در مجالسى که به مناسبت حضرت فاطمه ـ علیهاالسّلام ـ برقرار مى  شود،⁽نهم ربیع الاول.⁾ شایسته است فضایل و مناقب اهل بیت، به خصوص حضرت زهرا ـ علیهم السّلام ـ بیان گردد؛ و برگزارى مجالس خنده بدون ذکر فضایل آنها خوب نیست؛ زیرا چه بسا با یک کلمه ى مُهْمَل اشخاصى به تردید بیفتند، به خصوص در زمان ما که اهل تسنن در میان ما هستند و چه بسا وسایل ضبط و استراق سمع داشته و از گفتار و کردار و افراد، و از صحنه ها عکسبردارى کنند، و ممکن است این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانى که در بلاد و کشورهاى دیگر در اقلیت هستند، گردد. در این صورت اگر یک قطره ى خون از آنها ریخته شود، ما مسبّب آن و یا شریک جرم خواهیم بود. از راه  هایى که مرحوم آقاى بروجردى ـ رحمه اللّه   ـ نیز همین راه را مى رفتند، همان بیان مشترکات میان ما و عامه و ترک مَطاعن و یا لعن و سبّ آشکار آن هاست. که از جمله بیان حدیث معروف و مشهور بین فَریقَیْن یعنى حدیث ثقلین است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد