اگر در زمان سابق با امداد غیبى درس  ها را پیش مى  بردند، امروزه بیشتر به آن نیاز است، زیرا موانع امروز بیشتر از گذشته است.

گویا دعاىِ « سُبْحانَ مَنْ لایَعْتَدى عَلى أَهْلِ مَمْلِکَتِهُ… »؛ (منزّه است خدایى که بر اهل مملکت خود تعدّى نمى  کند…) در تعقیبات نماز⁽مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۷۸؛ بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۹؛ عدّه الداعى، ص ۶۳؛ فلاح السائل، ص ۱۶۸؛ مصباح کفعمى، ص ۱۹۸٫⁾ براى همین مطلب است که انسان نورانیّتى در فهم معلومات داشته باشد، زیرا مقامات از پرکارى به دست نمى  آید، توفیق هم از مَطْبخ⁽آشپزخانه.⁾ حاصل نمى شود. البتّه چه بسا افرادى که از کار و تحصیل نتیجه نگیرند، ولى از قضاى حوایج اهل ایمان و ترحّم و احسان و امداد به برادران دینى نتیجه بگیرند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد