جشن ولادت رسول اکرم و امام صادق علیهما السلام روز شنبه مورخ ۰۳ آذر ماه ۱۳۹۷ با سخنرانی حضرت «آیت الله صدیقی» در مسجد جامع ازگل برگزار گردید که مشروح آن تقدیم می شود.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
«وَالضُّحَى * وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى * مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى * وَلَلْآخِرَهُ خَیْرٌ لَّکَ مِنَ الْأُولَى * وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى * أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى * وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى * وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى * فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ * وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ * وَأَمَّا بِنِعْمَهِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ»[۲]
میلادِ مسعودِ سرورِ کائنات، سالارِ انبیاء علیهم السلام، نگینِ عالَمِ امکان، حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلّم و احیاگرِ نبوّتِ علوی و احادیثِ رسالتی و وحیِ مبین، کشّافِ حقائقِ عالَم حضرت امام جعفر صادق علیه الصلاه و السلام را تبریک عرض می‌کنم.
من سعی می‌کنم که زیاد سخن نگویم و ان شاء الله در اول مختصر باشد و دوم مفید باشد.
اولین مداحِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم
اولین کسی که وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را ستوده است، مدح کرده است، صفاتِ ایشان را تابلو کرده است خودِ خدای متعال است و بهترین توصیف توصیفِ وحیانی است، یکی از امتیازاتِ حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلّم این است که هیچ کسی جز ذاتِ احدیّت در شکل دادن به شخصیّتِ ایشان مؤثر نبوده است، این آیاتِ کریمه‌ای که از این سوره به محضرِ شما قرائت کردیم، خداوند متعال به «ضحی» و «لیل» قسم می‌خورد، یعنی هم به روز قسم می‌خورد و هم به شب قسم می‌خورد، می‌فرماید: «وَالضُّحَى * وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى * مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى» که خودِ این «مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى» یک دنیا محبّت و لطف و عشقِ خدای متعال نسبت به حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلّم است.
وحی چند صباحی منقطع شد، بهانه‌جوها علیه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم جوسازی کردند که دیگر خدای متعال ایشان را رها کرده است، این آیات آمد، خدای متعال قسم می‌خورد، مانندِ فرزندی که دیده است پدرِ او حالِ او را نمی‌پرسد و دل شکسته شده است و پدر می‌آید او را نوازش می‌کند و می‌گوید: دوستت دارم، به پیر، به پیغمبر، به جانِ خودم من تو را از یاد نبرده‌ام، در اینجا همچنین تمثیلی به نظرِ انسان می‌رسد، خدای متعال قسم می‌خورد، «مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى» مگر می‌شود خدای متعال تو را رها کند؟ مگر می‌شود خدای متعال از تو وداع کند و دستِ نوازش و لطفِ خود را از سرِ تو بردارد؟ نه! خدای متعال تو را رها نکرده است، «وَمَا قَلَى» مگر می‌شود خدای متعال با تو قهر کند؟ من تو را دوست دارم.
ابتدا قسم می‌خورد که با تو قطع رابطه نکرده‌ام، بعد چه وعده‌هایی می‌دهد، «وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى» اینجا که ما تو را رها نکرده‌ایم، اینجا که ما با تو قهر نکرده‌ایم، اینجا که ما تو را فراموش نکرده‌ایم، باش تا صبحِ دولتش بدمد، «وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى» من بنا دارم تا تو را راضی کنم، چطور می‌خواهد راضی کند؟ شفاعتِ کبری پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم که روز قیامت تا همه‌ی دوستانِ امیرالمؤمنین علیه السلام را به بهشت نبرد پرچمِ شفاعتِ ایشان در آنجا در حالِ اهتزاز است و مدام «امّتی» می‌فرمایند، «وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى».
این بخشِ اوّلِ این سوره.
در بخشِ دوّم، این ویژگی که گفتیم امتیازِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم این است که مربّی‌ای جز خودِ خدای متعال ندارد «أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى» تازگی ندارد، ما از ابتدا برای تو حسابِ خاص باز کرده‌ایم، هیچ کسی را مانندِ تو موردِ عنایتِ خاص قرار نداده‌ایم، «أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى» آیا تو آن یتیمی نبودی که خودِ من به تو پناه دادم؟ اصلاً تو را یتیم کردم که خودم تو را تحویل بگیرم.
«أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى * وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى» تو که نزدِ کسی درس نخوانده‌ای، تو امّی بودی، تو که نزدِ کسی راه‌بلد نشدی، تو که راهنما نداشتی، همه کَسِ تو خودم بودم، من تو را مشعلِ هدایت قرار دادم، تو گمشده‌ی عالَم بودی و من تو را برای عالَم هویدا کردم.
یکی از معانیِ «ضال» گُمشده است، تو گُمشده‌ی عالَمِ امکان بودی، همه‌ی عوالِم مقدّمه‌ی تو بود، سرگردانِ تو بودند، این خدای متعال بود که تو را هدایت کرد تا تشنگان به شما دسترسی داشته باشند و عطشِ کمال و معرفت و سعادتِ خودشان را از چشمه‌ی وجودِ تو دریافت کنند.
«وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى» رسولِ من! سفره‌ی تو سفره‌ی عالَمی است، هیچ شخصی و شخصیّتی در عالَم به اندازه‌ی تو عائله و نان‌خور ندارد، «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِّلْعَالَمِینَ»[۳]، هیچ کسی به اندازه‌ی تو نان‌خور ندارد، اما چه کسی رزقِ آن‌ها را سرِ سفره‌ی تو داد؟ من همه‌کاره‌ی تو بودم، یتیم بودی و من تو را بزرگ کردم، گمشده‌ی عالَم بودی و من تو را به تشنگان رساندم، همه‌ی این عالَم سرِ سفره‌ی تو بودند و تو باید همه را اداره می‌کردی، تو که چیزی نداشتی، خودم عائله‌ی تو را مورد عنایتِ خودم قرار دادم.
بالاترین امتیازِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم
این بالاترین امتیاز است که امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه این آیه را توضیح می‌دهد، امیرالمؤمنین علیه السلام در «خطبه قاسعه» می‌فرمایند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم از روزی که متولّد شدند خدای متعال اعظمِ ملائکه‌ی خود را در اختیارِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم قرار داد، او قدم به قدم مأمورِ الهی بود و همه‌ی امورِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلِم از ابتدا….
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم نه یهودی است و نه نصرانی، خدای متعال مستقیماً دینِ مستقلِ خود را از طریقِ اعظمِ ملائکه‌اش… از دورانِ کودکی خودِ خدای متعال ایشان را راه برده است تا به کمالِ بی‌نهایت ذوب کرده است.
نکته‌ی دوم: امتیازِ هر انسان و پیامبری به بندگیِ اوست، خدای متعال بندگیِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم را اینطور ستوده است، فرمود: «طه * مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی»[۴]، چهار مرتبه نام مبارک «محمد» صلی الله علیه و آله و سلّم و یک مرتبه نام مبارک «احمد» صلی الله علیه و آله و سلّم که مجریِ عزیزِ قرآن‌آشنا و قرآن‌پژوهمان در آیاتی که با این قاریِ نوجوانمان داشتند این پنج آیه را مطرح کردند و شبی هم که باید این آیات مطرح بشود همین امشب است، ولی مگر این چهار مورد است؟
خدای متعال در این چهار مورد تخاطب ندارد، هیچ کجا خدای متعال نامِ پیامبرِ خود را با نامِ خالی مطرح نکرده است، همه جا با عنوان مطرح کرده است، «یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ»[۵]، «یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ»[۶]، «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ»[۷]، «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ»[۸]، «یس»[۹]، «طه»[۱۰]، اینجا هم «طه» فرموده است، «طه * مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی».
عبادتِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم به معنای واقعیِ کلمه عاشقِ عبادت بودند، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم لحظه‌شماری می‌کردند تا زمانِ نماز برسد، همینکه زمانِ نماز می‌رسید گویا هیچ کسی را نمی‌شناختند، رنگ از رخسارِ ایشان می‌پَرید و رنگِ ایشان سفید می‌شد، خطاب می‌کردند به بلال و می‌فرمودند: «أرِحْنِی یَا بَلال» بلند شو و من را راحت کن، این راحتیِ ایشان در ارتباط با خدای متعال بود.
و شب‌ها «وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَهً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا»[۱۱]، این مقامِ محمود مقامِ انحصاریِ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم است که شفاعتِ کبری است و آن روز پرچمدارِ جهانی در میانِ اولین و آخرین برای نجات بشری که استحقاقِ نجات را دارد شخصِ شخیصِ اوست؛ قرآن کریم این مقامِ محمود را سرِ سفره‌ی تهجّد معرّفی می‌کند و نماز شب به رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم واجب بود، اگر واجب هم نبود رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم اهلِ شب زنده‌داری بودند، اما خدای متعال خواستند که بندگیِ ایشان ممحض باشد و در هیچ کجا خودِ ایشان انتخاب نکند و خدای متعال برای ایشان انتخاب کند، لذا نماز شب را بر ایشان واجب کرد، «وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَهً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا».
لکن وجود نازنین پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم می‌خواستند در این شب‌زنده‌داری و در این نماز شب خواندن و عبادت در دلِ شب، در رهِ معشوق خود را به رنج بیندازند، ایشان بالاترین رنج‌ها را برای دریافتِ محبّتِ عشقِ معشوق به خود هموار کرده بودند، لذا روی پنجه‌ی پای خود می‌ایستادند و نمازهای طولانی و سوره‌های طولانیِ قرآن را می‌خواندند، آنقدر این کار را در تمامِ شب‌ها ادامه داده بودند که پاهای مبارکِ ایشان ورم کرده بود.
«طه * مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی» حبیبِ من! چه خبر است؟ کمی با خودت مدارا کن! عشق باید چطور در کسی بروز کند که خودِ معشوق بیاید و به دادِ او برسد؟ «مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَی» ما قرآن را نازل نکردیم که تو خودت را به مشقّت بیندازی، تو هم راحتی لازم داری، مدارای با خود نیاز داری.
این در ارتباط با خالق.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در ارتباط با خلق
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در ارتباط با خلق هم باز عاشقانه هستند، قرآن کریم باز در این زمینه می‌فرماید: «فَلَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَّفْسَکَ عَلَى آثَارِهِمْ إِن لَّمْ یُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا»[۱۲]، ای پیامبر! می‌بینم که در حالِ باختنِ جانِ خود هستی، برای چه؟ برای اینکه ابوجهل نمی‌خواهد به بهشت برود! ابولهب می‌خواهد خود را به زور به جهنّم بیندازد، تو چرا اینطور بی‌قراری می‌کنی؟
«فَلَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَّفْسَکَ عَلَى آثَارِهِمْ» این دلسوزی مخصوصِ مؤمنین نیست‌ها! قرآن کریم می‌فرماید: «إِن لَّمْ یُؤْمِنُوا بِهَذَا الْحَدِیثِ أَسَفًا» برای کسانی است که ایمان نمی‌آورند! این‌ها بهشت را جستجو نمی‌کنند، این‌ها با داشتنِ عقل و فطرت به همه‌ی سعادت‌های خود پشت‌پا زدند و خود را به گودال‌های جهنّم می‌اندازند، با این حال تو در حالِ آب شدن هستی.
ما چه وضعی داریم؟ ما به مؤمنین هم دلسوزی نداریم تا چه برسد به کفّار! پیغمبرِ ما پیامبرِ همه است، دلسوزِ همه است، آمده است و ناز کسانی که راهِ جهنّم را گرفته‌اند را می‌کشد، کتکِ آن‌ها را تحمّل می‌کند، فحش دادنِ آن‌ها را تحمّل می‌کند، به ایشان سنگ می‌زنند و ایشان آن‌ها را دعا می‌کند، ولی رها نمی‌کند و می‌خواهد این‌ها را به هر قیمتی از هلاکت و بدبختی نجات بدهد؛ این برای ما درس است، ما باید به فکرِ چینی‌ها باشیم، به فکرِ روس‌ها باشیم، به فکرِ اروپایی‌ها باشیم، این‌ها گرفتارِ منجلاب هستند، پیامبرِ ما آمده است تا همه‌ی بشر را از منجلابِ ذلالت و بدبختی و ظلم و استکبار و رذائل اخلاقی نجات دهد، ما هم باید دلسوز به همه‌ی بشریّت باشیم، دلسوزی هم این است که زمینه‌ی ظهورِ امام عصر ارواحنا فداه را فراهم کنیم که حضرت تشریف بیاورند و ان شاء الله جهان را نجات دهند.
دلسوزیِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم نسبت به مؤمنین از دیدگاه قرآن
اما آخرین عرضِ من دلسوزیِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم نسبت به مؤمنین از دیدگاهِ قرآن است.
«لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ»[۱۳]، نسبت به همه‌ی جهانیان، به کفّار رحمتِ رحمانیّه دارد، دلسوزی دارد، برای آن‌ها کم نگذاشتند، معجزه نشان دادند، صبر کردند، سعه صدر نشان دادند، جفای آن‌ها را به جان خریدند، انواعِ مداراها را با آن‌ها کردند تا شاید بشود آن‌ها را به بهشت ببرد، اما نسبت به مؤمنین طورِ دیگری است.
«لَقَدْ جَاءَکُمْ» ای مؤمنین! شما که به دنبالِ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم نرفتید، شما مریض بودید، باید خودتان سراغِ طبیب را می‌گرفتید، طبیب سراغِ شما را گرفت و دل‌های بیمارِ شما را در چنگِ محبّتِ خودش قرار داد و از شما دل برد، با دیگران فکرِ آن‌ها را روشن کرد، ولی آمد و در دلِ شما خانه کرد.
«لَقَدْ جَاءَکُمْ» این برای زمانِ خودِ رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم نیست‌ها! خانه‌ی دلِ تمامِ ما در اختیارِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، هنرِ ماست؟ والله نه! پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلّم آمده است و دلِ ما را برده است، دلِ ما را خانه‌ی خود قرار داده است، «لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ» این تنوین تنوینِ تفخیم است، چه پیامبری! چه بزرگ‌مردِ آسمانی آمده است و در دلِ شما نشسته است، «عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ»، اگر خاری به پای مؤمن می‌رود گویا این خار بر قلبِ پیامبرِ ما صلی الله علیه و آله و سلّم نیش می‌زند، «عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ»، حضرت طاقت ندارند که مریضیِ شما را ببینند، طاقت ندارند مظلوم بودنِ شما را ببینند.
«عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ»، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم نسبت به مؤمنین دو کرامت دارند، یکی اینکه مهربانِ مؤمن است، «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ»[۱۴] خیلی مهربان است، اگر بیماری‌های اخلاقی دارید، اگر گناه دارید، امشب شبِ توبه است، بروید و به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم سلام عرض کنید و بگویید: یا رسول الله! قرآن به ما آدرسِ تو که مهربان هستی را داده است، منِ درمانده مهربان‌تر از تو ندارم، خدای متعال این آدرس را به من داده است، «فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ» بروید و نزدِ پیامبر استغفار کنید، «وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ» استغفارِ شما نشانه‌ی آمادگیِ شماست، اگر آمادگی نداشته باشید….
وجود نازنین رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم به ابولهب که عموی ایشان بودند هم معجزه نشان دادند و مهربانی کردند اما او پذیرش ندارد، این استغفارِ شما نشانه‌ی این است که از گناهِ خودتان به تنگ آمده‌اید، از مشکلاتِ زندگی از معلولِ گناهانِ ماست خسته شده‌اید، آیا می‌خواهید نجات پیدا کنید؟ بروید و دامانِ پیامبرتان را بگیرید! پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم برای شما استغفار می‌کنند.
یَا أَبَانَا… یا رسول الله… «أنا وعلی أبوا هذه الأمه»[۱۵]، یَا أَبَانَا…. یا رسول الله… اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِین…
یکی این رأفتِ پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم است که اگر بیمار باشید، اگر ناراحت باشید، اگر زمینه و آمادگی را در شما ببیند دستِ شما را می‌گیرد و شما را نجات می‌دهد، دوم: رحیم بودن، «بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ» نه به منافق! نه به کافر، نه به ظالم، نه به مستکبر، «بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ»، هم مهربانِ مؤمن است، سختی‌ها و مشکلاتِ مؤمنین را پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم تحمّل نمی‌کنند و هم رحیم است.
اینکه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم رحیم هستند یعنی چه؟ یعنی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم با مؤمن رفیقِ نیمه راه نیستند، در اینجا عزّتِ شما زیرِ پرچمِ پیامبرِ خدا صلی الله علیه و آله و سلّم است، خودِ ایشان یاری می‌کنند، پیروزی‌های شما زیرِ پرچمِ پیامبرِ خدا صلی الله علیه و آله و سلّم است، موقعِ مرگِ شما رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم به سراغِ شما می‌آیند، یکی از کسانی که زمانِ جان دادن از مؤمن استقبال می‌کند وجود نازنین رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم است، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در برزخ هوای شما را دارند، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در قیامت شفاعتِ کبری را دارند، اگر شما اطاعت کنید رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در بهشت… «وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقًا»[۱۶] رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در بهشت با شما رفاقت می‌کنند و با ایشان هستید.
دعا
خدایا! به نبی اکرم، به عظمت رسول اعظم صلی الله علیه و آله و سلّم لباسِ ظهور بر قامتِ فرزندِ ایشان، آخرین ذخیره‌ی الهی، امام زمان ارواحنا فداه بپوشان.
خدایا! مملکتِ ما که مملکتِ رسول اعظم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت ایشان علیهم السلام است از همه‌ی مشکلات و گرفتاری‌ها نجات عنایت بفرما.
خدایا! دستِ نفوذی‌ها، دستِ غرب‌گراها، دستِ انسان‌های ضعیف‌النّفسی که مایه‌ی ذلّتِ کشور می‌شوند و در برابرِ بیگانگان انفعال دارند، دستِ آن‌ها را کوتاه بگردان.
خدایا! عزّت و اقتداری که در پناه خون شهیدانی که به عشق رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم خونِ خودشان را دادند، این عزّت و اقتدار را از ما نگیر.
خدایا! سایه‌ی پر برکتِ فرزند رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، نگهبانِ قرآن و دینِ نبی مکرم اسلام، مروج ولایتِ علوی، این رهبرِ دلسوز و مهربان که وارثِ جدِّ خود رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم است، سایه‌ی ایشان را در علم و عمل بر سرِ ما مستدام بگردان.
خدایا! عیدیِ ما را آمرزشِ گناهان‌مان قرار بده.
خدایا! عیدیِ ما را سازگاریِ خانواده‌ها قرار بده.
خدایا! عیدیِ ما را اشتغالِ حلالِ جوان‌های‌مان قرار بده.
خدایا! عیدیِ ما را ازدواجِ سالمِ جوان‌های‌مان قرار بده.
خدایا! عیدیِ ما را برآورده شدنِ همه‌ی حوائج‌مان قرار بده.
خدایا! بیماران‌مان را، بیمارانِ بدحالِ موردِ نظر را به رأفتِ نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، به رحمتِ رحیمیّه‌ی ایشان قسمت می‌دهیم شفای کامل عاجل روزی بفرما.
نثارِ روح بلند امام راحل‌مان، سفره گسترِ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم و امام صادق علیه الصلاه و السلام و شهیدان‌مان صلوات ختم بفرمایید.
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه ضحی
[۳] سوره مبارکه انبیاء، آیه ۱۰۷
[۴] سوره مبارکه طه، آیات ۱ و ۲
[۵] سوره مبارکه مزمل، آیه ۱
[۶] سوره مبارکه مدثر، آیه ۱
[۷] سوره مبارکه مائده، آیه ۶۷ (یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ)
[۸] سوره مبارکه احزاب، آیه ۵۹ (یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ۚ ذَٰلِکَ أَدْنَىٰ أَن یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ ۗ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا)
[۹] سوره مبارکه یس، آیه ۱
[۱۰] سوره مبارکه طه، آیه ۱
[۱۱] سوره مبارکه اسراء، آیه ۷۹
[۱۲] سوره مبارکه کهف، آیه ۶
[۱۳] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۲۸
[۱۴] سوره مبارکه نساء، آیه ۶۴ (وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا)
[۱۵] بحارالانوار، جلد ۳۶، صفحه ۱۱
[۱۶] سوره مبارکه نساء، آیه ۶۹
پاسخ دهید