مسلمانان به قبر حمزه تبرک جسته و از خاک آن برای شفای بیماران استفاده و از آن تسبیح درست کرده بودند.[۱]

واقدی می‌گوید: رسول خدا صلّی الله علیه و آله هر سال به زیارت قبر شهیدان احد می‌رفت و چون به دامنه احد می‌رسید، صدای خود را بالا می‌برد و بلند می‌گفت:

«السَّلَامُ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ».

سلام بر شما باد بر آنچه شکیبایی کردید و خانه آخرت چه نیکو است. ابوبکر، عمر، عثمان و معاویه هم همین‌گونه می‌کردند. فاطمه دختر رسول خدا صلّی الله علیه و آله هر دو سه روز یک‌بار به زیارت شهدای احد می‌رفت و کنار قبر آنان می‌گریست و دعا می‌کرد.[۲]

رسول خدا صلّی الله علیه و آله مسلمانان را می‌فرمود به زیارت شهدای احد بروید و بر آنان سلام کنید. سعد بن ابی‌وقّاص هم به زیارت آنان می‌رفت. ابوسعید خدری نیز قبر حمزه را زیارت می‌کرد. امّ‌سلمه هم هر ماه به زیارت قبور شهدای احد می‌آمد و غلام خود را که بر آنان سلام نکرده بود، تنبیه و توبیخ کرد. ابوهریره، عبدالله بن عمر و فاطمه خزاعی هم به زیارت قبور شهدای احد می‌رفتند.[۳]

امام سجاد علیه السّلام می‌فرمود: فاطمه سلام الله علیها روزها به زیارت قبر عمویش حمزه می‌رفت و در کنارش نماز می‌خواند و گریه می‌کرد.[۴]

منبع: اقتباسی از ترجمه کتاب الصحیح من سیره النبی الاعظم صلى الله علیه وآله، ج ۳ ، علامه سید جعفر مرتضی عاملی

[۱]ـ وفاء الوفاء، ۱/۶۹، ۱۶٫

[۲]ـ المغازی، ۱/۳۱۳ـ ۳۱۴٫

[۳]ـ شرح نهج‌البلاغه، ابن ابی‌الحدید، ۱۵/۴۰؛ المغازی، ۱/۳۱۳ـ ۳۱۴٫

[۴]ـ المستدرک علی الصحیحین، ۳/۲۸٫