مرحوم فیض کاشانی در این مورد مثالی دارد: انسان که شیرینی میخورد ،اگر شیرینی به اطراف دهانش اصابت کرده باشد وآن را تمییز نکند ، مگس ها اطراف او جمع میشوندو هرچه آنها را براند، باز هم برمیگردند.  حال این مگس ها افکار واندیشه های ما هستند و آن شیرینی ، تعلقات ما به امور دنیوی! وقتی انسان با تعلقات فراوان وارد نماز میشود، این مگس های تخیلات وافکار ، به دنبال آن ، به دل انسان هجوم میاورند! راه حلش این است که از قبل آمادگی نماز  داشته باشیم و ذهن خودرا ازاین تعلقات دنیوی پاک کنیم تا جلوی هجوم افکار گرفته شود! این تعلقات دنیا بد نیست، ما بدیم که از اینها بت میسازیم!  پس باید همیشه درحالت توجه وحضور باشیم تا درزمان نماز، این افکار هجوم نیاورد.