«هجرت» در قرآن کریم مکرر بعنوانِ یک فضیلت نقل شده است. «الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ»[۱]، ایمان است و هجرت است و جهاد؛ زیربنا و شالوده «ایمان» است، هیچ عمل و کاری بدونِ ایمان نتیجه‌ی ابدی نخواهد داشت. بهترین کار «مقابله‌ی با ظلم و استکبار» و «حمایت از مظلوم» است، اما اگر همین کار بدونِ ایمان باشد دستِ کسی را نمی‌گیرد، اول «ایمان» است. قرآن کریم به ما مدّعیانِ ایمان خطاب می‌کند: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا»[۲]، ای مؤمنین! ایمان بیاورید. معلوم می‌شود که مؤمن باید در ایمانِ خود تجدید نظر کند.

[۱] سوره مبارکه توبه، آیه ۲۰ (الَّذِینَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَهً عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ)

[۲] سوره مبارکه نساء، آیه ۱۳۶ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْکِتَابِ الَّذِی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ ۚ وَمَنْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِیدًا)