شیخ صدوق رحمه اله علاوه بر تبحر در فقه و حدیث و کلام، در عرصه تفسیر شخصیتی کم نظیر است. این مقاله درصدد است با بررسی مطلع کتاب شریف «کمال الدین» و تفکیک مباحث و نکاتی که ایشان، از آیه سی ام سوره بقره استخراج کرده است، جایگاه شیخ صدوق را در عرصه تفسیر نشان دهد. این نوشتار، با تقسیم بندی مباحث، در شش موضوع کلی و بیان نکته ها، سامان یافته، که علاوه بر نشان دادن مذاق صدوق، با استناد به آیات قرآن، نکاتی مهم و اساسی در عرصه «امامت» و «مهدویت»، مطرح می سازد.