باید گفت زمان و ایام به خودی خود تقدس یا مذمت ندارند؛ بلکه آنها ظرف وقوع حوادث و اتفاقاتی هستند که آن وقایع موجب تقدس یا نحوست می شود؛ ازاین‌رو روز ولادت انبیا به خاطر وجود آنها در آن ظرف زمانی، روزی مهم و مبارک است. خداوند در شأن حضرت یحیی فرمود:

«وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَومَ وُلِدَ وَیَومَ یَمُوتُ وَیَومَ یُبعَثُ حَیًّ»؛[۱] «سلام و درود بر او، آن روز که تولد یافت و آن روز که می میرد و آن روز که زنده، برانگیخته می شود»

حضرت عیسی برای روز تولد خودش گفت:

«وَالسَّلامُ عَلَیَّ یَومَ وُلِدتُ وَیَومَ أَمُوتُ وَیَومَ أُبعَثُ حَیًّ»؛[۲] «و سلام بر من در آن روز که متولد شدم، و آن روز که می میرم و آن روز که زنده، برانگیخته می شوم»

سخّاوی می گوید: «لایزال أهل الاسلام من سائر الاقطار والمدن الکبار یعملون المولد و یتصدّقون فی لیالیه بأنواع الصّدقات و یعتنون بقراءه مولده الکریم و یظهر علیهم من برکاته کلّ فضل عمیم»؛[۳] «به طور مداوم و پیوسته مسلمانان در اقصی نقاط بلاد اسلامی مراسم جشن میلاد برگزار می کردند و در شب میلاد به انواع صدقات به دیگران صدقه می دادند و به خواندن مولودی اهتمام می ورزیدند و برکات زیادی بر آنها ظاهر می گردید». در سوره مائده می خوانیم:

«قَالَ عِیسَی ابنُ مَریَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِل عَلَینَا مَائِدَهً مِنَ السَّمَاءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لاَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آیَهً مِنکَ»؛[۴]«عیسی بن مریم عرض کرد: خداوندا! پروردگارا! از آسمان مائده ای بر ما بفرست! تا برای اولین و آخرین ما عیدی باشد و نشانه ای از تو»

روز نزول غذای آسمانی، روز عید و مبارک است. اگر روزی که در آن غذای آسمانی نازل شد عید است و مبارک پس چرا روزی که در آن وحی الهی نازل گردید و روزی که پیامبری که رحمت برای همه جهانیان است به دنیا آمد، عید نباشد؟!

نکته دیگر آن که: پیروان دین اسلام، از دیرزمان به برپایی مراسم جشن و شادی برای بزرگداشت یاد و خاطره پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می پرداختند. حسین بن محمد دیار بکری از دانشمندان اهل‌سنت در کتاب «تاریخ الخمیس» می گوید: «مسلمانان جهان، همواره در ماه ولادت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) جشن می گیرند و ولیمه می دهند و در شب های آن ماه، صدقه می دهند و ابراز شادمانی می کنند و کارهای نیک و شایسته انجام می دهند و به خواندن یادنامه میلاد ایشان، اهتمام می ورزند و رحمت ها و برکت های فراگیر او بر همگان آشکار می گردد».[۵] بنابراین سیره مستمره مسلمانان از صدر اسلام تاکنون برپایی مراسم جشن و بزرگداشت میلاد پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است.

نکته دیگر آن که بزرگداشت میلاد پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و خاندان پاکش از مصادیق تعظیم شعائرالله و اظهار مودّت و محبت به «ذی القربی» است که اجر رسالت شمرده شده است:

«قُل لاَ أَسأَلُکُم عَلَیهِ أَجرا إِلاَّ المَوَدَّهَ فِی القُربَی».[۶]

«ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ».[۷]

پی نوشت ها

[۱] – مریم، آیه ۱۵٫

[۲] – همان، آیه ۳۳٫

[۳] – السیره الحلبیه، ج ۱، ص ۸۳٫

[۴] – مائده، آیه ۱۱۴٫

[۵] – تاریخ الخمیس، دیار بکری، ج ۱، ص ۲۲۳٫

[۶] – شوری، آیه ۲۳٫

[۷] – حج، آیه ۳۲٫