«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ‏».

مقدّمه

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ * فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ * إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الأبْتَرُ»[۲].

میلاد پُر برکتِ حضرت زهرا سلام الله علیها و میلاد مسعود فرزندِ شایسته‌ی حضرت زهرا سلام الله علیها بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران، بزرگ مرجع، بزرگ حکیم، بزرگ عارف، بزرگ مجاهد، بزرگ محققِ دوران حضرت امام رضوان الله تعالی علیه را تبریک عرض می‌کنم.

در ارتباط با حضرت زهرا سلام الله علیها دو سه نکته عرض کنم.

گوهر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

یکی اینکه گوهرِ حضرت زهرا سلام الله علیها، ذاتِ حضرت زهرا سلام الله علیها، وجودِ حضرت زهرا سلام الله علیها از سلسله‌ی نوریان است، از قماشِ پیامبران است، اساساً وجود نازنین ایشان حتّی از نظرِ عنصرِ جسمانی با دیگران متفاوت است، لذا رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند ایشان حوراء انسیّه هستند، هیچ کسی غیر از حضرت زهرا سلام الله علیها اینطور نیست که گوهرِ آن عالَم را در این عالَم هم نشان بدهد و خاصیّتِ آن عالَمی داشته باشد.

لذا با اینکه تولّد پیدا کرده است، هجده سال در این عالَم با عدّه‌ای همسایه بوده‌اند، رفت و آمد داشته‌اند، بچّه بزرگ کرده‌اند، آشپزی کرده‌اند، مَشک به دوش گرفته است و برای خانه‌ی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آب آورده‌اند، میهمانان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را پذیرایی کرده است، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها همه‌ی این کارهای ظاهری که بشری است را انجام داده‌اند اما بوی بهشت می‌دادند و این به شامّه‌ی رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آشنا بود و دخترِ خود را هم می‌بوسید و هم می‌بویید و اعلان هم می‌کردند که هر وقت من مشتاقِ بهشت می‌شوم به سراغ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌روم چون ایشان بوی بهشت می‌دهد.

این یک ویژگیِ خاصّی است که ما در حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سراغ داریم و به این بانو افتخار می‌کنیم.

نکته‌ی دوم این است که این عالَمِ مادّه ، أسفَل السّافلین است دیگر، پایین‌ترین مراحلِ وجود ، عالَمِ مادّه است، عالَمِ کثرت است، عالَمِ عداوت است، عالَمِ معصیت است، هرچه بالا می‌رویم لطیف‌تر می‌شود.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در قرآن کریم

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در اعلی علییّن جایگاه داشتند، در این زمینه دو آیه از قرآن کریم نقل می‌کنم که اهل سنّت هم شأن نزولِ آن را حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌دانند و در تفاسیر و احادیثِ شیعه و سنّی آمده است.

یکی مسئله‌ی «فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ»[۳] است که در سوره‌ی مبارکه‌ی بقره آمده است، خدای متعال حضرت آدم علیه السلام را به فراق بهشت و فراق حضور و به فراق درک جمال خود مبتلا کرد، این موضوع خیلی برای حضرت آدم علیه السلام سنگین بود، انسان وقتی لطیف باشد اگر یک نعمتی را از او بگیرند بیچاره می‌شود اما بعضی‌ها انسان‌های بی‌تفاوت و پوست کلفتی هستند، ده گناه می‌کند و نماز اول وقت از او گرفته می‌شود، نسبت به نماز شب بی‌توفیق می‌شود، سال‌ها می‌گذرد و یک مرتبه دلِ او برای حرم امام رضا علیه السلام تنگ نمی‌شود و اصلاً برای او خیالی نیست، ولی افرادی هستند که اگر یک ماه نتواند به یک زیارت برود به گریه می‌افتد و می‌گوید: خدایا! من چه کرده‌ام؟ کدام گناه باعث شد که من توفیق زیارت پیدا نمی‌کنم، اگر یک نماز اول وقت از دست بدهد می‌بینید که وحشت می‌کند و می‌گوید خدای متعال در حالِ چوب زدنِ من است، خدای متعال در حالِ کیفر کردنِ من است، توفیقِ نماز اول وقت از من گرفته شد.

حضرت آدم علیه السلام پدرِ ماست، ما هم وارثِ ایشان باشیم، او یک ترکِ اولی کرد و از بهشت بیرون شد، آیا ما با این همه گناه توقع داریم به همین راحتی به بهشت برویم؟ تا پاک نشویم که به بهشت نمی‌رویم، یک قسمت در پاکی اشک است، آه است، توبه است، عملِ خیر است، این چیزهایی که در قرآن کریم آمده است و ناپاکی‌های انسان و آلودگی‌های انسان را می‌شوید تا انسان به بهشت برود، یکی مسئله‌ی توبه است، «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ»[۴]، یکی حسنات است، «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ»[۵]، اگر خدای نخواسته برای انسان گناهی پیش آمد باید بلافاصله یک کارِ خوب کند، یک عملِ خیری انجام بدهد، حداقل دو رکعت نماز توبه است، «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ»، سوّم نماز است، نماز گناهانِ انسان را پاک می‌کند.

شخصی در مسجد به خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آمد و عَرضه داشت: یا رسول الله! به دادِ من برس!… حالتِ آن شخص هم حالَتِ رقّت‌باری بود، رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: چه مشکلی پیدا کردی؟ گفت: گناه! گناه سنگینی می‌کند، وحشت دارم، می‌ترسم همه چیزِ من با گناه از دست برود، حضرت فرمودند: مگر به مسجد نیامدی و نماز نخواندی؟ عرض کرد: بله! رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: با نماز بخشیده شدی دیگر!

خدای متعال نماز را پنج وقت قرار داده است… روایت دارد مَثَلِ نماز مَثَلِ آبِ جاری است، اگر کسی روزی پنج مرتبه خود را بشوید آلودگی بر او نمی‌ماند؛ اما همه‌ی این‌ها شرط دارد، شرطِ آن این است که «إِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ»[۶]، این یک آیه؛ در آیه‌ی دیگر هم فرمود: «إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِینَ»[۷]، رحمتِ خدای متعال به انسان‌هایی می‌رسد که اهلِ احسان باشند، کارهای زیبا کنند، انسانی که همیشه کارهای بد می‌کند از رحمتِ خدای متعال دور می‌شود، درهای رحمت به روی او بسته می‌شود؛ یکی هم شفاعت است، «وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى‌»[۸]، که سفره‌ی شفاعت هم به دستِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خواهد بود. این‌ها وسایلی است که انسان را پاک می‌کند، اما اگر همه‌ی این‌ها باشد تا آن وجودِ موجّهِ مقرّبِ واسطه‌ی فیض دستِ گنه‌کار را نگیرد گناهِ او بخشیده نمی‌شود.

این است که ما در زیارت شریفه‌ی جامعه‌ی کبیره که جزوِ غررِ زیارت‌هاست وامام زمان ارواحنا فداه به این زیارت علاقه‌مند هستند – مرحوم آیت الله العظمی آقای نجفی مرعشی در وصیّت‌نامه‌ی خود دارند که به فرزندانِ خود می‌گویند هفته‌ای یک مرتبه زیارت جامعه را ترک نکنید و بعضی از رفقای ما بحمدالله موفق هستند، من اطلاع دارم که بعضی از رفقای طلبه‌ی ما هر روز این زیارت شریفه را می‌خوانند و خیلی آثار و اسرار بدست آورده‌اند- در زیارت جامعه‌ی کبیره ما به هر امامی که به زیارتِ آن بزرگوار می‌رویم و با این زیارت آن حضرت را زیارت می‌کنیم در انتهای زیارتنامه می‌گوییم که «یا وَلِیَّ اللّهِ ! إنّ بَیْنى وَ بَیْنَ اللّهِ عز و جل ذُنُوبا لا یَأْتى عَلَیْها إلّا رِضاکُمْ»[۹]، ای ولی خدا، بینِ من و خدای متعال گناهانی است، پرونده‌ی سنگینی دارم، وضعِ من بد است، خوش سابقه نیستم، خودم خودم را می‌شناسم، می‌دانم چه بلایی بر سرِ خود آورده‌ام، بینِ من و خدای متعال گناهانی است که «لا یَأْتى عَلَیْها إلّا رِضاکُمْ» هیچ چاره‌ای جز رضای شما ندارد، تا شما راضی نشوید خدای متعال راضی نخواهد بود، باید این بزرگواران راضی بشوند تا خدای متعال راضی بشود.

این‌ها بحث دارد، هم بحثِ کلامی دارد و هم بحث عرفانی دارد و هم بحث فلسفی دارد و هم بحث اخلاقی دارد، خدای متعال یک طوری قرار داده است که ما در برابرِ اولیاء خدای متعال خود را محتاج ببینیم، به ضرورت و لا محاله دامانِ این بزرگواران را بگیریم.

از خدای متعال در دعای ندبه درخواست می‌کنیم «وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ یَمْکُثُ فِی ظِلِّهِ»[۱۰]، خدایا! من را جزوِ آن‌هایی قرار بده که همیشه دستِ من به دامانِ آن‌ها باشد و همیشه سایه‌ی آن بزرگواران بر سرِ من باشد.

بنابراین گناه تنها با توبه، تنها با نماز، تنها با کار خیر، منهای وساطتِ حضرات ائمه‌ی معصومین علیهم السلام بخشیده نمی‌شود، لذا حضرت انسان علیه السلام یک نمونه‌ی آن هست، حضرت آدم علیه السلام در توبه‌ی خود خالص بودند، واقعاً دل شکسته بودند، واقعاً نادم بودند، واقعاً همه‌ی وجودِ ایشان شعله شده بود، شب و روز نداشتند، ولی بعد از حداقل چهل سال گریه با این کلمات آشنایی پیدا کرد که یکی از این کلمات حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.

آیه‌ی دوم هم مربوط به سجده‌ای است که خدای متعال ملائکه را مأمور کردند که در برابرِ خلیفه‌ی مطلقِ خدای متعال، رهبریِ آسمانی که باید در زمین پرچمِ هدایتِ توده‌ها را بدست بگیرد، خدای متعال همه‌ی ملائکه را مأمور به سجده کرد، همه سجده کردند الا ابلیس، «فَسَجَدَ الْمَلَائِکَهُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ * إِلَّا إِبْلِیسَ»[۱۱]، همه‌ی ملائکه به سجده افتادند مگر ابلیس، «أَبی‏ وَ اسْتَکْبَرَ»[۱۲]، او طغیان کرد، سرپیچی کرد و استکبار کرد، خدای متعال از ابلیس سوال می‌کند، به ابلیس فرمود: «أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعَالِینَ»[۱۳]، چه چیزی سبب شد که تو در میان این فوج عظیمِ ملائکه سجده نکردی؟ آیا منشأ آن خود بزرگ‌بینی بود؟ یا «أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعَالِینَ»؟ این آیه نشان می‌دهد که در همان زمان خدای متعال انوار و اشباح و ذوات عرشی را آفریده است که آن‌ها عالی بودند و مقامِ آن‌ها برتر از حضرت آدم علیه السلام بوده است و آن‌ها مأمور به سجده نبوده‌اند، «أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعَالِینَ».

این دو آیه نشان می‌دهد که قبل از خلقت آدم و قبل از خلقت عالَم انوارِ مقدّسه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و پدر و همسر و فرزندان ایشان در عوالمِ بالا بوده‌اند.

علت نام‌های مقدس «فاطمه» و «زهرا» برای حضرت فاطمه سلام الله علیها

از وجود نازنین حضرت ثامن الحجج علی بن موسی علیه آلاف التّحیّه و الثّناء سوال کردند که چرا نام مبارک مادر شما «زهرا» است؟… می‌دانید که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نُه نامِ مأثور دارند، یعنی ائمه علیهم السلام بی‌بیِ ما را با نُه نام به ما معرّفی کرده‌اند، «فاطمه» و «زهرا» از أشهَرِ اسماء ایشان است، نام مبارک ایشان در آسمان‌ها «منصوره» است، ملائکه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را در عوالِمِ بالا با نامِ مقدّسِ «منصوره» یاد می‌کنند اما در زمین با نام‌های مقدّسِ «فاطمه» و «زهرا» و «صدّیقه» و «مبارکه» و «زکیّه» و «راضیه» و «مرضیّه» و «طاهره» یاد می‌کنند، این‌ها نامِ این عالَمیِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است، هر کدام از این اسامی هم ، مظهرِ صفات جلال و جمال خدای متعال است، از این نام مبارک «زهرا» سوال کردند، گفتند: آقا جان! چرا مادر بزرگوارِ شما به نام «زهرا» نام‌گذاری شده‌اند؟ حضرت علی بن موسی الرّضا علیه السلام (آنطور که به یاد دارم) فرمودند: وجود نازنین رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم وقتی به معراج رفتند نورِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را در زیر عرش دیدند، یک نورِ فشرده بود، یکی از این جهت؛ دوم اینکه وقتی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نماز می‌خواندند «یَظهَرُ نُورُهَا لِأهلِ السَّماء»، همینطور که خورشید از بالا به پایین نور می‌دهد نور حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به بالا می‌تابد، آسمانی‌ها با نور نماز حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تغذیه می‌کنند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مبدأ نور آسمان‌هاست.

نکته‌ی دیگر این است که فرمودند: بعد از اینکه خدای متعال ملائکه را آفریدند حجاب‌هایی پیش آمد که این ملائکه گرفتارِ ابهام شدند، خدای متعال نور حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را آفرید، این نور درخشید و تمامِ ملائکه در پرتوِ این نور به سجده افتادند و عالَمِ ملائکه با نور حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها روشن شد، آن‌ها به سجده افتادند. حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تسبیح می‌گفتند و آن‌ها هم به دنبالِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تسبیح می‌گفتند، این نوری که باعث شد حجاب‌های عالَمِ بالا کنار برود و ملائکه به سجده بیفتند… چون این نور نورِ فراگیری بود و همه‌ی عالَم به این نور مزیّن شد خدای متعال نامِ ایشان را «زهرا» گذاشت.

اما چرا «فاطمه» است؟ نامِ «فاطمه» جهاتِ مختلفی دارد، یکی از آن‌ها این است که «فُطِمَ الخَلْق عَنْ مَعْرِفَتِهَا»، هیچ کسی قدرتِ شناخت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را ندارد، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نامِ اعظم است، چه کسی اسمِ اعظم را می‌شناسد؟

دوم اینکه خودِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، و ذریّه‌ی ایشان و شیعیانِ ایشان «فُطِموا مِنَ النّار»، خدای متعال این‌ها را از آتش جهنّم بریده است، این‌ها تناسبی با جهنّم ندارند، قماشِ وجودشان با بهشت هماهنگ است و با جهنّم همخوانی ندارد.

این وجود نازنین حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از نظرِ وجودی جزوِ أنوارِ عرشِ الهی است، «خَلَقَکُمُ اللَّهُ أَنْوَاراً»[۱۴]… از خودِ قرآن هم این را استفاده می‌کنیم، فرمود: «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ»[۱۵]، این‌ها پایگاه عروجِ همه‌ی اعمالِ بندگان خدای متعال هستند، بیتِ این‌ها بیتِ نور است، «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاهٍ»[۱۶] که این مشکات فاطمه است، بر حسب روایات ما ، مشکاتِ نور رَبّ ، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.

عبادت و زهدِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

اما یکی دو نکته‌ی دیگر از زندگی شریف حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها عرض کنم و امیدوارم این معرفتی که خواسته‌اند ما این معرفت را پیدا کنیم تا دل بدهیم…

 وقتی انسان می‌بیند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها عالَمِ ملائکه را روشن کرده‌اند و ملائکه با نورِ ایشان اهلِ تسبیح و سجده شده‌اند، آیا دلِ انسان پرواز نمی‌کند؟ آیا نمی‌خواهد گوشه‌ی چادرِ ایشان را بگیرد؟ آیا نمی‌خواهد نوازش حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را ببیند؟ شاید ما هم روحِ مَلَکی پیدا کنیم، شاید ما هم نور الهی پیدا کنیم، یکی از برجسته‌ترین مسائلی که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها داشتند این آیه است: «وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّه»[۱۷] محبّتِ مؤمن به خدای متعال شدیدترین محبّت‌هاست، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها چشمه‌ی محبّتِ خدای متعال است، دل به خدای متعال داده است، ذوبِ ذاتِ احدیّت است و این است که عبادت خدای متعال برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها لذیذ است و خوابِ شب‌ها را از ایشان گرفته است، شب‌ها آنقدر در پیشگاه خدای متعال ایستاده است تا پاهای مبارک ایشان وَرَم کرده است، وقتی خدای متعال به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پیغام می‌دهد که خزائن و گنجینه‌های من در اختیارِ توست و هرچه بخواهی به تو می‌دهم، پاسخ می‌دهد: پدرم! از جانب من به خدای متعال عَرضه بدارید که من آنچنان از عبادت و خدمت خدای متعال لذّت می‌برم که تمام وجودِ من ذوب در خدای متعال است، اصلاً فرصتِ این را ندارم که چیزی از خدای متعال بخواهم، افتخار و لذّت و همه چیزِ من به این است که خادم و کنیز و بنده‌ی خدای متعال هستم و بندگیِ خدای متعال را می‌کنم، آنقدر لذّت و ذوبِ من بالاست که اساساً به چیز دیگری فکر نمی‌کنم تا از خدای متعال بخواهم، برای من حاجتی جز نظر به وجه کریمِ خدای متعال نیست، فقط می‌خواهم جمال خدای متعال را با چشم دل ببینم و محجوب نشوم.

این همّت را می‌طلبد… در خزانه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از این چیزها است، دلِ ما را هر آشغالی پُر کرده است، این غصّه‌های ما برای این است که ما به دنیا علاقه داریم، باید انسان دلِ خود را به خدای متعال بدهد، همانطور که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دلِ خود را به خدای متعال داده بودند، وقتی که دل نزدِ خدای متعال باشد غیر از خدای متعال چیزی نمی‌خواهد.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از شوهرِ خود هیچ چیزی نخواسته‌اند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از مردم هیچ چیزی نخواستند، اگر چیزی خواسته‌اند برای نجاتِ خودِ ما بوده است، وگرنه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ذوب در ذات احدیّت بود.

این بود که در عبادت کسی جز پدرِ ایشان در رتبه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نیست، هم از نظرِ کَمّی و هم از نظرِ خشوع، عبادت ایشان عبادتِ عاشقانه بود، عبادتِ خاشعانه بود.

احسان و اکرامِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

دوم مسئله‌ی احسان و اکرام است، «یُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ»[۱۸]، در کجای عالَم شما سراغ دارید که یک بانو هم خودِ او و هم بچّه‌های خود را روزه نگه دارد و افطارِ خودشان را به مسکین و یتیم و اسیر بدهد؟

ما هم کمی حساب نزد خدای متعال باز کنیم، ما هم در راه خدای متعال یک انفاقی داشته باشیم، قرآن کریم از ما خواسته است، صفتِ مؤمن را اینطور معرّفی می‌کند، «وَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ»[۱۹].

عِلمِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

سوم علمِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است. حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها صفحه‌ی علم خدای متعال است، در وجود حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تمام حقایق عالَم نهفته است و در عِلمِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها همین بس که امام صادق علیه السلام به مصحف فاطمه افتخار می کنند…

 ائمه‌ی ما علیهم السلام عِلمِ مطلق دارند، «نمی‌دانم» در وجودِ هیچ امامی نیست، «سَلونی قَبلَ اَن تَفقِدونی»[۲۰].

ائمه علیهم السلام عِلمِ خود را از کجا بدست می‌آورند؟

اول: الهامِ الهی است.

دوم: اینکه «مُحَدَّث» هستند، مَلَک بر آن بزرگواران نازل می‌شود، منتها ما برای ائمه علیهم السلام نداریم که حضرت جبرئیل علیه السلام نازل شده باشد و این مسئله را فقط برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها داریم که حضرت جبرئیل یعنی همین سیّدِ ملائکه بر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نازل شدند.

سوّم: علومی است که رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام سپردند و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هم به اولادِ خودشان سپردند، «عَلَّمَنِی رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَلْفَ بَابٍ مِنَ اَلْعِلْمِ»[۲۱]، هزار در به روی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در زمان رحلتِ خود باز کردند و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هم این هزار در را به روی فرزندان خود باز کردند.

و یکی از منابع مهمّی که امام صادق علیه السلام به آن افتخار می‌کنند: «عِنْدَنَا لمُصْحَفُ فَاطِمَه»[۲۲]، ما «مُصحَفِ فاطمه» داریم، هر چه بود و هست و خواهد بود را جبرئیل برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بازگو کرد و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها آنچه از جبرئیل تلقّی می‌کردند را می‌فرمودند – و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام – که در زمان رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم کاتبِ وحی بودند کاتبِ آورده‌های جبرئیل بودند – از زبان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها آن را می‌نوشتند، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام کاتبِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بودند، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام منشیِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بودند.

ان شاء الله دست از دامان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بر ندارید و از دعاهای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دعای نور برای پیشگیری از تَب و درمانِ تَب مجرّب است که در مفاتیح هم هست،و تسبیحات حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، انواع نماز استغاثه به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و توصیه‌ها و سفارشات حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و خصوصاً سفارش به ولایت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ( را مورد توجه قرار دهیم ).

مرحوم امام رضوان الله تعالی علیه احیاءگرِ نامِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

دیگر در مورد مرحوم امام فرصت کم آوردیم، همینقدر که مرحوم امام رضوان الله تعالی علیه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را در این مملکت احیاء کردند، اگر انقلاب نبود امروز نامی از حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها نبود، در دانشگاه‌های ما خبری از دین و دیانت نبود، در مدرسه‌های ما خبری از دین و دیانت نبود، مرحوم امام رضوان الله تعالی علیه آمدند، سفره‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را به دانشگاه‌ها بردند…

من در ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در دانشگاه امیرکبیر سخنرانی داشتم، چه جوان‌هایی، چه دلی، چه پیوندی، چه اعتقادات پاکی، مرحوم امام رضوان الله تعالی علیه به گردنِ همه‌ی عالَمیان خصوصاً مملکتِ ایران و معتقدین به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها حق دارند.

صلوات ختم بفرمایید.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] سوره مبارکه کوثر

[۳] سوره مبارکه بقره، آیه ۳۷ (فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ)

[۴] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۲۲

[۵] سوره مبارکه هود، آیه ۱۱۴ (وَأَقِمِ الصَّلَاهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ ۚ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ۚ ذَٰلِکَ ذِکْرَىٰ لِلذَّاکِرِینَ)

[۶] سوره مبارکه مائده، آیه ۲۷ (وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابْنَیْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّکَ ۖ قَالَ إِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ)

[۷] سوره مبارکه اعراف، آیه ۵۶ (وَلَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِیبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِینَ)

[۸] سوره مبارکه ضحی، آیه ۵

[۹] زیارت جامعه‌ی کبیره

[۱۰] دعای ندبه

[۱۱] سوره مبارکه ص، آیات ۷۳ و ۷۴ (فَسَجَدَ الْمَلَائِکَهُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ إِلَّا إِبْلِیسَ اسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ)

[۱۲] سوره مبارکه بقره، آیه ۳۴ (وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَهِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبی‏ وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرینَ)

[۱۳] سوره مبارکه ص، آیه ۷۵ (قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ ۖ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعَالِینَ)

[۱۴] زیارت جامعه‌ی کبیره

[۱۵] سوره مبارکه نور، آیه ۳۶

[۱۶] سوره مبارکه نور، آیه ۳۵ (اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاهٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَهٍ ۖ الزُّجَاجَهُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَهٍ مُّبَارَکَهٍ زَیْتُونَهٍ لَّا شَرْقِیَّهٍ وَلَا غَرْبِیَّهٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُّورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ ۚ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ)

[۱۷] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۶۵ (وَمِنَ النَّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّهِ أَندَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ ۗ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّهَ لِلَّهِ جَمِیعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ)

[۱۸] سوره مبارکه انسان، آیه ۸ (وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا)

[۱۹] سوره مبارکه ذاریات، آیه ۱۹

[۲۰] خطبه ۱۸۹ نهج البلاغه (سلونی قبل ان تفقدونی فا نّی بطرق السّماء اعلم منّی بطرق الأرض)

[۲۱] عوالی اللئالی العزیزیه فی الأحادیث الدینیه، جلد ۴، صفحه ۱۲۳ (وَ قَالَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ : عَلَّمَنِی رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَلْفَ بَابٍ مِنَ اَلْعِلْمِ فَانْفَتَحَ لِی فِی کُلِّ بَابٍ أَلْفُ بَابٍ .)

[۲۲] کافی، جلد ۱، صفحه ۲۳۹