«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏».[۱]

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی سَیِّدُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِ نُفوسِنَا شَفیعِ ذُنُوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّه بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ أَرْوَاحُنَا وَ أرْواحُ مَنْ سِوَاهُ فِدَاهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ إِلَی یَوْمِ الدِّینِ‏».

فضیلت خواندن سوره‌ی قدر در شب قدر

کسی در شب قدر هزار بار سوره‌ی مبارکه قدر را بخواند به مراتبی از قرب الهی، از نور معرفت دست پیدا می‌کند و حدّاقل آن این است که در خواب حضرات ائمّه را می‌بیند و به او القاء می‌کنند که از این کار نتیجه گرفتی و مرحوم آیت الله العظمی آقای بهجت به یکی از علمای آذری زبان که پدر شهید هم بود، فرموده بودند از اوّل رمضان تا بیست و سوم شبی هزار بار سوره‌ی قدر را بخوانید. او هم خوانده بود و نتیجه هم گرفته بود، امام زمان را دیده بود، شب قدر رادرک کرده بود.

نزول ملائکه به زمین در شب قدر

بر حسب نقل امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: «إِنَّ الْقَلْبَ الَّذِی یُعَایِنُ … لَیْلَهِ الْقَدْرِ لَعَظِیمُ الشَّأْنِ»[۲] قلبی که شب قدر را معاینه بکند معلوم می‌شود که شب قدر تماشایی است. امشب شب محشری است. جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و ملکی که همه‌ی ما به محضرش شرفیاب خواهیم شد حضرت عزرائیل، ملک وصل، طبیب ما، واسطه‌ی وصل ما. امشب نور باران است. «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ فیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ * سَلامٌ»[۳] ملائکه می‌آیند، دست خالی هم نمی‌آیند. این‌ها سلامت همراه می‌آورند. سلامت واقعی هم سلامت دین است. «یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ * إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ».[۴]

ویژگی‌های قلب سلیم

قلب سلیم، قلبی است که خدای متعال نگذاشته است آن قلب آلوده بشود. غیر خدا هر چه است، حتّی مباحات آن آلودگی است. آن‌هایی که بنده بودند، اهل الله بودند، هیچ کار مباحی انجام نمی‌دادند. تمام کارهای آن‌ها با انگیزه‌ی خدا بوده است. اگر همسر انتخاب کردند، قربه الی الله بوده است. اگر فرزند تولید کردند برای خدا بوده است. اگر کسب کردند به عنوان عبادت به دنبال آن رفتند. اگر اطاعت کردند، بنده‌ی خدا بودند، برای خدا کردند و اگر وارد اداره‌ای شدند برای خدمت رفتند، برای نوکری رفتند. نه برای سرگردان کردن مردم رفته باشند. نه برای مردم آزاری رفتند، برای خدمت رفتند. الحمدلله آن‌ کسانی که مؤمن هستند می‌دانند در ادارات امین شهدا هستند، امین مردم هستند. هیچ وقت کار مردم را از امروز به فردا نمی‌گذارند. هیچ وقت فرصت‌سوزی نمی‌کنند. هیچ وقت ناشکری نمی‌کنند. می‌دانند که این فرصت‌ها همیشه به دست نمی‌آید. از این فرصت برای آخرت خود سرمایه‌گذاری می‌کنند.

نقش قلب در نورانیّت انسان

انسانی که با خدا آشنا شد، تمام عمر خود را با خدا معامله می‌کند و هر جا قصد قربت نداشت، آن‌جا را از خدا با تضرّع و ابتهال و توبه می‌خواهد که پوشش بدهد، جبران بکند. چون عمر تنها سرمایه‌ای است که خدا در اختیار ما قرار داده است و آنچه که عمر را مهندسی می‌کند قلب است. اگر خدا در قلب مستقر باشد، عرش خدا می‌شود. وقتی قلب عرشی شد، تمام کارهای انسان عرشی می‌شود. تمام کارهای آدم بوی خدا می‌دهد. تمام حرف‌های آدم نورانی می‌شود. تمام حرکات انسان پر خیر و پر برکت می‌شود. «الْمُؤْمِنُ کِلْتَا یَدَیْهِ یَمِینٌ‏».

اثرات وجود خدا در قلب انسان

 کسی که خدا در دل او مستقر است، هرگز دل او به سوی گناه تمایل پیدا نمی‌کند. نه این‌که می‌رود با دل مبارزه می‌کند نه، اصلاً دلی که در آن خدا وجود دارد جای گناه نیست. آن‌جا انفجار نور است. برحسب روایت چشمه‌های حکمت می‌جوشد. آبی که راکد است، اگر نجاست هم در آن نریزیم مدّتی بماند می‌گندد امّا آبی که می‌جوشد، فوران دارد، اگر در اطراف آن کثافتی هم عارض شده باشد، به تدریج می‌شوید و می‌برد.

ویژگی دلی که جایگاه خدا است

دلی که با خدا ارتباط پیدا کرده است، چشمه می‌شود. آدمی که کارهای او برای خدا است، این چشمه‌های زیادی از دل او جوشش می‌کند و بر زبان او حکمت جاری می‌شود. می‌بینید سوادی هم ندارد ولی حرف او گره گشا است. در هر خانواده برود، آن‌جا ایجاد آرامش می‌کند، ایجاد سازش می‌کند. هر جا برود می‌بینید کلیددار است، در باز می‌شود.

بعضی‌ها هم نکبت هستند، هر جا بروند مشکل درست می‌کنند، به هم می‌ریزند. دل‌ها را با همدیگر کینه‌ای می‌کنند. آن بی‌برکت است، این برکت دارد. برکت برای آن اخلاص است که آدم خود را برای خدا می‌داند، مال خدا را به خود خدا می‌دهد با خدا معامله می‌کند. یکی از مسائلی که خیلی مهم است توجّه به همین سرمایه است که دارد از دست ما می‌رود.

فراوانی نام‌های قیامت

قیامت نام‌های زیادی دارد. حدود صد نام را می‌شود از قرآن کریم استنباط کرد. یکی از نام‌های قیامت یوم الحسره است، یکی از نام‌های قیامت یوم التّغابن است. این حسرت جزء عذاب‌های بسیار سخت است.

پشیمانی انسان در موقع مرگ

هم موقع مرگ وقتی آدم پرونده‌ی خود را می‌بیند، ضایعات عمر خود را می‌بیند حسرت می‌خورد می‌گوید: «رَبِّ ارْجِعُونِ‏»[۵] خدایا من را برگردان، عجب ضرر کردم. عجب دقّت نداشتم که چه چیز از دست دادم. خدا هم برنمی‌گرداند و دلیل هم می‌آورد می‌گوید این حرف می‌زند.

مهلت دادن خداوند برای توبه

در روایتی دارد خدا یک سال قبل از مرگ، اگر بنده‌ی او توبه بکند، توبه را قبول می‌کند. فرمودند یک سال زیاد است، اگر یک ماه قبل از مرگ خود توبه بکند، خدا توبه‌ی او را قبول می‌کند. فرمود یک ماه زیاد است. اگر یک ساعت قبل از مرگ خود توبه بکند، خدا توبه‌ی او را قبول می‌کند.

بی‌فایده بودن توبه‌ هنگام مرگ

 امّا وقتی عزرائیل را، ملک الموت را، امارات مرگ را دید، دیگر توبه قبول نمی‌شود. چرا توبه قبول نمی‌شود؟ مفسّرین جهات مختلفی را مطرح فرمودند؛ یکی از آن‌ها این است که تکلیف تا آن وقت است، از آن به بعد دیگر انسان مکلّف نیست، بتواند عملی برای خود ذخیره بکند. تا آن‌جا مرز تکلیف بود، این استفاده نکرد. حالا دیگر راه یک طرفه است، اختیار از او سلب شده است، جای انجام خیر نیست، تمام شد. بعضی‌ها می‌گویند کسی که تا آن وقت توبه نکرده است الآن توبه‌ی او توبه‌ی واقعی نیست. همین که خدای متعال می‌فرماید: «کَلاَّ إِنَّها کَلِمَهٌ هُوَ قائِلُها»[۶] ولی الآن خود را در چنگ حضرت عزرائیل دیده است، الآن نمی‌تواند گناه بکند. می‌گوید: من توبه کردم. این را رها بکنید برگردد، دوباره همان آدم است.

علامت شکسته شدن توبه

از سال گذشته شب قدر تا این‌جا نگاه بکنید، ببینید توبه‌های ما واقعی بوده است؟ ما در این یک سال دروغ نگفتیم؟ با این‌که شب قدر سال گذشته همه‌ی ما توبه کردیم، امشب هم آمدیم که إن‌شاءالله توبه بکنیم ولی ما در این یک سال دروغ نگفتیم؟ چشم‌های جوان‌های ما إن‌شاءالله پاک مانده است؟ غیبتی که نشده است؟ مردم آزاری که نشده است؟ در داخل خانه‌ی ما که بگو مگو نبوده است؟ کینه‌ی مؤمنی که در دل ما نبوده است؟ إن‌شاءالله حرام خوری که نکردیم، به مال مردم که ضرر نزدیم، با آبروی کسی که بازی نکردیم؟ کسی را که کنف نکردیم، کسی را که خیط نکردیم، کسی را که مسخره نکردیم، دست نینداختیم. اگر کردیم، معلوم می‌شود ما توبه شکستیم. توبه‌های ما توبه‌ی واقعی نبوده است، توبه‌ی نصوح نبوده است.

لذا می‌گویند کسی که ملکات خبیثه در وجود او جای گرفت، مستقر شد این وقتی امارات موت را معاینه می‌کند، توبه‌ی واقعی متمشّی نمی‌شود دارد حرف می‌زند این لقلقه‌ی زبان است و الّا امتحان خود را داده است. صد بار توبه کرده است و باز توبه شکسته است. حالا چه عذری دارد که آن‌جا خدای متعال از او قبول بکند؟

مراحل توبه از نظر علّامه طباطبایی

یک نکته هم این است که توبه برحسب تحلیلی که علّامه‌ی بزرگوار آقای طباطبایی، صاحب تفسیر المیزان -سلام خدا بر ایشان باد دارند- دارند، می‌فرمایند سه تا توبه است؛ ابتدائاً توبه‌ی خدا بر بنده است. بعد توبه‌ی بنده به خدا است، بار سوم باز هم توبه‌ی خدا است. یعنی کسی که آلوده می‌شود، کسی که زمین می‌خورد، کسی که در برابر شیطان شکست می‌خورد، کسی که پاکی او مخدوش می‌شود، آبروی او آسیب می‌بیند، این اگر اهل کارهای خیری بود، جهادی داشت، خدا نمی‌گذارد این این‌طور بماند. خدا شکست او را جبران می‌کند. خدا این لکه‌های بدی که در دل او نقل بسته است را می‌شویید.

توجّه به قبح گناه

اوّل کاری که می‌شود خدا توفیق توجّه به قبح گناه را به انسان می‌دهد. آدم می‌فهمد چه بلایی بر سر خود آورده است. لذا در روایت دارد که مؤمن گناه را مثل کوه بالای سر خود می‌بیند. برخلاف منافق که گناه می‌کند، اصلاً برای او مهم نیست.

اثرات گناه

حضرت امیر (علیه السّلام) فرمودند: از هیچ چیزی نترسید ولی از گناه بترسید. «لَا یَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ»[۷] گناه خطرناک است. گناه دیر یا زود انسان را نابود می‌کند. گناه آتش جهنّم است، گناه مثل میکروب سرطان است. اگر توبه‌‌ای به دنبال آن نباشد -روایت دارد- در یک نقطه‌ی قلب تاریکی ایجاد می‌شود. اگر این نطقه را برطرف نکردیم، عین سلول‌های سرطانی تولید مثل می‌کند. تمام صفحه‌ی قلب را می‌گیرد. تنها چیزی که این غدّه را ریشه‌کن می‌کند، توبه است، آتش پشیمانی است. همان‌گونه که در شیمی درمانی حرارت می‌دهند، میکروب‌های سرطانی را با حرارت، با پرتو درمانی، شیمی درمانی بمباران می‌کنند، همین‌طور که غدّه‌ی سرطانی را باید بمباران شیمیایی بکنند یا حرارت زیادی بدهند که بسوزد، از بین برود، آتش توبه هم میکروب گناه را می‌سوزاند خدا به ما بدهد.

علایم رسیدن به توبه‌ی واقعی

انسان پشیمان که شد، به گذشته‌ی خود نگاه کرد، نگران شد که نکند خدا در را به روی من ببندد، نکند خدا من را طرد بکند، نکند از چشم خدا افتاده باشم، نکند پرده کنار برود، نکند امام زمان از من رنجیده باشد این مرتّب این نکند نکند مدام خودخوری می‌کند تا این‌که خدای متعال به او توفیق می‌دهد و او می‌تواند با توبه‌ی واقعی جبران بکند. در آیه‌ی قرآن آمده است «إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ»[۸] کسانی که ایمان بیاورند. معلوم می‌شود که منشأ گناه ضعف ایمان است. اصلاً روایت دارد بعضی از گناهان موقعی انجام می‌گیرد که ایمان رخت برمی‌بندد. «لَا یَزْنِی الزَّانِی حِینَ یَزْنِی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ»[۹] بعضی از گناهان هنگامی که گنهکار مرتکب آن گناه می‌شود (معاذالله ثم معاذالله) به کلّی ایمان از او جدا شده است، دیگر ایمان ندارد، بی‌ایمان بی‌ایمان است.

دعوت به ایمان واقعی

خداوند منّان کسی که بعد از گناه ایمان خود را تجدید بکند «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا آمِنُوا»[۱۰] ای مؤمنین به ادّعای ایمان بسنده نکنید. بیایید دل خود را با خدا گره بزنید، با پیغمبر گره بزنید. ایمان خود را ایمان واقعی بکنید. در خلوت‌ها از خدا بترسید. حسابی برای مرگ خود باز بکنید. مرگ فاصله ندارد، ما فکر می‌کنیم دور است. به خدا دور نیست، مرگ نزدیک است. عمر مثل سرعت برق دارد از دست ما می‌رود. آدم به آن آخر که می‌رسد می‌بیند عمرش بسیار کم بوده است.

روایت امام حسین (علیه السّلام) در مورد کوتاهی دنیا و ابدی بودن آخرت

امام حسین (علیه السّلام) یک جمله‌ای دارند: «فَکَأَنَّ الدُّنْیَا لَمْ تَکُنْ وَ کَأَنَّ الْآخِرَهَ لَمْ تَزَلْ»[۱۱] آن آخر انسان می‌بیند، یک خواب هم نبوده است «النَّاسُ نِیَامٌ»[۱۲] دنیا یک خواب است، آدم وقتی بیدار می‌شود می‌بیند واقعاً خواب بوده است، واقعیت نداشته است. این ریاست‌ها و این‌ها هیچ بوده است. پوچ بوده است. این‌که من مالک فلان چیز هستم، در وجود او همه‌ی این‌ها خیالات بوده است، عین رویا بوده است، تمام شده است. زندگی یک رویا است خیلی به هم اشکال نگیریم. خیلی اهمّیّت ندهیم، خیلی غصّه‌ی دنیا را نخوریم، یک خواب است. آدم به آخر عمر که می‌رسد می‌بیند خیلی سریع تمام شده است، اصلاً ارزشی نداشته است. این‌قدرها هم مهم نبوده است و انسان این‌قدر مهم گرفته است. حضرت امام حسین (علیه السّلام) می‌گویند: «فَکَأَنَّ الدُّنْیَا لَمْ تَکُنْ» مثل این‌که نبوده است اصلاً. این‌قدر کم است اصلاً به حساب نمی‌آید. امّا آخرت به قدری وسیع است مگر تمام می‌شود، تمام نمی‌شود. الی الابد باید یا در جهنّم یا در بهشت باشیم. امشب آمدیم که بهشت را به دست بیاوریم. آمدیم جهنّم ما را امام زمان خاموش بکنند. همه با امید آمدیم، همه به امید نجات آمدیم

باطن جهنّمی

و این‌که در یک دعایی دارد: «وَ أَوَّلُ حَاجَتِی إِلَیْک‏ أَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ» در روایات ماه رمضان هم خدا همه شب موقع افطار آزادی دارد. بسیاری از جهنّمی‌ها را آزاد می‌کند. این نشان می‌دهد که در باطن ما جهنّمی وجود دارد. بعضی از ما زنجیری هستیم و خدای متعال رحم می‌کند و در موقع افطار آزاد می‌کند تا شب قدر می‌رسد. هر کسی باید آزاد بشود، دیگر امشب آزاد می‌شود.

ترس از بخشیده شدن در شب قدر

اگر کسی امشب آزاد نشد، معلوم می‌شود که باید در جهنّم بماند، امکان آزادی او نیست. به خدا پناه می‌بریم که در دعاهای امشب هم «وَ أَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ یَا رَبِّ أَنْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِه‏»[۱۳] به تو پناه می‌برم از این‌که امشب هم بگذرد «وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَه ٌأَوْ ذَنْبٌ» می‌ترسم امشب هم برود ولی پرونده‌ی من باز باشد و مشکل من حل نشده باشد. باید چه کار کرد؟

علامت بخشیده شدن و نشدن توسّط خدا در شب قدر

خدا امشب بنا دارد ما را آزاد بکند. اگر امشب تمام شد و دیدید که شما دیگر نمی‌خواهید گناه بکنید، بدانید که گناهان درهای جهنّم بود که بسته شد. امّا اگر هیچ فرقی نمی‌کند و از این‌جا رفتیم دوباره شکایت‌های ما شروع شد و عقده‌های ما شروع شد گیردادن‌های ما شروع شد. زن و مرد با هم بگو و مگو می‌کنند؛ چرا آن دیر شده است، چرا این زود شده است. معلوم می‌شود ما از جهنّم خلاص نشدیم.

انواع بهشت و جهنّم

باطن اعمال ما جهنّم است. البتّه بهشت دو تا است، جهنّم دو تا جهنّم است «وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى‏ * فَإِنَّ الْجَنَّهَ هِیَ الْمَأْوى‏»[۱۴] آن جنّت مطلق است امّا در سوره‌ی مبارکه‌ی الرّحمن دارد که «جَنَّتان‏»[۱۵] دو بهشت است. یکی بهشتی است که خدای متعال به عنوان مزد این احیاء و این‌ها به ما می‌دهد و یک بهشتی است که خدای متعال روی فضل خود به ما انعام می‌دهد. خدا یک مزدی می‌دهد، یکی هم اضافی می‌دهد، یک بهشت دیگر است. یک بهشت بدنی داریم که در اثر پرهیز از گناهان بدنی است و یک بهشت بالاتر از بدنی، بهشت اخلاقی داریم، بهشت دلی داریم. باید امشب همه‌ی این‌ها را اکتساب کرد.

میوه‌ی درخت ایمان

حالا در این آیه‌ی کریمه‌ی توبه «إِلاَّ مَنْ … آمَنَ»[۱۶] کسی ایمان خود را نهادینه بکند، ریشه‌دار بکند، ایمان واقعی داشته باشد که با هر باد هوسی خاموش نشود، نور داشته باشد. «آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً» ایمان که آمد میوه می‌دهد، میوه‌ی آن عمل صالح است، عدالت است، بی‌آزاری است، برائت از دشمنان خدا است، برائت از آمریکا است، برائت از اسرائیل است، برائت از کسانی است که آمریکا را بزک می‌کنند، اسرائیل را بزک می‌کنند، دوستان را دشمن جلوه می‌دهند. ما را تحقیر می‌کنند، آن‌ها را بزرگ می‌شمارند. این‌ها بی‌ایمانی است. ثمره‌ی ایمان عمل صالح است که بُعد اثباتی ایمان عمل باهواجبات است و بُعد سلبی آن ترک محرّمات است. خدای متعال برای ما دو بهشت دارد؛ یک بهشتی که عقل ما می‌رسد، یک بهشتی فوق عقل ما است «وَ لَدَیْنا مَزیدٌ»[۱۷] است. «مَا لَا عَیْنٌ‏ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لَا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ»[۱۸] خدا می‌خواهد خیلی در حقّ ما خدایی بکند. اگر امشب خود را به خدا بدهیم بگوییم خدا مریض تو هستم، خدا فقیر تو هستم، خدا بیچاره‌ی تو هستم. خدا آمدم کاری از من ساخته نیست، آمدم بگویم نشد. «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ».

مراحل تبدیل سیّئات به حسنات

 این‌هایی که ایمان ثمره داد، عمل صالح انجام دادند و توبه کردند، توبه بازگشت است، بعد از عمل صالح است. عمل صالح مقدّمه‌ی رجوع الی الله است. این توبه که حاصل شد، ایمان، عمل، صالح، توبه که آمد این‌جا خدای متعال یک وعده‌ای داده است که دل انسان را شاد می‌کند «فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ»[۱۹] خدای متعال نه تنها گناه را می‌بخشد بلکه همه‌ی گناهانی که در طول عمر انجام دادیم را به حسنات تبدیل می‌کند. تمام زشتی‌های ما را برمی‌دارد و صورت‌های زیبا از آن می‌سازد. برای این جهت بزرگان مثل زدند.

مثالی برای تبدیل سیّئات به حسنات

سابقاً کود شیمیایی نبود. دستشویی‌ها که پر می‌شد این‌ها را بار می‌کردند می‌بردند در مزرعه خالی می‌کردند، در باغ‌ها خالی می‌کردند. خوب وقتی این‌ها را بار الاغ می‌کردند و در مسیر می‌ریخت همه متنفّر می‌شدند و بوی آن بسیار بد و غیر بهداشتی بود امّا وقتی می‌برند در مزرعه می‌ریزند یا پای درخت می‌ریزند، طولی نمی‌کشد که همین کثافت‌هایی که نجس بود و نجس العین هم گاهی اوقات بود میوه‌ی لذیذ شده است. خداوند متعال آن را تبدیل کرد. همین کثافت بد بو را به گل خوشبو تبدیل می‌کرد که حالا گل محمّدی شده است از آن عطر می‌کشند یا میوه‌های شیرین شده است. وجود انسان هم همین‌طور است.

گناه نجاست وجود انسان

این گناهان انسان نجاسات وجود انسان است. اگر انسان بتواند این‌ها را به صورت کود ببرد پای درخت ایمان خود بریزید، اعتقادات خود بریزد، خدای متعال تمام گناهان را به گل و ریحان تبدیل می‌کند، به میوه‌های شیرین تبدیل می‌کند. این است که امشب همّت کنیم یک شب است.

نفرین پیغمبر بر کسانی که شب قدر بخشیده نشدند

پیغمبر نفرین کرده است. فرمود: «مَنْ أَدْرَکَ شَهْرَ رَمَضَانَ فَلَمْ یُغْفَرْ… فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ»[۲۰] پیغمبری که به دشمنان خود هم نفرین نکرد. وقتی او را سنگ می‌زدند، ملائکه آمدند و پیغمبر را در سایه‌ی سنگی حفاظت کردند گفتند: یا رسول الله اجازه بده، فرمان بده ما از این‌ها انتقام می‌گیریم. پیغمبر بر حسب نقل اجازه نداد. عرض کردند: پس نفرین بکنید. می‌دانید پیغمبر خدا چطور نفرین کرد؟ گفت: «اللَّهُمَّ اهْدِ قَوْمِی فَإِنَّهُمْ لَا یَعْلَمُونَ»[۲۱] خدایا این‌ها جاهل هستند. این‌ها اگر می‌دانستند من می‌خواهم به این‌ها چه خدمتی بکنم، این‌طور من را اذیّت نمی‌کردند. «اللَّهُمَّ اهْدِ قَوْمِی» آن وقت بازماندگان از شب قدر چقدر باید خبیث شده باشند پیغمبر در حقّ آن‌ها نفرین بکند. هر کسی در شب قدر بخشیده نشود «فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ» خدا او را دور بکند. ابعده الله همان عباره الاخری (لعنه الله) است. لعن به معنای دور شدن از رحمت خدا است. کسی شب قدر داشته باشد و بخشیده نشود «فَأَبْعَدَهُ اللَّهُ» پیغمبر خدا به او نفرین کرده است.

روز قدس، روز اسلام

فردا روز قدس هم است و روز قدس امام فرمودند: روز اسلام است. مسئله‌ی قدس مسئله‌ی اسلام است. یهود که آمده است در آن‌جا سرزمین‌ها را غصب کرده است، این کاری به سرزمین ندارد؛ این غدّه‌ی سرطانی است که بتواند داعش درست بکند، وهابّی درست بکند، جنگ داخلی درست بکند و کشورهای مختلف را یکی بعد از دیگری تیول خود قرار بدهد، غصب بکند.

هشدار قرآن نسبت به یهود و نصارا

«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَهً لِلَّذینَ آمَنُوا الْیَهُودَ»[۲۲] قرآن کریم هم هشدار داده است که یهود و نصارا از شما راضی نمی‌شوند و می‌خواهند شما را نابود بکنند، می‌خواهند دین شما را بگیرند، استقلال شما را بگیرند. آن وقت از بین این‌ها یهود را برجسته کرده است. «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَهً لِلَّذینَ آمَنُوا الْیَهُودَ».

 لزوم حفظ دشمنی با اسرائیل و آمریکا

شب قدر است دشمن خود را شناختید که آمریکا است و این اسرائیل هم غدّه‌ای است، نطفه‌ی نامشروعی است که در رحم کشورهای اسلامی کشت کردند. نتیجه‌ی رشد آن نابودی اسلام و مسلمین است. لذا شما ملّت ایران هم به امام خود وفادار هستید، حضرت آقا شمّه‌ای از مکتب امام را، جریان فکری امام را،  را در کنار مرقد امام در روز رحلت ایشان بیان کردند. این غیرت را حفظ بکنیم، این دشمنی با آمریکا را حفظ بکنیم، دشمنی با اسرائیل را حفظ بکنیم. این‌که اسرائیل و آمریکا و دنیای غرب نمی‌خواهند ما صاحب هسته‌ای بشویم، نمی‌خواهند ما صاحب تمدّن بشویم که نتیجه‌ی آن استقلال ما است، استقلال اقتصادی ما، استقلال فرهنگی ما این منوط به داشتن این پایگاه‌های علمی ما است، منوط به این باوری است که برای جوان‌های ما پیش آمده است؛ ما می‌توانیم. بتوانند این را نگه بدارند. لذا اگر این‌جا شکست خوردیم، عقب‌نشینی کردیم بدانید که به این زودی‌ها دیگر برنمی‌گردد.

اعمال مستحبّی شب قدر

حضرت امام رضا (علیه الصّلاه و السّلام) فرمودند: «أَحْسِنُوا جِوَارَ النِّعَمِ فَإِنَّهَا وَحْشِیَّهٌ»[۲۳] خدا به شما نعمت دارد با نعمت خوب همسایه‌داری بکنید. وقت شب قدر خدایا دیگر کاری از ما ساخته نیست هر چه فکر می‌کردیم امشب می‌شود تو را راضی کند انجام دادیم امشب شبی است که باید صدقه کنار بگذارید، استغفار بکنید، دعا بکنید، گریه بکنید، تضرّع بکنید، تسبیح بگویید. یکی از آداب تسبیح است. آن دو رکعت نماز را بخوانید. سوره‌ی عنکبوت را بخوانید. سوره‌ی مبارکه‌ی روم را بخوانید که امام قسم خوردند هر کسی بخواند استثناء ندارد فرمودند در این چیز اغراق نگفتیم که برای ما وزر و وبالی داشته باشد، بهشتی می‌شوید. سوره‌ی مبارکه‌ی دخان را بخوانید هر کسی بتواند هزار مرتبه «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» را بخواند، امام را خواب می‌بیند، شب قدر را درک می‌کند.

[۱]– سوره‌ی طه، آیه ۲۵ تا ۲۸٫

[۲]– بصائر الدّرجات فی فضائل آل محمّد، ج ‏۱، ص ۲۲۳٫

[۳]– سوره‌ی قدر، آیات ۴ و ۵٫

[۴]– سوره‌ی شعراء، آیات ۸۸ و ۸۹٫

[۵]– سوره‌ی مؤمنون، آیه ۹۹٫

[۶]– همان، آیه ۱۰۰٫

[۷]– نهج البلاغه، ص  ۴۸۲٫

[۸]– سوره‌ی فرقان، آیه ۷۰٫

[۹]– الکافی، ج ‏۲، ص ۳۲٫

[۱۰]– سوره‌ی نساء، آیه ۱۳۶٫

[۱۱]– بحار الأنوار، ج ‏۴۵، ص ۸۷٫

[۱۲]– الکافی، ج ‏۲، ص ۲۴۰٫

[۱۳]– الکافی، ج ‏۴، ص ۱۶۵٫

[۱۴]– سوره‌ی نازعات، آیات ۴۰ و ۴۱٫

[۱۵]– سوره‌ الرّحمن، آیه ۶۲٫

[۱۶]– سوره‌ی فرقان، آیه ۷۰٫

[۱۷]– سوره‌ی ق، آیه ۳۵٫

[۱۸]– الأمالی، ص ۲۱۳٫

[۱۹]– سوره‌ی فرقان، آیه ۷۰٫

[۲۰]– دعائم الإسلام، ج ‏۱، ص ۲۶۹٫

[۲۱]– بحار الأنوار، ج ‏۲۰، ص ۲۱٫

[۲۲]– سوره‌‌ی مائده، آیه ۸۲٫

[۲۳]– بحار الأنوار، ج ‏۷۵، ص ۳۴۱٫