توحید یعنی اعتقاد به این‌که همه‌ی عوالم در قبضه‌ی قدرت خدا است، اراده‌ی خدا قاهر است، او هرچه را بخواهد بشود می‌شود «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونَ»[۱]. در مسیرها و پیچ و خم‌های اسباب ظاهری نروید، خدا را باور کنید، شفا به دست خدا است. اگر طبیب هم نسخه می‌دهد هم تشخیص او باذن الله است و هم اشتباه نکردن در نسخه نوشتن باذن الله است و هم اشتباه نکردن داروخانه باذن الله است و هم اثر دارو به اذن الله است، همه‌ی این‌ها به قدرت خدا است.

یک وقت شما می‌خواهید از نهر آب بخورید یک وقت می‌روید از سرچشمه آب می‌خورید. گاهی بروید از سرچشمه بگیرید، بدون اسباب، از مسبّب الاسباب بگیرید آن وقت بسیار شیرین می‌شود.

پی نوشت

[۱]– سوره‌ی یس، آیه ۸۲٫