «لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ»،[۷] ای پیغمبر! اگر ویروس شرک در زندگی توی موحد که رهبر هستی، اگر یک ویروس کوچک بیاید دین تو بر باد است و دیگر هیچ چیزی باقی نمی‌ماند. سوم هم خطر تحریف است، «وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ * لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ * ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ».[۸]
یکی ولایت است، یکی توحید است، یکی حفظ هویت و جلوگیری از تحریف است.
نبودِ این سه مسئله مساوی با نبودنِ همه‌ی دین است، دیگر آثاری از کار و جهاد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم باقی نمی‌ماند.
این است که حادثه غدیر مهم‌ترین حادثه و رخدادی است… چون اسلام آخرین دین است، تا قیامت دین دیگری وجود ندارد، اگر در این دین دست برده شود و به انحراف کشیده بشود، یا حجّتی که عینیّت دین باشد در میان مردم نباشد که بتواند از مرزهای حقیقتِ دین در ظاهر و باطن دفاع کند، این حجّت بر مردم تمام نمی‌شود، چون دین ابدی است باید حفاظ ابدی داشته باشد، حفاظ ابدی این امر هم با شخص امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نبود، بلکه شروع این امر با امیرالمؤمنین صلوات الله علیه بود و بعد هم ائمه اطهار علیهم السلام یکی بعد از دیگری، امروز هم امام زمان ارواحنا فداه حیّ و حاضر هستند، حافظ قرآن و دین هستند، این ولایت فقیه هم بدل است، اصل نیست، ما آمادگی نداریم وگرنه اصل می‌آید، این مقدّمه است که آن بیاید، این بدل است، باید او باشد، ولی چون نیست خدای متعال منّت گذاشته است و به ما بدل داده است و ما را سرگردان نگذاشته است، گفته است هنگامی که دست شما به امام معصوم نرسید، «فَأَمَّا مَنْ کَانَ مِنَ اَلْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلاَهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوهُ»،[۹] رهبری را در غیبت به فقیه عادل جامع الشرایط سپرده‌اند، این بعنوان بدل است، اصل نیست، فراموش نکنیم، اصل آمدنِ خودِ امام زمان ارواحنا فداه است، پرچمداریِ امام معصوم است، ولی اگر خود ائمه علیهم السلام فقها را بعنوان رهبران معرّفی نمی‌کردند، جامعه ما هم مانند جامعه‌های دیگر به بی‌راهه کشیده می‌شد، این امام بود که آمد و بیمه کرد، اسلام ناب را جهانی کرد، آوازه‌ی اسلام ناب را، جهاد را، مقابله با استکبار و ظلم را در جهان منتشر کرد.
همه‌ی این‌ها فرآورده‌های غدیر است، «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ».
نکته سوم در همین آیه تبلیغ، فرمود که «وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ». این هم یک تجربه است، شما بیایید، «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ».[۱۰]
آیه دیگر فرمود که «إِنْ یَنْصُرْکُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ»،[۱۱] ای پیغمبر! ما که بیشتر از تو می‌دانیم که چقدر منافق کنار تو هستند، این‌ها در مسجد خیف… پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در همین سفر مسئله ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را مطرح فرمودند اما بیعت نگرفتند، چهار نفر از بزرگترها به کنار کعبه رفتند و با هم هم‌قسم شدند که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را ترور کنند و از بین ببرند، این بود که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم این‌ها را می‌شناختند، چون این‌ها را می‌شناختند از این موضوع نگران بودند که تا من امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را مطرح کنم فتنه می‌کنند و بهم می‌ریزد، اینجا خدای متعال به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم تضمین داد، «وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ».
این‌ها تصرّف خدای متعال است.
در جنگ بدر سیصد و سیزده نفر با نداشتنِ اسلحه کافی که نمی‌توانستند با هزار نفر بجنگند، ولی خدای متعال تصرّف کرد، چطور؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم مُشتی ریگ را برداشتند و به طرف دشمن پاشیدند، با این حرکت رعبی در جان دشمن افتاد که دلشان خالی شد و پا به فرار گذاشتند، غلبه با یک مشت خاک!
در جریان طبس مگر خدای متعال چکار کرد؟ خدای متعال دشمن را مرعوب می‌کند، وگرنه دشمن براحتی بر ما غلبه می‌کرد، اگر امریکا دو حمله می‌کرد که چیزی از ایران باقی نمی‌ماند، ولی خدای متعال تصرّف می‌کند.
در جریان غدیر هم خدای متعال به پیغمبر خود تضمین داد.
درست است که منافقین هم‌قسم شدند که تو را از بین ببرند که علی بعد از تو به حکومت نرسد، ولی ما به تو قول دادیم «وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ».
خدای متعال این تصرّف را در خلیفه خودش هم قرار داده است.
خواجه نصیر سه ویژگی از وجود نازنین امام زمان ارواحنا فداه نقل می‌کند، یکی اینکه وجودِ حضرت لطف خدای متعال است، چون این جان عالم است، اگر نباشد عالم بهم می‌ریزد، «إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ»،[۱۲] آن روزی که خودش را از خلافت کنار بکشد عالم بهم می‌ریزد، این جان عالم است، انسجام عالم به وجود مقدّس امام زمان ارواحنا فداه است.
دومین نکته این است که امام زمان ارواحنا فداه در دل‌ها تصرّف می‌کند.
می‌بینید کسی بد هم هست، با نظام و مسئولین بد است و بد هم می‌گوید، ولی روز قدس می‌آید! روز ۲۲ بهمن خیلی‌ها می‌آیند که گاهی با ما نیستند، وقتی حرف می‌زنند انسان خیال می‌کند که این‌ها دشمن هستند، ولی می‌آیند، این تصرّف امام زمان ارواحنا فداه در دل‌هاست، آنجایی که بخواهند مردم را می‌آورند، به این نیست که حالا گرانی است، حالا مردم ناراضی هستند، این حرف‌ها نیست، با یک تصرّفی همه را به میدان می‌آورند.
خدای متعال روز غدیر در دل‌ها تصرّف کرد، آن کسی که به کنار کعبه رفته است و قسم خورده است، از همه زودتر آمد و دست امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را با شادابی گرفت و «بَخْ بَخْ لَکَ یَا اِبْنَ أَبِی طَالِبٍ أَصْبَحْتَ مَوْلاَیَ وَ مَوْلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَهٍ»[۱۳] گفت.
یکی از دلایلی که شیعه بر علیه مخالفین دارد که آن‌ها می‌گویند «مولا» به معنی دوست است، این‌ها آمده‌اند و بیعت کرده‌اند و مبارکباد گفته‌اند! تو مولای من و مولای همه‌ی زنان و مردان عالم شدی. این چه ربطی به محبّت دارد؟ می‌گوید تو مولای من شدی. «وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ».
این سه نکته را داشته باشید.
یکی تبلیغ و رسالت تبلیغی همه‌ی امّت نسبت به ولایت، که الآن در حال پیدا کردن واقعیّت خودش هست، مردم به میدان آمده‌اند، همه غدیر امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را تبلیغ می‌کنند، فقط منبر نیست، اگر شما به خیابان ولیعصر بروید، این همه موکب و کانون‌ها «یا علی» می‌گویند، همه می‌گویند امیرالمؤمنین صلوات الله علیه رهبر و امام و همه کاره‌ی عالم هستند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با تبلیغ خودش چنین آوازه‌ای را آغاز کرد.
دوم اینکه خدای متعال تضمین کرد که ای پیغمبر! نگران فتنه نباش، در جاهایی که لازم است ما در دل دشمنان تو یا رعب ایجاد می‌کنیم یا کاری می‌کنیم که در آن لحظه دوست داشته باشد و کار تمام بشود.
رهبری حضرت آقا هم همینطور بود، وقتی حضرت آقا رئیس جمهور بودند این آقایان ایشان را قبول نداشتند و بر علیه ایشان چه حرف‌هایی می‌زدند، خبرگان رفته بودند و کس دیگری را انتخاب کرده بودند، اما چه شد؟ در آن لحظه‌ای که مطرح شد خدای متعال دل‌ها را عوض می‌کند.
این «وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ» تصرّف تکوینی در دل‌ها و اراده‌ها است.
امیرالمؤمنین صلوات الله علیه یکی از نشانه‌های توحید را فرمودند «عَرَفْتُ اللهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَم»،[۱۴] انسان خیلی چیزها را تصمیم می‌گیرد، وقتی می‌خواهد به سراغ آن برود منصرف می‌شود.
چه کسی منصرف می‌کند؟ معلوم است که این من نبودم، من که تصمیم گرفته بودم، چه شد که ناگهان منصرف شدم؟ این «وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ».
این عصمت الهی که من تو را از شرّ این‌ها حفظ می‌کنم، دل‌ها را یا مرعوب کرد و یا در آن ساعت مشتاق کرد، آن‌هایی هم که قصد ترور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را داشتند آمدند و با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بیعت کردند.
ولی به محض اینکه قضیه‌ی غدیر تمام شد، چهارده نفر از این‌ها گفتند پیغمبر باید سالم به مدینه نرسد.
برنامه این‌ها این بود که شتر پیغمبر را در عقبه برمانند و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را در آنجا شهید کنند، که جبرئیل آمد و به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم خبر داد، وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به عقبه رسیدند به پشت خود نگاه کردند، حضرت فرمودند: چه کسی هستی؟ عرض کرد: من «حذیفه بن یمان» هستم، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: آیا صدای جبرئیل را می‌شنوی که می‌گوید این چهارده نفر کمین کرده‌اند؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اسم آن‌ها را فرمودند، حذیفه هم صدا را شنید و هم اسم‌های این چهارده نفر را که بعد از غدیر تصمیم داشتند کار را تمام کنند که کار با شهادت پیغمبر دیگر به خلافت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نرسد.
وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم قبل از آنکه آن‌ها هر حرکتی را کنند، خودشان یک یک را نام بردند و صدا زدند، این‌ها وحشت‌زده به میان جمعیت آمدند و شترهای خود را رها کردند. «وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ».
گر نگهدار من آن است که من می‌دانم شیشه را در بغل سنگ نگه می‌دارد
همیشه «یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ».[۱۵]
نگران این انقلاب هم نباشید، چه کسی ناراضی شده است، چه کسی کشف حجاب می‌کند، این‌ها خودشان را خسته می‌کنند، «یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ».[۱۶]
دعا
خدایا! تو را به عظمت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، به جلال امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، به اخلاص امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، به مجاهدت‌های امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، به نماز شب‌های امیرالمؤمنین صلوات الله علیه، به گریه‌های جانسوز سحرهای امیرالمؤمنین صلوات الله علیه قسم می‌دهیم امام زمان ارواحنا فداه را برسان.
خدایا! به همین زودی پرچم انقلاب را از دست این نایب الامام به خود امام زمان ارواحنا فداه منتقل بفرما.
خدایا! ما را اهل رضا و تسلیم قرار بده.
خدایا! ما را اهل صبر و مصابره قرار بده.
خدایا! ما را اهل نثار و ایثار قرار بده.
خدایا! ما را در زمره یاران و مطیعان حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف مکتوب بفرما.
خدایا! جوان‌های ما را به سامان برسان.
خدایا! ابر تیره‌ی گرانی و تردید و نارضایتی را از آسمان این مملکتِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه برطرف بفرما.
خدایا! خیر و برکت، باران رحمت را بر معیشت و مزرعه و آبشخورهای مردم نازل بفرما.
خدایا! قرض مقروضین را اداء بفرما.
خدایا! بیماران را شفاء عنایت بفرما.
خدایا! به ما که سلامتی داده‌ای، این سلامتی را از ما نگیر.
خدایا! توفیق شکر نعمت‌ها را به ما عطا بفرما.
خدایا! سایه پربرکت همه‌ی صالحان و رهبر صالحمان را با عزّت و صحّت و اقتدار تا ظهور امام زمان ارواحنا فداه مستدام بدار.
خدایا! حوائج این جمع را بر سر سفره‌ی کَرَمِ امیرالمؤمنین صلوات الله علیه با کفِ باکفایتِ مولی الموحدین برآورده بفرما.
غفرالله لنا و لکم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
[۱] سوره مبارکه یوسف، آیه ۱۰۸ (قُلْ هَٰذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَى اللَّهِ ۚ عَلَىٰ بَصِیرَهٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِی ۖ وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ)
[۲] سوره مبارکه مائده، آیه ۶۷ (یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ)
[۳] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۹۹ ، صفحه ۱۰۴ (لَوْ لاَ أَنْتَ یَا عَلِیُّ لَمْ یُعْرَفِ اَلْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی وَ کَانَ بَعْدَهُ هُدًى مِنَ اَلضَّلاَلِ وَ نُوراً مِنَ اَلْعَمَى وَ حَبْلَ اَللَّهِ اَلْمَتِینَ وَ صِرَاطَهُ اَلْمُسْتَقِیمَ لاَ یُسْبَقُ بِقَرَابَهٍ فِی رَحِمٍ وَ لاَ بِسَابِقَهٍ فِی دِینٍ وَ لاَ یُلْحَقُ فِی مَنْقَبَهٍ یَحْذُو حَذْوَ اَلرَّسُولِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا وَ یُقَاتِلُ عَلَى اَلتَّأْوِیلِ وَ لاَ تَأْخُذُهُ فِی اَللَّهِ لَوْمَهُ لاَئِمٍ قَدْ وَتَرَ فِیهِ صَنَادِیدَ اَلْعَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطَالَهُمْ وَ نَاهَشَ ذُؤْبَانَهُمْ فَأَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ أَحْقَاداً بَدْرِیَّهً وَ خَیْبَرِیَّهً وَ حُنَیْنِیَّهً وَ غَیْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ عَلَى عَدَاوَتِهِ وَ أَکَبَّتْ عَلَى مُنَابَذَتِهِ حَتَّى قَتَلَ اَلنَّاکِثِینَ وَ اَلْقَاسِطِینَ وَ اَلْمَارِقِینَ وَ لَمَّا قَضَى نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَى اَلْآخِرِینَ یَتْبَعُ أَشْقَى اَلْأَوَّلِینَ لَمْ یُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی اَلْهَادِینَ بَعْدَ اَلْهَادِینَ وَ اَلْأُمَّهُ مُصِرَّهٌ عَلَى مَقْتِهِ مُجْتَمِعَهٌ عَلَى قَطِیعَهِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وُلْدِهِ إِلاَّ اَلْقَلِیلَ مِمَّنْ وَفَى لِرِعَایَهِ اَلْحَقِّ فِیهِمْ فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِیَ مَنْ سُبِیَ وَ أُقْصِیَ مَنْ أُقْصِیَ وَ جَرَى اَلْقَضَاءُ لَهُمْ بِمَا یُرْجَى لَهُ حُسْنُ اَلْمَثُوبَهِ وَ کَانَتِ اَلْأَرْضُ لِلّٰهِ یُورِثُهٰا مَنْ یَشٰاءُ مِنْ عِبٰادِهِ وَ اَلْعٰاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ)
[۴] الأمالی (للطوسی) ، جلد ۱ ، صفحه ۲۵۱ (أَخْبَرَنَا أَبُو عُمَرَ ، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحَسَنِ اَلْقَطَوَانِیُّ ، قَالَ: حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ أَنَسٍ اَلْأَنْصَارِیُّ ، قَالَ: حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَلَمَهَ ، عَنْ أَبِی اَلزُّبَیْرِ ، عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ ، قَالَ: کُنَّا عِنْدَ اَلنَّبِیِّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) فَأَقْبَلَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) فَقَالَ اَلنَّبِیُّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) : قَدْ أَتَاکُمْ أَخِی، ثُمَّ اِلْتَفَتَ إِلَى اَلْکَعْبَهِ فَضَرَبَهَا بِیَدِهِ، ثُمَّ قَالَ: وَ اَلَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ، إِنَّ هَذَا وَ شِیعَتَهُ لَهُمُ اَلْفَائِزُونَ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ ، ثُمَّ قَالَ: إِنَّهُ أَوَّلُکُمْ إِیمَاناً مَعِی، وَ أَوْفَاکُمْ بِعَهْدِ اَللَّهِ، وَ أَقْوَمُکُمْ بِأَمْرِ اَللَّهِ، وَ أَعْدَلُکُمْ فِی اَلرَّعِیَّهِ، وَ أَقْسَمُکُمْ بِالسَّوِیَّهِ، وَ أَعْظَمُکُمْ عِنْدَ اَللَّهِ مَزِیَّهً، قَالَ: فَنَزَلَتْ «إِنَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ أُولٰئِکَ هُمْ خَیْرُ اَلْبَرِیَّهِ» قَالَ: وَ کَانَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) إِذَا أَقْبَلَ عَلِیٌّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالُوا: قَدْ جَاءَ خَیْرٌ اَلْبَرِیَّهِ .)
[۵] سوره مبارکه بیّنه، آیه ۷
[۶] المسترشد فی إمامه أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام ، جلد ۱ ، صفحه ۲۷۱ (وَ رَوَى إِبْرَاهِیمُ بْنُ إِسْمَاعِیلَ اَلْیَشْکُرِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا شَرِیکٌ ، عَنِ اَلْأَعْمَشِ ، عَنْ أَبِی وَائِلٍ : عَنْ أَبِی حُذَیْفَهَ ، قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) یَقُولُ: عَلِیٌّ خَیْرُ اَلْبَشَرِ مَنْ أَبَى فَقَدْ کَفَرَ)
[۷] سوره مبارکه زمر، آیه ۶۵ (وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ)
[۸] سوره مبارکه الحاقه، آیات ۴۴ تا ۴۶
[۹] الاحتجاج ، جلد ۲ ، صفحه ۴۵۶ (فَأَمَّا مَنْ کَانَ مِنَ اَلْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلاَهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوهُ وَ ذَلِکَ لاَ یَکُونُ إِلاَّ بَعْضَ فُقَهَاءِ اَلشِّیعَهِ لاَ جَمِیعَهُمْ فَإِنَّهُ مَنْ رَکِبَ مِنَ اَلْقَبَائِحِ وَ اَلْفَوَاحِشِ مَرَاکِبَ فَسَقَهِ اَلْعَامَّهِ فَلاَ تَقْبَلُوا مِنَّا عَنْهُ شَیْئاً وَ لاَ کَرَامَهَ وَ إِنَّمَا کَثُرَ اَلتَّخْلِیطُ فِیمَا یُحْتَمَلُ عَنَّا أَهْلَ اَلْبَیْتِ لِذَلِکَ لِأَنَّ اَلْفَسَقَهَ یَتَحَمَّلُونَ عَنَّا فَیُحَرِّفُونَهُ بِأَسْرِهِ بِجَهْلِهِمْ وَ یَضَعُونَ اَلْأَشْیَاءَ عَلَى غَیْرِ وَجْهِهَا لِقِلَّهِ مَعْرِفَتِهِمْ وَ آخَرُونَ یَتَعَمَّدُونَ اَلْکَذِبَ عَلَیْنَا لِیَجُرُّوا مِنْ عَرَضِ اَلدُّنْیَا مَا هُوَ زَادُهُمْ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ وَ مِنْهُمْ قَوْمٌ نُصَّابٌ لاَ یَقْدِرُونَ عَلَى اَلْقَدْحِ فِینَا یَتَعَلَّمُونَ بَعْضَ عُلُومِنَا اَلصَّحِیحَهِ فَیَتَوَجَّهُونَ بِهِ عِنْدَ شِیعَتِنَا وَ یَنْتَقِصُونَ بِنَا عِنْدَ نُصَّابِنَا ثُمَّ یُضِیفُونَ إِلَیْهِ أَضْعَافَهُ وَ أَضْعَافَ أَضْعَافِهِ مِنَ اَلْأَکَاذِیبِ عَلَیْنَا اَلَّتِی نَحْنُ بِرَاءٌ مِنْهَا فَیَتَقَبَّلُهُ اَلْمُسْتَسْلِمُونَ مِنْ شِیعَتِنَا عَلَى أَنَّهُ مِنْ عُلُومِنَا فَضَلُّوا وَ أَضَلُّوا وَ هُمْ أَضَرُّ عَلَى ضُعَفَاءِ شِیعَتِنَا مِنْ جَیْشِ یَزِیدَ عَلَى اَلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ أَصْحَابِهِ فَإِنَّهُمْ یَسْلُبُونَهُمُ اَلْأَرْوَاحَ وَ اَلْأَمْوَالَ وَ هَؤُلاَءِ عُلَمَاءُ اَلسَّوْءِ اَلنَّاصِبُونَ اَلْمُتَشَبِّهُونَ بِأَنَّهُمْ لَنَا مُوَالُونَ وَ لِأَعْدَائِنَا مُعَادُونَ وَ یُدْخِلُونَ اَلشَّکَّ وَ اَلشُّبْهَهَ عَلَى ضُعَفَاءِ شِیعَتِنَا فَیُضِلُّونَهُمْ وَ یَمْنَعُونَهُمْ عَنْ قَصْدِ اَلْحَقِّ اَلْمُصِیبِ لاَ جَرَمَ أَنَّ مَنْ عَلِمَ اَللَّهُ مِنْ قَلْبِهِ مِنْ هَؤُلاَءِ اَلْقَوْمِ أَنَّهُ لاَ یُرِیدُ إِلاَّ صِیَانَهَ دِینِهِ وَ تَعْظِیمَ وَلِیِّهِ لَمْ یَتْرُکْهُ فِی یَدِ هَذَا اَلْمُتَلَبِّسِ اَلْکَافِرِ – وَ لَکِنَّهُ یُقَیِّضُ لَهُ مُؤْمِناً یَقِفُ بِهِ عَلَى اَلصَّوَابِ ثُمَّ یُوَفِّقُهُ اَللَّهُ لِلْقَبُولِ مِنْهُ فَیَجْمَعُ اَللَّهُ لَهُ بِذَلِکَ خَیْرَ اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَهِ وَ یَجْمَعُ عَلَى مَنْ أَضَلَّهُ لَعْناً فِی اَلدُّنْیَا وَ عَذَابَ اَلْآخِرَهِ ثُمَّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ أَشْرَارُ عُلَمَاءِ أُمَّتِنَا اَلْمُضِلُّونَ عَنَّا اَلْقَاطِعُونَ لِلطُّرُقِ إِلَیْنَا اَلْمُسَمُّونَ أَضْدَادَنَا بِأَسْمَائِنَا اَلْمُلَقِّبُونَ أَنْدَادَنَا بِأَلْقَابِنَا یُصَلُّونَ عَلَیْهِمْ وَ هُمْ لِلَّعْنِ مُسْتَحِقُّونَ وَ یَلْعَنُونَّا وَ نَحْنُ بِکَرَامَاتِ اَللَّهِ مَغْمُورُونَ وَ بِصَلَوَاتِ اَللَّهِ وَ صَلَوَاتِ مَلاَئِکَتِهِ اَلْمُقَرَّبِینَ عَلَیْنَا عَنْ صَلَوَاتِهِمْ مُسْتَغْنُونَ ثُمَّ قَالَ قِیلَ لِأَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مَنْ خَیْرُ خَلْقِ اَللَّهِ بَعْدَ أَئِمَّهِ اَلْهُدَى وَ مَصَابِیحِ اَلدُّجَى؟ قَالَ اَلْعُلَمَاءُ إِذَا صَلَحُوا قِیلَ فَمَنْ شِرَارُ خَلْقِ اَللَّهِ بَعْدَ إِبْلِیسَ وَ فِرْعَوْنَ وَ نُمْرُودَ وَ بَعْدَ اَلْمُتَسَمِّینَ بِأَسْمَائِکُمْ وَ اَلْمُتَلَقِّبِینَ بِأَلْقَابِکُمْ – وَ اَلْآخِذِینَ لِأَمْکِنَتِکُمْ وَ اَلْمُتَأَمِّرِینَ فِی مَمَالِکِکُمْ -؟ قَالَ اَلْعُلَمَاءُ إِذَا فَسَدُوا هُمُ اَلْمُظْهِرُونَ لِلْأَبَاطِیلِ اَلْکَاتِمُونَ لِلْحَقَائِقِ وَ فِیهِمْ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أُولٰئِکَ یَلْعَنُهُمُ اَللّٰهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اَللاّٰعِنُونَ `إِلاَّ اَلَّذِینَ تٰابُوا اَلْآیَهَ .)
[۱۰] سوره مبارکه محمد صلی الله علیه و آله و سلّم، آیه ۷ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ)
[۱۱] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۶۰ (إِنْ یَنْصُرْکُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ ۖ وَإِنْ یَخْذُلْکُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُکُمْ مِنْ بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ)
[۱۲] سوره مبارکه تکویر، آیه ۱
[۱۳] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۳۸ ، صفحه ۳۴۳ (وَ مِنْ مَنَاقِبِ اَلْفَقِیهِ أَبِی اَلْحَسَنِ بْنِ اَلْمَغَازِلِیِّ عَنْ أَنَسٍ قَالَ: لَمَّا کَانَ یَوْمُ اَلْمُبَاهَلَهِ آخَى اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بَیْنَ اَلْمُهَاجِرِینَ وَ اَلْأَنْصَارِ وَ عَلِیٌّ وَاقِفٌ یَرَاهُ وَ یَعْرِفُ مَکَانَهُ وَ لَمْ یُوَاخِ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أَحَدٍ فَانْصَرَفَ عَلِیٌّ بَاکِیَ اَلْعَیْنِ فَافْتَقَدَهُ اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ مَا فَعَلَ أَبُو اَلْحَسَنِ قَالُوا اِنْصَرَفَ بَاکِیَ اَلْعَیْنِ یَا رَسُولَ اَللَّهِ قَالَ یَا بِلاَلُ اِذْهَبْ فَأْتِنِی بِهِ فَمَضَى بِلاَلٌ إِلَى عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ قَدْ دَخَلَ مَنْزِلَهُ بَاکِیَ اَلْعَیْنِ فَقَالَتْ فَاطِمَهُ عَلَیْهَا السَّلاَمُ مَا یُبْکِیکَ لاَ أَبْکَى اَللَّهُ عَیْنَیْکَ قَالَ یَا فَاطِمَهُ آخَى اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بَیْنَ اَلْمُهَاجِرِینَ وَ اَلْأَنْصَارِ وَ أَنَا وَاقِفٌ یَرَانِی وَ یَعْرِفُ مَکَانِی وَ لَمْ یُوَاخِ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَالَتْ عَلَیْهَا السَّلاَمُ لاَ یَحْزُنْکَ اَللَّهُ لَعَلَّهُ إِنَّمَا ذَخَرَکَ لِنَفْسِهِ فَقَالَ بِلاَلٌ یَا عَلِیُّ أَجِبِ اَلنَّبِیَّ فَأَتَى عَلِیٌّ اَلنَّبِیَّ فَقَالَ اَلنَّبِیُّ مَا یُبْکِیکَ یَا أَبَا اَلْحَسَنِ فَقَالَ وَاخَیْتَ بَیْنَ اَلْمُهَاجِرِینَ وَ اَلْأَنْصَارِ یَا رَسُولَ اَللَّهِ وَ أَنَا وَاقِفٌ تَرَانِی وَ تَعْرِفُ مَکَانِی وَ لَمْ تُوَاخِ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَالَ إِنَّمَا ذَخَرْتُکَ لِنَفْسِی أَ لاَ یَسُرُّکَ أَنْ تَکُونَ أَخَا نَبِیِّکَ قَالَ بَلَى یَا رَسُولَ اَللَّهِ أَنَّى لِی بِذَلِکَ فَأَخَذَ بِیَدِهِ فَأَرْقَاهُ اَلْمِنْبَرَ فَقَالَ اَللَّهُمَّ هَذَا مِنِّی وَ أَنَا مِنْهُ أَلاَ إِنَّهُ مِنِّی بِمَنْزِلَهِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى أَلاَ مَنْ کُنْتُ مَوْلاَهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلاَهُ قَالَ فَانْصَرَفَ عَلِیٌّ قَرِیرَ اَلْعَیْنِ فَاتَّبَعَهُ عُمَرُ بْنُ اَلْخَطَّابِ فَقَالَ بَخْ بَخْ یَا أَبَا اَلْحَسَنِ أَصْبَحْتَ مَوْلاَیَ وَ مَوْلَى کُلِّ مُسْلِمٍ . ۱,۱۴- فض، [کتاب الروضه] ، عَنِ أَبِی اَلْحُسَیْنِ بْنِ اَلْمُظَفَّرِ اَلْعَطَّارِ یَرْفَعُهُ إِلَى حُمَیْدٍ اَلطَّوِیلِ إِلَى أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ : مِثْلَهُ وَ فِی آخِرِهِ ثُمَّ نَزَلَ وَ قَدْ سُرَّ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَجَعَلَ اَلنَّاسُ یُبَایِعُونَهُ وَ عُمَرُ بْنُ اَلْخَطَّابِ یَقُولُ بَخْ بَخْ لَکَ یَا اِبْنَ أَبِی طَالِبٍ أَصْبَحْتَ مَوْلاَیَ وَ مَوْلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَهٍ زَوْجَهُ مَنْ یُعَادِیکَ طَالِقَهٌ طَالِقَهٌ طَالِقَهٌ.)
[۱۴] نهج البلاغه، حکمت ۲۵۰
[۱۵] سوره مبارکه فتح، آیه ۱۰ (إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ ۚ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا)
[۱۶] سوره مبارکه صف، آیه ۸
پاسخ دهید