باید دید کجای اردوگاه سیدالشّهدا علیه السلام خالی است، همانجا را پر کرد. دنبال کار خودمان نباشیم، اگر یکی به دنبال آیت‌الله شدن باشد و آن یکی، به دنبال خانه خریدن باشد، حتماً این تعلقات، ما را از ولی خدا دور می‌کند.  مؤمن باید اول صبح که بر می‌خیزد همّت و فکرش این باشد که کجای اردوگاه ولی خدا خالی است، خودش را در آنجا حاضر کند. اگر این آمادگی و حالت انتظار وجود داشت انسان به نصرت ولی خدا موفق می‌شود، همین‌که حضرت پرچم برداشت چنین شخصی آماده است; چون همه‌ کارهایش را انجام داده است; نه اینکه وقتی جنگ شروع شد تازه به فکر نماز و روزه‌های قضا و به فکر قرض‌هایش باشد! حالا که سیدالشّهدا علیه السلام به میدان آمده، وقت نماز قضا خواندن نیست; اینها را باید قبلاً می‌خواند. باید خود را به هر قیمتی شده به سیدالشّهدا علیه السلام برسانی ولو اینکه این دو رکعت نماز را نخوانی ولو همه قرض عالم روی دوش تو باشد; تا بروی قرضت را بدهی کار تمام شده است.