توبهی نصوح
گزیدههایی از بیانات کربلایی احمد تهرانی (ره)
توبه کردن، از من و تو صادر نمیشود. اگر هم در ظاهر توبهای کنیم، عاریتی است و زودگذر است. توبهی حقیقی آن است که خداوند به دست خود، شخص را توبه دهد، تا توبهاش مقبول بیفتد. همانا توبهای که او در دل مؤمنین قرار دهد آن توبه، توبهی نصوح است و باقی میماند.
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۷۹
پاسخ دهید