ردر نیمه اوّل قرن دوم، جریان علمى و معرفتى زیدى در کوفه فعّال و تأثیرگذار شد. برخى شخصیّات مهم این جریان در درس صادقین شرکت مى‌کردند، ولى نسبت به امامت ایشان تردیدهایى ابراز مى‌نمودند و علم ایشان را کسبى مى‌دانستند. آنان امامت را نیز براى اهل سیف شایسته مى‌دانستند. متقابلاً اهل‌بیت نیز تلاش مى‌کردند که موضع خود را نسبت به این گروه براى شیعیان کوفه تبیین و با مراعات جنبه‌هاى تقیّه از آسیبهاى علمى ایشان بر شیعیان جلوگیرى کنند.