خود آقا شیخ مهدى خالصى ـ رحمه اللّه ـ هم وقتى که در کاظمین مرجع شد، کارهاى عجیب و ابتکار خوب در گرفتن و دادن سهم امام ـ علیه  السّلام ـ داشت که مختصّ به خود ایشان بود. خدا نکند از آنها دور باشیم، ما صد برابر آن  ها به مادیّات متنعّمیم، با این حال آنها صدبرابر ما به معنویات متنعّم بودند، وگرنه ما که مثلاً اتومبیل داریم و آنها اسب هم نداشتند، قاعدتا باید زودتر به مقصد و منزل برسیم و رتبه ومقام ما از آنها بالاتر باشد. و یا این که مشغول شدن به اتومبیل قهرا سیر ما را کمتر مى کند! چه مُنْعِم عجیبى که نعمت وجود به انسان داده به گونه  اى که گویا نداده است، زیرا این نعمت را حتّى به کسانى که مُنْکِر او هستند، عنایت مى  فرماید، و در برابر اِنعام و احسان به بندگان خود عوض نمى خواهد. و اگر عوض مى  خواهد در برابر آن ده برابر یا بیشتر عوض مى دهد.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد