«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ‏».

مقدّمه

«وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ کَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ»[۲].

ایام الله غدیر، انتصابِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه از جانبِ خدای متعال و مأموریتِ تبلیغِ امامت و رهبری برای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را تبریک عرض می‌کنم.

حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه اسمِ اعظمِ خدای متعال هستند

در ارتباط با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه مطالب به وسعتِ اسماء الهی است، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه آینه‌ی جلال و جمال خدای متعال است، هرچه که خدای متعال دارد حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هم دارند، ولی خدای متعال هرچه که دارد برای خودِ اوست اما حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هیچ چیزی از خودشان ندارند و هر چیزی که دارند برای خدای متعال است.

لذا حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه اسمِ اعظمِ خدای متعال است. «اسم اعظم» اسمی است که تمامِ اسماء جمالیّه و جلالیّه در این اسم نهفته است، وقتی آن را باز می‌کنید تبدیل به هزار و یک اسم می‌شود، بعلاوه‌ی یک اسمی که خدای متعال آن را استیصال کرده است و جزوِ اسرار است و کسی خبر ندارد، و حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه همه‌ی این اسماء هستند، خودِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه «سرّالله» هستند.

معجزاتِ تولدِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه

در مراحلِ ظاهری تطوراتی که در زندگیِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هست، همه رنگِ معجزه دارد و عادی نیست. وقتی مادرِ ایشان حضرت را متولد می‌کنند دیوارِ کعبه برای ایشان شکافته می‌شود، و اهل سنّت این مطلب را بیشتر از ما نقل کرده‌اند، آن‌ها از پانزده طریق نقل کرده‌اند. وجود نازنین فاطمه بنت اسد سلام الله علیها در حالِ طوافِ خانه خدا بود که وقتی به قسمتِ مستجار رسیدند دردِ زایمان گرفتند، آنجا با خدای متعال مناجات کردند و خدای متعال را به این خانه و کسی که این خانه را بنا کرده است قسم دادند، حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت اسماعیل علیه السلام که بانی کعبه هستند، و در ادامه فرمودند: به حقِ طفلی که در رحمِ من ذکرِ تو را می‌گوید؛ این هم یکی از عجایب است که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه در رحمِ مادر هم ذاکرِ خدای متعال بوده است، به گونه‌ای که مادرِ ایشان هم ذکر‌های حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را می‌شنیده‌اند.

حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها خدای متعال را به بیت الله و حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت اسماعیل علیه السلام و طفلی که در رحمِ ایشان هست و ذکرِ خدای متعال را می‌گوید قسم می‌دهد، که این مشکل را بر من آسان فرما.

هنوز دعای حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها تمام نشده بود که آن قسمتِ دیوار مانندِ در باز می‌شود و حضرت فاطمه بنت اسد به داخلِ کعبه کشیده می‌شوند و سه روزِ تمام هیچ دستی نمی‌تواند درِ کعبه را باز کند و ببیند که چه خبر است.

این خبر هم مانندِ توپ منفجر می‌شود و مردمِ مکّه فوج فوج به اطرافِ مکه سرازیر می‌شوند که ببینند چه خبر است، بعد از سه روز باز هم در باز نمی‌شود، همان قسمتی از دیوار که باز شده بود باز هم باز می‌شود و حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها کودکِ خود را در آغوش گرفته و قنداق کرده بیرون می‌آورند.

و از جانب خدای متعال ندا می‌آید که

«خُصِّصْتُمَا بِالْوَلَدِ الزَّکِیِّ             وَ الطَّاهِرِ الْمُنْتَجَبِ الرَّضِیِ‏

فَاسْمُهُ مِنْ شَامِخٍ عَلِیٍّ               عَلِیٌّ اشْتُقَّ مِنَ الْعَلِی»[۳]

نامِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هم با شعری که هاتف از جانبِ خدای متعال به گوشِ والدینِ حضرت می‌خواند… نامِ مبارکِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را هم خودِ خدای متعال برای ایشان معیّن می‌کند.

پیش‌بینیِ حضرت ابوطالب صلوات الله علیه از تولدِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه

نکته‌ی دیگری که قابلِ ذکر است این است که این قضیّه سابقه دارد.

وقتی وجود نازنین حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم متولّد می‌شوند… که تولّدِ نبی مکرّم اسلام هم همراهِ معجزاتِ متعددی بود، در شبِ میلادِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم بت‌ها سرنگون می‌شوند، چهارده کنگره از کنگره‌های قصرِ انوشیروان می‌ریزد، آتشکده‌ی فارس خود به خود خاموش می‌شود، و انواعِ معجزاتِ دیگر… این هم اخباری بود که تازگی داشت و جامعه را دهان به دهان پُر می‌کند، حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها به حضرت ابوطالب صلوات الله علیه بشارت می‌دهند، قدومِ مبارکِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را به این کرامت‌ها و معجزاتی که همراهِ این طفل است بشارت می‌دهد.

حضرت ابوطالب صلوات الله علیه به همسرشان حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها می‌فرمایند: سی سال صبر کن، خدای متعال بعد از سی سال به تو فرزندی می‌دهد که هر چه فرزندِ آمنه دارد فرزندِ تو هم خواهد داشت. حضرت ابوطالب صلوات الله علیه دیگر چه کسی هستند! این دیگر چه خبری است! بعد از سی سال وجودِ نازنینِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه به دنیا می‌آیند، که همه‌ی آن فضائل و نورانیت‌هایی که خدای متعال به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم داده‌ است به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه هم همه‌ی آن‌ها را منهای نبوّت عطاء کرده است.

نکته‌ای از کتاب «النجم الثاقب» مرحوم حاجی نوری اعلی الله مقامه الشّریف

این یکی دو فضیلت از فضائلِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بود که خواستیم دل‌های ما را روشن کند، «ذکرُ عَلیٍ عِبادَه»، «حُبُّ عَلیٍ عِبادَه»، «النَظَرُ إلی وَجهِ علی بن ابیطالب عِبادَهٌ و أیَّ عِبادَه»، ان شاء الله ببینیم.

مرحوم حاجی نوری اعلی الله مقامه الشّریف در کتاب شریف «النجم الثاقب» دعایی دارند که اگر کسی عاشقِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است و می‌خواهد مولا را در خواب ببیند، اگر این دعا را قبل از خواب بخواند حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را می‌بیند. حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه ان شاء الله دوستان موفق باشند، اولاً استغفار کنیم و پاک باشیم، ثانیاً از این کلیدهای رحمت استفاده کنیم، باشد که ما هم جمالِ بی‌بدیلِ مولی الموحدین حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را ببینیم.

حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه خدانما هستند

در حدیثی که از وجود نازنین حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نقل شده است، حضرت فرمودند: اگر کسی دوست دارد که ابراهیم را در خُلَّتِ او، نوح را در زُهدِ او، آدم را در علمِ او، عیسی را در بَهاء او، موسی را هیبتِ او، سلیمان را در حشمتِ او و یوسف را در جمالِ او ببیند به علی بن ابیطالب (صلوات الله علیه) نظاره کند.

آنچه خوبان همه دارند مولای ما حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه به تنهایی همه‌ی این صفات را دارند، هم در سیرتِ خود و هم در صورتِ خود. خدای متعال حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را بعنوانِ یک عنصری که خدانماست و هر که به ایشان نگاه کند خدای متعال را می‌بیند آفریده است.

علی ای همای رحمت    تو چه آیتی خدا را؟

واقعاً حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه چه آیتی هستند؟!

لقبِ «امیرالمؤمنین» فقط مختصِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است

نکته‌ی دیگری که قابل توجه و افتخارِ ما شیعیان است این است که لقبِ «امیرالمؤمنین» از جانبِ خدای متعال است و احدی از انبیاء، حتّی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، و احدی از اوصیاء انبیاء، حتّی امام زمان ارواحنا فداه که جهانگیر خواهند شد و عالَم تحتِ حکومتِ ایشان قرار می‌گیرد شاملِ لقبِ «امیرالمؤمنین» نمی‌شوند.

چرا مؤمنین همیشه پیروز هستند؟

«امیرالمؤمنین» لقبی است که خدای متعال در ابتدا از طریقِ جبرئیل نازل فرمودند و حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم هنگامِ تولّدِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یعنی وقتی که حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها به همراهِ این کودک از کعبه خارج شدند… هنوز قرآن کریم بر قلبِ مبارکِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نازل نشده بود و هنوز حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به رسالتِ ظاهری مبعوث نشده‌اند، ولی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه با ارمغان و هدیه به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم متّصل شدند، به محضِ اینکه چشمِ مبارکِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم افتاد این آیات سوره مؤمنون را تلاوت کردند، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم * قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خَاشِعُونَ * وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ * وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاهِ فَاعِلُونَ»[۴]، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم این هیجانِ یک عاشقی که به معشوق رسیده است، آشنای دیرینی که در اینجا با یکدیگر ملاقات کردند، وقتی این آیات را شنیدند فرمودند: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ»، آری علی جان! مؤمنون پیروز هستند «وَ أنتَ اَمیرُهُم»! چرا پیروز نباشند؟ در حالی که امیرشان تو هستی!

امیرِ همه‌ی امامان و همه‌ی سفرای الهی که همه مؤمن هستند «حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه» هستند.

ولی «امیر» به دو معنا؛ یکی فرمانده و مدیر و سرپرست؛ همان چیزی که خدای متعال در سوره مبارکه مائده تصریح کرده است و برای برادرانی که امامتِ بلافصلِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را قبول ندارند هیچ حجّتی نزدِ خدای متعال نیست، چون آیه ولایت خیلی صریح است که خدای متعال حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را بعنوانِ حاکم معرّفی کرده است، «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ»[۵]. معنای «انّما» فقط است، ولیّ و سرپرست و حاکم و امیر و فرمانروای شما فقط خدای متعال است، و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم. وقتی به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه می‌رسد یک توصیفی می‌کند تا شرطِ امامت و ولایت که نیلِ به مقامِ جمعُ الجَمعی است، «لا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ وَ لَا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ»، صفاتی که خدای متعال دارد و در دعای شریف جوشن کبیر و سایر ادعیه آمده است، یکی از صفاتِ خدای متعال این است که وقتی میلیاردها بشر خدای متعال را در یک لحظه می‌خوانند، حرفِ هیچ کسی خدای متعال را از صدای دیگری باز نمی‌دارد، خدای متعال صدای همه را می‌شنود و خدای متعال جوابِ همه را هم دارد، اینکه در دعای ماه رجب می‌خوانیم که «لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ»[۶]، خدایا! هر کسی که گدای توست، تو برای هر سائل و گدایی سمعِ حاضر داری، یعنی خودِ تو درخواستِ همه را می‌شنوی، در یک لحظه در زمین و آسمان هر موجودی سؤال و درخواست و تقاضا دارد «لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ»، خدای متعال آنجا گوشِ حاضر دارد و «جَوَابٌ عَتِیدٌ»، یعنی قبل از آنکه تو تقاضای خودت را مطرح کنی خدای متعال عرضه را آماده کرده است و منتظر است که تو بخواهی تا به تو بدهد، «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»[۷]، من دارم ولی دوست دارم صدای تو را بشنوم، بگو بده تا به تو بدهم، خدای متعال اینقدر مهربان است.

این مقام مقامی است که هیچ شأنی او را از شأنِ دیگر مشغول نمی‌کند و هیچ صدایی هم او را از صدای دیگر مشغول نمی‌کند.

وجود نازنین حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه مقامِ جمع الجَمعی دارند، یعنی مظهرِ این خصوصیتِ پروردگارِ متعال است که در این آیه‌ی کریمه‌ی انحصارِ ولایت بعد از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه که انحصارِ حکومت است، خدای متعال خواسته است که این مقامِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را به ما معرّفی کند.

خدای متعال نفرمود «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَ عَلیٌ» یا «وَ وَصیٌ» بلکه یک صفتی را نقل کرد که مردم با مقامِ جمع الجَمعیِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه آشنا بشوند، چه کسی بعد از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است؟ قرآن کریم چه کسی را معرّفی می‌کند؟ «الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ»، کسانی که… یک نفر نیست، بلکه ایمانِ همه از این چشمه است، «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّهً قَانِتًا لِلَّهِ»[۸]، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یک فرد نیستند، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یک شخصیتی هستند که ایمانِ تمامِ مؤمنین از ایشان سرچشمه می‌گیرد، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه ریشه‌ای هستند که همه‌ی مؤمنین شاخه‌ها و برگ‌های وجودِ نازنینِ ایشان هستند.

«الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ»، اولاً اینکه صفتِ دوم مربوط به فرد نیست بلکه مربوط به جمع است، ثانیاً اینکه «یُقیمُونَ الصَّلاه»، این شخص در جمع و جماعتِ خود «نماز» را رونق می‌دهد، نه اینکه نماز می‌خواند، بلکه عَلَمِ نماز را به پا می‌کند. خودِ «نماز» عمودِ دین است، نماز ستونِ خیمه‌ی دین است، ولی استوانه و پایه‌ی خودِ این عمود «حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه» هستند، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه عمودِ عمود هستند، ستونِ ستون هستند، که آن ستون روی این ستون استوار است وگرنه ریشه و مبنا ندارد.

«وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ»، این شخص کسی است که ذوب شدنِ او در بارگاهِ خدای متعال، دلدادگی و عاشق بودنِ او نسبت به خدای متعال، پرستش و عبادتِ او که تمرکزِ کافی دارد، او را از نیازِ نیازمندان منصرف نمی‌کند. حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه در عینِ ارتباطِ با خدای متعال ارتباطِ با خلقِ خدای متعال دارد، و این ارتباطِ با خلقِ خدای متعال او را اصلاً از ارتباطِ با خالق باز نمی‌دارد. همان صفتی که برای خدای متعال است، «یَا مَن لا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ وَ یَا مَن لَا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ»، خدای متعال این صفات را برای حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بیان می‌نماید.

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند که علّتِ اینکه مؤمنین شکست ندارند، اگر مؤمن باشند این جبهه جبهه‌ی همیشه پیروز است، چرا همیشه پیروز هستند؟ «وَ أنتَ اَمیرُهُم» تو امیرِ آن‌ها هستی.

قشونی که فرمانده‌ی آن حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه باشد شکست ندارد، اما چطور امیری هستی؟ «تَمِیرُهُمْ مِنْ عُلُومِکَ فَیَمْتَارُونَ»[۹] امیری هستی که سفره‌ی دلِ آن‌ها که طعامِ ایمان در این سفره گذاشته شده است، چراغِ ایمان بدستِ تو روشن است، مائده‌ی تقوا در دل‌ها گسترده است، این به برکتِ توست.

یعنی رزقِ معنویِ همه‌ی اهلِ معنا از چشمه‌ی وجودِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه می‌جوشد.

مسئله‌ی غدیر

اما مسئله‌ی غدیر تنها یک حادثه‌ی تاریخی نیست، بله! در میانِ حوادثی که در تاریخِ انبیاء و ادیانِ الهی اتّفاق افتاده است این واقعه برجسته‌ترین واقعه‌ای است که برای هیچ پیغمبر و وصیّ پیغمبری و برای هیچ امامی از امامانِ ما علیهم السلام از جانبِ خدای متعال تدوین و طراحی نشده است.

طراحیِ غدیر از جانبِ خدای متعال بود و یک نوع طراحی است که نه سابقه دارد و نه لاحقه دارد، اینکه پیغمبری مأمور بشود بیش از صد هزار جمعیت را… صد هزار جمعیت یعنی اکثریتِ مسلمینِ آن روز، اگر بخواهیم برای امروز معادل‌سازی کنیم یعنی بیش از یک میلیارد انسان را در یک جایی جمع کنید، بعد آنجا هم جایی باشد که سقفی نداشته باشد، قصر نباشد… می‌شُد حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم مردم را در کنارِ کعبه جمع کنند و همانجا بالای حجرِ اسماعیل یا مقامِ ابراهیم حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را به مردم معرّفی کنند، یا اینکه اصلاً به پشتِ بامِ کعبه بروند و حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را هم به آنجا ببرند و همه هم ایشان را ببینند، اما اگر این عمل را در ضمنِ حج انجام می‌دادند جزوی از اجزای مناسکِ حج قرار می‌گرفت، یعنی بعنوانِ یک فرع به حساب می‌آمد، می‌شد این کار را در عرفات کنند، می‌شد در منا این کار را کنند، ولی خدای متعال حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را مأمور کرد که این عمل را بعنوانِ یک کارِ مستقل در یک بیابانِ سوزان انجام دهد، معلوم می‌شود که مسئله خیلی مهم است، آنقدر مهم است که می‌ارزد حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در بیابانِ سوزان صد و بیست هزار حاجی را که از نقاطِ مختلف آمده‌اند در یک جا جمع کنند و در آن هوای گرم آن‌ها را سه روز در آنجا نگه دارند.

اینکه جشنِ غدیر سه روز است برای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در بیابان و در جمعِ صد و بیست هزار حاجی از نقاط مختلفِ عالَم سه روز توقف کردند.

اینکه در خارج از شهر باشد و حجاج را به بیابان ببرند نشان می‌دهد که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه دل می‌خواهند، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه در به درها را می‌خواهند، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه عاشق می‌خواهند، این نوع حرکت‌ها حرکت‌های دلی و عاشقانه است.

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: «لَوِ اِجْتَمَعَ اَلنَّاسُ عَلَى حُبِّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ لَمَا خَلَقَ اَللَّهُ اَلنَّارَ»[۱۰]، اگر همه عاشقِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بودند خدای متعال جهنّم را نمی‌آفرید. عشقِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه اصلاً با وجودِ جهنّم سازگاری ندارد، اگر جهنّمی وجود دارد برای جدایی از حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است، هر کسی با حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است هرگز آتشِ جهنّم را نمی‌بیند.

برادرانِ عزیز! عید غدیر بر شما مبارک باشد، الحمدلله علی اتم النعم و علی اول النعم، هر کسی که ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را دارد یقیناً حلالزاده است، چون یکی از علائمِ حرامزادگی بغضِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است. هر کسی که حبّ و ولای حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را دارد به خود تبریک بگوید که مادرِ او پاک بوده است و در دامانِ پاکی بزرگ شده است، و خدای متعال نعمتی بالاتر از نعمتِ ولایت نیافریده است، لذا فرمود: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینا»[۱۱].

غدیر را به تأسّی از ائمه اطهار علیهم السلام بزرگترین عیدِ عالَم بدانید، عیدالله الاکبر است، یعنی قابل مقایسه با عید فطر و عید قربان و اعیادِ مذهبیِ دیگر نیست، عیدالله الاکبر است، چون امرِ امامت «عهد الله» است، «لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ»[۱۲]، روز عید غدیر خودِ خدای متعال در حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه جلوه کرد و خود را نشان داد، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه خدانما هستند و خدای متعال خواست جلالِ خود را در غدیر نشان دهد، و نشان داد، ولی نه بعنوانِ اینکه حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه در غدیر بمانند، بلکه وجود نازنین حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در خطبه غدیر دوازده امام را معرّفی کرده است، بخصوص از حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف مکرّر یاد کرده‌اند.

بنابراین خطِ رهبری تا قیامت است، غدیر آدرسِ سعادت تا قیامت است، غدیر کانونِ حفاظتِ ارزش‌های انسانی است تا دامنه‌ی قیامت، غدیر دژ و حصن و پناهگاه و کشتی نجات و مشعلِ فروزانِ دل‌ها و آدرسِ بهشت و وسیله‌ی تمیزِ پاک از ناپاک است، «مَا کَانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّى یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ»[۱۳]، خبیث و طیّب با محکِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه ممتاز می‌شوند، «یَا عَلِیُّ لَوْلاَکَ لَمْ یُعْرَفِ اَلْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی»[۱۴]، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه پاک و ناپاک را مشخص می‌کنند، هر کسی زیرِ پرچمِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است طیّب است و هر کسی زیرِ پرچمِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه نیست خبیث است، و بنای خدای متعال بر این بوده است که صفِ حق و باطل را با اکسیرِ وجودِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه از یکدیگر جدا کند، لذا برای غدیر، برای رضای خدا، برای تقرّبِ خودتان در محضرِ پروردگار متعال، روز غدیر بهترین لباس را بپوشید، بهترین غذا را برای خانواده‌ی خودتان تدارک ببینید، به هر کسی که می‌توانید هدیه بدهید، برای همسایه‌ی خودتان یک پرس غذا تدارک ببینید، هر خانه یک پُرس غذا به همسایه‌ی خود در نظر بگیرد، ولی اطعامِ در غدیر به منزله‌ی اطعامِ هزاران نفر از فرزندانِ حضرت اسماعیل علیه السلام برای انسان ارزش دارد، غدیر روزِ سرور است، غدیر روز اخوّت است، غدیر روزِ تجلّیِ مهربانی و لبخند زدن به یکدیگر است، مخصوصاً در روایات آمده است که روز غدیر وقتی به یکدیگر می‌رسید لبخند بزنید که این سرورِ شما خودش را در روز قیامت نشان می‌دهد، قرض الحسنه دادن از مناسکِ روز غدیر است، دعاهای خاص دارد، نماز مخصوص دارد، هم مناسکِ غدیر را، هم شعائرِ غدیر را، و هم در هر کوی و برزن، در مقابلِ مساجد… در مشهد مقدّس که ما به مناسبتِ غدیر دعوت شدیم و به آنجا رفتیم و همه‌ی خطبای مشهد بودند، آنجا به من بشارت دادند که در صد و ده نقطه‌ی مشهد تدارک دیده شده است که آن روز ماشینِ یخچال‌دار ببرند و به عابرین بستنی بدهند. این موضوع… هر جایی به تناسبِ خود، جوان‌ها در پارک‌ها با رعایتِ امورِ بهداشتی جمع بشوند و آذین‌بندی کنند و گروه‌های سرود و شادی کاروان‌های شادی راه بیندازند و غدیر را در طولِ تاریخ بی‌نظیر جلوه بدهند.

همانطور که روز عاشورا در عزا بی‌نظیر است، در شادی هم باید روز غدیر به موازنه‌ی عزاداریِ روز عاشورا خود را نشان بدهد، مطمئناً امام زمان ارواحنا فداه خشنود می‌شوند و شما را دعا می‌کنند و نشانه‌ی انتظارِ شما خواهد بود.

دعا

نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ العَظیمِ الأعظَم اِلَهَنا یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ یَا قَدیمَ الإحسان بِحَقّ الحُسَین.

خدایا! تو را به ولای حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه، به جلالِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه، به تقرّبِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه، به اخلاصِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه، به ذوالفقارِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه، به همسرِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه، به فرزندانِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه قسم می‌دهیم امام زمان ارواحنا فداه را برسان.

خدایا! همه‌ی مریض‌ها، مخصوصاً مریض‌های کرونایی را شفاء عنایت بفرما.

خدایا! ما را به این ویروس مبتلا مگردان.

خدایا! شرّ این ویروس را از این مملکت دور کن.

خدایا! این بلا را به جانِ بی‌دین‌ها بینداز.

خدایا! جامعه‌ی ایمانی را از این شرّ و خطر مصون و محفوظ بفرما.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم همه‌ی مریض‌ها و مریض‌های مورد نظر را شفای عاجل روزی بفرما.

خدایا! دل‌های گرفته را شاد بفرما.

خدایا! گره‌های کسانی که گره در کار دارند را باز بفرما.

خدایا! با کلیدِ ولای حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه همه‌ی کارهای قفل شده را باز بگردان.

خدایا! نسلِ جوانِ ما را در سایه‌ی ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه در ایمان و معنویت و اخلاق و حرکت‌های جهادی و عبودیت و ازدواج و اشتغال به ساحلِ نجاتِ سعادت برسان.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم حوزه‌های علمیه و این حوزه‌ی علمیه‌ای که در این محیط افتخارِ این منطقه است چشم و چراغِ جامعه قرار بده.

خدایا! هر آفت و کینه و حسدی را از این مجموعه‌های ایمانیِ امام زمانی دور بگردان.

خدایا! سایه پُربرکتِ رهبرِ بزرگوارمان را با اقتدار و عزّت و نورانیت و کرامت در پیشبردِ اهدافِ انقلاب و صیانت از خونِ شهدا و سیرِ کشتیِ انقلاب به سوی ظهورِ امام زمان ارواحنا فداه مستدام بدار و دشمنانِ ایشان را ذلیل و خار بگردان.

خدایا! خیر و برکتِ خودت را به زندگیِ مردم نازل بفرما.

خدایا! این گرانی و نگرانی را از این مملکت بزدای.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام و به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه و به غیرتِ علوی قسم می‌دهیم که ما را دشمن‌شاد مگردان.

برای برآورده شدنِ حاجاتِ خودتان و شفای بیمارانِ مورد نظر صلوات ختم بفرمایید.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] سوره مبارکه رعد، آیه ۴۳

[۳] ینابیع الموده لذوی القربی، جلد ۴، صفحه ۴۶۳

[۴] سوره مبارکه مؤمنون، آیات ۱ تا ۴

[۵] سوره مبارکه مائده، آیه ۵۵

[۶] دعای ماه رجب

[۷] سوره مبارکه غافر، آیه ۶۰ (وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ ۚ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ)

[۸] سوره مبارکه نحل، آیه ۱۲۰ (إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّهً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِیفًا وَلَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)

[۹] الأمالی (للطوسی)، جلد ۱، صفحه ۷۰۶ (حَدَّثَنَا اَلشَّیْخُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ اَلْحَسَنِ اَلطُّوسِیُّ (رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُ)، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَبُو اَلْحَسَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ شَاذَانَ ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَیُّوبَ ، قَالَ: حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ اَلْحَسَنِ اَلْقَاضِی ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَبُو حَبِیبَهَ ، قَالَ: حَدَّثَنِی سُفْیَانُ بْنُ عُیَیْنَهَ ، عَنِ اَلزُّهْرِیِّ ، عَنْ عَائِشَهَ . قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ شَاذَانَ : وَ حَدَّثَنِی سَهْلُ بْنُ أَحْمَدَ ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عُمَرَ اَلرُّبَیْعِیُّ ، قَالَ: حَدَّثَنَا زَکَرِیَّا بْنُ یَحْیَى ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ ، قَالَ: حَدَّثَنَا شُعْبَهُ ، عَنْ قَتَادَهَ ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ ، عَنِ اَلْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ . قَالَ اِبْنُ شَاذَانَ : وَ حَدَّثَنِی إِبْرَاهِیمُ بْنُ عَلِیٍّ ، بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیْهِمَا اَلسَّلاَمُ) ، عَنْ آبَائِهِ (عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ)، قَالَ: کَانَ اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ وَ یَزِیدُ بْنُ قَعْنَبٍ جَالِسَیْنِ مَا بَیْنَ فَرِیقِ بَنِی هَاشِمٍ إِلَى فَرِیقِ عَبْدِ اَلْعُزَّى بِإِزَاءِ بَیْتِ اَللَّهِ اَلْحَرَامِ ، إِذْ أَتَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدِ بْنِ هَاشِمٍ أُمِّ أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) ، وَ کَانَتْ حَامِلَهً بِأَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) لِتِسْعَهِ أَشْهُرٍ، وَ کَانَ یَوْمَ اَلتَّمَامِ، قَالَ: فَوَقَفَتْ بِإِزَاءِ اَلْبَیْتِ اَلْحَرَامِ ، وَ قَدْ أَخَذَهَا اَلطَّلْقُ، فَرَمَتْ بِطَرْفِهَا نَحْوَ اَلسَّمَاءِ، وَ قَالَتْ: أَیْ رَبِّ، إِنِّی مُؤْمِنَهٌ بِکَ، وَ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِکَ اَلرَّسُولُ ، وَ بِکُلِّ نَبِیٍّ مِنْ أَنْبِیَائِکَ، وَ بِکُلِّ کِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ، وَ إِنِّی مُصَدِّقَهٌ بِکَلاَمٍ جَدِّی إِبْرَاهِیمَ اَلْخَلِیلِ ، وَ إِنَّهُ بَنَى بَیْتَکَ اَلْعَتِیقَ ، فَأَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذَا اَلْبَیْتِ وَ مَنْ بَنَاهُ، وَ بِهَذَا اَلْمَوْلُودِ اَلَّذِی فِی أَحْشَائِی اَلَّذِی یُکَلِّمُنِی وَ یُؤْنِسُنِی بِحَدِیثِهِ، وَ أَنَا مُوقِنَهٌ أَنَّهُ إِحْدَى آیَاتِکَ وَ دَلاَئِلِکَ لَمَّا یَسَّرْتَ عَلَیَّ وِلاَدَتِی. قَالَ اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ وَ یَزِیدُ بْنُ قَعْنَبٍ : لَمَّا تَکَلَّمَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدٍ وَ دَعَتْ بِهَذَا اَلدُّعَاءِ، رَأَیْنَا اَلْبَیْتَ قَدِ اِنْفَتَحَ مِنْ ظَهْرِهِ، وَ دَخَلَتْ فَاطِمَهُ فِیهِ، وَ غَابَتْ عَنْ أَبْصَارِنَا، ثُمَّ عَادَتِ اَلْفَتْحَهُ وَ اِلْتَزَقَتْ بِإِذْنِ اَللَّهِ (تَعَالَى)، فَرُمْنَا أَنْ نَفْتَحَ اَلْبَابَ لِیَصِلَ إِلَیْهَا بَعْضُ نِسَائِنَا، فَلَمْ یَنْفَتِحِ اَلْبَابُ، فَعَلِمْنَا أَنَّ ذَلِکَ أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ (تَعَالَى)، وَ بَقِیَتْ فَاطِمَهُ فِی اَلْبَیْتِ ثَلاَثَهَ أَیَّامٍ. قَالَ: وَ أَهْلُ مَکَّهَ یَتَحَدَّثُونَ بِذَلِکَ فِی أَفْوَاهِ اَلسِّکَکِ، وَ تَتَحَدَّثُ اَلْمُخَدَّرَاتُ فِی خُدُورِهِنَّ. قَالَ: فَلَمَّا کَانَ بَعْدَ ثَلاَثَهِ أَیَّامٍ اِنْفَتَحَ اَلْبَیْتُ مِنَ اَلْمَوْضِعِ اَلَّذِی کَانَتْ دَخَلَتْ فِیهِ، فَخَرَجَتْ فَاطِمَهُ وَ عَلِیٌّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) عَلَى یَدَیْهَا، ثُمَّ قَالَتْ: مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ، إِنَّ اَللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) اِخْتَارَنِی مِنْ خَلْقِهِ، وَ فَضَّلَنِی عَلَى اَلْمُخْتَارَاتِ مِمَّنْ مَضَى قَبْلِی، وَ قَدِ اِخْتَارَ اَللَّهُ آسِیَهَ بِنْتَ مُزَاحِمٍ فَإِنَّهَا عَبَدَتِ اَللَّهَ سِرّاً فِی مَوْضِعٍ لاَ یُحَبُّ أَنْ یُعْبَدَ اَللَّهُ فِیهِ إِلاَّ اِضْطِرَاراً، وَ مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ حَیْثُ اِخْتَارَهَا اَللَّهُ، وَ یَسَّرَ عَلَیْهَا وِلاَدَهَ عِیسَى ، فَهَزَّتِ اَلْجِذْعَ اَلْیَابِسَ مِنَ اَلنَّخْلَهِ فِی فَلاَهٍ مِنَ اَلْأَرْضِ حَتَّى تُسَاقِطَ عَلَیْهَا رُطَباً جَنِیًّا ، وَ إِنَّ اَللَّهَ (تَعَالَى) اِخْتَارَنِی وَ فَضَّلَنِی عَلَیْهِمَا، وَ عَلَى کُلِّ مَنْ مَضَى قَبْلِی مِنْ نِسَاءِ اَلْعَالَمِینَ، لِأَنِّی وَلَدْتُ فِی بَیْتِهِ اَلْعَتِیقِ ، وَ بَقِیتُ فِیهِ ثَلاَثَهَ أَیَّامٍ آکُلُ مِنْ ثِمَارِ اَلْجَنَّهِ وَ أَوْرَاقِهَا، فَلَمَّا أَرَدْتُ أَنْ أَخْرُجَ وَ وَلَدِی عَلَى یَدَیَّ هَتَفَ بِی هَاتِفٌ وَ قَالَ: یَا فَاطِمَهُ ، سَمِّیهِ عَلِیّاً ، فَأَنَا اَلْعَلِیُّ اَلْأَعْلَى، وَ إِنِّی خَلَقْتُهُ مِنْ قُدْرَتِی، وَ عِزِّ جَلاَلِی، وَ قِسْطِ عَدْلِی، وَ اِشْتَقَقْتُ اِسْمَهُ مِنْ اِسْمِی، وَ أَدَّبْتُهُ بِأَدَبِی، وَ فَوَّضْتُ إِلَیْهِ أَمْرِی، وَ وَقَّفْتُهُ عَلَى غَامِضِ عِلْمِی، وَ وُلِدَ فِی بَیْتِی ، وَ هُوَ أَوَّلُ مَنْ یُؤَذِّنُ فَوْقَ بَیْتِی ، وَ یَکْسِرُ اَلْأَصْنَامَ وَ یَرْمِیهَا عَلَى وَجْهِهَا، وَ یُعَظِّمُنِی وَ یُمَجِّدُنِی وَ یُهَلِّلُنِی، وَ هُوَ اَلْإِمَامُ بَعْدَ حَبِیبِی وَ نَبِیِّی وَ خِیَرَتِی مِنْ خَلْقِی مُحَمَّدٍ رَسُولِی، وَ وَصِیُّهُ، فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّهُ وَ نَصَرَهُ، وَ اَلْوَیْلُ لِمَنْ عَصَاهُ وَ خَذَلَهُ وَ جَحَدَ حَقَّهُ. قَالَ: فَلَمَّا رَآهُ أَبُو طَالِبٍ سَرَّهُ وَ قَالَ عَلِیٌّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) : اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَتِ، وَ رَحْمَهُ اَللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ. قَالَ: ثُمَّ دَخَلَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) ، فَلَمَّا دَخَلَ اِهْتَزَّ لَهُ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) وَ ضَحِکَ فِی وَجْهِهِ، وَ قَالَ: اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ، یَا رَسُولَ اَللَّهِ ، وَ رَحْمَهُ اَللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ. قَالَ: ثُمَّ تَنَحْنَحَ بِإِذْنِ اَللَّهِ (تَعَالَى)، وَ قَالَ: «بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِیمِ – `قَدْ أَفْلَحَ اَلْمُؤْمِنُونَ – `اَلَّذِینَ هُمْ فِی صَلاٰتِهِمْ خٰاشِعُونَ» إِلَى آخِرِ اَلْآیَاتِ. فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) : قَدْ أَفْلَحُوا بِکَ، وَ قَرَأَ تَمَامَ اَلْآیَاتِ إِلَى قَوْلِهِ: «أُولٰئِکَ هُمُ اَلْوٰارِثُونَ – `اَلَّذِینَ یَرِثُونَ اَلْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهٰا خٰالِدُونَ» فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) : أَنْتَ وَ اَللَّهِ أَمِیرُهُمْ، تَمِیرُهُمْ مِنْ عُلُومِکَ فَیَمْتَارُونَ، وَ أَنْتَ وَ اَللَّهِ دَلِیلُهُمُ وَ بِکَ یَهْتَدُونَ. ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) لِفَاطِمَهَ : اِذْهَبِی إِلَى عَمِّهِ حَمْزَهَ فَبَشِّرِیهِ بِهِ. فَقَالَتْ: فَإِذَا خَرَجْتُ أَنَا، فَمَنْ یُرَوِّیهِ قَالَ: أَنَا أُرَوِّیهِ. فَقَالَتْ فَاطِمَهُ : أَنْتَ تُرَوِّیهِ قَالَ: نَعَمْ، فَوَضَعَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) لِسَانَهُ فِی فِیهِ، فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اِثْنَتٰا عَشْرَهَ عَیْناً ، قَالَ: فَسُمِّیَ ذَلِکَ اَلْیَوْمُ یَوْمَ اَلتَّرْوِیَهِ ، فَلَمَّا أَنْ رَجَعَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدٍ رَأَتْ نُوراً قَدِ اِرْتَفَعَ مِنْ عَلِیٍّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) إِلَى عَنَانِ اَلسَّمَاءِ. قَالَ: ثُمَّ شَدَّتْهُ وَ قَمَّطَتْهُ بِقِمَاطٍ فَبَتَرَ اَلْقِمَاطَ، قَالَ: فَأَخَذَتْ فَاطِمَهُ قِمَاطاً جَیِّداً فَشَدَّتْهُ بِهِ فَبَتَرَ اَلْقِمَاطَ، ثُمَّ جَعَلَتْهُ فِی قِمَاطَیْنِ فَبَتَرَهُمَا، فَجَعَلَتْهُ ثَلاَثَهً فَبَتَرَهَا، فَجَعَلَتْهُ أَرْبَعَهَ أَقْمِطَهٍ مِنْ رَقِّ مِصْرَ لِصَلاَبَتِهِ فَبَتَرَهَا، فَجَعَلَتْهُ خَمْسَهَ أَقْمِطَهِ دِیبَاجٍ لِصَلاَبَتِهِ فَبَتَرَهَا کُلَّهَا، فَجَعَلَتْهُ سِتَّهً مِنْ دِیبَاجٍ وَ وَاحِداً مِنَ اَلْأَدَمِ فَتَمَطَّى فِیهَا فَقَطَعَهَا کُلَّهَا بِإِذْنِ اَللَّهِ، ثُمَّ قَالَ بَعْدَ ذَلِکَ: یَا أُمَّهْ لاَ تَشُدِّی یَدَیَّ، فَإِنِّی أَحْتَاجُ إِلَى أَنْ أُبَصْبِصَ لِرَبِّی بِإِصْبَعِی. قَالَ: فَقَالَ أَبُو طَالِبٍ عِنْدَ ذَلِکَ: إِنَّهُ سَیَکُونُ لَهُ شَأْنٌ وَ نَبَأٌ. قَالَ: فَلَمَّا کَانَ مِنْ غَدٍ دَخَلَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) عَلَى فَاطِمَهَ ، فَلَمَّا بَصُرَ عَلِیٌّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) بِرَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) سَلَّمَ عَلَیْهِ، وَ ضَحِکَ فِی وَجْهِهِ، وَ أَشَارَ إِلَیْهِ أَنْ خُذْنِی إِلَیْکَ وَ اِسْقِنِی مِمَّا سَقَیْتَنِی بِالْأَمْسِ. قَالَ: فَأَخَذَهُ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) ، فَقَالَتْ فَاطِمَهُ : عَرَفَهُ وَ رَبِّ اَلْکَعْبَهِ . قَالَ: فَلِکَلاَمِ فَاطِمَهَ ، سُمِّیَ ذَلِکَ اَلْیَوْمُ یَوْمَ عَرَفَهَ – یَعْنِی أَنَّ أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) عَرَفَ رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) – فَلَمَّا کَانَ اَلْیَوْمُ اَلثَّالِثُ، وَ کَانَ اَلْعَاشِرَ مِنْ ذِی اَلْحِجَّهِ ، أَذَّنَ أَبُو طَالِبٍ فِی اَلنَّاسِ أَذَاناً جَامِعاً، وَ قَالَ: هَلُمُّوا إِلَى وَلِیمَهِ اِبْنِی عَلِیٍّ . قَالَ: وَ نَحَرَ ثَلاَثَ مِائَهٍ مِنَ اَلْإِبِلِ وَ أَلْفَ رَأْسٍ مِنَ اَلْبَقَرِ وَ اَلْغَنَمِ، وَ اِتَّخَذَ وَلِیمَهً عَظِیمَهً، وَ قَالَ: مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ، أَلاَ مَنْ أَرَادَ مِنْ طَعَامِ عَلِیٍّ وَلَدِی فَهَلُمُّوا وَ طُوفُوا بِالْبَیْتِ سَبْعاً، وَ اُدْخُلُوا وَ سَلِّمُوا عَلَى وَلَدِی عَلِیٍّ فَإِنَّ اَللَّهَ شَرَّفَهُ، وَ لِفِعْلِ أَبِی طَالِبٍ شُرِّفَ یَوْمُ اَلنَّحْرِ .)

[۱۰] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۳۹، صفحه ۳۰۵

[۱۱] سوره مبارکه مائده، آیه ۳

[۱۲] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۲۴ (وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِی ۖ قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ)

[۱۳] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۷۹ (مَا کَانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَىٰ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّىٰ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ ۗ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشَاءُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۚ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ)

[۱۴] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۳۹، صفحه ۲۰۶ (جا، [المجالس] ، للمفید اَلصَّدُوقُ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدٍ اَلْعَطَّارِ عَنِ اِبْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ اَلْحَکَمِ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ خَالِدٍ عَنِ اَلصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لِعَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَا عَلِیُّ أَنْتَ مِنِّی وَ أَنَا مِنْکَ وَلِیُّکَ وَلِیِّی وَ وَلِیِّی وَلِیُّ اَللَّهِ وَ عَدُوُّکَ عَدُوِّی وَ عَدُوِّی عَدُوُّ اَللَّهِ یَا عَلِیُّ أَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکَ وَ سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکَ یَا عَلِیُّ لَکَ کَنْزٌ فِی اَلْجَنَّهِ وَ أَنْتَ ذُو قَرْنَیْهَا یَا عَلِیُّ أَنْتَ قَسِیمُ اَلْجَنَّهِ وَ اَلنَّارِ لاَ یَدْخُلُ اَلْجَنَّهَ إِلاَّ مَنْ عَرَفَکَ وَ عَرَفْتَهُ وَ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ إِلاَّ مَنْ أَنْکَرَکَ وَ أَنْکَرْتَهُ یَا عَلِیُّ أَنْتَ وَ اَلْأَئِمَّهُ مِنْ وُلْدِکَ عَلَى اَلْأَعْرَافِ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ تَعْرِفُ اَلْمُجْرِمِینَ بِسِیمَاهُمْ وَ اَلْمُؤْمِنِینَ بِعَلاَمَاتِهِمْ یَا عَلِیُّ لَوْلاَکَ لَمْ یُعْرَفِ اَلْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی .)