آنچه در زیارت ]امام[ حسین (ع) اهمّیّت بیشتری دارد این است که ]زائر[ شعار عزاء را که حزن و اندوه و گریه است، زیاد نماید و ژولیده و غبار آلود باشد؛ و آرزوی مقام و منزلتی را کند که اصحاب آن حضرت (ع) در وفای به پیمان و شهادت در حضور او داشتند؛ و از عمق دلش فراوان بگوید:

«یا لَیتَنا کُنّا معکُم» «ای کاش ما با شما حضور داشتیم!»

و با قلب و باطنش، به روحانیّت امام حسین توجّه نموده و از فضل و انوار و برکاتش در پذیرفتن او و قبولی زیارت و اعمالش و ملحق نمودن او را به یارانش استمداد کند.

و باید دانست که: باب حسین (ع) باب واسعی است از رحمت و سرعت قبولی و خشنودی. و آن حضرت (ع) در حیاتش می‌فرمود: «مثل احسان، مثل باران است که به خوب و بد می‌رسد.»

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۳۹