«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی[۱]‏».

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».

روایات اهل‌بیت (سلام الله علیهم اجمعین) همگی سند هستند

پیشاپیش حُلول ماه عزای سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را به امام زمان‌مان (ارواحنا فداه) و به شما پاک‌دلان، محبّان و پیروان تسلیت عرض می‌کنم. ماه ذی‌الحجّه ماهِ سُرور بود، ماهِ نشاط بود، ماهِ تعظیم شعائر رهبری حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و توجّه به استمرار این رهبری و عدم انقطاع حاکمیّت دینی در همه‌ی زمان‌ها و در مکان‌ها و بر همه‌ی دل‌ها بود. لذا معرفت‌آموزی در ماه ذی‌الحجّه جزء توفیقات الهی به حساب می‌آید و خداوند متعال را شُکر می‌کنیم آرزویی که گذشتگانِ صاحب بَصیرت ما در تعظیم شعائر غدیری داشتند و سعی می‌کردند که غدیر مانند عاشورا به عنوان یک فرهنگ، به عنوان یک مسأله‌ای که روحِ زندگی ماست، شیعه با غدیر زندگی کند، با غدیر نَفَس بکشد، از غدیر درس بیاموزد، غدیر را به عنوان معیار زندگی خودش قرار بدهد، حکومت‌ها را با مُدل غدیر بسنجد که حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) هم مُدل حکومت شخص‌شان همان شخصیّت‌شان است. حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) با ما تفاوت دارند. ما یک شخصیّت حقیقی داریم و یک شخصیّت حقوقی داریم. اما شخصیّت حقیقی امامان ما همان شخصیّت حقوقی‌شان است. لذا تمام حرکات و سَکنات و قیام و قُعود و سکوت و فریاد امام همگی حجّت است. اگر امام کاری کرده باشد که برای خلایق درس نباشد و حجّت نباشد و سند نباشد، این موضوع در زندگی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) وجود ندارد. نه اشتباهی در هیچ تصمیم و اراده‌ای برایشان پیش آمده است و نه نِسیانی داشته‌اند و نه بدون فرمان الهی حرفی زده‌اند و یا قدمی برداشته‌اند. این است که فقها در علم اصول از ابتدا به طلبه‌ها یاد داده‌اند که مبانی فقه عبارت است از کتاب یعنی قرآن و وحی الهی، سُنّت که شامل گفتار می‌شود که احادیث نبیّ مکرّم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) و دوازده امام‌مان و حضرت صدیقه‌ی طاهره فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) می‌شود و هرچه فرموده‌اند سند است، هرچه فرموده‌اند حجّت است، هرچه فرموده‌اند حدیث و روایتی است به حُکم قرآن کریم که فرموده است «مَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا[۲]»، می‌باشد. ائمه (سلام الله علیهم اجمعین) همگی بدون استثناء «اولنا محمّد؛ آخرنا محمّد؛ اوسطنا محمّد و کلنا محمّد[۳]» می‌باشند. و مبنای فرمایشات حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) چند چیز است. یکی خودِ قرآن کریم است. حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) گاهی استناد می‌کردند و فتوایی که می‌دادند، می‌فرمودند که به حُکم این آیه‌ی کریمه است و سِرّ آن نیز این است. «وَ امْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَیْنِ[۴]»، حضرت استناد «بمکان الباء» می‌کنند. این باء مُصاحبت است. و یکی از مَبادی علم حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) الهام الهی است.

کسی که در راه حقّ باشد، از هدایت الهی بَهره‌مند خواهد شد

حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) مُهلم بودند. نه این‌که خداوند متعال فرموده است: «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ[۵]»؛ اگر انسان دائماً یادِ خداوند را انجام بدهد، خداوند متعال هم دائماً یادِ او می‌کند. خداوند متعال دل ندارد، ذهن ندارد، خاطره ندارد تا یاد نماید. یادِ خداوند متعال، هدایت خداوند است، عنایت حق‌تعالی است، تعلیم الهی است. فرمود: «إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا[۶]»؛ هرکسی تقوا داشته باشد، چشمه‌ی بصیرت از تقوا می‌جوشد. خداوند متعال نمی‌گذارد که انسان با تقوا خطا کند. خداوند متعال قدرت تشخیص بین حقّ و باطل را به او می‌دهد. و بالاتر از این فرمود: «وَ الَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ[۷]»؛ کسانی که تلاش‌شان، کوشش‌شان، بَذل وُسع‌شان در مسیر حقّ باشد و از خطّ حقّ زاویه پیدا نکنند، خداوند متعال قول داده است که نه تنها راه را نشان بدهد، بلکه راه ببرد. خداوند خودش دست بنده‌اش را می‌گیرد و می‌برد؛ «لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا». خیلی‌ها بَلد هستند، ولی راه نمی‌روند. آدرس را در اختیار دارند، ولی تنبلی می‌کنند و انگیزه پیدا نمی‌کنند و از مَوانع می‌ترسند. ولی کسی که یک قدرتی در پُشت او ایستاده است و او را هُل می‌دهد و یا دست او را گرفته است و همراه خودش می‌برد، رسیدن این دیگر تضمینی خواهد بود و خطّ او نیز خطّ خداوند متعال و خطّ حقّ است. خداوند متعال تضمینی فرموده است: «وَ الَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ». خداوند متعال با همه‌ی موجوداتش است، «مَعَ کُلِّ شَیءٍ[۸]» است. خداوند متعال با همه‌ی بندگانش حتی کُفّار و منافقین هست. «هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ[۹]»؛ اما آن‌جایی که خداوند متعال می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ[۱۰]» ؛ «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوْا وَ الَّذِینَ هُمْ مُحْسِنُونَ[۱۱]»؛ این مَعیّت و همراهی، همراهیِ نُصرت است، همراهیِ هدایت است، همراهیِ عنایت است. این همراهی است که خداوند متعال بنده‌ی خودش را در خطّ نور تحت تولیت خودش قرار می‌دهد. «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا[۱۲]»؛ خداوند متعال خودش ولایت مؤمن را بر عُهده گرفته است. خداوند متعال با این تولیت و ولایتی که بر مؤمن دارد، چه کار می‌کند؟ «یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ[۱۳]»؛ قَدم به قَدم خطّ نور است. هیچ‌وقت گرفتار ظُلمت نمی‌شود تا گودال را نبیند و داخل چاه بیفتد. خداوند متعال او را قَدم به قَدم از نَقص به کمال، از نبود به بود و از محدود به نامحدود مُتّصل می‌کند؛ «یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ».

انسان باید حُرمت خداوند را حفظ نماید

باز خداوند متعال در سوره‌ی مبارکه‌ی حدید فرموده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّه[۱۴]»؛ ای مؤمنین! تقوای الهی را قَرین زندگی‌تان قرار بدهید. حَریم خداوند را در آنات و لحظات زندگی‌تان حفط کنید. اگر شما با فرد قدرتمندی، با فرد مُتشخصی، با یک علّامه‌ای، با یک علّامه‌ای هم‌سَفر و هم‌اُتاق باشید، همیشه مُراقبت دارید که حُرمت او را حفط نمایید. جَلال و قدرت خداوند متعال که از همه‌ی قدرتمندها و صاحب‌ جَلال‌ها بیشتر است و شما هم جایی را پیدا نمی‌کنید که خداوند در آن‌جا حضور نداشته باشد. بنابراین این‌که خدای مُقتدر عظیم، اَکرم‌الاَکرمین با شما هست، محبّت خداوند متعال، حُرمت خداوند متعال و احترام الهی را حفظ کنید. «اتَّقُوا اللَّه»؛ تقوا داشته باشید. نسبت به خداوند متعال حُرمت‌داری کنید. «وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ[۱۵]»؛ هم همواره خودتان را در پَناه خداوند متعال ببینید، خودتان را در شُعاع قدرت خداوند متعال ببینید، خودتان را در چَنگ اقتدار حقّ بدانید. خداوند متعال در کَمین است، خداوند متعال فَریب نمی‌خورد، خداوند متعال از کار شما بی‌خبر نیست، خداوند متعال مُطّلع است. حال که مُحاط به علم خداوند متعال هستید و قدرت خداوند متعال به شما محیط است و احاطه دارد، بنابراین «اتَّقُوا اللَّه»؛ تقوای خداوند متعال را، رعایت اَوامر حق‌تعالی را، اجتناب مَعاصی خداوند را، رعایت رضای خداوند را جدّی بگیرید. در نگاهتان خداوند متعال ناراضی نشود، در گفتارتان خداوند متعال را راضی کنید. در رفت و آمدتان این‌گونه نباشد که خداوند متعال نسبت به شما غَضب کند. نکند به یک‌جایی بروید که سَخط و غَضب خداوند متعال در آن‌جا باشد. یک‌ موقع قطع‌ِ‌رَحِم نکنید! یک‌جایی باید ارتباط داشته باشید و قطع‌ِ‌رَحِم می‌کنید و خداوند متعال هم ارتباط خودش را با شما قطع می‌نماید. «اتَّقُوا اللَّه»؛ سعی کنید که این رابطه‌ی خداوند متعال با شما همیشگی برقرار باشد.

انسان باید تحت حاکمیت حق‌تعالی و پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) قرار داشته باشد

«وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ»؛ علاوه بر این‌که ذاتِ لایَزالِ لایتناهیِ الهی که «هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ[۱۶]» است و همواره شما در درون و بیرون‌تان در حیطه‌ی عظمت خداوند، وجود خداوند متعال و قدرت حق‌تعالی و حیات پروردگار متعال قرار دارید، خداوند متعال برای شما دستورالعمل فرستاده است و پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم مُبلّغ است، هم مُجری هست و هم حاکم است. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) این حکومت الهی را از مَجرای رهبری آسمانی برای ما آورده‌اند. همیشه باور کنید که خداوند متعال حاکم است و شما باید بر اساس حکومت خداوند متعال زندگی کنید. «وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ[۱۷]» ؛ «وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ[۱۸]» ؛ «وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ[۱۹]»؛ کسانی که خودشان را از شُعاع حکومت کنار می‌کشند، نَفس بر آن‌ها حاکم است، جهالت‌شان بر آن‌ها حاکم است، شیطان بر آن‌ها حاکم است، خداوند متعال ۳ عنوان به این‌ها داده است: یکی کُفر است. فرار از حکومت خداوند متعال کُفر است، فرار از حاکمیت خداوند متعال ظُلم است، فرار از حاکمیت خداوند متعال فِسق است. کسی که حاکمیت خداوند متعال را نپذیرد، هم کافر است، هم ظالم است و هم فاسق است. این خیلی خطرناک است. لذا فرموده است که بعد از تقوای الهی، «وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ»، این پیامبر برای شما برنامه، دستورالعمل، سبک زندگی، سبک فکر، سبک گرایش و سبک عمل آورده است. همه‌ی زندگی شما که فکر است و انگیزه است و عمل است، همه را پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برنامه کرده است و در اختیار شما قرار داده است و باید در زیر پَرچم پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) زندگی کنید و زندگی‌تان بر اساس حاکمیت دینِ الهی برقرار باشد.

انسانی که تحت حاکمیت حق‌تعالی باشد، مشمول رحمتِ ویژه‌ی الهی می‌شود

اگر شما هم خداوند متعال را از یاد نبردید و حُرمت حق‌تعالی را درهم نشکستید، به قُرق الهی تجاوز نکردید و هم در زیر پَرچم رهبری الهی زندگی کردید، خداوند متعال یک تضمین کرده است و فرموده است: «یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ[۲۰]»؛ خداوند متعال کسانی که هم تقوا دارند و هم نظام را قبول دارند، نظام توحیدی، نظام رسالت و نظام امامت را قبول دارند، این‌ها را هم در اُمور دُنیوی و هم در اُمور اُخروی‌شان یا می‌توان گفت که هم در وُسعت رحمت و هم در استمرارِ رحمت این‌ها را مشمول رحمتِ رحمانیّه و رحیمیّه قرار می‌دهد که رحمتِ رحمانیّه شُمول رحمتِ است، وُسعت رحمت است و رحمت رحیمیّه استمرار رفاقت و شُمول دائمی رحمتِ خداوند متعال است که در عالَم برزخ می‌بینید که چقدر پروردگار متعال شما را تحویل می‌گیرد و چگونه شما را با انبیاء خود محشور می‌دارد؛ چگونه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان (سلام الله علیهم اجمعین) را به استقبال شما می‌فرستد؛ چگونه گاردِ احترام برای پیشواز شما می‌فرستد که این ملائکه‌ای که به عنوان گاردِ احترام آمده‌اند، از شما پیشواز نمایند و به شما بگویند: «سَلَامٌ عَلَیْکُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ[۲۱]»؛ این‌ها با سلام و صلوات می‌آیند و شما را می‌برند. «یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ»؛ خداوند متعال هم در دنیا به شما آرامش می‌دهد، به شما عزّت می‌دهد، به شما وُسعت رِزق می‌دهد که همه‌ی این‌ها مُستند به آیات است و فرصت نیست که همه‌ی آیات را برای شما بخوانم؛ و هم این مقطع زورگذر که عُمر است و قطعاً بیش از ۱۰۰ سال نیست، از این‌جا به بعد در آن‌جا رحمت الهی را خواهید دید، در آن‌جا محبّت خداوند را خواهید دید، در آن‌جا پذیرایی حق‌تعالی را خواهید دید، در آن‌جا «جَنَّهُ الْمَأْوَى[۲۲]» ، «جَنَّاتِ النَّعِیمِ[۲۳]» و «جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ[۲۴]» را خواهید دید، «جنّت رضوان» را خواهید دید، جنّت اسماء الهی را خواهید دید، جنّت ذاتِ الهی را که «جَنَّتِی[۲۵]» می‌باشد را خواهید دید؛ «یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ».

تمام اُمور عالَم به ائمه‌ی هدی (سلام الله علیهم اجمعین) توسط پروردگار عالَم الهام می‌شود

«وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ[۲۶]»؛ خداوند متعال یک مَرکبی از نور برای شما مُقرر می‌کند و شما را بر بُراق نور و یا بالاتر از آن به رَفرَف نور سوار می‌کند. شما را با بُراق می‌بَرد، شما را با رَفرَف می‌بَرد و شما را به کمال لایق‌تان می‌رساند. این‌که گفته‌اند «کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ[۲۷]» و «أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ[۲۸]»، منظور حضرات ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) هستند. این‌ها اصل تقوا هستند، این‌ها خودِ تقوا هستند. و چون دارای تقوای الهی هستند، این آیات مبارکات به ما می‌گوید یقین بدانید که خداوند متعال به این‌ها الهام می‌کند، خداوند متعال به این‌ها تعلیم می‌دهد، «اتَّقُوا اللَّهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ[۲۹]»، معلّم این‌ها خداوند متعال است و پروردگار حکیم اُمور را به صورت جُزئی و کُلّی به این‌ها الهام می‌نماید.

حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) وارث علم رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) هستند

یکی دیگر از مَبانی علم حضرات ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) علمی است که از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به صورت وراثت به این‌ها رسیده است. این‌ها وارثان نبوّت هستند. «وَرَثَهُ اَلْأَنْبِیَاءِ[۳۰]» هستند. آن‌چه پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) داشتند، همه را به حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) سپرده بودند؛ «عَلَّمَنی اَلْفَ بابٍ مِنَ الْعِلْمِ[۳۱]»؛ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)هزار دَرب از دَرب‌های علم را به من تعلیم دادند که از هر دَربی هزار دَرب دیگر باز می‌شد. این مخصوص حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) نیست؛ بلکه حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) همگی دارای این علم بودند. لذا در اصول شریف «کافی» و مجامع کَلامی و روایی ما، از طریق روایات استدلال شده است که از خودِ قرآن کریم هم می‌شود آیات را در این رابطه استخراج نمود، این‌ها عالِم «بِما کانَ وَ مَا یَکُون و مَا هُوَ کائِن» هستند. یعنی هرچیزی را که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌دانستند که ایشان همه‌چیز را می‌دانستند، از طریق ارث به حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) منتقل شده است. از مَبانی دیگر علم حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) صحیفه‌ی مادرشان حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است که این صحیفه در این مدّت حیات بعد از وفات رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) رسماً از طریق جناب جبرئیل (علیه السلام) که امین وحی خداوند متعال هستند، بر قلب حضرت زهرا (سلام الله علیها) نازل می‌شد و آنچه گفتنی بود به حضرت زهرا (سلام الله علیها) القاء می‌کرد و بی‌بی حضرت زهرا (سلام الله علیها) املاء می‌کردند و حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) آن را کتابت می‌کردند. امروز صحیفه‌ی حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به خطّ مبارک حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در اختیار امام زمان‌ ما (ارواحنا فداه) هست و همه‌ی حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) با آن آشنا بودند.

ولایت حضرات ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) تنها راه هدایت برای بَشر است

به علاوه‌ی این موارد، ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) مَجاری فیض خداوند متعال هستند. یعنی این‌ها جزء عِلل ایجاد موجودات هستند. خداوند متعال هر موجودی را آفریده است، از مَجرای اراده‌ی حضرات ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) آفریده است. این‌ها در عالَم اَشباح بر آدم مقدّم هستند. آدم و عالَم بر سر سُفره‌ی وجود این‌ها وجود پیدا کرده‌اند. لذا این‌ها علم حضوری دارند؛ نه این‌که علم ذهنی دارند. وجودِ این‌ها وجودِ مُنبسط است و همه‌ی عالَم در محضر حضرات ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) است. اگر انسان این نکات را متوجّه بشود، آن‌گاه این جمله‌ی زیارت ارزشمند جامعه‌ی کبیره‌‌ی حضرت امام هادی (علیه السلام) را دَرک می‌نماید که فرموده‌اند: «مَنْ أَرادَ اللّهَ بَدَأَ بِکُمْ، وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْکُمْ[۳۲]»؛ هرکسی با خداوند متعال کار دارد، راهی جز مُراجعه‌ی به شما ندارد. ائمه‌ (سلام الله علیهم اجمعین) خطّ خداوند متعال هستند. این عبارت «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ[۳۳]» که می‌گوییم، منظور از صراطِ مستقیم حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و حضرات ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) هستند. لذا عُدول از ولایت، عُدول از حقّ است، ‌عُدول از نور است، عُدول از آدرسِ خداست، عُدول از صراط مستقیم است، عُدول از همه‌ی خیرات است. ولایت راهِ مُنحصر ارتباط خَلق با خالق است. لذا کسانی که ولایت ندارند، اعمالشان روح ندارد، زنده نیست، به دردشان نمی‌خورد. تمام اَموال‌شان را «لَوْ أَنَّ رَجُلاً قَامَ لَیْلَهُ وَ صَامَ نَهَارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَمِیعِ مَالِهِ[۳۴]»، اگر مَردی همه‌ی مالش را صدقه بدهد، «قَامَ لَیْلَهُ وَ صَامَ نَهَارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَمِیعِ مَالِهِ وَ حَجَّ جَمِیعَ دَهْرِهِ»، تمام شب‌ها نماز شب بخواند، تمام روزها روزه بگیرد و در عُمر خود همه‌ ساله حجّ را انجام بدهد، ولی ولایت ولیّ که او را هدایت کند قبول نکند، نزد خداوند متعال ثوابی برای او نیست و هیچ عملی از او در محضر خداوند متعال قبول نخواهد شد. باز در حدیث دیگری که از نظر سند هم حدیث درستی است و در کتاب کافی شریف آمده است، وجود مبارک حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام) از خداوند متعال نقل می‌کنند. یکی از طُرُق علم حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین) سِماع است. در قلوب یا قَرء است و یا سَمع است. این‌ها عناوین‌شان تفاوت دارد، ولی محتوایشان یک‌چیز است. هم در حالات وجود مبارک حضرت امام جعفر صادق (سلام الله علیه) به صورت مُکرر داریم که حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند من از خدا شنیدم و هم در این حدیث شریف در کتاب کافی، حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام) می‌فرمایند: «قَالَ اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى»؛ خداوند متعال فرموده است: «لَأُعَذِّبَنَّ کُلَّ رَعِیَّهٍ فِی اَلْإِسْلاَمِ دَانَتْ بِوَلاَیَهِ کُلِّ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اَللَّهِ[۳۵]»؛ حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام) از خودِ خداوند متعال نقل می‌کنند که پروردگار متعال فرموده است که حتماً، این حرف «لام» یا مربوط به قسم و یا برای تأکید است، حتماً عذاب می‌کنم رعیتی را که دینداری‌اش تحت قیادت و زَمامداری امام عادلی که از ناحیه‌ی خداوند متعال امامت دارد، قرار نگیرد. ولو این رعیت در عمل خودش سالم و اهل خیر باشد، خداوند متعال او را عذاب می‌کند. در سوی مقابل باز حضرت امام محمّد باقر (علیه السلام) از خداوند متعال نقل می‌کنند که حق‌تعالی فرمود: «لَأَعْفُوَنَّ[۳۶]»؛ من حتماً عفو می‌کنم «کُلِّ رَعِیَّهٍ فِی اَلْإِسْلاَمِ دَانَتْ بِوَلاَیَهِ کُلِّ إِمَامٍ عَادِلٍ مِنَ اَللَّهِ[۳۷]» کسی را که به امامت امام عادلی از ناحیه‌ی خداوند متعال دینداری می‌کند، ولو این رعیت در کار خودش و در جمع خودشان گرفتاری‌های عملی و گناهانی هم داشته باشند. این گناهانی که انسان در زیر پَرچم ولایت قبول دارد و خودش را مُقصّر می‌داند، قُصور دارد و تقصیر دارد را خداوند متعال عَفو می‌کند، ولی در آن‌جا نماز هم می‌خواند، حجّ هم انجام می‌دهد، صدقه هم می‌دهد، ولی خداوند متعال او را عذاب می‌نماید.‌ برای این‌که ولایت خطّ اتّصال به خداوند متعال است. بدون ولایت امکان ارتباط با خداوند متعال وجود ندارد. امام روحِ دین است، امام حقیقت دین است، امام نور خداوند متعال است، امام راه خداوند متعال است و بدون امامت از همین آیه‌ی کریمه‌ای که فرموده است: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی[۳۸]»، می‌توان آن را فهمید.

کسی که ولایت ائمه‌ی هدی (سلام الله علیهم اجمعین) را نپذیرد، هیچ یک از اعمالش مورد قبول حق‌تعالی نیست

لذا این یزیدیان و «عمر بن سعد» را در کربلا در روز عاشورا می‌بینید که دستور داد: «یا خیل الله ارکبى»؛ این قُشونی که آمدند پسر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را بکُشند، معصومی را به قتل برسانند و ناموس الهی را به اسارت ببرند، از این‌ها تحت عنوان لشکر خدا یاد می‌کند. اما گروهی که امامت معصوم (علیه السلام) و در غیبت معصوم (علیه السلام) ولی‌فقیه را پذیرفته‌اند که ولی‌فقیه موضوعیّت ندارد و ولی‌فقیه بَدل است و اصل نیست. اصل امام زمان (اروانا فداه) است و گناهان ما مانع حاکمیت مستقیم امام زمان (اروانا فداه) است. این یک نوع تنبیه است که حضرت امام زمان (اروانا فداه) خودشان را نشان نمی‌دهند. اما از سوی دیگر نوعی لُطف است که ما را بلاتکلیف نگذاشته‌اند. گفته‌اند: «وَ أَمَّا اَلْحَوَادِثُ اَلْوَاقِعَهُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاهِ حَدِیثِنَا[۳۹]»، و تصریح هم کرده‌اند: «فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ[۴۰]»؛ همان‌گونه که ما حجّت خداوند متعال هستیم، ولی‌فقیه هم حجّت ما بر شماست. اگر شما به دنبال آن‌ها بروید، ما هوای شما را داریم. خودِ امام زمان (اروانا فداه) هوای ولی‌فقیه را دارد و ما هم که به استناد فتوای فقیه جامع‌الشرایط زندگی می‌کنیم، در روز قیامت بدون حجّت نیستیم و دست‌مان خالی نیست. اما چون امامت را قبول داریم، چون حکومت دینی را قبول داریم،خداوند متعال قسم خورده است که کَسری ما را مورد عَفو قرار می‌دهد. کسانی هم که کار خیر انجام می‌دهند و نماز هم می‌خوانند، اما امام عادلی از ناحیه‌ی پروردگار بر آن‌ها امامت نمی‌کند، خداوند متعال قسم خورده است که آن‌ها را هم عذاب نماید. حال کسی که در لشکر یزید هست و نماز می‌خواند، نماز او نیز علیه امامت و علیه دین و علیه عدل است. این نمازش هم تقویت جبهه‌ی کُفر است. چون جبهه، جبهه‌ی ظُلم است و در آن جبهه هرکاری انجام بدهید، به حساب آن جبهه است و به حساب شخص شما نیست. شما سیاهی لشکر هستید. لذا نمازش هم کمک به آن‌هاست، عبادت‌هایش هم به حساب آن‌ها ریخته می‌شود و مقابله‌ی با امامت و نورِ خداوند است، مقابله‌ی با خطّ خداوند متعال است.

روضه و توسّل به حضرت سیدالشهدا (علیه السلام)

حضرات ائمه‌ی معصومین (سلام الله علیهم اجمعین)، از زمان حضرت آدم (علیه السلام) همه‌ی انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) نسبت به جریان عاشورا هم عاطفه نشان داده‌اند، هم روضه خوانده‌اند، هم گریه کرده‌اند، هم خیلی از انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) از دشت کربلا عبور کرده‌اند و خاک کربلا را از نزدیک زیارت کرده‌اند. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز ولادت حضرت سیدالشهدا (علیه السلام)، حضرت امام حسین (علیه السلام) را در آغوش گرفتند. حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) خیلی دلرُبایی داشتند و خیلی دوست‌داشتنی بودند. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) خیلی مَسرور شد، اما جناب جبرئیل (علیه السلام) آمد و تسلیت عرض کرد و گفت که این فرزند شما را می‌کُشند. حضرت زهرا (سلام الله علیها) دیدند که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) این نوزاد را در آغوش گرفته‌اند و گریه می‌کنند. مُنقلب شدند و عرضه داشتند: «اَبتاه!» این نوزاد چه مشکلی دارد که شما گریه می‌کنید؟ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: جبرئیل (علیه السلام) نازل شده است و خبر داده است که اُمّتم این فرزندم را می‌کُشند. حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در «جنگ صفین» از کربلا عبور کردند. در آن‌جا سرشان به دامان حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) بود و لحظه‌ای احساس خستگی کردند و خواب‌شان برد. با آه و ناله بیدار شدند. عرض کردند: یا امیرالمؤمنین! چرا گریه می‌کنید؟ حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند: در عالَم مَنام دیدم که این دشت لُجّه‌ی خون است، حسینم در این خون دست و پا می‌زند، اما کسی به او کمک نمی‌کند. یا امیرالمؤمنین! در مَنام دیدید و ناله‌ی شما بلند شد. امان از دل زینب (سلام الله علیها)!

«از حرم تا قتلگه زینب صدا می‌زد حسین  ***  دست و پا می‌زد حسین، زینب صدا می‌زد حسین»

لا حول و لا قوّه الّا بالله العلیّ العظیم

اَلا لَعنَتُ الله عَلی القُومِ الظّالِمین

دعا

خدایا! به عصمت حضرت زهرا (سلام الله علیها)، به ولایت حضرت علی (علیه السلام) و ائمه‌ی هدی (سلام الله علیهم اجمعین)، به تقرّب رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل ایشان، به همه‌ی شهدا، به همه‌ی ملائکه، به همه‌ی انبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) قَسمت می‌دهیم امام‌ زمان‌‌‌مان (ارواحنا فداه) را برسان.

خدایا! مشکلات پیروان اهل‌بیت (سلام الله علیهم اجمعین) و دلدادگان به حضرت امام حسین (علیه السلام) را برطرف بفرما.

خدایا! مریض‌ها و منظورین شِفای کامل و شِفای عاجل روزی بفرما.

خدایا! به زندگی‌های خانوادگی سازگاری، محبّت و عشق حاکم بفرما.

خدایا! به جوان‌های شهید کربلا قَسمت می‌دهیم نَسل جوان ما را در مسأله‌ی معرفت، محبّت خودت و آل رسول اکرم (سلام الله علیهم اجمعین)، اطاعت از دین، رعایت تقوا، نَشر معارف و در مسأله‌ی ازدواج وُسعت رِزق عنایت و همه‌ی آن را به ساحل نجات برسان.

خدایا! به عصمت حضرت زهرا (سلام الله علیها) زبان شِماتت دشمن را نسبت به نظام و مردم مُتدیّن ما کوتاه بفرما.

خدایا! این دشمن فقر را، هم فقر فرهنگی، فقر علمی، فقر سیاسی و هم فقر معیشتی را از این مملکت امام حسین (علیه السلام) ریشه‌کَن بفرما.

الها! پروردگارا! ذکر خودت، ایمان به خودت که مایه‌ی آرامش است همیشه بر آحاد سینه سوخته‌های حضرت امام حسین (علیه السلام) و حاضرین عنایت بفرما.

خدایا! دست ما را از دامان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و دودمان ایشان کوتاه نفرما.

خدایا! به همین زودی چشم ما را به جمال امام‌ زمان‌‌‌مان (ارواحنا فداه) روشن بفرما.

خدایا! مرگ ما را ضیافت حضرت زهرا (سلام الله علیها) و حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و ائمه‌ی هدی (سلام الله علیهم اجمعین) قرار بده.

خدایا! عُمر ما را طُعمه‌ی شیطان قرار مده.

خدایا! عُمر ما را حَسرت روز جَزا قرار مده.

خدایا! سایه‌ی پُر برکت نایب امام زمان‌مان (ارواحنا فداه)، عَلمدارمان، سُکان‌دار کشتی انقلاب‌مان، زَمامدارِ فقیهِ عادل‌مان را تا ظهور امام زمان‌ (ارواحنا فداه) با اقتدار و عزّت و کفایت و کرامت مُستدام بدار.

خدایا! همان‌گونه که غدیرِ امسال ما را ممتازتر از سال‌های گذشته قرار دادی، عزاداری‌های عاشورای آینده‌ی ما را هم بهتر از سال‌های قبل مُقرّر بفرما.

غفرالله لنا و لکم

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد وَ عَجِّل فَرَجّهُم

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸.

[۲] سوره مبارکه حشر، آیه ۷٫

«مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبَىٰ وَ الْیَتَامَىٰ وَ الْمَسَاکِینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لَا یَکُونَ دُولَهً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ مِنْکُمْ ۚ وَ مَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ۚ وَ اتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ».

[۳] بحارالانوار، ج ۲۶، ص ۱۶٫ / تفسیر القمی؛ قمى، على بن ابراهیم، محقق/ مصحح: موسوى جزائرى، طیّب‏، ناشر: دار الکتاب، ج ۱، ص ۱۸٫

«لانّا کلنّا واحد؛ اولنا محمّد؛ آخرنا محمّد؛ اوسطنا محمّد و کلنا محمّد؛ فلا تفرقوا بیننا».

[۴] سوره مبارکه مائده، آیه ۶٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاهِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَ أَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَیْنِ ۚ وَ إِنْ کُنْتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَ إِنْ کُنْتُمْ مَرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْکُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَیَمَّمُوا صَعِیدًا طَیِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِکُمْ وَ أَیْدِیکُمْ مِنْهُ ۚ مَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیَجْعَلَ عَلَیْکُمْ مِنْ حَرَجٍ وَ لَٰکِنْ یُرِیدُ لِیُطَهِّرَکُمْ وَ لِیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ».

[۵] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۵۲٫

«فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لِی وَ لَا تَکْفُرُونِ».

[۶] سوره مبارکه فرقان، آیه ۲۹٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا وَ یُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ۗ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ».

[۷] سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۶۹٫

[۸] نهج البلاغه، خطبه ۱، شناخت خداوند؛

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا یَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَ لَا یُحْصِی نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ وَ لَا یُؤَدِّی حَقَّهُ الْمُجْتَهِدُونَ الَّذِی لَا یُدْرِکُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ وَ لَا یَنَالُهُ غَوْصُ الْفِطَنِ الَّذِی لَیْسَ لِصِفَتِهِ حَدٌّ مَحْدُودٌ وَ لَا نَعْتٌ مَوْجُودٌ وَ لَا وَقْتٌ مَعْدُودٌ وَ لَا أَجَلٌ مَمْدُودٌ فَطَرَ الْخَلَائِقَ بِقُدْرَتِهِ وَ نَشَرَ الرِّیَاحَ بِرَحْمَتِهِ وَ وَتَّدَ بِالصُّخُورِ مَیَدَانَ أَرْضِهِ. أَوَّلُ الدِّینِ مَعْرِفَتُهُ وَ کَمَالُ مَعْرِفَتِهِ التَّصْدِیقُ بِهِ وَ کَمَالُ التَّصْدِیقِ بِهِ تَوْحِیدُهُ وَ کَمَالُ تَوْحِیدِهِ الْإِخْلَاصُ لَهُ وَ کَمَالُ الْإِخْلَاصِ لَهُ نَفْیُ الصِّفَاتِ عَنْهُ لِشَهَادَهِ کُلِّ صِفَهٍ أَنَّهَا غَیْرُ الْمَوْصُوفِ وَ شَهَادَهِ کُلِّ مَوْصُوفٍ أَنَّهُ غَیْرُ الصِّفَهِ فَمَنْ وَصَفَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَقَدْ قَرَنَهُ وَ مَنْ قَرَنَهُ فَقَدْ ثَنَّاهُ وَ مَنْ ثَنَّاهُ فَقَدْ جَزَّأَهُ وَ مَنْ جَزَّأَهُ فَقَدْ جَهِلَهُ وَ مَنْ‏ جَهِلَهُ فَقَدْ أَشَارَ إِلَیْهِ وَ مَنْ أَشَارَ إِلَیْهِ فَقَدْ حَدَّهُ وَ مَنْ حَدَّهُ فَقَدْ عَدَّهُ وَ مَنْ قَالَ فِیمَ فَقَدْ ضَمَّنَهُ وَ مَنْ قَالَ عَلَامَ فَقَدْ أَخْلَى مِنْهُ: کَائِنٌ لَا عَنْ حَدَثٍ مَوْجُودٌ لَا عَنْ عَدَمٍ مَعَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ لَا بِمُقَارَنَهٍ وَ غَیْرُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ لَا بِمُزَایَلَهٍ فَاعِلٌ لَا بِمَعْنَى الْحَرَکَاتِ وَ الْآلَهِ بَصِیرٌ إِذْ لَا مَنْظُورَ إِلَیْهِ مِنْ خَلْقِهِ مُتَوَحِّدٌ إِذْ لَا سَکَنَ یَسْتَأْنِسُ بِهِ وَ لَا یَسْتَوْحِشُ لِفَقْدِهِ‏. أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً وَ ابْتَدَأَهُ ابْتِدَاءً بِلَا رَوِیَّهٍ أَجَالَهَا وَ لَا تَجْرِبَهٍ اسْتَفَادَهَا وَ لَا حَرَکَهٍ أَحْدَثَهَا وَ لَا هَمَامَهِ نَفْسٍ اضْطَرَبَ فِیهَا أَحَالَ الْأَشْیَاءَ لِأَوْقَاتِهَا وَ [لَاءَمَ‏] لَأَمَ بَیْنَ مُخْتَلِفَاتِهَا وَ غَرَّزَ غَرَائِزَهَا وَ أَلْزَمَهَا أَشْبَاحَهَا عَالِماً بِهَا قَبْلَ ابْتِدَائِهَا مُحِیطاً بِحُدُودِهَا وَ انْتِهَائِهَا عَارِفاً بِقَرَائِنِهَا وَ أَحْنَائِهَا: ثُمَّ أَنْشَأَ سُبْحَانَهُ فَتْقَ الْأَجْوَاءِ وَ شَقَّ الْأَرْجَاءِ وَ سَکَائِکَ الْهَوَاءِ فَأَجْرَى فِیهَا مَاءً مُتَلَاطِماً تَیَّارُهُ مُتَرَاکِماً زَخَّارُهُ حَمَلَهُ عَلَى مَتْنِ الرِّیحِ الْعَاصِفَهِ وَ الزَّعْزَعِ الْقَاصِفَهِ فَأَمَرَهَا بِرَدِّهِ وَ سَلَّطَهَا عَلَى شَدِّهِ وَ قَرَنَهَا إِلَى حَدِّهِ الْهَوَاءُ مِنْ تَحْتِهَا فَتِیقٌ وَ الْمَاءُ مِنْ فَوْقِهَا دَفِیقٌ ثُمَّ أَنْشَأَ سُبْحَانَهُ رِیحاً اعْتَقَمَ مَهَبَّهَا وَ أَدَامَ مُرَبَّهَا وَ أَعْصَفَ مَجْرَاهَا وَ أَبْعَدَ مَنْشَأَهَا فَأَمَرَهَا بِتَصْفِیقِ الْمَاءِ الزَّخَّارِ وَ إِثَارَهِ مَوْجِ الْبِحَارِ فَمَخَضَتْهُ مَخْضَ‏ السِّقَاءِ وَ عَصَفَتْ بِهِ عَصْفَهَا بِالْفَضَاءِ تَرُدُّ أَوَّلَهُ [عَلَى‏] إِلَى آخِرِهِ وَ سَاجِیَهُ [عَلَى‏] إِلَى مَائِرِهِ حَتَّى عَبَّ عُبَابُهُ وَ رَمَى بِالزَّبَدِ رُکَامُهُ فَرَفَعَهُ فِی هَوَاءٍ مُنْفَتِقٍ وَ جَوٍّ مُنْفَهِقٍ فَسَوَّى مِنْهُ سَبْعَ سَمَوَاتٍ جَعَلَ سُفْلَاهُنَّ مَوْجاً مَکْفُوفاً وَ عُلْیَاهُنَّ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ سَمْکاً مَرْفُوعاً بِغَیْرِ عَمَدٍ یَدْعَمُهَا وَ لَا دِسَارٍ [یَنْتَظِمُهَا] یَنْظِمُهَا ثُمَّ زَیَّنَهَا بِزِینَهِ الْکَوَاکِبِ وَ ضِیَاءِ الثَّوَاقِبِ وَ أَجْرَى فِیهَا سِراجاً مُسْتَطِیراً وَ قَمَراً مُنِیراً فِی فَلَکٍ دَائِرٍ وَ سَقْفٍ سَائِرٍ وَ رَقِیمٍ مَائِرٍ. ثُمَّ فَتَقَ مَا بَیْنَ السَّمَوَاتِ الْعُلَا فَمَلَأَهُنَّ أَطْوَاراً مِنْ مَلَائِکَتِهِ مِنْهُمْ سُجُودٌ لَا یَرْکَعُونَ وَ رُکُوعٌ لَا یَنْتَصِبُونَ وَ صَافُّونَ لَا یَتَزَایَلُونَ وَ مُسَبِّحُونَ‏ لا یَسْأَمُونَ‏ لَا یَغْشَاهُمْ نَوْمُ الْعُیُونِ وَ لَا سَهْوُ الْعُقُولِ وَ لَا فَتْرَهُ الْأَبْدَانِ وَ لَا غَفْلَهُ النِّسْیَانِ وَ مِنْهُمْ أُمَنَاءُ عَلَى وَحْیِهِ وَ أَلْسِنَهٌ إِلَى رُسُلِهِ وَ مُخْتَلِفُونَ بِقَضَائِهِ وَ أَمْرِهِ وَ مِنْهُمُ الْحَفَظَهُ لِعِبَادِهِ وَ السَّدَنَهُ لِأَبْوَابِ جِنَانِهِ وَ مِنْهُمُ الثَّابِتَهُ فِی الْأَرَضِینَ السُّفْلَى أَقْدَامُهُمْ وَ الْمَارِقَهُ مِنَ السَّمَاءِ الْعُلْیَا أَعْنَاقُهُمْ وَ الْخَارِجَهُ مِنَ الْأَقْطَارِ أَرْکَانُهُمْ وَ الْمُنَاسِبَهُ لِقَوَائِمِ الْعَرْشِ أَکْتَافُهُمْ نَاکِسَهٌ دُونَهُ أَبْصَارُهُمْ مُتَلَفِّعُونَ تَحْتَهُ بِأَجْنِحَتِهِمْ مَضْرُوبَهٌ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ مَنْ دُونَهُمْ حُجُبُ الْعِزَّهِ وَ أَسْتَارُ الْقُدْرَهِ لَا یَتَوَهَّمُونَ رَبَّهُمْ بِالتَّصْوِیرِ وَ لَا یُجْرُونَ عَلَیْهِ صِفَاتِ الْمَصْنُوعِینَ وَ لَا یَحُدُّونَهُ بِالْأَمَاکِنِ وَ لَا یُشِیرُونَ إِلَیْهِ بِالنَّظَائِرِ. ثُمَّ جَمَعَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَزْنِ الْأَرْضِ وَ سَهْلِهَا وَ عَذْبِهَا وَ سَبَخِهَا تُرْبَهً سَنَّهَا بِالْمَاءِ حَتَّى خَلَصَتْ وَ لَاطَهَا بِالْبِلَّهِ حَتَّى لَزَبَتْ فَجَبَلَ مِنْهَا صُورَهً ذَاتَ أَحْنَاءٍ وَ وُصُولٍ وَ أَعْضَاءٍ وَ فُصُولٍ أَجْمَدَهَا حَتَّى اسْتَمْسَکَتْ وَ أَصْلَدَهَا حَتَّى صَلْصَلَتْ لِوَقْتٍ مَعْدُودٍ وَ أَمَدٍ [أَجَلٍ‏] مَعْلُومٍ ثُمَّ نَفَخَ فِیهَا مِنْ رُوحِهِ [فَتَمَثَّلَتْ‏] فَمَثُلَتْ إِنْسَاناً ذَا أَذْهَانٍ یُجِیلُهَا وَ فِکَرٍ یَتَصَرَّفُ بِهَا وَ جَوَارِحَ یَخْتَدِمُهَا وَ أَدَوَاتٍ یُقَلِّبُهَا وَ مَعْرِفَهٍ یَفْرُقُ بِهَا بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ وَ الْأَذْوَاقِ وَ الْمَشَامِّ وَ الْأَلْوَانِ وَ الْأَجْنَاسِ مَعْجُوناً بِطِینَهِ الْأَلْوَانِ الْمُخْتَلِفَهِ وَ الْأَشْبَاهِ الْمُؤْتَلِفَهِ وَ الْأَضْدَادِ الْمُتَعَادِیَهِ وَ الْأَخْلَاطِ الْمُتَبَایِنَهِ مِنَ الْحَرِّ وَ الْبَرْدِ وَ الْبَلَّهِ وَ الْجُمُودِ- [وَ الْمَسَاءَهِ وَ السُّرُورِ] وَ اسْتَأْدَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ الْمَلَائِکَهَ وَدِیعَتَهُ لَدَیْهِمْ وَ عَهْدَ وَصِیَّتِهِ إِلَیْهِمْ فِی الْإِذْعَانِ بِالسُّجُودِ لَهُ وَ الْخُنُوعِ لِتَکْرِمَتِهِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ [لَهُمْ‏] اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ‏- [وَ قَبِیلَهُ اعْتَرَتْهُمُ‏] اعْتَرَتْهُ الْحَمِیَّهُ وَ غَلَبَتْ [عَلَیْهِمُ‏] عَلَیْهِ الشِّقْوَهُ وَ [تَعَزَّزُوا] تَعَزَّزَ بِخِلْقَهِ النَّارِ وَ [اسْتَوْهَنُوا] اسْتَوْهَنَ خَلْقَ الصَّلْصَالِ فَأَعْطَاهُ اللَّهُ النَّظِرَهَ اسْتِحْقَاقاً لِلسُّخْطَهِ وَ اسْتِتْمَاماً لِلْبَلِیَّهِ وَ إِنْجَازاً لِلْعِدَهِ فَقَالَ‏ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ إِلى‏ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ‏. ثُمَّ أَسْکَنَ سُبْحَانَهُ آدَمَ دَاراً أَرْغَدَ فِیهَا [عِیشَتَهُ‏] عَیْشَهُ وَ آمَنَ فِیهَا مَحَلَّتَهُ وَ حَذَّرَهُ إِبْلِیسَ وَ عَدَاوَتَهُ فَاغْتَرَّهُ عَدُوُّهُ نَفَاسَهً عَلَیْهِ بِدَارِ الْمُقَامِ وَ مُرَافَقَهِ الْأَبْرَارِ فَبَاعَ الْیَقِینَ بِشَکِّهِ وَ الْعَزِیمَهَ بِوَهْنِهِ وَ اسْتَبْدَلَ بِالْجَذَلِ وَجَلًا وَ [بِالاعْتِزَازِ] بِالاغْتِرَارِ نَدَماً ثُمَّ بَسَطَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لَهُ فِی تَوْبَتِهِ وَ لَقَّاهُ کَلِمَهَ رَحْمَتِهِ وَ وَعَدَهُ الْمَرَدَّ إِلَى جَنَّتِهِ وَ أَهْبَطَهُ إِلَى دَارِ الْبَلِیَّهِ وَ تَنَاسُلِ الذُّرِّیَّهِ. وَ اصْطَفَى سُبْحَانَهُ مِنْ وَلَدِهِ أَنْبِیَاءَ أَخَذَ عَلَى الْوَحْیِ مِیثَاقَهُمْ وَ عَلَى تَبْلِیغِ الرِّسَالَهِ أَمَانَتَهُمْ لَمَّا بَدَّلَ أَکْثَرُ خَلْقِهِ عَهْدَ اللَّهِ إِلَیْهِمْ فَجَهِلُوا حَقَّهُ وَ اتَّخَذُوا الْأَنْدَادَ مَعَهُ وَ اجْتَالَتْهُمُ الشَّیَاطِینُ عَنْ مَعْرِفَتِهِ وَ اقْتَطَعَتْهُمْ عَنْ عِبَادَتِهِ فَبَعَثَ فِیهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ إِلَیْهِمْ أَنْبِیَاءَهُ لِیَسْتَأْدُوهُمْ مِیثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ یُذَکِّرُوهُمْ مَنْسِیَّ نِعْمَتِهِ وَ یَحْتَجُّوا عَلَیْهِمْ بِالتَّبْلِیغِ وَ یُثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ وَ یُرُوهُمْ آیَاتِ الْمَقْدِرَهِ مِنْ سَقْفٍ فَوْقَهُمْ مَرْفُوعٍ وَ مِهَادٍ تَحْتَهُمْ مَوْضُوعٍ وَ مَعَایِشَ تُحْیِیهِمْ وَ آجَالٍ تُفْنِیهِمْ وَ أَوْصَابٍ تُهْرِمُهُمْ وَ أَحْدَاثٍ [تَتَتَابَعُ‏] تَتَابَعُ عَلَیْهِمْ وَ لَمْ یُخْلِ اللَّهُ سُبْحَانَهُ خَلْقَهُ مِنْ نَبِیٍّ مُرْسَلٍ أَوْ کِتَابٍ مُنْزَلٍ أَوْ حُجَّهٍ لَازِمَهٍ أَوْ مَحَجَّهٍ قَائِمَهٍ رُسُلٌ لَا تُقَصِّرُ بِهِمْ قِلَّهُ عَدَدِهِمْ وَ لَا کَثْرَهُ الْمُکَذِّبِینَ لَهُمْ مِنْ سَابِقٍ سُمِّیَ لَهُ مَنْ بَعْدَهُ‏ أَوْ غَابِرٍ عَرَّفَهُ مَنْ قَبْلَهُ عَلَى ذَلِکَ نَسَلَتِ الْقُرُونُ و مَضَتِ الدُّهُورُ وَ سَلَفَتِ الْآبَاءُ وَ خَلَفَتِ الْأَبْنَاءُ. إِلَى أَنْ بَعَثَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ مُحَمَّداً [صلی الله علیه وآله‏] رَسُولَ اللَّهِ لِإِنْجَازِ عِدَتِهِ وَ إِتْمَامِ نُبُوَّتِهِ مَأْخُوذاً عَلَى النَّبِیِّینَ مِیثَاقُهُ مَشْهُورَهً سِمَاتُهُ کَرِیماً مِیلَادُهُ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ یَوْمَئِذٍ مِلَلٌ مُتَفَرِّقَهٌ وَ أَهْوَاءٌ مُنْتَشِرَهٌ وَ طَرَائِقُ مُتَشَتِّتَهٌ بَیْنَ مُشَبِّهٍ لِلَّهِ بِخَلْقِهِ أَوْ مُلْحِدٍ فِی اسْمِهِ أَوْ مُشِیرٍ إِلَى غَیْرِهِ فَهَدَاهُمْ بِهِ مِنَ الضَّلَالَهِ وَ أَنْقَذَهُمْ بِمَکَانِهِ مِنَ الْجَهَالَهِ ثُمَّ اخْتَارَ سُبْحَانَهُ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله لِقَاءَهُ وَ رَضِیَ لَهُ مَا عِنْدَهُ وَ أَکْرَمَهُ عَنْ دَارِ الدُّنْیَا وَ رَغِبَ بِهِ عَنْ مَقَامِ الْبَلْوَى فَقَبَضَهُ إِلَیْهِ کَرِیماً. وَ خَلَّفَ فِیکُمْ مَا خَلَّفَتِ الْأَنْبِیَاءُ فِی أُمَمِهَا إِذْ لَمْ یَتْرُکُوهُمْ هَمَلًا بِغَیْرِ طَرِیقٍ وَاضِحٍ وَ لَا عَلَمٍ قَائِمٍ. کِتَابَ رَبِّکُمْ فِیکُمْ مُبَیِّناً حَلَالَهُ وَ حَرَامَهُ وَ فَرَائِضَهُ وَ فَضَائِلَهُ وَ نَاسِخَهُ وَ مَنْسُوخَهُ وَ رُخَصَهُ وَ عَزَائِمَهُ وَ خَاصَّهُ وَ عَامَّهُ وَ عِبَرَهُ وَ أَمْثَالَهُ وَ مُرْسَلَهُ وَ مَحْدُودَهُ وَ مُحْکَمَهُ وَ مُتَشَابِهَهُ مُفَسِّراً [جُمَلَهُ‏] مُجْمَلَهُ وَ مُبَیِّناً غَوَامِضَهُ بَیْنَ مَأْخُوذٍ مِیثَاقُ عِلْمِهِ وَ مُوَسَّعٍ‏ عَلَى الْعِبَادِ فِی جَهْلِهِ وَ بَیْنَ مُثْبَتٍ فِی الْکِتَابِ فَرْضُهُ وَ مَعْلُومٍ فِی السُّنَّهِ نَسْخُهُ وَ وَاجِبٍ فِی السُّنَّهِ أَخْذُهُ وَ مُرَخَّصٍ فِی الْکِتَابِ تَرْکُهُ وَ بَیْنَ وَاجِبٍ [لِوَقْتِهِ‏] بِوَقْتِهِ وَ زَائِلٍ فِی مُسْتَقْبَلِهِ وَ مُبَایَنٌ بَیْنَ مَحَارِمِهِ مِنْ کَبِیرٍ أَوْعَدَ عَلَیْهِ نِیرَانَهُ أَوْ صَغِیرٍ أَرْصَدَ لَهُ غُفْرَانَهُ وَ بَیْنَ مَقْبُولٍ فِی أَدْنَاهُ [وَ] مُوَسَّعٍ فِی أَقْصَاهُ‏. وَ فَرَضَ عَلَیْکُمْ حَجَّ بَیْتِهِ الْحَرَامِ الَّذِی جَعَلَهُ قِبْلَهً لِلْأَنَامِ یَرِدُونَهُ وُرُودَ الْأَنْعَامِ وَ [یَوْلَهُونَ‏] یَأْلَهُونَ إِلَیْهِ [وَلَهَ‏] وُلُوهَ الْحَمَامِ وَ جَعَلَهُ سُبْحَانَهُ عَلَامَهً لِتَوَاضُعِهِمْ لِعَظَمَتِهِ وَ إِذْعَانِهِمْ لِعِزَّتِهِ وَ اخْتَارَ مِنْ خَلْقِهِ سُمَّاعاً أَجَابُوا إِلَیْهِ دَعْوَتَهُ وَ صَدَّقُوا کَلِمَتَهُ وَ وَقَفُوا مَوَاقِفَ أَنْبِیَائِهِ وَ تَشَبَّهُوا بِمَلَائِکَتِهِ الْمُطِیفِینَ بِعَرْشِهِ یُحْرِزُونَ الْأَرْبَاحَ فِی مَتْجَرِ عِبَادَتِهِ وَ یَتَبَادَرُونَ عِنْدَهُ مَوْعِدَ مَغْفِرَتِهِ جَعَلَهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى لِلْإِسْلَامِ عَلَماً وَ لِلْعَائِذِینَ حَرَماً [وَ] فَرَضَ حَقَّهُ وَ أَوْجَبَ حَجَّهُ وَ کَتَبَ [عَلَیْهِ‏] عَلَیْکُمْ وِفَادَتَهُ فَقَالَ سُبْحَانَهُ‏ وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیْهِ سَبِیلًا وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِین».

[۹] سوره مبارکه حدید، آیه ۴٫

«هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّهِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا ۖ وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ ۚ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ».

[۱۰] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۵۳٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلَاهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ».

[۱۱] سوره مبارکه نحل، آیه ۱۲۸٫

[۱۲] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۵۷٫

«اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ».

[۱۳] همان.

[۱۴] سوره مبارکه حدید، آیه ۲۸٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ۚ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ».

[۱۵] همان.

[۱۶] سوره مبارکه حدید، آیه ۳٫

«هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ ۖ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ».

[۱۷] سوره مبارکه مائده، آیه ۴۴٫

«إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاهَ فِیهَا هُدًى وَ نُورٌ ۚ یَحْکُمُ بِهَا النَّبِیُّونَ الَّذِینَ أَسْلَمُوا لِلَّذِینَ هَادُوا وَ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ کِتَابِ اللَّهِ وَ کَانُوا عَلَیْهِ شُهَدَاءَ ۚ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَ اخْشَوْنِ وَ لَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا ۚ وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ».

[۱۸] سوره مبارکه مائده، آیه ۴۵٫

«وَ کَتَبْنَا عَلَیْهِمْ فِیهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَ الْعَیْنَ بِالْعَیْنِ وَ الْأَنْفَ بِالْأَنْفِ وَ الْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَ السِّنَّ بِالسِّنِّ وَ الْجُرُوحَ قِصَاصٌ ۚ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ کَفَّارَهٌ لَهُ ۚ وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ».

[۱۹] سوره مبارکه مائده، آیه ۴۷٫

«وَ لْیَحْکُمْ أَهْلُ الْإِنْجِیلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِیهِ ۚ وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ».

[۲۰] سوره مبارکه حدید، آیه ۲۸٫

[۲۱] سوره مبارکه رعد، آیه ۲۴٫

[۲۲] سوره مبارکه نجم، آیه ۱۵٫

«عِنْدَهَا جَنَّهُ الْمَأْوَى».

[۲۳] سوره مبارکه واقعه، آیه ۱۲٫

«فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ».

[۲۴] سوره مبارکه کهف، آیه ۱۰۷٫

«إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا».

[۲۵] سوره مبارکه فجر، آیه ۳۰٫

«وَ ادْخُلِی جَنَّتِی».

[۲۶] سوره مبارکه حدید، آیه ۲۸٫

[۲۷] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۱۹٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ».

[۲۸] سوره مبارکه توبه، آیه ۳۶٫

«إِنَّ عِدَّهَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کِتَابِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَهٌ حُرُمٌ ۚ ذَٰلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَکُمْ ۚ وَ قَاتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَافَّهً کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَافَّهً ۚ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ».

[۲۹] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۸۲٫

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَدَایَنْتُمْ بِدَیْنٍ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى فَاکْتُبُوهُ ۚ وَ لْیَکْتُبْ بَیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ ۚ وَ لَا یَأْبَ کَاتِبٌ أَنْ یَکْتُبَ کَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ ۚ فَلْیَکْتُبْ وَ لْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَ لْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَ لَا یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًا ۚ فَإِنْ کَانَ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفِیهًا أَوْ ضَعِیفًا أَوْ لَا یَسْتَطِیعُ أَنْ یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ بِالْعَدْلِ ۚ وَ اسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِنْ رِجَالِکُمْ ۖ فَإِنْ لَمْ یَکُونَا رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَ امْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَىٰ ۚ وَ لَا یَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَ لَا تَسْأَمُوا أَنْ تَکْتُبُوهُ صَغِیرًا أَوْ کَبِیرًا إِلَىٰ أَجَلِهِ ۚ ذَٰلِکُمْ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أَقْوَمُ لِلشَّهَادَهِ وَ أَدْنَىٰ أَلَّا تَرْتَابُوا ۖ إِلَّا أَنْ تَکُونَ تِجَارَهً حَاضِرَهً تُدِیرُونَهَا بَیْنَکُمْ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَکْتُبُوهَا ۗ وَ أَشْهِدُوا إِذَا تَبَایَعْتُمْ ۚ وَ لَا یُضَارَّ کَاتِبٌ وَ لَا شَهِیدٌ ۚ وَ إِنْ تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِکُمْ ۗ وَ اتَّقُوا اللَّهَ ۖ وَ یُعَلِّمُکُمُ اللَّهُ ۗ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ».

[۳۰] الکافی، جلد ۱، صفحه ۳۲.

«مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِی اَلْبَخْتَرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَلْعُلَمَاءَ وَرَثَهُ اَلْأَنْبِیَاءِ وَ ذَاکَ أَنَّ اَلْأَنْبِیَاءَ لَمْ یُورِثُوا دِرْهَماً وَ لاَ دِینَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِیثَ مِنْ أَحَادِیثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَیْءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَکُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِینَا أَهْلَ اَلْبَیْتِ فِی کُلِّ خَلَفٍ عُدُولاً یَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِیفَ اَلْغَالِینَ وَ اِنْتِحَالَ اَلْمُبْطِلِینَ وَ تَأْوِیلَ اَلْجَاهِلِینَ».

[۳۱] ارشاد مفید ص ۱۵، و بحار الانوار ج ۴۰ ص ۲۱۸ – ۲۱۳٫

«عَلَّمَنی اَلْفَ بابٍ مِنَ الْعِلْمِ، فَتَحَ لی مِنْ کُلِّ بابٍ اَلْفَ بابٍ».

[۳۲] مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت شریف جامعه کبیره.

«… وَ قَلْبِی لَکُمْ مُسَلِّمٌ، وَ رَأْیِی لَکُمْ تَبَعٌ، وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّهٌ حَتَّىٰ یُحْیِیَ اللّٰهُ تَعَالىٰ دِینَهُ بِکُمْ، وَ یَرُدَّکُمْ فِی أَیَّامِهِ، وَ یُظْهِرَکُمْ لِعَدْلِهِ، وَ یُمَکِّنَکُمْ فِی أَرْضِهِ، فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لَامَعَ غَیْرِکُمْ، آمَنْتُ بِکُمْ، وَ تَوَلَّیْتُ آخِرَکُمْ بِمَا تَوَلَّیْتُ بِهِ أَوَّلَکُمْ، وَ بَرِئْتُ إِلَى اللّٰهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَعْدائِکُمْ وَ مِنَ الْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ الشَّیاطِینِ وَ حِزْبِهِمُ الظَّالِمِینَ لَکُمُ، الْجاحِدِینَ لِحَقِّکُمْ، وَ الْمارِقِینَ مِنْ وِلایَتِکُمْ، وَ الْغاصِبِینَ لِإِرْثِکُمُ، الشَّاکِّینَ فِیکُمُ، الْمُنْحَرِفِینَ عَنْکُمْ ، وَ مِنْ کُلِّ وَلِیجَهٍ دُونَکُمْ، وَ کُلِّ مُطاعٍ سِواکُمْ، وَ مِنَ الْأَئِمَّهِ الَّذِینَ یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ، فَثَبَّتَنِیَ اللّٰهُ أَبَداً مَا حَیِیتُ عَلَىٰ مُوالاتِکُمْ وَ مَحَبَّتِکُمْ وَ دِینِکُمْ، وَ وَفَّقَنِی لِطاعَتِکُمْ، وَ رَزَقَنِی شَفاعَتَکُمْ؛ وَ جَعَلَنِی مِنْ خِیارِ مَوالِیکُمُ التَّابِعِینَ لِما دَعَوْتُمْ إِلَیْهِ، وَ جَعَلَنِی مِمَّنْ یَقْتَصُّ آثارَکُمْ، وَ یَسْلُکُ سَبِیلَکُمْ، وَ یَهْتَدِی بِهُداکُمْ، وَ یُحْشَرُ فِی زُمْرَتِکُمْ، وَ یَکِرُّ فِی رَجْعَتِکُمْ، وَ یُمَلَّکُ فِی دَوْلَتِکُمْ، وَ یُشَرَّفُ فِی عافِیَتِکُمْ، وَ یُمَکَّنُ فِی أَیَّامِکُمْ، وَ تَقَِرُّ عَیْنُهُ غَداً بِرُؤْیَتِکُمْ، بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مالِی، مَنْ أَرادَ اللّٰهَ بَدَأَ بِکُمْ، وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْکُمْ، وَ مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ بِکُمْ، مَوالِیَّ لَاأُحْصِی ثَناءَکُمْ، وَ لَا أَبْلُغُ مِنَ الْمَدْحِ کُنْهَکُمْ، وَ مِنَ الْوَصْفِ قَدْرَکُمْ، وَ أَنْتُمْ نُورُ الْأَخْیارِ، وَ هُداهُ الْأَبْرارِ، وَ حُجَجُ الْجَبَّارِ؛ بِکُمْ فَتَحَ اللّٰهُ، وَ بِکُمْ یَخْتِمُ، وَ بِکُمْ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ بِکُمْ یُمْسِکُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلّا بِإِذْنِهِ، وَ بِکُمْ یُنَفِّسُ الْهَمَّ، وَ یَکْشِفُ الضُّرَّ، وَ عِنْدَکُمْ مَا نَزَلَتْ بِهِ رُسُلُهُ، وَ هَبَطَتْ بِهِ مَلائِکَتُهُ، وَ إِلىٰ جَدِّکُمْ بُعِثَ الرُّوحُ الْأَمِینُ…».

[۳۳] سوره مبارکه فاتحه، آیه ۶٫

[۳۴] تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه، جلد ۱، صفحه ۱۱۹.

«وَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ وَ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلصَّلْتِ جَمِیعاً عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ حَرِیزِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ زُرَارَهَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فِی حَدِیثٍ قَالَ: ذِرْوَهُ اَلْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ اَلْأَشْیَاءِ وَ رِضَى اَلرَّحْمَنِ اَلطَّاعَهُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ أَمَا لَوْ أَنَّ رَجُلاً قَامَ لَیْلَهُ وَ صَامَ نَهَارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَمِیعِ مَالِهِ وَ حَجَّ جَمِیعَ دَهْرِهِ وَ لَمْ یَعْرِفْ وَلاَیَهَ وَلِیِّ اَللَّهِ فَیُوَالِیَهُ وَ یَکُونَ جَمِیعُ أَعْمَالِهِ بِدَلاَلَتِهِ إِلَیْهِ مَا کَانَ لَهُ عَلَى اَللَّهِ حَقٌّ فِی ثَوَابِهِ وَ لاَ کَانَ مِنْ أَهْلِ اَلْإِیمَانِ».

[۳۵] الکافی (ط – الإسلامیه)، ج ۱، ص ۳۷۶؛ حدیث قدسی.

«قَالَ اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَأُعَذِّبَنَّ کُلَّ رَعِیَّهٍ فِی اَلْإِسْلاَمِ دَانَتْ بِوَلاَیَهِ کُلِّ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اَللَّهِ وَ إِنْ کَانَتِ اَلرَّعِیَّهُ فِی أَعْمَالِهَا بَرَّهً تَقِیَّهً وَ لَأَعْفُوَنَّ عَنْ کُلِّ رَعِیَّهٍ فِی اَلْإِسْلاَمِ دَانَتْ بِوَلاَیَهِ کُلِّ إِمَامٍ عَادِلٍ مِنَ اَللَّهِ وَ إِنْ کَانَتِ اَلرَّعِیَّهُ فِی أَنْفُسِهَا ظَالِمَهً مُسِیئَهً».

[۳۶] همان.

[۳۷] همان.

[۳۸] سوره مبارکه مائده، آیه ۳٫

«حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَهُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَ مَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَهُ وَ الْمَوْقُوذَهُ وَ الْمُتَرَدِّیَهُ وَ النَّطِیحَهُ وَ مَا أَکَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَکَّیْتُمْ وَ مَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ۚ ذَٰلِکُمْ فِسْقٌ ۗ الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ ۚ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَهٍ غَیْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ».

[۳۹] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۷۵، صفحه ۳۸۰.

«اَلدُّرَّهُ اَلْبَاهِرَهُ مِنَ اَلْأَصْدَافِ اَلطَّاهِرَهِ : مِمَّا کَتَبَهُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ جَوَاباً لِإِسْحَاقَ بْنِ یَعْقُوبَ إِلَى اَلْعَمْرِیِّ رَحِمَهُ اَللَّهُ أَمَّا ظُهُورُ اَلْفَرَجِ فَإِنَّهُ إِلَى اَللَّهِ وَ کَذَبَ اَلْوَقَّاتُونَ وَ أَمَّا اَلْحَوَادِثُ اَلْوَاقِعَهُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاهِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّهُ اَللَّهِ وَ أَمَّا اَلْمُتَلَبِّسُونَ بِأَمْوَالِنَا فَمَنِ اِسْتَحَلَّ مِنْهَا شَیْئاً فَأَکَلَ فَإِنَّمَا یَأْکُلُ اَلنِّیرَانَ وَ أَمَّا اَلْخُمُسُ فَقَدْ أُبِیحَ لِشِیعَتِنَا وَ جُعِلُوا مِنْهُ فِی حِلٍّ إِلَى وَقْتِ ظُهُورِ أَمْرِنَا لِتَطِیبَ وِلاَدَتُهُمْ وَ لاَ تَخْبُثَ وَ أَمَّا عِلَّهُ مَا وَقَعَ مِنَ اَلْغَیْبَهِ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ – یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَسْئَلُوا عَنْ أَشْیٰاءَ إِنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ  إِنَّهُ لَمْ یَکُنْ أَحَدٌ مِنْ آبَائِی إِلاَّ وَ قَدْ وَقَعَتْ فِی عُنُقِهِ بَیْعَهٌ لِطَاغِیَهِ زَمَانِهِ وَ إِنِّی أَخْرُجُ حِینَ أَخْرُجُ وَ لاَ بَیْعَهَ لِأَحَدٍ مِنَ اَلطَّوَاغِیتِ فِی عُنُقِی وَ أَمَّا وَجْهُ اَلاِنْتِفَاعِ بِی فِی غَیْبَتِی فَکَالاِنْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَیَّبَهَا عَنِ اَلْأَبْصَارِ اَلسَّحَابُ وَ إِنِّی أَمَانٌ لِأَهْلِ اَلْأَرْضِ کَمَا أَنَّ اَلنُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ اَلسَّمَاءِ».

[۴۰] همان.