در کتاب شریف “کافی” و “من لایحضر” ازامام صادق (ع) نقل می کند: “دَعامه الانسان العقل وبه یبصروهودلیله ومفتاح امره ، فاذاکان تأییده من النور کان عالما ذاکراً فهماً فطناً وهویعلم أین وإلی أین و عرف مجراه و عرف موصوله ومفصوله “؛ (ستون شخصیت انسان عقل می باشد، پس هنگامی که عقلش با نور الهی و معنوی تایید شود، عالم، ذاکر، فهمیده و زیرک گشته، می داند که کجاست و به سوی کجا میرود، راه خودش را میشناسد. می فهمد که با که بپیوندد و از کجا قطع شود! )

یعنی انسان با عقل مؤید به نور، جایگاه خود را در جهان هستی می شناسد و می فهمد در دنیا روابطش با دیگران باید چگونه باشد و با چه کسی مجالست داشته باشد و باچه کسی نداشته باشد! خیلی از اوهامی که مردم همچون کودکان به آن سرگرم هستند را رها می کند و با اسرار الهی آشنا میشود و درهای عالم به رویش باز می گردد.  با این عقل، حقایق و اسراری را مشاهده می کند که از فهم و طاقت دیگران بالاتر است. راه کسب این عقل موید به نور، بندگی و عمل به وظیفه است و اگر این عقل حاصل شود، اهل بیت(ع) حقایقی به او نشان می دهند که درتصور دیگران نمی گنجد!