سیوطی درباره جواز احتفال و جشن گرفتن در مولد النبی(صلی الله علیه و آله) این چنین استدلال کرده است: بیهقی از انس روایت کرده که پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای خودشان بعد از نبوتشان عقیقه کردند. از آنجا که عبدالمطلب جد پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز در روز هفتم ولادت ایشان، برایشان عقیقه کردند و عقیقه برای بار دوم تکرار نمی‌شود، پس عقیقه کردن خود پیامبر(صلی الله علیه و آله) از باب اظهار شکر خداوند است که ایشان را به عنوان رحمت برای عالمیان قرار داده و از باب تشریع این عمل (احتفال در مولد) برای امت بوده است؛ همانطور که پیامبر جهت تشریع صلوات، بر خود صلوات می‌فرستاد. از همین رو مستحب است اظهار شکر برای تولد ایشان با جمع شدن و طعام دادن و مانند این امور از کارهای که مایه تقرب به خدا و اظهار شادی است.