در مسائلِ علمی هم حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بابِ علم هستند، شهرِ علم قلبِ مبارکِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، مدینه‌ی علم جانِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، بابِ این مدینه وجود مقدّسِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است. یعنی علومِ حَقّه و علوم توحیدی و علوم اخلاقی و علوم شرعی و تکلیفی، همه از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم گرفته می‌شود، از قرآن کریم اخذ می‌شود، اما کانال و درگاه و محلِ ورودِ آن «ولایت» است، اگر کسی بدونِ مراجعه‌ی به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه و ائمه معصومین علیهم السلام بخواهد دین‌شناس بشود و آدرسِ خدای متعال را داشته باشد یا آدرسِ بهشت را پیدا کند، این خیالِ باطلی است و محال است که کسی حقایقِ عالَم را از حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه و اولادِ طاهرینِ ایشان نگیرد و با زحماتِ خود به آن در و این در بزند و فکر کند که عالِم شده است، این موضوع هرگز عملی نخواهد بود، «أنا مدینه العلمِ و علیٌ بابُها».
هر وقتی که به کلاس وارد می‌شوید یک توجّهی به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه داشته باشید، بگویید یا امیرالمؤمنین! در حالِ در زدن هستم، شما دربِ علم را به روی من باز بفرمایید، این موضوع که طلبه با وضو به کلاس وارد بشود خیلی نورانیت می‌آورد، اینکه کلاسِ درس را قلبِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بداند، «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ»[۱]، وجود منبسطی است و همه‌ی این کانون‌های علمی تجلّیاتِ نفسِ نفیسِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، و اگر بخواهیم به حریم وارد بشویم و از اساس‌البیت وحی الهی که «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ»[۲] استفاده کنیم، باید از حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه و ائمه معصومین علیهم السلام جواز دریافت کنیم تا اذن حاصل بشود. کلاسِ درسِ شما مانندِ حرمِ حضرت رضا صلوات الله علیه است، مانندِ حرمِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است، لذا در باطنِ خودتان… همانطور که وقتی امام حسن مجتبی صلوات الله علیه می‌خواستند به مسجد وارد شوند دربِ مسجد می‌ایستادند و گریه می‌کردند و می‌گفتند: «یا مُحْسِنُ قَدْ اتاکَ الْمُسىءُ». این کلاس‌های درستان را، این مدرسه‌های طلبگی را حرمِ حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف بدانید، در بارگاهِ حضرت «اذن» طلب کنید، به انسانِ آلوده اذن نمی‌دهند، قبل از آن یک توبه و استغفار و استیذانی کنید، آن وقت وقتی که وارد بشوید خدای متعال بابِ فهم را باز می‌کند و علمِ شما علمِ بابرکتی می‌شود.
[۱] سوره مبارکه انبیاء، آیه ۷
[۲] سوره مبارکه نور، آیه ۳۶ (فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ)
پاسخ دهید