با حضورت ستاره‌ها گفتند

نور در خانۀ امام رضاست

کهکشان‌ها شبیه تسبیحی

دستِ دُردانۀ امام رضاست

 

مثل باران همیشه دستانت

رزق و روزی برای مردم داشت

برکت در مدینه بود از بس

چهره‌ات رنگ و بوی گندم داشت

 

زیر پایت همیشه جاری بود

موج در موج دشتی از دریا

به خدا با خداتر از موسی

بی‌عصا می‌گذشتی از دریا

 

با خداوند هم‌کلام شدی

علت بُهت خاص و عام شدی

«کودکی‌هایتان بزرگی بود»

در همان کودکی امام شدی

 

رزق و روزی شعر دست شماست

تا نفس هست زیر دِیْن توایم

تا جهان هست و تا نفس باقی‌ست

ما فقط محو کاظمین توایم

 

من به لطف نگاهت ای باران

سوی مشهد زیاد می‌آیم

دست بر روی سینه هربار از

سمت باب الجواد می‌آیم