در روایتی درباره غذا خوردن امام حسین(ع) با فقرا چنین نقل شده است:
مسعده بن صدقه می‌گوید: امام حسین(ع) از کنار گروهى از فقرا عبور می‌کرد که عباى خود را پهن کرده بودند و چند پاره‌اى نان روى آن ریخته و مشغول خوردن بودند. آنان به امام حسین(ع) گفتند: یا بن رسول اللَّه! بیا [با ما غذا بخور]، امام(ع) نشست و با ایشان مشغول غذا خوردن شد و این آیه را تلاوت کرد: «إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ‏».[۱] سپس به فقرا فرمود: «من دعوت شما را پذیرفتم، شما هم دعوت مرا اجابت نمائید!» گفتند: اطاعت می‌کنیم ای فرزند رسول خدا. آن‌گاه برخاستند و وارد منزل امام حسین(ع) شدند. آن بزرگوار به رباب فرمود: «آنچه را که ذخیره نموده‌اى بیاور!».[۲]
در سند این روایت؛ شخصی با نام «مسعده بن صدقه» وجود دارد که در توثیق او اختلاف نظر وجود دارد؛ مسعده بن صدقه از راویان و اصحاب امام صادق(ع) است.[۳] به هر حال؛ با چشم‌پوشی از سند روایت، در محتوای روایت اشکالی به نظر نمی‌آید تا آن‌را نپذیریم؛ چرا که سیره و روش ائمه اطهار(ع) کمک به فقرا و جویا شدن از حالات آنها بوده است.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. نحل، ۲۳: «خدا افراد متکبر را دوست ندارد».

[۲]. «عن مسعده بن صدقه قال‏: مر الحسین بن علی بمساکین‏ قد بسطوا کساء لهم -فألقوا: علیه کسرا فقالوا- هلم یا ابن رسول الله، فثنى ورکه فأکل معهم، ثم تلا “إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ‏” ثم قال: قد أجبتکم فأجیبونی قالوا: نعم یا ابن رسول الله و تعمى عین، فقاموا معه حتى أتوا منزله، فقال للرباب: أخرجی ما کنت تدخرین‏»؛ عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق، مصحح، رسولی محلاتی، هاشم، ج ۲، ص ۲۵۷،‌ تهران، المطبعه العلمیه، چاپ اول، ۱۳۸۰ق.

[۳]. ر.ک: شیخ طوسی، رجال ‏طوسی، ص ۱۴۶، نجف اشرف، ‏انتشارات حیدریه، ۱۳۸۱ق؛ حائری مازندرانی، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی أحوال الرجال، ج ۶، ص ۲۵۳ – ۲۵۴، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۶ق؛ سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء، ج ‌۳، ص ۵۷۷ – ۵۷۸، قم، مؤسسه امام صادق (ع)، ۱۴۱۸ق.