روز شنبه مورخ ۱۷ خرداد ماه ۱۳۹۹ جلسه درس اخلاق «آیت الله صدیقی» بعد از اقامه نماز ظهر و عصر از ساعت ۱۳:۳۰ تا ۱۴:۳۰ در مسجد امام رضا علیه السلام حوزه علمیه امام خمینی(ره) برگزار شد که مشروح آن تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
مقدمِ همه‌ی علمای حاضر، اساتیدِ بزرگوار و دانش‌پژوهانِ حوزه‌ی امام صادق علیه السلام، پژوهشگرانِ قرآن کریم و سنّتِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و احادیثِ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، ان شاء الله جان بر کف‌ها و عاشقان در این محیط را خیرمقدم عرض می‌کنم، از قدومِ مبارکِ شما مبتهج و شاکر هستم.
اما به مناسبتِ ایّام چند نکته را به محضرِ شما تقدیم می‌دارم.
جایگاهِ حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
یکی زندگیِ این بزرگانی که ائمه علیهم السلام آن‌ها را بزرگ کرده‌اند، معلوم می‌شود که آن‌ها برای ما اسوه و الگو هستند، یکی از آن‌ها حضرت عبدالعظیم حسنی سلام الله علیه است، ایشان به محضر امام رضا علیه السلام رسیده و حدیث اخذ کرده است و مبلّغِ سلامِ حضرت رضا علیه السلام به شیعیان هستند. بنابراین ما مدیون هستیم که حضرت عبدالعظیم علیه السلام سلامِ امامِ بزرگوار حضرت ابی الحسن الرضا علیه السلام را به ما هم ابلاغ کرده‌اند و به ما رسیده است.
و در همان حدیثی که امام رضا علیه السلام فرموده‌اند «سلامِ مرا به شیعیانِ من برسان» یک نکته‌ی خیلی تکان دهنده و سازنده‌ای دارد که امام رضا علیه السلام فرمودند: به شیعیانِ من بگو یکدیگر را ندرند و تفرقه ایجاد نکنند که اگر چنین کردند من قسم خورده‌ام که آن‌ها را نفرین کنم.
امام رضا علیه السلام نگران هستند که شیعیان با یکدیگر نسازند تا چه برسد به اینکه خدای نخواسته حوزه‌های علمیه و علماء بجای اینکه هوای یکدیگر را داشته باشند و دستِ یکدیگر را بگیرند طورِ دیگری برخورد کنند که بنظر برسد این‌ها در خطّ انبیاء و ائمه علیهم السلام نیستند و هوای نفس بر آن‌ها مسلّط است، قطعاً هر کجا که «اختلاف» آمده است مسئله «هوای نفس» است و چیزِ دیگری وجود ندارد.
حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام روایاتِ زیادی را از وجود مبارک حضرت جوادالائمه علیه السلام نقل کرده‌اند، و از وجود مبارک حضرت هادی علیه السلام هم… حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام هم راوی حدیث هستند و هم مدال‌هایی که حضرت امام علی النّقی صلوات الله علیه به ایشان داده‌اند واقعاً برای ما بهت‌آور است.
حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام با اینکه عالِم بوده‌اند و محدّث بوده‌اند و علم و حقیقت و نورانیّتِ خود را از ائمه علیهم السلام کسب کرده است و خودِ ایشان هم امامزاده‌ی صحیح‌النّسبِ شناخته‌شده است، در دورانِ خفقانی که حضرت امام هادی علیه السلام به تبعیدگاه کشیده شده‌اند، حضرت عبدالعظیم از مدینه حرکت می‌کنند تا به سامرا بیایند، هم دانش و معلوماتِ خود را بازسازی کنند و هم خود را به امضای امام هادی علیه السلام برساند، این برای ما درسِ بزرگی است که چقدر مهم است انسان ارتباطِ مستمر با کانونِ نور و علم و زندگی داشته باشد و به معلوماتی که تاکنون دارد بسنده نکند، «وَقُلْ رَبِّ زِدْنِی عِلْمًا»[۲]، خدای متعال پیغمبرِ خود را که «اول ما خلق» هست، عالَمِ خلقت با او آغاز شده است و با او به پایان می‌رسد، کامل‌تر از او در عالَم وجود ندارد، ولی خدای متعال او را مأمور کرد که دستِ سؤال و نیاز به بارگاهِ علمِ مطلق باز کند و درخواست کند «رَبِّ زِدْنِی عِلْمًا»، قرآن کریم این موضوع را برای ما نقل کرده است، «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ»[۳]، حال درجا زدن برای توقّف در علم خلافِ توصیه‌ی قرآن کریم و مشی و سیره‌ی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت علیهم السلام است و این عملِ این محدّثِ عالی‌مقام و این عالِمِ مقبول نزدِ اهل بیت علیهم السلام… آن هم در موقعیّتی که ارتباط با اهل بیت علیهم السلام خطرناک بوده است، امام هادی علیه السلام را به تبعیدگاهِ سامرا آورده‌اند که رفت و آمدها در محیطِ نظامی کنترل بشود و کسانی که با این بزرگواران مرتبط بودند در خطرِ جدّیِ جانی و دنیایی بودند، اما حضرت عبدالعظیم حسنی رحمه الله تعالی علیه جان را به کف گرفته‌اند و خود را به سامرا رسانده‌اند.
و وقتی حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام به محضرِ امام هادی علیه السلام رسیدند… چند نکته که برای شما جوان‌های عزیز باید انگیزه ایجاد کند و حالِ شما را تغییر بدهد… همینکه وجود مبارک امام هادی علیه السلام حضرت عبدالعظیم رحمه الله تعالی علیه را دیدند فرمودند: «مرحبا»، خوش‌آمد فرمودند…
واقعاً اگر امام زمان ارواحنا فداه … «بَلِ الْإِنْسانُ عَلى نَفْسِهِ بَصِیرَهٌ»[۴]… آیا اگر الآن حضرت شما را به حضور بپذیرند و توفیقِ دیدار داشته باشید… خودتان پرونده‌ی خودتان را می‌شناسید، خودتان خودتان را ارزیابی کنید، آیا امام با دیدنِ شما خوشحال می‌شوند؟ آیا امام به شما خوش‌آمد می‌فرمایند؟ امامِ معصوم که صاحبِ ولایتِ مطلقه‌ی کلیّه به کسی بفرمایند «مرحباً»… امام تا زمانی که از کسی راضی نباشند «خوش آمد» نمی‌فرمایند.
حضرت عبدالعظیم حسنی رحمه الله تعالی علیه خود را چطور ساخته بودند؟ چه نوع سنخیّتی با امامِ خود پیدا کرده بوده است که حضرت به او «مرحبا» فرموده‌اند؟ بعد هم حضرت نام این عالِمِ امامزاده‌ی جلیل القدر را نبرده‌اند، بلکه او را با کنیه صدا زدند و فرمودند: «یا اباالقاسم».
اگر شما به خدمتِ حضرت رسیدید آیا حضرت واقعاً شما را اکرام می‌کنند؟ آیا شایسته‌ی احترام هستید؟
کمی در خودمان بازنگری داشته باشیم، خودمان را وزن کنیم، شرایطِ خودمان را ارزیابی کنیم و ببینیم آیا چیزی داریم که حضرت ما را بخرند؟ آیا چیزِ قابل عرضه به بارگاهِ امامت در ما پیدا می‌شود؟ چند قدم، چند اثر، چند کار مقبولِ نزدِ اهل بیت علیهم السلام در خودتان سراغ دارید؟ روحِ کارها «اخلاص» است، چند کار از غیر از خدا خالص شده است و طبقِ امرِ خدای متعال در کارتان مصاف و مخلص بوده‌اید؟
نکته‌ی دیگر این است که وجود مبارک امام علی النّقی هادی ائمه علیهم السلام در همان برخوردِ اول فرمودند: «أَنْتَ وَلِیُّنَا حَقّاً»[۵].
نکند اینطور باشد که امام زمان ارواحنا فداه به ما بفرمایند «أنتَ عَدُوِّنا حَقّاً»، این مدالِ خیلی باارزش و بی‌بدیلی است که امام به یکی از رعیّتِ خود این تعبیر را بفرمایند که «أَنْتَ وَلِیُّنَا حَقّاً»، تو حقّاً ولیّ ما هستی، تو در ولای ما اصلاً کم نداری، در ولایت کامل هستی، «أَنْتَ وَلِیُّنَا حَقّاً».
نکته‌ی چهارم: حضرت عبدالعظیم علیه السلام با همه‌ی سوابقِ علمی و اعتقاداتِ حَقّه‌ی خود اصلاً به خودشان هیچ اطمینانی ندارند، احتمالِ اشتباه در خود می‌دهد، احتمالِ خطا در اندیشه و انگیزه‌ی خود می‌دهد، لذا بسانِ مریضی که به طبیب مراجعه کرده است، یا بسانِ کسی که در سلامتِ خود نگران است و آمده است که متخصصی او را چکاب کند، نکند گیری در عقیده و باورها و معلوماتِ او وجود داشته باشد، و از حضرت درخواست می‌کند که اجازه بدهید من دینِ خود را نزدِ شما عَرضه کنم.
ما همینکه دو صفحه صرف و نحو می‌خوانیم گاهی خودمان را خیلی مهم می‌دانیم، هیچ کسی حقِ چون و چرایی با ما ندارد، نگران نیستیم که نزدِ یک وارسته‌ای برویم، یا نزدِ یک ره‌یافته‌ای برویم و بگوییم که یک نگاهی به اوضاعِ ما داشته باش، نکند حضرت عزرائیل در این شرایط بیاید و من قلبِ سلیم نداشته باشم، «یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ * إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»[۶].
وجود مبارک امام هادی علیه السلام نفرمودند من زمان ندارم یا اینکه من اشتغال به ذکر دارم، یعنی حضرت برخوردِ امام صادق علیه السلام با «عنوان بصری» را نداشتند، حضرت «عنوان بصری» را به این سادگی به حضور نپذیرفتند، اجازه‌ی گفتگو ندادند، اما اینجا اینطور نبود، از ابتدا مرحبا بود و «أَنْتَ وَلِیُّنَا حَقّاً»، بعد هم بدونِ هیچ تأمّل و درنگ و انتظاری حضرت این عالِمِ بزرگوار را مشرّف فرمودند که کتابِ درونِ خود را برای حضرت باز کند، و خودِ حضرت عبدالعظیم حسنی رحمه الله تعالی علیه قبل از آنکه آنجا به ایشان بگویند «إقرأ کِتابَک» نزدِ امام زمانِ خود کتابِ خود را می‌خواند، آنجا هم همینطور است، «إیَابُ الخَلْقِ إلَیْکُمْ وَحِسَابُهُمْ عَلَیْکُمْ»[۷]، «یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ»[۸]، ولی حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام قبل از قیامت در همینجا کتابِ اعتقاد و عملِ خود را نزدِ امامِ خود باز کرد، که حضرت عنایت کنند و اگر اشتباه و خطایی هست تصحیح بفرمایند و اگر نقصی هست تکمیل کنند و اگر کامل هست حضرت امضاء کنند.
حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام هم شروع کردند و از اعتقاداتِ توحیدیِ خود، از خدا و صفاتِ خدای متعال، رسالت و نبوّتِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، اوصیاء را یک به یک بیان کرد تا به امام هادی علیه السلام رسید، حضرت همانجا تکمیل کردند و فرمودند: بعد از من فرزندِ من حسن است و بعد از او امامی است که ماجراها دارد، غیبتِ امام زمان ارواحنا فداه را، امامتِ امام دوازدهم را، خاتمیّتِ ایشان را بازگو کردند و به یک نوری وصل کردند که مجموعاً به «أشْهَدُ أَنَّ هذَا سابِقٌ لَکُمْ فیما مَضى وَ جارٍ لَکُمْ فیما بَقِىَ ، وَ أنّ أرْواحَکُمْ وَ نُورَکُمْ وَ طینَتَکُمْ واحِدَهٌ ، طابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُها مِنْ بَعضٍ»… این حقیقتِ نوریّه که جلوه‌های دوازده‌گانه است، همه‌ی این سلسله را برای حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام تکمیل کردند و در جانِ او این حقیقت را تثبیت کردند.
بعد حضرت امام هادی علیه السلام نسبت به احکامِ فردی میدان دادند تا حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام فروعِ دین را برای حضرت بازگو کند.
و شرفِ دیگری که شاملِ حالِ این عالِمِ بزرگوار بود این بود که حضرت فرمودند: والله دینی که مورد رضایتِ خدای متعال است همین دینی است که تو داری. حضرت با قسمِ جلاله دین و باور و اعتقادات و علومِ نافعِ او را بعنوانِ یک دینِ مقبول امضاء فرمودند و بعد هم فرمودند: «اثْبُتْ» تابحال خوب بودی اما محکم باش و نگه‌دار.
یکی اینکه این فرمایشِ حضرت «سفارش» نبود…
من گاهی خدمتِ شما عرض کرده‌ام، مرحوم آقای بهجت روحی فداه به من فرمودند وقتی بالا می‌نشینی خودت را پایین ببین، این موضوع «گفتن» نبود، واقعاً ما را پایین کشیده‌اند، من از همه پایین‌تر هستم.
تصرّفی بود که امام هادی علیه السلام در وجودِ او کردند، بعد هم با دعای خودشان تکمیل نمودند و فرمودند: «ثَبَّتَکَ اَللَّهُ بِالْقَوْلِ اَلثَّابِتِ فِی اَلْحَیَاهِ اَلدُّنْیَا وَ فِی اَلْآخِرَهِ»[۹]، همین دعایی بود که در زبان آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف تکرار می‌شد.
«عالِمِ دینی» کیست؟
عالِمِ دینی یعنی این! کسی که مرتّب دغدغه دارد، کسی که مرتّب احساسِ نیاز به امام زمانِ خود دارد، و مرتّب به دنبالِ این است که سیمِ او وصل بشود و نور بگیرد و انوارِ موجودِ خود را در صندوقِ ولایتِ امام بگذارد و دعای خیرِ امام را شاملِ حالِ خود کند.
امیدوارم ان شاء الله مقبولِ امام زمان ارواحنا فداه باشید، دعا کنید منِ روسیاه هم توبه‌ی جدّی بدست بیاورم و در این آخرِ عمر حضرت با یک نگاهی…
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بود که گوشه‌ی چشمی به ما کنند؟
«امید» واجب است و «یأس» از اکبرِ کبائر است، ما هم به نظر و عنایت و کَرَم حضرت و به دعای خیرِ شما جوان‌های عزیز و نازنین امید داریم.
«دعای برای فرج» فرعِ بر یادِ حضرت است، همیشه با حضرت باشید، «کُونُوا مَعَ الصّادقین»[۱۰]، دستورِ قرآن کریم این است، از امام زمان ارواحنا فداه جدا نشوید، همیشه خودتان را در سایه‌ی حضرت ببینید، خودتان را نوکر و خادمِ حضرت باور کنید، هر کاری که می‌کنید ببینید که آیا مأمور هستید یا خودسر هستید؟ آیا برای کاری که می‌کنید فرمان دارید و شما فرمانِ حضرت را اجراء می‌کنید یا خودتان برای خودتان آقا هستید و نیازی به امام زمان ارواحنا فداه ندارید؟
در تمامِ امورِ زندگیِ خودتان… «وَ مُقَدِّمُکُمْ أَمَامَ طَلِبَتِی وَ حَوَائِجِی وَ إِرَادَتِی»[۱۱]، در همه چیز پشتِ شما هستم، نگاهِ من به عنایت و دستورِ شماست و به لب‌های مبارکِ شما چشم دوخته‌ام تا ببینم شما از من چه می‌خواهید و چه افتخاری نصیبِ من می‌شود که برای شما قدمی بردارم.
به قدرتِ خدای متعال پی ببریم
برادرانِ عزیزِ من! در این شرایطِ خاصّی که پروردگار متعال خواسته است عصرِ حاضر را در یک عبرتی قرار بدهد، خواست تا آن‌هایی که اهلِ دل هستند «موحّد» بشوند و قدرتِ خدای متعال را بشناسند، و این قدرت‌های پوشالی هم ضعف و عجزِ خودشان را در چنگالِ قدرتِ خدای متعال بیابند که در برابرِ یک موجودِ ریزی که می‌گویند مجموعه‌ی آن که میلیون‌ها نفر را گرفتار کرده است بیش از چند گرم نیست عاجز شده‌اند، این اراده‌ی خدای متعال است، چنین اراده‌ای بر ما قاهر است.
لذا عجزِ خودتان را باور کنید، هیچ کاری از شما ساخته نیست، کسی نیستید، کاری از ما ساخته نیست، در برابرِ خدای متعال عجز و فقرِ محض هستیم.
حضرت موسی بن جعفر صلوات الله علیه فرمودند: «مَا مِنْ شَیْءٍ تَرَاهُ عَیْنُکَ إِلاَّ وَ فِیهِ مَوْعِظَهٌ»[۱۲]، از همه چیز درس بگیرید، درسِ توحید، درسِ خداشناسی. این هم یکی از آن کلاس‌ها بود.
وجوبِ رعایتِ مسائلِ پیشگیری از بیماری
نکته‌ی دوم این است که الگو باشید، شما باید در رعایتِ نظاماتِ حکومتی نفراتِ اول باشید، وقتی خودِ آقا، کشتی‌بانِ انقلاب، نایبِ امام زمان ارواحنا فداه در برابرِ این روش‌هایی که ستاد مقابله با کرونا تعیین می‌کنند عمل می‌کنند و هم از ما می‌خواهند که عمل کنیم، بعلاوه بعضی از مراجع فتوا داده‌اند که اگر کسی حاملِ این ویروس باشد و رعایت نکند و کسی مبتلا بشود و جان بدهد، ضامنِ جانِ اوست، بنابراین اگر بی‌رعایتی کردیم هم نزدِ خدای متعال مسئول هستیم و هم از قافله‌ی تمدّن و فرهنگ عقب هستیم، ما به دنبالِ تمدّنِ اسلامی هستیم و از آثارِ تمدّن «انضباط و نظمِ انتخابی و آگاهانه‌ی خودمان» است.
لذا شما باید هم در نمازها رعایت کنید، هم در نشستن‌ها، چرا فاصله‌ها را رعایت نکنیم؟ شما جوان‌ها جوانمرد هستید، قانون‌شکنی درخور و در شأنِ شما نیست، شما باید در مساجد و مدارس طوری عمل کنید که خاطرجمع باشید شما عاملِ شیوعِ این ویروس نیستید، بجز رعایتِ این ضوابط اطمینان برای شما حاصل نمی‌شود، جانِ خودتان و جانِ دیگران را به مخاطره نیندازید، خلاف شرع نکنید، خلافِ نظام عمل نکنید و ان شاء الله ما را نگران نسازید.
این هم جزوِ خواست‌های ماست، همین الآن هم این دوستانِ ما که اینجا در کنارِ یکدیگر نشسته‌اند خلاف است و شرعاً اشکال دارد، فاصله‌ها را دقیقاً رعایت کنید، این‌ها شوخی‌بردار و تعارف نیست، ما الآن در یک مخاطره‌ای هستیم، و این جزوِ افتخاراتِ ماست که ما بیش از کشورهای دیگر رعایت کردیم و آسیب را به حداقل رسانده بودیم، منتها دوباره در حالِ شیوع پیدا کردن است، این در اثرِ بی‌رعایتی‌هاست، و اگر طلبه رعایت نکند انسان از چه کسی توقع داشته باشد که رعایتِ اصولِ نظامِ اسلامی را داشته باشد؟
این‌ها لازمه‌ی رفاقت است که نسبت به یکدیگر «تواصی به حق و تواصی به صبر» داشته باشیم.
روضه
روضه‌ای بخوانیم و ثوابِ آن را به حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام هدیه کنیم.
علمای سابق برای زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام پیاده می‌رفتند و آن شرافت و مکانت و منزلتی که از امام هادی صلوات الله علیه برای حضرت عبدالعظیم نقل شده است که من فوقِ آن را نمی‌شناسم این است که «لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ اَلْعَظِیمِ عِنْدَکُمْ لَکُنْتَ کَمَنْ زَارَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ»[۱۳]، این موضوع کم نیست، غفلت نکنید، اینجا شعاعِ حرمِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است، دامانِ این سیّد بزرگوار و این عالِمِ جلیل القدر و محدّثِ عالی‌مقام و عبدِ صالحِ امضاءشده را جدّی بگیرید، بزرگانی مانندِ آیت الله مرعشی رحمه الله تعالی علیه آمده‌اند و خواسته‌ی خویش را بالعیان گرفته‌اند و رفته‌اند، بعضی از علما و بزرگان چهل شب جمعه به زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام می‌رفتند، ایشان جزوِ امامزاده‌های مجرّب هستند، و این موضوع برای ما خیلی قابل فهم نیست و فوقِ فهمِ ماست که «لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ اَلْعَظِیمِ عِنْدَکُمْ لَکُنْتَ کَمَنْ زَارَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ»، این موضوع خیلی مهم است، لطفاً در مضمونِ این حدیث شریف دقّت بفرمایید. هم اینکه برای شما خیلی امیدوارکننده است و هم فرصتی است که در مقابلِ شما گذاشته شده است، با رعایتِ همه‌ی ضوابط ارتباطِ خودتان را با این شعاعِ حرمِ مطهّرِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بیشتر از سابق برقرار بکنید.
السلام علیک یا اباعبدالله
حسین جان! همه‌ی انبیاء زائرِ شما هستند، عموم ملائکه از خدای متعال اذن گرفته‌اند تا به زیارتِ شما نائل بشوند، فوج فوج از زمانِ قتلِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه تا به امروز این حرم مملو از ملائکه است، کاروان کاروان می‌آیند و زیارت می‌کنند و جای خویش را به کاروانِ بعدی می‌دهند… اما از جمله‌ی زائران مادرِ ایشان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند، می‌گویند شب‌های جمعه فاطمه (سلام الله علیها) آید به دشتِ کربلا، گوید حسینِ من چه شد؟… این بزرگواران می‌آیند و در حرم زیارت می‌کنند و بارگاهِ مجلل را می‌بینند… من به قربانِ اولین زائری بروم که به کنارِ بدن آمد… بدنِ بی‌سری را زیارت کرد… من به قربانِ قافله‌ای که سرِ بی‌تن را بالای نیزه زیارت کرد… السلام علی الرّأس المَرفوع…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
دعا
خدایا! تو را به حقیقتِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه قسم می‌دهیم به ما حقیقت را روزی بفرما.
خدایا! به ما معرفت روزی بفرما.
خدایا! حُسنِ عاقبتِ ما را به امضاء امام زمان ارواحنا فداه برسان.
خدایا! پایانِ عمرِ ما را با مهرِ زیبای شهادت مختومه بگردان.
خدایا! ما را در علم و عمل مقبول و مرضی امام زمان ارواحنا فداه و اولیاء قرار بده.
خدایا! عمرِ ما را برای خودمان و مردم و جهانیان مفید و نافع قرار بده.
خدایا! نسلِ جوان را به ساحلِ نجات برسان.
خدایا! ما را از کشتیِ نجاتِ قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام فاصله مینداز.
خدایا! سایه پُربرکتِ رهبرِ عزیزمان را مستدام بفرما.
خدایا! هر چه زودتر با رفعِ نگرانیِ از این ویروس جمع‌های مؤمنین، مساجد، عتبات، حوزه‌های علمیّه، محافلِ درس و بحث را پُررونق‌تر از سابق قرار بده.
خدایا! به همه‌ی ما رعایتی اخلاق و انضباطات اجتماعی و بهداشتی و شئوناتِ طلبگی را روزی بفرما.
خدایا! این عزیزانِ ما را برای قشرهای مختلفِ مردم الگو محسوب بفرما.
