دعای مشلول تعلیم امیر المؤمنین (علیه السّلام) به یک آدمی است که شل شده بود و با این دعا خدا او را شفا داده است، نجات داده است. دعای مشلول برای درمانده‌ها پناهگاه عجیبی است. این اسماء الهی که در دعای جوشن کبیر، در دعای شریف مشلول، در دعای یستشیر آمده است، همه‌ی اسماء الهی نیست. امیر المؤمنین یک آدرس داد «وَ بِأَسْمَائِکَ الَّتِی مَلَأَتْ أَرْکَانَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ» شما هر اسم زیبایی که بخوانید، زیبایی این از خدا است. باطن همه‌ی امور اسماء الله هستند. همه امور اسماء الله هستند. چون اسماء الله هستند، وقتی خدا در آن اسم جلوه می‌کند، همه کار از او ساخته است. چوب خشک در مسجد پیغمبر ناله کرد. مگر چوب هم ناله می‌کند؟! بله، آن وقتی که اسم الهی در آن تجلّی بکند، او عشق خود را بروز می‌دهد. خدای متعال «یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ‏ُُ»[۱] یکی از صفات الهی محب است، یکی از صفات الهی ودود است. خدا ودود است. ودود یعنی کسی که خیلی دوست دارد، خدا بندگان خود را بسیار دوست دارد. خدا من را دوست دارد؟ بله که من را دوست دارد. من اثر خود او هستم، من از جای دیگر نیامدم. من در ملک او هستم، سر سفره‌ی او هستم. او من را آفریده است، برای خود هستم، هر کسی مال خود را دوست دارد، خدا هم مال خود را دوست دارد. اگر دوست نداشت، این همه انبیاء برای نگهداری ما که وارد جهنّم نشویم، نمی‌فرستاد. این ودود بودن خدا است. امام زمان را برای ما قرار داده است که جاذبه ی امام زمان نگذارد ما سقوط در جهنّم داشته باشیم. حفاظ این دامن وسیع رحمت و جذب امام زمان خیلی بیشتر از دامن مادر نسبت به طفل خود است. ما دامن رحمت الهی را نشناختیم و خود را در دامن مهربانی امام زمان ندیدیم. 

[۱]– سوره‌ی مائده، آیه ۵۴٫