دعا متن است، مناجات متن است. این آیه‌ی قرآن کریم است که فرمود: «قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ»[۱] خدا می‌فرماید: حبیب من، بندگان من به این امّت من بگو اگر شما اهل دعا نباشید خدا چه زمانی شما را تحویل می‌گیرد! چه ارزشی پیش خدا دارد! اگر می‌خواهید ارزش پیدا کنید و خدا خریدار شما باشد راه آن دعا است. دعا واجب است، دعا وسیله‌ی نجات است، دعا سلاح است، دعا سپر است، دعا سنگر است، دعا زره است، دعا چشمه‌ای است که آدم را پاک می‌کند. چشمه‌ای است که آدم تشنه را سیراب می‌کند. دعا دریا است، پر گوهر است، لؤلؤ و مرجان دارد. هر کسی سرمایه‌ی قبر و آخرت می‌خواهد در وادی دعاهای ائمّه، خصوصاً صحیفه‌ی سجّادیّه علیه السّلام بیاید شنا کند و خدا از این جواهرات به او عنایت می‌کند.

[۱]– سوره‌ی فرقان، آیه ۷۷٫