حضرت عیسى ـ علیه  السّلام ـ در کودکى زیاد گریه مى  کرد، حضرت مریمـ علیهاالسّلام ـ ناراحت شد. حضرت فرمود: مادر جان، اگر مى  خواهى کم گریه کنم، ریشه  ى فلان گیاه را برایم تهیّه کن و بجوشان و بده بخورم تا کم گریه کنم. حضرت مریم ـ علیهاالسّلام ـ آن را تهیه کرد و جوشاند و آورد و آن حضرت میل کرد، ولى هنگام خوردن اظهار ناراحتى و گریه مى  کرد.

حضرت مریم ـ علیهاالسّلام ـ فرمود: خودت دستور دادى چنین کنم. حضرت عیسى ـ علیه  السّلام ـ فرمود: آن دستور از نبوّتم بود، و این گریه و ناراحتى از صباوت و کودکى من است.  « یا أُمّاه! عِلْمُ النُّبُوَّهِ وَضَعْفُ الصَّبا. »: ر.ک: بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۵۴؛ قصص الانبیاء جزایرى، ص۴۱۰؛ قصص الانبیاء راوندى، ص۲۷۰٫

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد