عدّه  اى از علماى شیعه براى بحث و مناظره با علماى مکّه و مدینه از ایران نزد آن  ها رفتند. وقتى که بر آن  ها وارد شدند، آن  ها گفتند:  « چگونه بحث کنیم با کسانى که مسح و غسل⁽ غَسْل: شستن صورت و دست.⁾ را از هم تمیز نمى  دهند؟! » مى  گوییم: از کجا معلوم شد که شما بین مسح و غسل تمیز داده  اید؟⁽ علاوه بر این، حضرت استاد ـ مدّظلّه ـ در جاى دیگر به صورت طنز مى  فرمود: در قرآن ما ـ سوره ى مائده، آیه ى ۶، که غَسْل رجلین ذکر شده است: «وَامْسَحُواْ بِرُءُوسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَیْنِ»؛ (و بر سرتان و نیز بر پاهایتان تا برآمدگى پا مسح بکشید.) ابى داود در سُنَن خود روایتى درباره  ى وضو نقل مى  کند که مطابق با وضوى امامیّه است! ر.ک: سنن ابى داود، ج ۱، ص ۳۳، روایت ۱۱۲ ـ ۱۱۵ به نقل از على ـ علیه  السّلام ـ .

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد