«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ الصَّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِین طَبِیبِنَا حَبِیبِنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِم مُحَمَّدٍ و آلِهِ الأطْهَرینَ سِیَّمَا مَولَانَا بَقیَّهَ اللهِ فِی العَالَمینَ أَرْوَاحُنَا فِدَاهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ رِضَاهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».

مقدّمه

در این آیات کریمه سوره مبارکه صافات خداوند عزیز اینچنین فرمودند: «وَمَا تُجْزَوْنَ إِلا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٣٩﴾ إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۴٠﴾ أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿۴١﴾ فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿۴٢﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۴٣﴾ عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿۴۴﴾»[۲].

در آن عالَم جزای هر کسی، مزدِ هر کسی، پاداشِ هر کسی، مجازاتِ هر کسی عملِ خودِ اوست، آنجا عملِ ما را به ما می‌دهند، بهشت عملِ ماست و جهنّم هم عملِ جهنّمی‌هاست، این گناهان باطنی دارد، باطنِ گناه آتش است، عقربِ جهنّم است، مارِ جهنّم است، سگِ جهنّم است، آنجا جهنّمی می‌فهمد که خودِ او این‌ها را تدارک دیده است، خود کرده را تدبیر نیست، بهشتی هم می‌داند که خدای متعال به بهانه‌ی عملِ او اینقدر لطف کرده است و کَرَم کرده است، و خدای متعال به همه مطابقِ عملِ آن‌ها جزاء می‌دهد اما مُخلَصین، آن‌هایی که دل به خدای متعال داده‌اند و خدای متعال آن‌ها را ذوبِ در محبّتِ خود کرده است، خدای متعال به آن‌ها بعنوانِ مزد چیزی نمی‌دهد، آن‌ها بالاتر از مزد هستند، آن‌ها خودشان را به خدای متعال داده‌اند، آن‌ها عوض نمی‌خواستند.

این ماهِ ذی الحجّه مناسبت‌های دل‌انگیز برای شیعه داردف بیش از بیست مناسبت در این ماه وجود دارد که یکی از آن‌ها نزول سوره مبارکه «هل اتی» است.

تعریف از اهل بیت علیهم السلام در قرآن کریم

خداوند ودود و شکور حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و دودمانِ آن بزرگواران را تابلو کرده است، آن‌ها گفتند که «إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّه»[۳]، این سه شبانه‌روزی که این خانواده با دهانِ روزه در زمانِ افطار آن چیزی را که باید قوتِ خودشان باشد یک شب به مسکین، یک شب به یتیم و یک شب هم به اسیر دادند. یک خانواده سه شب، از بزرگِ خانواده که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام باشد تا کودکِ خانواده که امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام باشند همگی سه شبانه‌روز گرسنه ماندند، لقمه‌ای از گلوی آن بزرگواران پایین نرفته بود.

خدای متعال نیّتِ این‌ها را… اگر انسان برای خدای متعال کار کند خدای متعال تبلیغ می‌کند، آنجا که رسانه نبود، آنجا که مصاحبه نبود، آنجا که فیلم نبود، آنجا که کسی این حرف‌ها را نمی‌گفت، ولی خدای متعال باطنِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام و فضّه را برای ما بعنوانِ یک تابلو ترسیم کرده است، «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا»[۴].

«یُطعِمون» یعنی کارِ این‌ها همیشه همینطور بوده است منتها خدای متعال این چند شب را بعنوانِ نمونه برای ما مطرح کرده است، وگرنه عادتِ این بزرگواران احسان است و سجیّه‌ی‌شان هم کَرَم است، این‌ها که «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ» با اینکه به این طعام احتیاج داشتند و دوست داشتند آن طعام را بخورند ولی بخاطرِ خدای متعال به دیگری ایثار کردند، چرا این کار را کردند؟ «إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّه».

این‌ بزرگواران فرمودند که ما مزد نمی‌خواهیم، «لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا»، ما از شما جزاء نمی‌خواهیم، مزد نمی‌خواهیم، تشکّر هم نمی‌خواهیم، این کار را نمی‌کنیم که شما بروید و تعریفِ ما را کنید… حضرات این‌ها را به زبان نیاورده‌اند، فقط فقیر به خانه‌ی آن‌ها مراجعه کرده و آن‌ها هم افطارِ خود را به او داده‌اند، ولی انگیزه‌ی آن‌ها این بود که خدایا! ما با این‌ها معامله نمی‌کنیم، ما به دنبالِ جزاء نیستیم، ما به دنبالِ پاداش نیستیم، ما به دنبالِ این هستیم که وَجهِ تو… تو به ما نگاه کنی، ما می‌خواهیم تو به ما پشت نکنی و تو به ما رو کنی، ما فقط برای خودت این کار را می‌کنیم، ما به دنبالِ بهشت نیستیم، اگر خواستی بهشت بدهی بده و اگر نخواستی نده، ما طلب نداریم، ما از خدای متعال طلب نداریم و از دیگران هم هیچ چیزی نمی‌خواهیم.

رزقِ معلومِ مُخلَصین

یک کسی که انگیزه‌ی او این است، کارِ خوب را برای خدای متعال انجام می‌دهد، به دنبالِ جزاء و تعریف و این‌ها هم نیست، خدای متعال با این‌ها یک طورِ دیگری معامله می‌کند، بهشتِ این‌ها بعنوانِ پاداشِ عمل نیست، بلکه این‌ها برای خدای متعال انجام داده‌اند و خدای متعال هم ذاتِ ربوبی و آنچه که اقتضای کَرَمِ ذاتِ ربوبی است با این‌ها برخورد می‌کند، با این‌ها چکار می‌کند؟

یک: «أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ»، این‌ها یک رزقِ معیّنی دارند، خدای متعال این را سربسته می‌فرماید، ما حتّی نمی‌دانیم که آنجا چیست، خدای متعال این موضوع را باز نکرده است، «أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ»، برای این‌ها یک رزقی است که ملائکه‌ی مستخدم می‌دانند، یا نه رزقِ معلومی است که فقط برای خدای متعال معلوم است و برای آن‌ها. این یک چیزی است که فوقِ همه‌ی نعمت‌هاست، فوقِ بهشت است، بعد «وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ»[۵]، این‌ها آن چیزهایی است که ما می‌توانیم فی الجمله سر در بیاوریم، اول یک چیزی که فوقِ عقلِ ما بوده است خدای متعال سربسته فرموده است و پرده را بر نداشته است که آن رزق چه رزقی است…

کما اینکه در مورد شهدا فرمود: «عِندَ رَ‌بِّهِمْ یُرْ‌زَقُونَ»[۶]، محلِ این‌ها بالاتر از بهشت است، این‌ها نزدِ خودِ خدای متعال هستند و آنجا خودِ خدای متعال پذیرایی می‌کند، چطور پذیرایی می‌کند؟

میانِ عاشق و معشوق رمزی است            چه داند آنکه اشتر می‌چراند

انسانِ عادی چه خبر دارد که میانِ عاشق و معشوق چه ارتباطی برقرار است؟ همینقدر که شهید نزدِ خدای متعال است و آنجا هم رزق دارد، چه رزقی است؟ ما نمی‌دانیم! حدسِ ما این است که خدای متعال از اسماء خود، از تجلّیاتِ خود روحِ این‌ها را تغذیه می‌کند، «عِندَ رَ‌بِّهِمْ یُرْ‌زَقُونَ»، خدای متعال بیان نکرده است که چه رزقی است.

اینجا هم خدای عزیز در مورد مخلَصین می‌فرماید: برای این‌ها رزقِ معلوم است.

این یک مرحله‌ای است بالاتر از آنچه که می‌توان گفت، گفتنی نبود، قابلِ درک نبود تا خدای متعال بفرماید، اما برای خدای متعال معلوم است و می‌فرماید برای این‌ها رزقِ معلوم است.

«فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ»، عرض کردیم فَواکِه میوه‌های متنوّع است، نعمت‌های گوناگون است، یا فکاهی یعنی یک چیزی که انسان را خوشحال می‌کند، هر چیزی که مایه‌ی خوشحالی است خدای متعال به آن‌ها می‌دهد اما تنها سفره نیست، تنها میوه نیست، تنها خوردنی و آشامیدنی نیست، بلکه در کنارِ آن اکرام است، خدای متعال این‌ها را احترام می‌کند، خدای متعال این‌ها را تحویل می‌گیرد، خدای متعال این‌ها را اعزاز می‌کند، انسان به میهمانِ خود هیچ چیزی ندهد اما آغوش باز کند و دورِ او بگردد، این میهمان که به دنبالِ غذا نیست، میهمانی برای احترام است، خدای متعال هم پذیرایی می‌کند و هم این‌ها را تحویل می‌گیرد، این‌ها نزدِ خدای متعال جایگاه دارند، مقام دارند، این اکرام مهم‌تر از آن فواکه است که خدای متعال یاد کرده است.

«فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ»، این‌ها در جنّاتِ نعیم هستند. بهشت درجات دارد، کما اینکه جهنّم درکات دارد که منافقین در پایین‌ترین مرحله‌ی جهنّم هستند، بهشت هم درجات دارد که اعلی علییّن بالاترین مقام است، «فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ»، جنّتِ نعیم از مراتبِ بالای بهشت است و آن جنّتِ ولایت است.

پذیرایی چهار گروه با ولایت

آیاتی را در جلسه‌ی گذشته خدمتِ شما تلاوت کردیم، یک آیه این بود که «وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِکَ رَفِیقًا»[۷]، این‌ها همنشینِ این چهار گروه هستند، آن‌هایی که در «نَعیم» هستند این چهار گروه هستند و پذیراییِ آن‌ها با ولایت است.

دعای وسعت رزق

در سوره مبارکه واقعه که ان شاء الله سعی کنیم، بخصوص الآن که مشکلاتِ اقتصادی هست و بهم‌ریختگیِ معیشتی برای همه هست، به خدای متعال اعتماد کنید، خدای متعال از جاهایی روزیِ انسان را می‌دهد که انسان برنامه‌ریزی نکرده است.

فرمود: «وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ»[۸]، رزقِ ما که به نفت نیست، رزقِ ما که به ارتباط با خارجی‌ها نیست، رزقِ ما از خزائنِ آسمانیِ خدای متعال است، خدای متعال نزدِ خود روزیِ ما را دارد، کسانی که در دورانِ دفاع مقدّس به یاد دارند که کشور در چه شرایطی بود، خدای متعال آن روز چطور اداره کرد؟ دنیا آن روز هم ما را تحریم کرده بود، نه تنها تحریمِ اقتصادی کرده بودند بلکه جنگِ نظامیِ دنیا علیهِ ما بود، یک سال جنگ قحطی می‌آورد، ما هشت سال جنگ داشتیم، هیچ کشوری به ما هیچ چیزی نمی‌فروخت، فروشِ نفتِ ما چقدر بود؟ صد هزار بشکه! الآن که آقایان می‌گویند پانصد هزار بشکه نفت می‌فروشیم! این اظهارِ خودشان است! الآن هفتاد دلار می‌فروشند، آن زمان ۶ دلار می‌فروختند! آن زمان کشور را چه کسی اداره می‌کرد؟

«وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ»، خدای متعال از جایی که انسان پیش‌بینی نمی‌کند روزیِ او را می‌دهد.

برای وسعتِ رزق خدای متعال در قرآن کریم توصیه‌هایی کرده است، یکی ایمان و تقواست، در این آیه‌ی کریمه فقط تقواست، «وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ»، در روایاتِ ما سحرخیزی، خوش‌اخلاقی، مخصوصاً خوش‌اخلاقی در خانواده، همیشه با وضو بودن، دائم الوضو بودن موجبِ وسعتِ رزق می‌شود، خواندنِ همین آیه‌ای که الآن خواندم، «وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ»، بعد از هر نماز سه مرتبه سوره‌ی توحید و سه صلوات و سه مرتبه خواندنِ «وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ»، و بعد از نماز صبح ده مرتبه ذکر «سبحان اللهِ العظیمِ و بحمدِهِ، اَستَغفِرُاللهَ و اَسئَلُهُ مِن فَضلِهِ» که در مفاتیح آمده است و بعد از آن هم صد مرتبه صلوات است، یکی هم دست به سینه گذاشتن بعد از نماز صبح و هفتاد مرتبه «یا فَتّاح»، بعد از آن دعایی دارد که در مفاتیح است، این‌ها برای وسعتِ رزق سفارش شده است، و دیگر خواندنِ سوره‌ی مبارکه‌ی واقعه، هر شب سوره مبارکه واقعه را بخوانیم، بخصوص شب‌های جمعه ترک نکنیم، این‌ها برای وسعتِ رزق توصیه شده است و اگر کسی این توصیه‌ها را تجربه کند می‌داند که کریم وعده‌ی دروغ نمی‌دهد، «اَلْکَرِیمُ إِذَا وَعَدَ وَفَى»[۹]، کریم وقتی وعده می‌کند به وعده‌ی خود وفا می‌کند.

مقرّبین چه کسانی هستند؟

خدای متعال در آخر سوره مبارکه واقعه دارد که «فَأَمَّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ * فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ وَ جَنَّهُ نَعِیمٍ»[۱۰]، آن‌هایی که مقرّبین هستند… خدای متعال در ابتدای سوره مردم را به سه گروه تقسیم کرد، «فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ * وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ * وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ»[۱۱]، این سابقونی که مقرّبون هستند به خدای متعال قرب پیدا کرده‌اند، این‌ها تا جایی که می‌شد به خدای متعال نزدیک بشوند نزدیک شدند، اصحاب الیمین هم اهل بهشت هستند و این‌ها خوبانِ عالَم هستند ولی با مقرّبین که اهلِ ولا هستند و صاحبانِ ولایتِ کلیّه‌ی الهی هستند تفاوت دارند، «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ»، آخرِ سوره آمد و برای هر کدام یک شأنی را بیان کرد. در مورد مقرّبین که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و اهل بیت علیهم السلام باشند فرمود: «فَأَمَّا إِنْ کانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ * فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ وَ جَنَّهُ نَعِیمٍ»، نمی‌فرماید که این‌ها در رَوح و ریحان هستند، می‌فرمایند خودشان رَوح و ریحان هستند، اما مقرّبین «فَرَوْحٌ وَ رَیْحانٌ وَ جَنَّهُ نَعِیمٍ»، این‌ها جنّتِ نعیم هستند.

داستانی از مرحوم آیت الله علامه محمد تقی جعفری اعلی الله مقامه الشّریف

ما خیلی از این موضوع سر در نمی‌آوریم ولی یکی دو حکایت برای شما می‌گویم که ذهن‌مان مقداری آماده بشود تا بدانیم که یک خبرهایی هست که ما از آن خبرها بی‌خبر هستیم.

یک داستان را من خودم از مرحوم آیت الله علامه محمد تقی جعفری رضوان خدا بر او باد… من از ایشان پرسیدم که من شنیده‌ام شما در نجف در دورانِ طلبگی‌تان حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را دیده‌اید، آیا می‌شود از زبانِ خودتان بشنوم؟ فرمودند: بله! یک جمعی از طلبه‌ها روز نهم ربیع بعنوانِ عیدالزّهرا سلام الله علیها جمع شده بودند و شوخی می‌کردند، جلسات شادی برقرار می‌کردند و در نجف هم این رسم بود، گفت: ما در جمعِ طلبگی‌مان یک نفر را برای خنداندن دعوت کرده بودیم، این هم یک عکسی از یک مجلّه‌ای ملکه‌ی زیبایی انگلیس را از این مجلّه در آورده بود و آن را آورد و به یکی از حاضرین خطاب کرد که اگر یک همچنین زنی به تو بدهند و حلال هم باشد و هزار سال هم عمرِ خوب داشته باشی… یعنی یک طرف یک زندگیِ مرفه با یک همچنین همسری داشته باشی و یک طرف هم یک مرتبه حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را ببینی کدام را انتخاب می‌کنی؟ آن طلبه گفت: در آخرت چطور؟ آیا اگر این را انتخاب کنم در آخرت محروم می‌شوم؟ گفت: فرض کن در آخرت هم محروم نمی‌شوی، آن طلبه گفت: اگر آخرتِ من نمی‌سوزد چه کسی است که دوست نداشته باشد همچنین زنی داشته باشد و هزار سال هم عمر کند؛ به دومین نفر گفت و او گفت اگر فرزندِ من اینجا نبود که برود و به مادرِ خود بگوید همین را انتخاب می‌کردم، سومین نفر من بودم، من از همان ابتدا که این سوال مطرح شد بهم ریختم و خیلی ناراحت شدم، این چه مقایسه‌ی بسیار پرت و نامرغوبی است! وقتی به من رسید من گفتم تو هزار سال عمر در دنیا با امکاناتِ دنیوی با یک زنِ زیبای اینطوری را در مقابلِ یک مرتبه دیدنِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام قرار می‌دهی، بخدا اگر بهشتِ ابد را در یک طرف با حوری‌های آن بگذارند و یک مرتبه نگاه به حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را در یک طرف بگذارند من آن یک نگاه به حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را با بهشتِ ابد عوض نمی‌کنم! چه چیزی را با چه چیزی مقایسه می‌کنی؟

گفت: وقتی من این را گفتم مجلس منقلب شد ولی احساس کردم خسته شدم و دیگر توانِ نشستن ندارم، این حالتِ خستگی من را وادار کرد که به جایی بروم و استراحت کنم، زیرزمین‌های نجف در آن زمان‌ که پنکه و کولری نداشت سرد بود و من به سرداب رفتم که استراحت کنم، وقتی به آنجا رفتم بینِ خواب و بیداری بودم که دیدم ندای جان‌نوازی گوشِ مرا نوازش می‌دهد و به من گفتند که آیا می‌خواهی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را ببینی؟ آیا می‌خواهی جمالِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را تماشا کنی؟ چشمِ خود را باز کردم و دیدم وجود مقدّسِ مولی الموحّدین حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام آنجا بودند.

حال اگر تمامِ دنیا و حورالعین بود این لذّت را که آقای جعفری برده است بدست می‌آورد؟ والله همچنین لذّتی بدست نمی‌آورد.

روایتی از آقا شیخ مرتضی زاهد اعلی الله مقامه الشّریف

دوم: مرحوم آقا شیخ مرتضی زاهد سلام خدا بر ایشان باد، پدرِ عالم و عارف مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی و حاج آقا مرتضی تهرانی، مرحوم آقا میرزا عبدالعلی تهرانی بودند، انسانِ عارف و زاهد و از شاگردان مرحوم آقا میرزا جواد آقا ملکی تبریزی بوده است.

ایشان با اینکه نفسِ آقا میرزا جواد آقا ملکی تبریزی به ایشان خورده بود با این حال ارادتِ ایشان به آقا شیخ مرتضی زاهد بیشتر از آقا میرزا جواد آقا ملکی تبریزی بود، آقا میرزا جواد آقا ملکی تبریزی هم عارف بود، هم مجتهد بود، سوادِ ایشان بیشتر از آقا شیخ مرتضی زاهد بود، استاد هم بود، ولی آقا میرزا عبدالعلی تهرانی به آقا شیخ مرتضی زاهد وابستگی و شیداییِ بیشتری داشت.

پرسیده بودند شما که آقا میرزا جواد آقا ملکی تبریزی را دارید چرا نسبت به مرحوم زاهد اینقدر شیفته هستید؟ گفته بود که آقا شیخ مرتضی زاهد بیست و چهار ساعته در خدمتِ امام زمان ارواحنا فداه است! یعنی اصلاً برای خود نیست!

می‌گویند آقا شیخ مرتضی زاهد در شب زفافِ خود گفته بود که مشغول نماز شب و عبادت شدم، آنچنان این پرواز دل به ملکوت اعلی من را ذوب در عالَمِ معنا کرده بود که این که یک زنِ دنیوی بود، اگر هزاران حوری به من می‌دادند حاضر نبودم نماز شبِ خود را رها کنم و به حوری توجّه داشته باشم.

این شخص به کجا رسیده است؟ چه چیزی بدست آورده است که حاضر نیست به حوری نگاه کند و در آن عالَم باشد.

همینقدر می‌خواهم بگویم که اگر انسان در خطّ بندگیِ خدای متعال باشد خدای متعال لذّت‌هایی به انسان می‌دهد که با این لذائذ قابل مقایسه نیست.

تصویری از شهدا در آخرت

شهدا در این آیا کریمه «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ یُرْ‌زَقُونَ * فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ»[۱۲]، ذیلِ این آیه حدیث است که وقتی شهید واردِ بهشت می‌شود شهادت برای او لذیذ‌تر از بهشت است، هیچ کسی که وارد بهشت بشود و زیبایی‌ها و لذاید و جاذبه‌های بهشت را ببیند… آن‌ها آنچنان دل‌انگیز است، گاهی حوری می‌آید و وقتی این بهشتی به گردنبند حوری دست می‌زند دانه‌های آن می‌ریزد، وقتی سرگرمِ جمع کردنِ دانه‌های گردنبندِ حوری می‌شود به قدری خوش است که هزاران سال می‌گذرد و او هنوز از این سرگرمی دست بر نمی‌دارد، بهشت چیزِ دیگری است، حیف است که انسان با بدبختی‌های اینجا بهشت را از دست بدهد.

بهشت با همه‌ی جاذبه‌ها و لذایذی که دارد، هیچ بهشتی‌ای آرزو نمی‌کند که از بهشت خارج بشود بجز شهید! چرا شهید می‌خواهد دوباره از بهشت بیرون بیاید؟ برای اینکه یک مرتبه‌ی دیگر هم شهادت پیدا کند!

این شهادت، این لحظه‌ای که شهید در راهِ خدای متعال عروج می‌کند و با خدای متعال ملاقات می‌کند آنچنان برای او لذیذ است که اگر همه‌ی بهشت را با همه‌ی لذایذِ آن در یک طرف بگذارند و شهادت را در طرفِ دیگر او شهادت را انتخاب می‌کند!

از خدای متعال درخواست می‌کند که مرا برگردان تا یک مرتبه‌ی دیگر هم شهید بشوم! خدای متعال به او پاسخ می‌دهد که مقدّرِ ما این است که اگر کسی به بهشت وارد شد دیگر از بهشت خارج نشود.

آنجا از خدای متعال درخواست می‌کند که پس آن‌هایی که در خط ما و شهادت هستند بشارت و مژده‌ای بدهید که وضعِ ما خیلی خوب است، شما هم همین خط را انتخاب کنید نه خطِ دیگری را، «یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ».

راهی را که امام حسین علیه السلام رفته است، راهی را که شهدای کربلا رفته‌اند، راهی است که در قیامت هم عاشقانِ امام حسین علیه السلام دورِ حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام جمع هستند، درِ بهشت به روی همه باز می‌شود، بهشتی‌ها می‌روند و در قصرهای خود استقرار پیدا می‌کنند، حوری‌های عاشقانِ امام حسین علیه السلام و قصورشان تشنه هستند که این‌ها هم بروند ولی این‌ها اعلان می‌کنند که با وجود امام حسین علیه السلام ما احتیاجی به حوری و بهشت نداریم.

«فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ» ،این جنّاتِ نعیم جنّتِ ولایت است، ان شاء الله خدای متعال لذّتِ محبّتِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را به ما هم بچشاند، جرعه‌ای از آن شرابِ طهوری که دل را از ماسوی الله پاک می‌کند به کامِ ما هم بریزد.

روضه امام محمد باقر علیه السلام

در آستانه‌ی شهادت حضرت امام محمد باقر علیه السلام هستیم، هفتمِ این ماه شهادتِ امام باقر علیه السلام است، امام باقر علیه السلام کربلایی هستند، امام باقر علیه السلام کودک بودند اما جزوِ اسرای کربلا هستند، حضرت باقر علیه السلام اسارتِ عمه‌های خود را دیده‌اند، امام باقر علیه السلام زنجیری که بر گردنِ پدرشان بوده است را دیده‌اند، امام باقر علیه السلام سرِ بریده‌ی جدّشان حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام را در مجلسِ شراب دیده‌اند، امام باقر علیه السلام کتک خوردنِ سه ساله را دیده‌اند، امام باقر علیه السلام غارتِ لباس‌ها را دیده‌اند… این است که امام باقر علیه السلام وصیّت می‌کنند که بعد از شهادتِ من ده سال برای من در منا عزاداری کنید، عزاداریِ به امام باقر علیه السلام تجدید خاطره‌ی کربلاست، لذا امام باقر علیه السلام با کوله‌باری از این خاطرات… یادِ امام حسین علیه السلام و نامِ امام حسین علیه السلام و مصیبتِ امام حسین علیه السلام جزوِ برنامه‌های حضرت باقرالعلوم علیه السلام بود، الآن هم قبرِ شریفِ ایشان زائر ندارد، الآن حاجی‌ها هم قبرستانِ بقیع و مدینه را ترک کرده‌اند و همه به مکّه رفته‌اند، یک نفر کنارِ قبر امام باقر علیه السلام و چهار امام مظلومِ ما دیده نمی‌شود…

لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم

دعا

نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ العَظیمِ الاَعظَم الاَعَزِ الاجَّلِ الأکرم اِلَهَنا بمحمّدٍ وَ علیٍ وَ فاطمَه و الحسن و الحُسین وَ بِالقرآنِ العَظیم یا الله… یا أرحَمَ الرّاحِمین، یا غیاثَ المُستَغیثین، یا الهَ العاصین، یا مُجیبَ دَعوَه المُضطَرّین…

خدایا! امام زمان ارواحنا فداه را برسان.

خدایا! گناهانِ ما را به اهل بیت علیهم السلام ببخش و بیامرز.

خدایا! ما را مشغول الذّمه‌ی بندگانِ خودت نمیران.

خدایا! عاقبتِ امرِ خودمان و کسانِ ما را مقدّر و محتوم بفرما.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم که مشکلاتِ معیشتیِ مردمِ ما را برطرف بفرما.

خدایا! جوان‌های ما را از افسردگی، بی‌کاری، بی‌تأهّلی نجات بده.

خدایا! خانواده‌ها را نسبت به یکدیگر مهربان قرار بده.

خدایا! تحمّل و سازگاری به همه‌ی خانواده‌ها روزی بفرما.

خدایا! این طلاقِ شوم و بداخلاقی‌ها و کم‌تحمّلی‌ها را از جامعه‌ی ما و از خانواده‌های ما برای همیشه ریشه‌کَن بفرما.

خدایا! سایه‌ی پُر برکتِ علمای صالحِ ما و خصوصاً رهبرِ بزرگوارِ ما را با اقتدار و کفایت و کرامت مستدام بفرما.

خدایا! آنچه از نعمت‌ها به ما داده‌ای، توفیقِ شکرِ آن را به ما روزی بفرما.

خدایا! حوائجِ جمعِ حاضر، ملتمسین، عزیزانی که با ما عهد دعا دارند، منظورین، حوائجِ منظوره برآورده بفرما.

خدایا! عمومِ مریض‌ها و خصوصاً منظورین را شفای عاجل و کامل مرحمت بفرما.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم دشمنانِ ما را، خصوصاً استکبارِ عالَمی صهیونیزم بین الملل، وهابی‌ها، نفوذی‌ها و جاسوس‌ها و منافقینِ داخلی را رسوا و ذلیل و نابود بگردان.

غفرالله لنا و لکم

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] سوره مبارکه صافات، آیات ۳۹ تا ۴۴

[۳] سوره مبارکه انسان، آیه ۹ (إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا)

[۴] سوره مبارکه انسان، آیه ۸

[۵] سوره مبارکه مرسلات، آیه ۴۲

[۶] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۶۹ (وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ یُرْ‌زَقُونَ)

[۷] سوره مبارکه نساء، آیه ۶۹

[۸] سوره مبارکه طلاق، آیات ۲ و ۳ (فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَیْ عَدْلٍ مِّنکُمْ وَأَقِیمُوا الشَّهَادَهَ لِلَّهِ ذَلِکُمْ یُوعَظُ بِهِ مَن کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا)

[۹] غرر الحکم و درر الکلم، جلد ۱، صفحه ۳۲۶ (اَلْکَرِیمُ إِذَا وَعَدَ وَفَى وَ إِذَا تَوَعَّدَ عَفَى)

[۱۰] سوره مبارکه واقعه، آیات ۸۸ و ۸۹

[۱۱] سوره مبارکه واقعه، آیات ۸ تا ۱۱

[۱۲] سوره مبارکه آل عمران، آیات ۱۶۹ و ۱۷۰