ائمه  ى ما ـ علیهم  السّلام ـ دعاها را در اختیار ما گذاشته  اند تا ما را غرق در نور ببینند، و انبیا ـ علیهم  السّلام ـ آمده  اند که ما را از دنیا و توجّه به آن دور سازند؛ ولى کفّار به ما مى  گویند: دین را کنار بگذارید، ما به شما دنیا مى  دهیم، و وسایل راحتى ظاهرى (نه راحتى درونى) شما را فراهم مى کنیم! البته این سخن هم دروغ است، زیرا اگر آنها براى ما راحتى دنیا را مى خواهند پس چرا این همه بر سر تسلّط بر ما با هم نزاع دارند؟! نقشه ى کفّار این بود و هست که قرآن را از دست مسلمانان بگیرند، و روحانیت را از منابع دینى و معنویّات و سرچشمه  هاى معارف یعنى قرآن و سنّت⁽سنّت، شامل گفتار، کردار، و حتّى تقریر و امضاى معصومین ـ علیهم السّلام ـ مى  شود.⁾ جدا سازند، تا این دو سلاح مهم (قرآن و سنّت) از دست مسلمانان خارج گردد، و راه تسلّط آن  ها بر بلاد و ثروت  هاى مسلمانان باز شود. ولو به این که کسانى⁽روحانى نمایان دربارى و جیره خوار.⁾ را در رأس قرار دهند که طبق مرام آنها کتاب و سنّت را توجیه کنند و دیگران⁽علماى مخالف.⁾ نابود یا منزوى و یا کشته شوند. اى کاش مى دیدیم که گرگ ها به ما هجوم آورده و ما را مى خورند.با این وضع چه باید کرد؟ هر چه به ما فرمودند:«لاَ تَتَّخِذُواْ الْکَـفِرِینَ أَوْلِیَآءَ» کافران را به عنوان دوست و سرپرست خود نگیرید. سوره ى نساء، آیه ى ۱۴۴٫

گوش نکردیم. حالا با این اوضاع و گرفتارى و بلاها که بر سر ما مسلمانان مى  آید چه باید بکنیم؟ اگر تکلیف خود را بدانیم که چه باید بکنیم و به آن چه فهمیدیم عمل بکنیم، از جهت عمل به وظیفه فرداى قیامت راحتیم، هر چند وظیفه این باشد که با ناراحتى ها بسازیم و صبر کنیم، خداوند متعال مى فرماید: «وَلَنَبْلُوَنَّکُم بِشَىْ  ءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الاْءَمْوَ لِ وَ الاْءَنفُسِ وَ الثَّمَرَ تِ وَبَشِّرِ الصَّـبِرِینَ» قطعا شما را به نوعى از ترس و گرسنگى و زیان مالى و جانى و کمبود محصول، آزمایش مى  کنیم، و صابران را نوید بده. سوره ى بقره، آیه ى ۱۵۵٫ یعنى صابران را به فرج و ظهور حضرت حجّت ـ عجّل  اللّه  تعالى  فرجه  الشّریف ـ بشارت ده.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد