شیخ کلینی به سند خود از امام حسین (ع) روایت کرده:
زمانی که فاطمه (ع) رحلت فرمود، امیر المؤمنین (ع) او را پنهانی به خاک سپرد و مکان قبرش را هموار ساخت سپس برخاست و رو به قبر پیامبر اکرم (ص) کرده و گفت: درود من و دخترت که به دیدارت آمده است، بر تو باد کسی که در بقعه‌ی تو، آرمیده است. خداوند، او را برگزید تا از همگان، زودتر به تو ملحق شود ای پیامبر اکرم (ص)! صبر و شکیبایی من در فراق دختر برگزیدهف‌اندک است و در دوری سرور زنان جهان، پوستم خشک می‌شود تحمل فراق و دوری فاطمه (ع) برایم ممکن نیست و چاره‌ای ندارم، جز این‌که به صبر و شکیبایی تو، تأسی کنم این مصیبت را با عظمت مصیبت فراق تو، مقایسه کنم و خود را تسلی دهم.
ای پیامبر خدا (ص) بر من چه گذشت، آن هنگام که بدنت را با دست‌های خود به خاک می‌سپردم وروح مبارکت از تنت در حالی که به دامن گرفته بودم، پرواز می‌کرد. آری در برابر تقدیر خدای متعال، جز پذیرش و قبول، چاره دیگری نیست، چون همه‌ی ما، بندگات خداییم و به سوی او، باز می‌گردیم. اکنون، امانت تو به سویت بازگشت و گروگان دریافت نشد و زهرا (ع) نابهنگام به شهادت رسید آسمان و زمین در برابر دیدگانم، زشت گشته است.
امّا اندوه من، همیشگی است. بیداری من در شب‌های دراز، طولانی خواهد بود. هرگز، اندوه و غم از دلم بیرون نخواهد رفت تا خداوند، مرا به جوار تو برساند، اندوهی که دلم را پرخون نموده و جانم را از جای، برکنده است. چه زود میان ما، جدایی افتاد! من از این جدایی به خدای متعال شکایت می‌کنم.
به زودی دخترت تو را از آنچه این امّت بر سرش آوردند آگاه می‌سازد آن‌ها با یکدیگر همدست شدند تا دخترت را بکوبند. از او، بپرس و اصرارش کن! چرا که او با حیاست وبه آسانی دردهای دلش را بر زبان، نخواهد آورد. از او بپرس که چه اندوه‌ها در سینه، اندوخته است؟!.
خداوند، بهترین داوران است و میان او و دشمنانش، داوری خواهد کرد.
سلام و درود بر تو باد ای رسول خدا (ص)! سلام کسی که درود وداعش از روی ناچاری است نه آن‌که از جوار تو سیر و دلگیر شده باشد اگر باز می‌گردم از روی ملامت و دلگیری نیست و اگر می‌مانم از روی بدگمانی به وعده‌ی خدا، برای صبر کنندگان نمی‌باشد جای صبروی و شکیبائی نیست ولی شکیبائی از همه چیز، نیکوتر و مبارک‌تر است.
اگر بیم چیرگی دشمنان نبود در کنار قبر تو، جای می‌گرفتم و همه عمر، معتکف می‌شدم و همچون مادری که جوانش مرده باشد بر این بلا و مصیبت بزرگ می‌گریستم در پیشگاه خدای متعال، دخترت شبانه و پنهانی به خاک سپرده شد حقش از او ستانده گردید و از ارث محروم گشت، در حالی که مدّت زیادی از رحلت تو نگذشته و هنوز، یاد تو کهنه نشده بود. ای رسول خدا (ص)! شکایتم را به خدای متعال می‌برم و برای تو، بهترین آرامش و تسلیت را می‌جویم درود خدا و برکات و رضوان او بر شما باد.
فی ما وقع بعد شهادتها (ع)
روی الکلینیّ:
عَنْ أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ رَحِمَهُ اللَّهُ رَفَعَهُ وَ أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِیسَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ الشَّیْبَانِیِّ قَالَ: حَدَّثَنِی الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الرَّازِیُّ قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْهُرْمُزَانِیُّ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) قَالَ:[۱] لَمَّا قُبِضَتْ فَاطِمَهُ (ع) دَفَنَهَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ سِرّاً وَ عَفَا عَلَى مَوْضِعِ قَبْرِهَا، ثُمَّ قَامَ[۲] فَحَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فَقَالَ: السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ السَّلَامُ عَلَیْکَ عَنِ ابْنَتِکَ وَ زَائِرَتِکَ[۳] وَ الْبَائِتَهِ فِی الثَّرَى بِبُقْعَتِکَ وَ الْمُخْتَارِ اللَّهُ لَهَا سُرْعَهَ اللَّحَاقِ بِکَ، قَلَّ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِیَّتِکَ صَبْرِی وَ عَفَا عَنْ سَیِّدَهِ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ تَجَلُّدِی، إِلَّا أَنَّ لِی فِی التَّأَسِّی بِسُنَّتِکَ فِی فُرْقَتِکَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ، فَلَقَدْ وَسَّدْتُکَ فِی مَلْحُودَهِ قَبْرِکَ وَ فَاضَتْ نَفْسُکَ بَیْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی،[۴] بَلَى وَ فِی کِتَابِ اللَّهِ [لِی] أَنْعَمُ الْقَبُولِ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ قَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَهُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِینَهُ وَ أُخْلِسَتِ الزَّهْرَاءُ[۵] فَمَا أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَ الْغَبْرَاءَ یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ وَ هَمٌّ لَا یَبْرَحُ مِنْ قَلْبِی أَوْ یَخْتَارَ اللَّهُ لِی دَارَکَ الَّتِی أَنْتَ فِیهَا مُقِیمٌ، کَمَدٌ مُقَیِّحٌ وَ هَمٌّ مُهَیِّجٌ سَرْعَانَ مَا فَرَّقَ بَیْنَنَا وَ إِلَى اللَّهِ أَشْکُو وَ سَتُنْبِئُکَ ابْنَتُکَ بِتَظَافُرِ أُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ، فَکَمْ مِنْ غَلِیلٍ مُعْتَلِجٍ بِصَدْرِهَا لَمْ تَجِدْ إِلَى بَثِّهِ سَبِیلًا، وَ سَتَقُولُ وَ یَحْکُمُ اللَّهُ وَ هُوَ خَیْرُ الْحاکِمِینَ.
سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَهٍ، وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِینَ، وَاهَ وَاهاً وَ الصَّبْرُ أَیْمَنُ وَ أَجْمَلُ وَ لَوْ لَا غَلَبَهُ الْمُسْتَوْلِینَ لَجَعَلْتُ الْمُقَامَ وَ اللَّبْثَ لِزَاماً مَعْکُوفاً وَ لَأَعْوَلْتُ إِعْوَالَ الثَّکْلَى عَلَى جَلِیلِ الرَّزِیَّهِ، فَبِعَیْنِ اللَّهِ تُدْفَنُ ابْنَتُکَ سِرّاً وَ تُهْضَمُ حَقَّهَا وَ تُمْنَعُ إِرْثَهَا وَ لَمْ یَتَبَاعَدِ الْعَهْدُ وَ لَمْ یَخْلَقْ مِنْکَ الذِّکْرُ وَ إِلَى اللَّهِ یَا رَسُولَ اللَّهِ الْمُشْتَکَى وَ فِیکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَحْسَنُ الْعَزَاءِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَیْهَا السَّلَامُ وَ الرِّضْوَانُ.[۶]
[۱]. و فی الامالی: عن علی بن الحسین بن علی عن أبیه الحسین (ع).
[۲]. و فی الامالی: فلمّا نفض یده من تراب القبر، هاج به الحزن، فارسل دموعه علی خدیه و حوّل وجهه إلی… .
[۳]. و فی الامالی: و حبیبتک و قره عینک، و فی نهج البلاغه: السلام علیک یا رسول الله عّنی و عن ابنتک النازله فی جوارک و السریعه اللحاق بک.
[۴]. فی الامالی: بعد ان فاضت نفسک علی صدری و غمضتک بیدی و تولّیت امرک بنفسی.
[۵]. فی الامالی و دلائل الامامه: و اختلست الزّهراء.
[۶]. الکافی ۱: ۴۵۸ ح ۳، الامالی للمفید: ۲۸۱، نهج البلاغه: ۳۱۹، تصحیح صبحی الصالح، الامالی للطوسی: ۱۰۹ عن المفید، دلائل الامامه: ۱۳۷ روضه الواعظین: ۱۵۲، المناقب لابن شهر اشوب ۳: ۳۶۴، البحار ۴۳: ۱۹۳ عن الکلینیّ مع تفاوت فی الالفاظ ـ اشرنا إلی بعضها ـ و تقطیع فی نهج البلاغه و الروضه و المناقب.
پاسخ دهید