علایم معروف ظهور عبارت است از:

الف. قیام و خروج سفیانی: او انسان پلیدی است که در منطقه خاورمیانه اقدام به لشگر کشی می کند و ظلم فراوانی بر مردم روا می‌دارد.

ب. قیام یمانی: او که مردی دین دار واز اهل یمن است در مقابل سفیانی قیام می‌کند و مردم را به سوی راستی و حضرت مهدی(عج) دعوت می‌کند.

ج. خسف به بیداء: خسف؛ یعنی، فرورفتن در زمین و بیدا نام سرزمینی بین مکه و مدینه است. لشکری از سفیانی که برای جنگ با امام زمان(عج) به طرف مکه حرکت می‌کند، وقتی به این سرزمین می‌رسد به امر خدا زمین شکاف بر می‌دارد و این لشکر به درون زمین فرو می‌روند.

د. ندای آسمانی: قبل از ظهور صدایی در آسمان شنیده می‌شود که مردم را به حق و حضرت مهدی(عج) دعوت می‌کند.

هـ. کشته شدن نفس زکیه: جوانی بی‌گناه چند شب(۱۵ شب) قبل از ظهور در مسجد الحرام کشته می‌شود.
ظهور امام زمان(عج) از شهر مکه و مسجد الحرام خواهد بود.

دوم. امام مهدی(عج) زمانی ظهور می‌کند که شرایط آن فراهم شده باشد؛ یعنی، افرادی باشند که واقعا یار و یاور امام(عج) باشند. او را شناخته و ایمان قوی به او و اهدافش داشته باشند و لحظه ای دست از یاری و حمایت بر ندارند. از طرفی مردم آمادگی پذیرش حضرت را واقعا داشته باشند و خواستار ظهورش شوند… و این زمانی است که مردم در زندگی خود یاد حضرت را زنده کنند و اعمال و رفتار و کردارشان به گونه ای باشد که نشان دهند منتظر ظهورند. وضعیت مردم جهان نیز به گونه‌ای باشد که منتظر ظهور مرد آسمانی باشند.
در بعضی از روایات، به خورشید گرفتگی در نیمه ماه رمضان و ماه گرفتگی در آخر ماه رمضان نیز اشاره شده است.(ارشاد مفید، باب علایم ظهور).

منبع:پرسمان