ابو الاعلی مودودی[۱] می‌گوید: مورخان چنان برجستگی به جنگ‌های دینی(جهاد) پیامبر اسلام(ص) داده‌اند که مردم را گمراه ساخته و به این عقیده غلط معتقد ساخته‌اند که انقلاب او در عربستان به ضرب شمشیر و خون‌ریزی ببار نشست. حال آن‌که در طی تمام این جنگ‌ها بیش از هزار یا هزار و دویست نفر کشته نشده‌اند … اگر تاریخ انقلاب‌های جهان را در نظر آورید اذعان خواهید کرد که این انقلاب، شایسته آن است که «انقلاب بی خون‌ریزی» نامیده شود.[۲]
در همین راستا، با آن‌که تعداد کشته شدگان در جنگ‌های زمان پیامبر(ص) نسبت به تعداد کل مردم و نیز جمعیت حاضر در جنگ‌ها رقم قابل توجهی نبوده، اما دلیلی نیز وجود ندارد که اصرار نماییم که پیامبر اسلام(ص) افراد کمی را کشته است.
به دیگر سخن، اگر کشته شدن، حق کشته شدگان بوده – حتی اگر چون طوفان نوح و غرق شدن آل فرعون، هزاران هزار نفر هم کشته می‌شدند – نکوهشی متوجه پیامبر اسلام(ص) نخواهد بود. مهم آن است که حضرتشان بدون دلیل، فرد یا افرادی را نکشته است.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. یکی از دانشمندان برجسته اهل سنت پاکستان.

[۲]. به نقل از: عنایت، حمید، اندیشه سیاسی در اسلام معاصر، خرمشاهی، بهاءالدین، تهران، انتشارات خوارزمی، ۱۳۶۲ش.