روز دوشنبه مورخ ۱۶ اسفند ماه ۱۴۰۰، درس اخلاق حضرت «آیت الله صدیقی» بعد از نماز جماعت مغرب و عشاء در مسجد جامع ازگل برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
ماه شعبان ماه مراقبه است
ماه شعبان ماه مراقبه است، از وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم روایت هست که فرمودند: «یَتَشَعَّبُ فِیهِ أَرْزَاقُ اَلْمُؤْمِنِینَ».[۲]
چرا ماه شعبان ماه شعبان است؟ شعبان یعنی دو بخش. برای مؤمنین در ماه مبارک رمضان ارزاق منشعب می‌شود، شعبه شعبه می‌شود، رزقشان در شعبان مقدّر می‌شود.
اینکه فرمود ارزاق مؤمنین، معلوم می‌شود که این رزق مادی صرف نیست، وگرنه خدای متعال رزاق علی الاطلاق است.
خدای رحیم
در دعای ماه رجب بعد از نمازها فراوان‌ها خواندید «یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ»،[۳] ای کسی که خداشناس را عطاء می‌کنی، هر کسی که تو را می‌شناسد از بخشش تو برخوردار است، «یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ»، ای خدایی که به کسی عطاء می‌کنی که از تو درخواست ندارد و تو را نمی‌شناسد. یعنی خدای متعال رزق خدانشناس‌ها را هم می‌دهد، رزق ترامپ را می‌دهد، رزق بن سلمان را می‌دهد، این تروریست‌ها، این نفوذی‌ها، این خیانت کارها، خدای متعال به همه مهلت داده است و سفره‌ی رزق جسمانی که وجه مشترک بین حیوانات و انسان است به همه می‌رسد، اما رزق مؤمن ارزاقی است، هم خدای متعال در بُعدِ رحمت رحیمیه‌اش برای مؤمن اموری را پیش می‌آورد که این‌ها برای او ذخیره آخرت باشد، آخرت برای مؤمن مهم‌تر از دنیاست، مؤمن دغدغه‌ی زندگی ابدی را دارد، مؤمن در دنیا غریب است، «اَلْمُؤْمِنُ فِی اَلدُّنْیَا غَرِیبٌ»،[۴] اینجا دوران غربت مؤمن است، اینجا دوران مسافرت است و بر مسافر در جایی که وطن او نیست سخت می‌گذرد.
گروه‌های مختلفِ عبادِ خدا
وطن ما بهشت است، وطن عارفان و صاحب‌دلان وصال خدای متعال است، «یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ * ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَهً مَرْضِیَّهً * فَادخُلی فِی عِبَادِی * وَادخُلِی جَنََّتی»،[۵] این وطنِ نفوس مطمئنه است، وطن حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه، وطن شهدای کربلا، وطن شهدای خودمان، وطن عارفان بالله دخول در خیمه عبادی است، این‌ها به مرحله‌ی عبودیت محض نائل شده‌اند، «اَلْعُبُودِیَّهُ جَوْهَرَهٌ کُنْهُهَا اَلرُّبُوبِیَّهُ»،[۶] عبودیت یک گوهری است که اگر ریشه‌یابی بشود، معدن و ریشه‌ی آن ربوبیت است، با بندگی می‌شود رنگ خدا گرفت، راه تخلق به اخلاق الهی، راه رسیدن به سبقه الله، رنگ خدا گرفتن، عبادتِ خدای متعال است، و عبادِ خدا گروه‌های مختلفی هستند، عده‌ای خودشان را با عبادت از آتش جهنّم بیمه می‌کنند، گروهی همّت بالاتری دارند، هم می‌خواهند جهنّم را نبینند و هم می‌خواهند از درجات بهشت برخوردار باشند، اما گروه سوم حبّ الهی دارند.
شوق جناب شعیب علیه السلام نسبت به خدای متعال
جناب شعیب آنقدر اشک ریخت که چشم او نابینا شد، خدای متعال چشم را به او برگرداند، مجدداً کثرت بکاء و ریزش دموع بار دیگر چشم او را نابینا کرد، خدای متعال برای مرتبه دوم شفاء داد، ولی گریه امان نمی‌داد، برای مرتبه‌ی سوم بینایی خود را از دست داد، خدای متعال به این بنده‌ی عزیز خود خطاب کرد: چه می‌خواهی؟ اگر از جهنّم می‌ترسی تو تضمینی از جهنّم فاصله داری، اگر شوق بهشت داری، وعده‌ی بهشت برای تو قطعی است.
عرضه داشت: پروردگارا! حبّ لقاء تو دل من را آب کرده است، هیچ وقت نه به یاد بهشت هستم و نه نگران جهنّم هستم، من خود تو را می‌خواهم.
خدای متعال هم در برابر این حبّ همراه با شوق و عمل باعث شد که حضرت موسی کلیم علیه السلام را هم داماد او کرد و هم هشت سال خادم شعیب شد، یعنی خدای متعال کلیم خودش را خادم شعیب نبی کرد.
این نوع رزق‌ها، این نوع روزی‌ها، که انسان دل بامحبّتی پیدا کند…
به خدای متعال پناه ببریم
قرآن کریم می‌فرماید که بعضی از دل‌ها «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَهِ»[۷] دل‌های این‌ها سخت شد، مانند سنگ شد، بلکه از سنگ هم سخت‌تر، دیگر روزنه‌ای برای نزول نور خدا و ورود ملائکه الهی و محبّت خدا و محبّت اولیای خدا وارد این دل نمی‌شود.
لذا رقّت قلب رزق الهی است، گریه رزق خدای متعال است. یکی از اموری که در دعاها به خدای متعال پناه می‌بریم «أَعُوذُ بِکَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ»[۸] است، خدایا! به تو از علمی پناه می‌برم که نتوانم از آن علم استفاده کنم، یا به دنبال علم مفید نباشم یا علم مفیدی که یاد گرفتم و بنا بود با عمل کردن به این علم درجات کمال را طی کنم، به علم خودم عمل نکردم، علم داشتم اما برای من فایده نداشت، از چنین علمی به تو پناه می‌برم، «وَ مِنْ صَلاَهٍ لاَ تُرْفَعُ» از نمازی به تو پناه می‌برم که این نماز بالا نمی‌رود، بناست که نماز نردبان باشد، شه‌پر باشد، نمازگزار با نماز خود عروج در معارج داشته باشد، ولی نماز بعضی‌ها بخاطر عدم حضور قلب یا با غذای حرام و زندگی حرام نماز می‌خوانند، این نماز آسمانی نیست، در همین زمین می‌ماند و اصلاً بالا نمی‌رود، از اینطور نماز هم به خدای متعال پناه می‌بریم.
همانطور که انسان باید از سرطان به خدای متعال پناه ببرد، باید از بیماری‌های صعب العلاج به خدای متعال پناه ببرد، باید از نماز غیرمقبول هم که بالا نمی‌رود باید به خدای متعال پناه برد.
«وَ مِنْ قَلْبٍ لاَ یَخْشَعُ» از دلی به تو پناه می‌برم که آن دل خشوع ندارد، دل نرمی نیست.
ذکری از مرحوم آیت الله بهجت اعلی الله مقامه الشّریف
مرحوم آیت الله بهجت اعلی الله مقامه الشّریف توصیه به کثرت گفتن لا اله الا الله و لا حول و لا قوه الا بالله می‌کردند، می‌فرمودند کثریت ذکر شریف لا حول و لا قوه الا بالله همّت را بالا می‌برد، آدم‌هایی که همّتشان شهوات و مناسب دنیاست، دون همّت هستند، همّتشان پست است، این‌ها کم‌همّت هستند، ولی کسی که به دنیا قناعت نمی‌کند، آخرت می‌خواهد، بهشت می‌خواهد، همسایگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و آل پیغمبر علیهم السلام را می‌خواهد، این‌ها همّت بلند دارند، کثرت لا حول و لا قوّه الا بالله همّت را بالا می‌برد، کثرت گفتن لا اله الا الله قلبی که سخت شده است شخم می‌زند، هم وسواس درونی را برطرف می‌کند، هم دل را نرم می‌کند. اگر دل نرم نباشد مانند زمینی است که شخم نشده است و محکم است.
دل اینطور است که باید اول دل را نرم کرد، نماز و روزه و امر به معروف و نهی از منکر و احسان و صدقات و خدمت به مؤمن و گره‌گشایی مانند بذر هستند، دلی که نرم نباشد این بذر حرام می‌شود، بوستان بهشت در دل به عمل نمی‌آید، باید لا اله الا الله گفت.
رزق‌هایی در ماه شعبان
این‌ها رزق است، در ماه شعبان رزق مؤمنین شعبه شعبه می‌شود. هم اعتقادات پاک انسان در ماه شعبان با مراقبه تشدید می‌شود، ریشه‌ی توحید انسان، اعتقاد به رسالت، اعتقاد به ولایت، اعتقاد به معاد محکم می‌شود، هم در بُعد اخلاق و عمل توفیقاتی نصیب می‌شود، اگر حواس کسی در ماه شعبان جمع باشد میهمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است.
وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم «طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ»[۹] هستند، طبیب هستند و به دل‌های شما سرکشی می‌کنند، اگر واقعاً انتقال و تحول و انقلابی در وجود ما پیش آمده باشد، اگر جان و روحمان میهمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم شده باشد، اگر حسد و کبر و حرص و کینه و تعلقات و بوالهوسی در این دل باشد، اگر دل دنیاپرست باشد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم این‌ها را معالجه می‌کنند، ما در ماه شعبان تحت معالجه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم قرار می‌گیریم.
بنابراین رصد کنیم، «إِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی أَیَّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحَاتٍ أَلاَ فَتَعَرَّضُوا لَهَا»،[۱۰] این نسیم رحمت الهی در ماه شعبان لحظه به لحظه وزش دارد، خودتان را در معرض وزش نسیم رحمت خدا قرار بدهید تا دلتان زنده و شاداب بشود.
برخی از برکات ماه شعبان
یکی از برکاتی که در ماه شعبان هست، در ماه شعبان ما روز غم نداریم، همه‌ی روزها روز شادی است، میلاد مسعود امام حسین علیه السلام در ماه شعبان است، میلاد قمر منیر بنی هاشم علیه السلام در ماه شعبان است، میلاد صاحب صحیفه سجادیه امام سجاد علیه السلام هم در ماه شعبان است، میلاد مسعود حضرت علی اکبر علیه السلام در ماه شعبان است، و یکی از لیالی شعبان، دالان ورودی به شب قدر است، و آن شب میلاد حضرت حجّت ارواحنا فداه است.
بنابراین ماه ماهِ شادابی است، در عبادت شادابی خیلی تأثیر دارد، خدای متعال این ماه را ماه وجد و شادابی و امید قرار داده است و در این ماه سفره‌های ویژه‌ای به دست پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم پهن شده است، یکی از این سفره‌ها استغفار است، در ماه شعبان باید علی الدوام خانه‌تکانی کرد و غبار شیشه‌ی دل را مرتب با دستمال توبه پاک کرد و با چشمه‌ی اشک شستشو داد، لذا هر روز هفتاد مرتبه «اَستَغفِرُاللهَ وَ اَسئَلُهُ التَوبَهَ»، این جزو مراقبات ماه شعبان است، و «مُوَاسَاهَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَیهِ»،[۱۱] در این صلوات شعبانیه به ما می‌گوید ماه شعبان ماه مواسات است، ماه رسیدگی به گرفتاران معیشتی است.
در این صلوات شعبانیه که انصافاً دلنشین است از خدای متعال می‌خواهیم که توفیق تأسی به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بدهد که پیغمبر «یَدْأَبُ فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ فِی لَیَالِیهِ وَ أَیَّامِهِ»[۱۲] در ماه شعبان در تکاپو بودند، آرامش نداشتند، تمام روزها روزه بودند و تمام شب‌ها شب‌زنده‌دار بودند، و «مُوَاسَاهَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَیهِ»، ارتباط با خدا از طریق روزه و از طریق نماز شب، ارتباط با خلق خدا از طریق مواسات، که انسان درد دردمندان را بچشد، مرفّه بی‌درد به درد آدمیّت نمی‌خورد و باید همه خصوصاً طلبه‌های جوانمان عادت کنند، با درآمد بسیار کمی که دارند «إِذَا أَمْلَقْتُمْ، فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَهِ»،[۱۳] وقتی گرفتار تنگنا می‌شوید نگران نباشید که بگویید من ندارم، خدای متعال وعده داده است، شما بدهید خدای متعال به شما می‌دهد، وقتی این آب جریان دارد هم خودش پاک است، این مجرایی که آب عبور می‌کند پاک است، ولی وقتی جریان ندارد و ایستا است، با اینکه آب است وقتی چند روز بگذرد هم رنگ بدی پیدا می‌کند و هم بدبو می‌شود، مال هم همینطور است، نباید پول را نگه داشت، باید مانند جریان آب، وقتی می‌آید در راه خدا رد کنید، «مَنْ أَیْقَنَ بِالْخَلَفِ، جَادَ بِالْعَطِیَّهِ»،[۱۴] اگر کسی یقین داشته باشد که با خدای متعال معامله می‌کند، هرچه می‌دهد خدای متعال جای آن را پر می‌کند، خلف دارد، این شخص برای بذل و بخشش اهل جود است، خدای متعال صفت سخاوت به او می‌دهد، یقین به اینکه جای معامله‌ی با خدا خالی نمی‌ماند، خدای متعال دو برابر و ده برابر و هفتصد برابر و هزار و چهارصد برابر و گاهی هم بی‌حساب می‌دهد.
بنابراین در ماه شعبان تمرین قطع تعلّقات مالی و اقتصادی جزو کلاس‌های سازنده‌ی ماست، «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»،[۱۵] از آن چیزی که محبوب شماست در راه خدای متعال بدهید، خدای متعال هم آن چیزی که محبوب خودش است به شما می‌دهد.
خدای متعال محبوب‌تر از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و امام حسن مجتبی صلوات الله علیه و حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه ندارد، خدای متعال این‌ها را به شما می‌دهد، خدای متعال خودش را به شما می‌دهد، شما هرچه دوست دارید به خدای متعال بدهید، خدای متعال هم هرچه دوست دارد به شما می‌دهد.
بر چشمه‌ی امام زین العابدین سلام الله علیه
امام زین العابدین صلوات الله علیه از این سفره‌هایی که در ماه شعبان میزبان کریممان یعنی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم برای ما گذاشته‌اند، در اوج عمل می‌کردند.
این ناله‌های امام سجّاد علیه السلام در کنار بیت الله الحرام، طاووس یمانی از عباد ثمانیه زمان امام زین العابدین است، می‌گوید من در موسم حج رصد کردم که ببینم کعبه چه زمانی خلوت است که بروم و در خلوت با خدای متعال مناجات کنم، فرصتی را پیش‌بینی کردم که در آن زمان خانه خدا طواف‌کننده ندارد، وقتی وارد حریم کعبه شدم دیدم که ناله جانسوزی فضای کعبه را پوشش داده است، این ناله آنقدر نافذ بود که دلم را آب کرد و دل سنگ را آب می‌کرد، رفتم ببینم کیست، «إِلَهِی غَارَتْ نُجُومُ سَمَاوَاتِکَ وَ هَجَعَتْ عُیُونُ أَنَامِکَ»،[۱۶] بارالهی! پروردگارا! ستارگان یکی بعد از دیگری پوشش پیدا می‌کنند و غروب می‌کنند، همه‌ی چشم‌ها به خواب رفته است، این فقط تو هستی که بیدار هستی، پادشاهان درِ قصرهای خود را بسته‌اند و نگهبان‌ها را برای ممانعت از ورود اشخاص مأمور کرده‌اند ولی تو در این لحظه درِ خانه را به روی محتاج‌ها و پناهجویان خودت باز گذاشتی.
دیدم عجب مضمون‌های زیبایی و عجب لحن دل‌انگیزی. رفتم تا ببینم کیست، تا من به او برسم حالت صعقه به او دست داد، دیدم از خود بی‌خود شد، رفتم و سر او را به دامان گرفتم و دیدم حضرت زین العابدین علیه السلام هستند، اشک چشمم به صورت حضرت ریخت، حضرت چشم مبارک خود را باز کردند و فرمودند: «مَنِ اَلَّذِی أَشْغَلَنِی عَنِ ذِکْرِ رَبِّی» این چه کسی بود که خلوت من را با خدا بهم زد؟
این استغفارِ حضرت سجّاد سلام الله علیه، ناله‌های جانسوزِ شبانه‌ی حضرت سجّاد علیه السلام.
امام زین العابدین صلوات الله علیه در مقام احسان و صدقه، حضرت بخش‌های مختلفی داشتند. صد خانوار را رسماً عهده‌دار بودند، ارزاقشان را می‌دادند و به آن‌ها هم نمی‌فرمودند، برای آن‌ها ارزاق می‌فرستادند، آن‌ها را تأمین می‌کردند، و آن‌هایی که محتاج بودند و ماهیانه می‌گرفتند، خبر نداشتند چه کسی برایشان می‌فرستد. تا بعد از شهادت امام سجّاد علیه السلام فهمیدند آن کسی که این سفره را برایشان پهن می‌کرده است آقا امام زین العابدین علیه الصلاه و السلام بوده است.
دوم اینکه امام سجاد علیه السلام شبانه انبان‌هایی را از غذا و ارزاق روی دوش خودشان می‌گرفتند و به درِ خانه‌های کسانی که غریب بودند، آن زمان مسافرخانه و هتل و… نبود، وقتی کسی می‌آمد احیاناً زیر نخل‌ها بیتوته می‌کرد، حضرت هم به این غریب‌ها می‌رسیدند و هم فقرای بی‌خانمان را می‌شناختند، امام زین العابدین صلوات الله علیه شبانه می‌رفتند و در می‌زدند، نقاب هم داشتند، کسی نمی‌شناخت که این شخص کیست.
سومین کاری که حضرت امام سجّاد علیه السلام در ارتباط با انفاق می‌کردند این بود که برده می‌خریدند…
باید قدر این پابرهنه‌ها را دانست، اکثریت رزمندگان ما از همین جنوب‌شهری‌ها و پا برهنه‌ها بودند، اکثریت طلبه‌ها و افسران امام زمان ارواحنا فداه و سربازان میدان جنگ نرم همین طبقه پایین جامعه هستند، کمتر کسی از مرفهین بی‌درد می‌رود و جان خودش را می‌دهد یا نوکری کردن برای امام زمان ارواحنا فداه نصیب او می‌شود.
وجود مقدّس امام سجّاد علیه السلام که در دوران خفقان بنی امیّه از کنار اجساد خونین شهدایشان عبور فرمودند، زمینه‌ای برای منبر رفتن و کرسی تدریس نداشتند، ولی برده می‌خریدند، این‌ها را اداره می‌کردند، یک سال روی این‌ها کار می‌کردند…
چند روز قبل که نایب الزیاره شما مشرّف بودم، عده‌ای از لبنان آمده بودند، خانمی نزد ما آمد که از لبنانی‌های ساکن آلمان بود، گفت: ما جمع کثیری لبنانی هستیم که در آلمان زندگی می‌کنیم، دوست داریم فرزندانمان را برای اردوهایی به ایران بفرستیم، آیا شما مراکزی دارید که وقتی این‌ها به آنجا آمدند طی پانزده روز یا بیست روز یک دوره آموزش اعتقادی و اخلاقی و احکامی برای این‌ها باشد؟ من خجالت کشیدم و دیدم چنین چیزی را نه در قم سراغ داریم و نه در تهران، که ان شاء الله این فضلا و این اساتید عزیز ما باید برنامه تدارک ببینند و من به ایشان هم قول دادم و گفتم من این را در حوزه‌ها مطرح می‌کنم که این آمادگی را داشته باشند.
اجمالاً امام سجاد علیه السلام یک سال روی این برده‌ها کارِ فکری می‌کردند، کارِ عقیدتی و اخلاقی و احکامی می‌کردند، امام سجّاد علیه السلام از این برده‌ها فراوان اولیاءالله بعمل آوردند، در یک تحوّل عظیمی افراد مستجاب الدعوه و محدث و بامعنویت بودند که این‌ها نگهبان شیعه می‌شدند، این‌ها پاسداران ولایت می‌شدند، این‌ها معنویت و نوری که از امام سجاد علیه السلام گرفته بودند را نشر می‌دادند.
امام سجاد علیه السلام در بُعدِ پناه دادن، حتّی به دشمنان خودشان پناه می‌دادند. نظیر همان «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا»،[۱۷] اسیر دشمن بود، اسیر کسی است که با ما می‌جنگیده است، تا تیر در ترکش داشته است به سوی سینه‌های ما پرتاب کرده است، وقتی خلع صلاح شده است، حال اسیر است و آمده است و در کنار مسلمان‌ها به اجبار تحت تسخیر قشون اسلام است، ولی اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین با دو شب گرسنگی قبلی، شب سوم اسیر آمد که دشمن جنگی و کافر حربی بود، اما همین شخص را هم ناامید نکردند، خودشان گرسنه ماندند اما غذایشان را به کافر حربی انفاق کردند. امام سجاد علیه السلام بعد از جریان حمله مسلم مصرف به مدینه، یک خفقانی بوجود آورد و بعضی از دشمنان امام زین العابدین صلوات الله علیه به حضرت پناهنده شدند، حضرت هم به خودشان پناه دادند و هم به زن و بچه‌شان، و این‌ها را اداره کردند.
این گذشت از مال، این پناه دادن به بی‌پناهان جزو سیره‌ها و آموزه‌های امام زین العابدین سلام الله علیه است.
در بُعد کرامات، حضرت سجّاد علیه السلام چشمه‌ی کرامت‌ها و معجزات هستند. یک قلم از معجزات حضرت این بود که محمد حنفیه ظاهرا برای اینکه برای دیگران ایجادِ باور کند مدّعی امامت شد، امام زین العابدین علیه السلام او را به کنار حجرالاسود دعوت کردند و فرمودند: این حجرالاسود به امامت هر کسی شهادت داد او امام است، حجرالاسود با امر امام سجّاد علیه السلام به زبان آمد، بگونه‌ای که دیگران هم این را شنیدند.
بنابراین اگر ما در این ماه شعبان رزقی بخواهیم باید بر سر سفره‌ی امام زین العابدین علیه السلام باشیم، هم رزق عبادت، هم رزق علم، هم رزق آرامش، «أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»،[۱۸] باید به امام سجاد علیه السلام پناهنده بشویم و این در درِ کَرَم است.
دعا
نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ الأعظم الأعز الأجل الأکرم اِلَهَنا بِمُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهَ وَ الْحَسَنِ وَ الحُسَین وَ الأئِمَّهٍ مِن وُلدِ الحُسَین وَ بِدَمِ الشُّهَدَاء یا الله… یَا أرحَمَ الرّاحَمِین، یَا غیاثَ المُستَغیثین، وَ یَا مُجِیبَ دَعْوَهِ السَّائِلِین…
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم عیدی ما را فرج امام زمان ارواحنا فداه قرار بده.
خدایا! ما را از دیدار جمال امام زمان ارواحنا فداه محروم نفرما.
خدایا! دست ما را در دنیا و آخرت از دامان کَرَمِ حضرت حجّت ارواحنا فداه کوتاه مگردان.
خدایا! نایب امام زمان ارواحنا فداه، همه‌ی مرزبانان دین و شریعت و نگهبانان خون شهدا، در رأسِ این قائمه رهبر عزیزمان را تا ظهور حضرت با اقتدار و عزّت مستدام بفرما.
خدایا! ملّت ما را، نظام ما را، رهبر عزیز ما را دشمن‌شاد مگران.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم مریض‌ها، مریض‌های سفارش‌شده را شفای عاجل کرامت بفرما.
خدایا! نعمت سلامتی به ما داده‌ای، از ما زوال نیاور.
خدایا! توفیق شکر سلامتی و امنیت و ایمان و ولایت امیرالمؤمنین صلوات الله علیه و اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین را به ما مرحمت بفرما.
خدایا! دل‌ها را نسبت به یکدیگر مهربان بفرما.
خدایا! سبوعیت را از همه‌ی بداخلاق‌ها زائل بفرما.
خدایا! انسانیت و عاطفه و عقلانیت در همه‌ی ما سرشار قرار بده.
خدایا! جوان‌های ما را به سامان برسان.
خدایا! دشمنان ما را با چون غضبت ادب بفرما.
خدایا! امریکا، صهیونیست‌ها، آل صعود، آل خلیفه، آل ثانی، این مزدوران منطقه را سرنگون بگردان.
خدایا! نفوذی‌های داخل ما را افشاء، توطئه‌هایشان را خنثی، شرّشان را به خودشان و اربابانشان برگردان.
خدایا! خیر و برکت، باران رحمت به مقدار کافی برای معیشت مردم و رویش مزارع مردم و تأمین آب شرب مردم، از خزائن کَرَمت بر ما ارزانی بفرما.
خدایا! امام و شهدا و گذشتگانمان را مستغرق بهار رحمتت قرار بده.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] إقبال الأعمال ، جلد ۲ ، صفحه ۶۸۴ (رَوَیْنَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ رِضْوَانُ اَللَّهِ عَلَیْهِ مِنْ کِتَابِ أَمَالِیهِ وَ کِتَابِ ثَوَابِ اَلْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِصَرِیحٍ اَلْمَقَالِ: فَقَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ قَدْ تَذَاکَرَ أَصْحَابُهُ عِنْدَهُ فَضَائِلَ شَعْبَانَ فَقَالَ شَهْرٌ شَرِیفٌ وَ هُوَ شَهْرِی وَ حَمَلَهُ اَلْعَرْشِ تُعَظِّمُهُ وَ تَعْرِفُ حَقَّهُ وَ هُوَ شَهْرٌ یُزَادُ فِیهِ أَرْزَاقُ اَلْعِبَادِ لِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ تُزَیَّنُ فِیهِ اَلْجِنَانُ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانَ لِأَنَّهُ یَتَشَعَّبُ فِیهِ أَرْزَاقُ اَلْمُؤْمِنِینَ وَ هُوَ شَهْرُ اَلْعَمَلِ فِیهِ یُضَاعَفُ اَلْحَسَنَهُ بِسَبْعِینَ وَ اَلسَّیِّئَهُ مَحْطُوطَهٌ وَ اَلذَّنْبُ مَغْفُورٌ وَ اَلْحَسَنَهُ مَقْبُولَهٌ وَ اَلْجَبَّارُ جَلَّ جَلاَلُهُ یُبَاهِی بِهِ لِعِبَادِهِ وَ یَنْظُرُ إِلَى صُوَّامِهِ وَ قُوَّامِهِ فَیُبَاهِی بِهِمْ حَمَلَهَ اَلْعَرْشِ فَقَامَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اَللَّهِ صِفْ لَنَا شَیْئاً مِنْ فَضَائِلِهِ لِنَزْدَادَ رَغْبَهً فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ لِنَجْتَهِدَ لِلْجَلِیلِ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ فَقَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اَللَّهُ لَهُ عَزَّ وَ جَلَّ سَبْعِینَ حَسَنَهً اَلْحَسَنَهُ تَعْدِلُ عِبَادَهَ سَنَهٍ .)
[۳] زاد المعاد ، جلد ۱ ، صفحه ۱۶ (وَ رُوِیَ بِسَنَدٍ مُعْتَبَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ ذَکْوَانَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقِ: جُعِلْتُ فِدَاکَ هَذَا رَجَبٌ، عَلِّمْنِی دُعَاءً یَنْفَعْنِی اَللَّهُ بِهِ. قَالَ: فَقَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ اُکْتُبْ بِسْمِ اَللَّهِ اَلرَّحْمَنِ اَلرَّحِیمِ وَ قُلْ فِی کُلِّ یَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ صَبَاحاً وَ مَسَاءً وَ فِی أَعْقَابِ صَلَوَاتِکَ فِی یَوْمِکَ وَ لَیْلَتِکَ: «یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ مِنْ کُلِّ شَرٍّ یَا مَنْ یُعْطِی اَلْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ یَا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَهً أَعْطِنِی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ خَیْرِ اَلدُّنْیَا وَ جَمِیعَ خَیْرِ اَلْآخِرَهِ وَ اِصْرِفْ عَنِّی بِمَسْأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ شَرِّ اَلدُّنْیَا وَ جَمِیعَ شَرِّ اَلْآخِرَهِ فَإِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَیْتَ وَ زِدْنِی مِنْ فَضْلِکَ یَا کَرِیمُ» ثُمَّ قَبَضَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ عَلَى لِحْیَتِهِ اَلْکَرِیمَهِ بِیَدِهِ اَلْیُسْرَى وَ کَانَ یُحَرِّکُ سَبَّابَهَ یَدِهِ اَلْیُمْنَى یَمِیناً وَ شِمَالاً وَ یَقْرَأُ هَذَا اَلدُّعَاءَ: «یَا ذَا اَلْجَلاَلِ وَ اَلْإِکْرَامِ یَا ذَا اَلنَّعْمَاءِ وَ اَلْجُودِ یَا ذَا اَلْمَنِّ وَ اَلطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتِی عَلَى اَلنَّارِ» وَ لَمْ یَکُفَّ حَتَّى اِبْتَلَّتْ مِنْ دُمُوعِهِ .)
[۴] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۷۵ ، صفحه ۲۵۴ (وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: اَلْمُؤْمِنُ فِی اَلدُّنْیَا غَرِیبٌ لاَ یَجْزَعُ مِنْ ذُلِّهَا وَ لاَ یَتَنَافَسُ أَهْلَهَا فِی عِزِّهَا وَ قِیلَ لَهُ أَیْنَ طَرِیقُ اَلرَّاحَهِ فَقَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی خِلاَفِ اَلْهَوَى قِیلَ فَمَتَى یَجِدُ اَلرَّاحَهَ فَقَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عِنْدَ أَوَّلِ یَوْمٍ یَصِیرُ فِی اَلْجَنَّهِ .)
[۵] سوره مبارکه فجر، آیات ۲۷ تا ۳۰
[۶] تفسیر نور الثقلین ، جلد ۴ ، صفحه ۵۵۶ (فِی مِصْبَاحِ اَلشَّرِیعَهِ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ: اَلْعُبُودِیَّهُ جَوْهَرَهٌ کُنْهُهَا اَلرُّبُوبِیَّهُ فَمَا فُقِدَ مِنَ اَلْعُبُودِیَّهِ وُجِدَ فِی اَلرُّبُوبِیَّهِ، وَ مَا خَفِیَ فِی اَلرُّبُوبِیَّهِ أُصِیبَ فِی اَلْعُبُودِیَّهِ، قَالَ اَللَّهُ: «سَنُرِیهِمْ آیٰاتِنٰا فِی اَلْآفٰاقِ وَ فِی أَنْفُسِهِمْ حَتّٰى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ اَلْحَقُّ أَ وَ لَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ» أَیْ مَوْجُودٌ فِی غَیْبَتِکَ وَ حَضْرَتِکَ.)
[۷] سوره مبارکه بقره، آیه ۷۴ (ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَهِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَهً ۚ وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَهِ لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ)
[۸] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۸۳ ، صفحه ۹۳ (مِصْبَاحَا اَلْمُتَهَجِّدِ ، وَ اَلْکَفْعَمِیِّ ، وَ غَیْرُهَا: فِی تَعْقِیبِ اَلْعَصْرِ تَقُولُ – تَمَّ نُورُکَ فَهَدَیْتَ فَلَکَ اَلْحَمْدُ وَ عَظُمَ حِلْمُکَ فَغَفَرْتَ فَلَکَ اَلْحَمْدُ وَ بَسَطْتَ یَدَکَ فَأَعْطَیْتَ فَلَکَ اَلْحَمْدُ وَجْهُکَ أَکْرَمُ اَلْوُجُوهِ وَ جَاهُکَ خَیْرُ اَلْجَاهِ وَ عَطِیَّتُکَ أَعْظَمُ اَلْعَطَایَا وَ أَهْنَؤُهَا یُطَاعُ رَبُّنَا فَیَشْکُرُ وَ یُعْصَى فَیَغْفِرُ وَ یُجِیبُ اَلْمُضْطَرَّ وَ یَکْشِفُ اَلضُّرَّ وَ یُنْجِی مِنَ اَلْکَرْبِ وَ یَغْفِرُ مِنَ اَلذَّنْبِ وَ یُغْنِی اَلْفَقِیرَ وَ یَشْکُرُ الیسر [اَلْیَسِیرَ] لاَ یُجَازِی بِآلاَئِکَ أَحَدٌ وَ لاَ یَبْلُغُ مِدْحَتَکَ قَوْلُ قَائِلٍ وَ یَقُولُ أَیْضاً اَللَّهُمَّ مُدَّ لِی أَیْسَرَ اَلْعَافِیَهِ وَ اِجْعَلْنِی فِی زُمْرَهِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی اَلْعَاجِلَهِ وَ اَلْآجِلَهِ وَ بَلِّغْ بِیَ اَلْغَایَهَ وَ اِصْرِفْ عَنِّی اَلْعَاهَاتِ وَ اَلْآفَاتِ وَ اِقْضِ لِی بِالْحُسْنَى فِی أُمُورِی کُلِّهَا وَ اِعْزِمْ لِی بِالرَّشَادِ وَ لاَ تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی أَبَداً یَا ذَا اَلْجَلاَلِ وَ اَلْإِکْرَامِ اَللَّهُمَّ مُدَّ لِی فِی اَلسَّعَهِ وَ اَلدَّعَهِ وَ جَنِّبْنِی مَا حَرَّمْتَهُ عَلَیَّ وَ وَجِّهْ لِی بِالْعَافِیَهِ وَ اَلسَّلاَمَهِ وَ اَلْبَرَکَهِ وَ لاَ تُشْمِتْ بِیَ اَلْأَعْدَاءَ وَ فَرِّجْ عَنِّی اَلْکُرُوبَ وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ نِعْمَتَکَ وَ أَصْلِحْ لِیَ اَلْحَرْثَ فِی اَلْإِصْلاَحِ لِأَمْرِ آخِرَتِی وَ دُنْیَایَ وَ اِجْعَلْنِی سَالِماً مِنْ کُلِّ سُوءٍ مُعَافًى مِنَ اَلضَّرُورَهِ فِی مُنْتَهَى اَلشُّکْرِ وَ اَلْعَافِیَهِ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ثُمَّ تَقُولُ اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَفْسٍ لاَ تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لاَ یَخْشَعُ وَ مِنْ عِلْمٍ لاَ یَنْفَعُ وَ مِنْ صَلاَهٍ لاَ تُرْفَعُ وَ مِنْ دُعَاءٍ لاَ یُسْمَعُ اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ اَلْیُسْرَ بَعْدَ اَلْعُسْرِ وَ اَلْفَرَجَ بَعْدَ اَلْکَرْبِ وَ اَلرَّخَاءَ بَعْدَ اَلشِّدَّهِ اَللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَهٍ فَمِنْکَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ .)
[۹] عیون الحکم و المواعظ ، جلد ۱ ، صفحه ۳۱۹ (وَ قَالَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فِی ذِکْرِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ، قَدْ أَحْکَمَ مَرَاهِمَهُ وَ أَحْمَى مَوَاسِمَهُ، یَضَعُ ذَلِکَ حَیْثُ اَلْحَاجَهُ إِلَیْهِ؛ مِنْ قُلُوبٍ عُمْیٍ وَ آذَانٍ صُمٍّ وَ أَلْسِنَهٍ بُکْمٍ، وَ یَتَتَبَّعُ بِدَوَائِهِ مَوَاضِعَ اَلْغَفْلَهِ وَ مَوَاطِنَ اَلْحَیْرَهِ .)
[۱۰] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۶۸ ، صفحه ۲۲۱ (کَمَا رُوِیَ عَنِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ : إِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی أَیَّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحَاتٍ أَلاَ فَتَعَرَّضُوا لَهَا)
[۱۱] صلوات شعبانیه
[۱۲] تفصیل وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه ، جلد ۱۰ ، صفحه ۴۹۲ (وَ فِی اَلْمِصْبَاحِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى اَلْعَطَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلسَّیَّارِیِّ عَنِ اَلْعَبَّاسِ بْنِ مُجَاهِدٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: کَانَ عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا اَلسَّلاَمُ یَدْعُو عِنْدَ کُلِّ زَوَالٍ مِنْ أَیَّامِ شَعْبَانَ ، وَ فِی لَیْلَهِ اَلنِّصْفِ مِنْهُ وَ یُصَلِّی عَلَى اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِهَذِهِ اَلصَّلَوَاتِ یَقُولُ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَهِ اَلنُّبُوَّهِ وَ مَوْضِعِ اَلرِّسَالَهِ إِلَى أَنْ قَالَ: وَ هَذَا شَهْرُ نَبِیِّکَ سَیِّدِ رُسُلِکَ شَعْبَانُ اَلَّذِی حَفَفْتَهُ مِنْکَ بِالرَّحْمَهِ وَ اَلرِّضْوَانِ اَلَّذِی کَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ، یَدْأَبُ فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ فِی لَیَالِیهِ وَ أَیَّامِهِ بُخُوعاً لَکَ فِی إِکْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَى مَحَلِّ حِمَامِهِ اَللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى اَلاِسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِیهِ وَ نَیْلِ اَلشَّفَاعَهِ لَدَیْهِ وَ ذَکَرَ اَلدُّعَاءَ .)
[۱۳] نهج البلاغه، حکمت ۲۵۸
[۱۴] نهج البلاغه، حکمت ۱۳۸
[۱۵] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۹۲ (لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ)
[۱۶] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۴۶ ، صفحه ۸۱ (طَاوُسٌ اَلْفَقِیهُ : رَأَیْتُهُ یَطُوفُ مِنَ اَلْعِشَاءِ إِلَى سَحَرٍ وَ یَتَعَبَّدُ فَلَمَّا لَمْ یَرَ أَحَداً رَمَقَ اَلسَّمَاءَ بِطَرْفِهِ وَ قَالَ إِلَهِی غَارَتْ نُجُومُ سَمَاوَاتِکَ وَ هَجَعَتْ عُیُونُ أَنَامِکَ وَ أَبْوَابُکَ مُفَتَّحَاتٌ لِلسَّائِلِینَ جِئْتُکَ لِتَغْفِرَ لِی وَ تَرْحَمَنِی وَ تُرِیَنِی وَجْهَ جَدِّی مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عَرَصَاتِ اَلْقِیَامَهِ ثُمَّ بَکَى وَ قَالَ وَ عِزَّتِکَ وَ جَلاَلِکَ مَا أَرَدْتُ بِمَعْصِیَتِی مُخَالَفَتَکَ وَ مَا عَصَیْتُکَ إِذْ عَصَیْتُکَ وَ أَنَا بِکَ شَاکٌّ وَ لاَ بِنَکَالِکَ جَاهِلٌ وَ لاَ لِعُقُوبَتِکَ مُتَعَرِّضٌ وَ لَکِنْ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی وَ أَعَانَنِی عَلَى ذَلِکَ سَتْرُکَ اَلْمُرْخَى بِهِ عَلَیَّ فَالْآنَ مِنْ عَذَابِکَ مَنْ یَسْتَنْقِذُنِی وَ بِحَبْلِ مِنَ أَعْتَصِمُ إِنْ قَطَعْتَ حَبْلَکَ عَنِّی فَوَا سَوْأَتَاهْ غَداً مِنَ اَلْوُقُوفِ بَیْنَ یَدَیْکَ إِذَا قِیلَ لِلْمُخِفِّینَ جُوزُوا وَ لِلْمُثْقِلِینَ حُطُّوا أَ مَعَ اَلْمُخِفِّینَ أَجُوزُ أَمْ مَعَ اَلْمُثْقِلِینَ أَحُطُّ وَیْلِی کُلَّمَا طَالَ عُمُرِی کَثُرَتْ خَطَایَایَ وَ لَمْ أَتُبْ أَ مَا آنَ لِی أَنْ أَسْتَحِیَ مِنْ رَبِّی ثُمَّ بَکَى وَ أَنْشَأَ یَقُولُ – أَ تُحْرِقُنِی بِالنَّارِ یَا غَایَهَ اَلْمُنَى فَأَیْنَ رَجَائِی ثُمَّ أَیْنَ مَحَبَّتِی أَتَیْتُ بِأَعْمَالٍ قِبَاحٍ زَرِیَّهٍ وَ مَا فِی اَلْوَرَى خَلْقٌ جَنَى کَجِنَایَتِی ثُمَّ بَکَى وَ قَالَ سُبْحَانَکَ تُعْصَى کَأَنَّکَ لاَ تَرَى وَ تَحْلُمُ کَأَنَّکَ لَمْ تُعْصَ تَتَوَدَّدُ إِلَى خَلْقِکَ بِحُسْنِ اَلصَّنِیعِ کَأَنَّ بِکَ اَلْحَاجَهَ إِلَیْهِمْ وَ أَنْتَ یَا سَیِّدِی اَلْغَنِیُّ عَنْهُمْ ثُمَّ خَرَّ إِلَى اَلْأَرْضِ سَاجِداً قَالَ فَدَنَوْتُ مِنْهُ وَ شُلْتُ بِرَأْسِهِ وَ وَضَعْتُهُ عَلَى رُکْبَتِی وَ بَکَیْتُ حَتَّى جَرَتْ دُمُوعِی عَلَى خَدِّهِ فَاسْتَوَى جَالِساً وَ قَالَ مَنِ اَلَّذِی أَشْغَلَنِی عَنِ ذِکْرِ رَبِّی فَقُلْتُ أَنَا طَاوُسٌ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا هَذَا اَلْجَزَعُ وَ اَلْفَزَعُ وَ نَحْنُ یَلْزَمُنَا أَنْ نَفْعَلَ مِثْلَ هَذَا وَ نَحْنُ عَاصُونَ جَانُونَ أَبُوکَ اَلْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ وَ أُمُّکَ فَاطِمَهُ اَلزَّهْرَاءُ وَ جَدُّکَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ فَالْتَفَتَ إِلَیَّ وَ قَالَ هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ یَا طَاوُسُ دَعْ عَنِّی حَدِیثَ أَبِی وَ أُمِّی وَ جَدِّی خَلَقَ اَللَّهُ اَلْجَنَّهَ لِمَنْ أَطَاعَهُ وَ أَحْسَنَ وَ لَوْ کَانَ عَبْداً حَبَشِیّاً وَ خَلَقَ اَلنَّارَ لِمَنْ عَصَاهُ وَ لَوْ کَانَ وَلَداً قُرَشِیّاً أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَهُ تَعَالَى فَإِذٰا نُفِخَ فِی اَلصُّورِ فَلاٰ أَنْسٰابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَ لاٰ یَتَسٰاءَلُونَ وَ اَللَّهِ لاَ یَنْفَعُکَ غَداً إِلاَّ تَقْدِمَهٌ تُقَدِّمُهَا مِنْ عَمَلٍ صَالِحٍ .)
[۱۷] سوره مبارکه انسان، آیه ۸
[۱۸] سوره مبارکه رعد، آیه ۲۸ (الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ ۗ أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ)
پاسخ دهید