ان شاء الله خدای متعال به همه‌ی شما خیر و عزّت و عاقبت به خیری و توفیق بدهد، صلواتی ختم بفرمایید:
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه طه، آیه ۱۱۴ (فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُقْضَىٰ إِلَیْکَ وَحْیُهُ ۖ وَقُلْ رَبِّ زِدْنِی عِلْمًا)
[۳] سوره مبارکه احزاب، آیه ۲۱ (لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً)
[۴] سوره مبارکه قیامه، آیه ۱۴
[۵] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۱۲، صفحه ۲۸۰ (وَ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ اَلْآدَمِیِّ عَنْ عَبْدِ اَلْعَظِیمِ اَلْحَسَنِیِّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى سَیِّدِی عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَلَمَّا بَصُرَ بِی قَالَ لِی مَرْحَباً بِکَ یَا أَبَا اَلْقَاسِمِ أَنْتَ وَلِیُّنَا حَقّاً فَقُلْتُ لَهُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ إِنِّی أُرِیدُ أَنْ أَعْرِضَ عَلَیْکَ دِینِی فَإِنْ کَانَ مَرْضِیّاً ثَبَتُّ عَلَیْهِ حَتَّى أَلْقَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فَهَاتِ یَا أَبَا اَلْقَاسِمِ فَقُلْتُ إِنِّی أَقُولُ إِلَى أَنْ بَلَغَ فِی ذِکْرِ اَلْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ وَ قَالَ ثُمَّ أَنْتَ یَا مَوْلاَیَ فَقَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ مِنْ بَعْدِی اَلْحَسَنُ اِبْنِی فَکَیْفَ لِلنَّاسِ بِالْخَلَفِ مِنْ بَعْدِهِ قَالَ فَقُلْتُ وَ کَیْفَ ذَلِکَ یَا مَوْلاَیَ فَقَالَ لِأَنَّهُ لاَ یُرَى شَخْصُهُ وَ لاَ یَحِلُّ ذِکْرُهُ بِاسْمِهِ حَتَّى یَخْرُجَ فَیَمْلَأَ اَلْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً إِلَى أَنْ قَالَ فَقَالَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ هَذَا وَ اَللَّهِ دِینُ اَللَّهِ اَلَّذِی اِرْتَضَاهُ لِعِبَادِهِ فَاثْبُتْ عَلَیْهِ اَلْخَبَرَ .)
[۶] سوره مبارکه شعراء، آیات ۸۸ و ۸۹
[۷] زیارت جامعه کبیره
[۸] سوره مبارکه اسراء، آیه ۷۱ (یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولَٰئِکَ یَقْرَءُونَ کِتَابَهُمْ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا)
[۹] تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه، جلد ۱، صفحه ۲۰ (وَ فِی کِتَابِ اَلْمَجَالِسِ وَ کِتَابِ صِفَاتِ اَلشِّیعَهِ وَ کِتَابِ اَلتَّوْحِیدِ وَ کِتَابِ إِکْمَالِ اَلدِّینِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى اَلدَّقَّاقِ وَ عَلِیِّ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْوَرَّاقِ جَمِیعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ هَارُونَ عَنْ أَبِی تُرَابٍ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُوسَى اَلرُّوبَانِیِّ عَنْ عَبْدِ اَلْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْحَسَنِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى سَیِّدِی عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فَقُلْتُ إِنِّی أُرِیدُ أَنْ أَعْرِضَ عَلَیْکَ دِینِی فَقَالَ هَاتِ یَا أَبَا اَلْقَاسِمِ فَقُلْتُ إِنِّی أَقُولُ: إِنَّ اَللَّهَ وَاحِدٌ إِلَى أَنْ قَالَ: وَ أَقُولُ: إِنَّ اَلْفَرَائِضَ اَلْوَاجِبَهَ بَعْدَ اَلْوَلاَیَهِ اَلصَّلاَهُ وَ اَلزَّکَاهُ وَ اَلصَّوْمُ وَ اَلْحَجُّ وَ اَلْجِهَادُ وَ اَلْأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَلنَّهْیُ عَنِ اَلْمُنْکَرِ فَقَالَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ یَا أَبَا اَلْقَاسِمِ هَذَا وَ اَللَّهِ دِینُ اَللَّهِ اَلَّذِی اِرْتَضَاهُ لِعِبَادِهِ فَاثْبُتْ عَلَیْهِ ثَبَّتَکَ اَللَّهُ بِالْقَوْلِ اَلثَّابِتِ فِی اَلْحَیَاهِ اَلدُّنْیَا وَ فِی اَلْآخِرَهِ .)
[۱۰] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۱۹ (یا أَیُّها الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقوا اللّه وَ کُونُوا مَعَ الصّادقین)
[۱۱] زیارت جامعه کبیره
[۱۲] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۶۸ ، صفحه ۳۲۴ (أَبِی عَنْ مُحَمَّدٍ اَلْعَطَّارِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِکٍ عَنْ سَعِیدِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بِشْرِ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: کَتَبَ هَارُونُ إِلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ عِظْنِی وَ أَوْجِزْ قَالَ فَکَتَبَ إِلَیْهِ مَا مِنْ شَیْءٍ تَرَاهُ عَیْنُکَ إِلاَّ وَ فِیهِ مَوْعِظَهٌ)
[۱۳] کامل الزیارات، جلد ۱، صفحه ۳۲۴
پاسخ دهید