زمانى دیدند که مرحوم آقا میرزا محمّد تقى شیرازى با آن همه قابلیّت و علم و عمل و بزرگوارى، در خزانه  ى حمّام مى  گوید: « خدایا، از تو خواسته بودم که مرا به ریاست و مقام مرجعیّت مبتلا نکنى، حال که نمودى، یارى  ام کن، حفظم کن. »

همان میرزایى که استاد ما⁽ آقا شیخ محمّد حسین اصفهانى ـ رحمه  اللّه⁾ ـ که خود در علم و عمل خیلى بزرگوار بود ـ از مرحوم نایینى⁽ فقیه و اصولى بزرگ، محمّد حسین بن عبدالرحیم نائینى (۱۲۷۷ ـ ۱۳۵۵)، صاحب حاشیه على العروه الوثقى، رساله فى اللباس المشکوک و…⁾ نقل مى فرمود که اگر مرحوم آقا شیخ محمد حسین مسجد شاهى باقى بود،

 بعد از میرزاى بزرگ⁽میرزا محمّدحسن شیرازى ـ رحمه  اللّه⁾ از دیگران اعلم بود. در هر حال ایشان با آن همه مقامات علمیّه و عملیّه که اهلش تشخیص مى  دادند، گفته مى  شد که در اواخر عمر از نماز جماعت کناره  گیرى کرد.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد