پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص)، مسلمانان در تعیین محل دفن بدن مقدّس آن حضرت، اختلاف نظر پیدا کردند. گروهى گفتند: در مسجدش دفن شود، گروهى گفتند: با اصحابش دفن شود. تا این که امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود: خداوند، پیامبر را در پاک ترین نقاط قبض روح کرده است، پس سزاوار است در همان اتاقی که در آن در گذشته، دفن شود.[۱] اطرافیان سخن علی (ع) را پذیرفتند و آن امام (ع)، بدن مطهّر را در منزل خود رسول خدا (ص)، یعنی در آن نقطه‌ای که آن حضرت خدا را یاد می ‌کرد و ستایش می ‌نمود، دفن کرد.

بنابراین، بر اساس سخن شریف امام علی (ع) که بیان شد؛ چون خانه پیامبر اکرم (ص) پاک ترین نقاط و محلّ قبض روح بزرگ آن حضرت بود، در آن جا به دستور امام علی (ع) به خاک سپرده شد.

منبع: اسلام کوئست

پی نوشت ها

[۱]. «إِنَّ اللَّهَ لَمْ یَقْبِضْ نَبِیَّهُ إِلَّا فِی أَطْهَرِ الْبِقَاعِ فَیَنْبَغِی أَنْ یُدْفَنَ فِی الْبُقْعَهِ الَّتِی قُبِضَ فِیهَا» (ابوجعفر طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۳، دارالکتب الاسلامیه، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق؛ إربلی، على بن عیسی، کشف الغمه، ج ۱، ص ۱۹، مکتبه بنى هاشمى، تبریز، ۱۳۸۱ ق؛ مازندرانی، ابن شهرآشوب، المناقب، ج ۱، ص ۲۳۹، مؤسسه انتشارات علامه، قم، ۱۳۷۹ ق.