ترک هوا به خاطر تربیت نفس وجهی دارد. یک وقتی یک کسی ترک لذّت می‌کند، می‌خواهد مرتاض بشود، می‌خواهد اهل سر بشود می‌خواهد اسرار مردم را بداند. می‌خواهد بلعم باعور بشود، بتواند کارهای عجیب و غریب بکند. ریاضت او هم حرام است. یعنی حرام است به این معنا که حرام شده است. می‌گویند: فلانی حرام شده است. احترام ما حرام شد، کار ما حرام شد. یعنی بی‌نتیجه شد. کسی که حتّی ریاضت او برای خدا نیست، می‌خواهد وجاهت پیدا بکند. می‌خواهد جوان‌ها اطراف او جمع بشوند. غیب‌گویی بکنند، اطراف او شلوغ بشود، در دل‌ها جا بگیرد، هیچ ارزشی ندارد. امّا کسی غذای خوب می‌خورد که توان بیشتری برای جنگ با دشمن داشته باشد. رزمندگان عزیز می‌گویند: در جبهه آن شبی که به ما چلو کباب می‌دادند، می‌فهمیدیم که امشب شب حمله است. در حالات عادی این‌طور نبود. آن وقتی که غذای خوب می‌دادند، خود ما متوجّه می‌شدیم که می‌خواهند ما تقویت بشویم، در جنگ کم نیاوریم. خوب این عین عبادت است.