نگارنده در این گفتار، دعا را از نظر بعضى دانشمندان لغت، آیهالله میرزا مهدى اصفهانى و آیهالله میرزا محمدباقر ملکى میانجى معنا کرده است. سپس به اهمیت دعا از دیدگاه قرآن و روایات اشاره مىکند، که وسیله تقرب به درگاه خدا و یادآورى انسان به فقر و نیازمندى ذاتى او است. ارتباط دعا با گرفتارىها و شداید، و پیوند دعا با بَداء ـ که یکى از مهمترین آموزه هاى توحید در قرآن و بیان ائمه اطهار: است ـ نیز مورد بحث قرار می گیرد.