راه‌کارها

الف. ارتباط با همسالان

معمولاً این نوع بچّه‌ها کمتر با همسالان خود رابطه دارند؛ لذا توصیه می‌شود که والدین رابطه‌ی فرزندشان را با گروه همسالانش بیشتر کنند؛ به عنوان مثال او را به پارک ببرند و بگذارند یک ساعت آن‌جا با کودکان  بازی کند.

 

ب. تعریف داستان

نکته‌ی دوّم این است که پدر و مادر قصّه‌هایی در مورد حضور بچّه‌ها در محیط مدرسه تعریف کنند. البته این نوع بیان باید مثبت باشد؛ یعنی بزرگ‌تر‌ها بگونه‌ای داستان را تعریف نکنند که ترس کودک از مدرسه بیشتر شود.

 

ج. پرهیز از حساسیّت

برخی از مادران حساس هستند و فرزندشان را از بازی با دیگر بچّه‌ها منع می‌کنند؛ این کار باعث می‌شود که کودک از بچّه‌های دیگر وحشت می‌کند و نسبت به آن‌ها واهمه دارد.