سوال: من یک پسر ده ساله و یک دختر چهار ساله دارم. فرزندان من شب ها با هم در یک اتاق می خوابند؛ می خواستم ببینم آیا این مسئله به آنها آسیب می رساند؟

جواب:

اوّلین نکته ای که در این باره به والدین می گوییم،این است که اگر بتوانند به فرزندان اتاق جداگانه بدهند، خیلی خوب است واز نظر تربیتی هم آثار خوبی دارد؛ البته والدین باید به این موضوع توجّه کنند که وقتیما می گوییم که به فرزند اتاق خواب بدهید،منظور ما غار تنهایی دادن به فرزندان نیست.

خانواده ها به باهم بودن توجّه کنند!

بعضی از والدینفکر می کنند که منظور ما از اتاق خواب دادن این است که بچّه ها را در آن جا محصور کنیم؛ به عنوان مثال وقتی فرزنداز مدرسه آمد، اینطور نباشد که در آنجا تکلیفش را بنویسد، ناهارش را بخورد، میوه اش را بخورد و همه ی کار هایش را بکند. باید توجّه داشته باشیم که در اینصورت ممکن است از نظر عاطفی به معدل خانواده زیان وارد شود؛ لذا خوب است که والدینبه جمع شدن خانواده هم توجّه کنند و اتاق خواب فقط برای خوابیدنو درس خواندن باشد.

برنامه هایی جهت با هم بودن!

از جمله برنامه های خانواده برای با هم بودن، باید این باشد کهدر طول شبانه روز با همگپ دوستانه ای بزنند و هرشبیک صفحه از قرآن را بخوانند که ما خیلی روی این مسئله تاکید داریم؛ لذا فرزندان بایددر جمع خانواده باشند و در یک مجموعه کار انجام دهند، تا ارتباطات آنها افزایش پیدا کند.

مانعی ندارد اتاق فرزندان یکی باشد ولی…

ما امروزه می بینیم که برای خیلی از خانواده ها مقدور نیست که دو یا سه اتاق خواب به فرزندان خود بدهند؛ در اینجا باید چه کار کرد؟ آیا فرزندان در یک اتاق در کنار هم بخوابند؟ما در جواب می گوییم که مانعی ندارد آنها با هم دیگر بخوابند. تنها چیزی که ما در روایات داریم این است که بچّه ها در هفت یا نُه سالگی کنار یک دیگر، در یک بستر و زیر یک لحاف نخوابند. لذا باید در اینجا تفکیک سازی انجام شود؛ یعنی در دو تخت یا دو تشک مجزّا و در دو طرف یک اتاق بخوابند.

چند نکته ی کلیدی در مورد اتاق خواب فرزندان

والدین در اینجا باید به چند نکته کلیدی توجّه داشته باشند:

۱_ والدین نباید زودتر از بچّه ها بخوابند؛ یعنی همیشه باید خواب والدین بعد از فرزندان باشد.

۲_ نکته دوّم درباره ی اطمینان حاصل کردن از خواب هر دو فرزند است؛ یعنی اگر یکی از بچّه ها خوابید؛ ما نگوییم که دیگری هم می خوابد. این طرز تفکّر درست نیست؛ لذا برای عدم وقوع آسیب، ما باید مطمئن باشیم که هر دو فرزندان خواب هستند.

۳_  نکته سوّم این است که درِ اتاق فرزندان هنگام خواب هرگز نباید بسته باشد و ما باید در اتاق فرزندانمان را باز بگذاریم. حتی بعضی اوقات به والدین می گوییم که در حدّ امکان در اتاق خود راهم نبندید، مگر در مواقع ضروری.

۴_ نکته چهارمی که باید والدین به آن توجّه داشته باشند، درباره ی نوع پوشش بچّه ها در اتاق خواب است؛ حتّی اگر فرزندان همجنس باشند، یعنی دو تا دختر  یا دوتا پسر باشند، باید پوشیده بخوابند؛ یعنی اگر فرزند ما دختر است، نباید با دامن بخوابد، بلکه باید با شلوار راحتی بخوابد. لذا والدین به نحوه ی لباس پوشیدن فرزندان در هنگام خواب نیز توجّه داشته باشند.

۵_ نکته ی پنجم در باره ی رنگ اتاق خواب بچّه ها و وسایل آن است. چه خوب می شود رنگ اتاق بچّه ها و وسایل درون آن از یک هارمونی آرامش بخش باشد؛ یعنی از رنگ های گرم و هیجانی در اتاق خواب استفاده نکنیم.

رنگ های سرد و گرم چه رنگ هایی هستند؟

رنگ های گرم چه رنگ هایی هستند؟ رنگ هایی مانند زرد، قرمز، نارنجی، گرم هستند. اگر معدّل رنگ اتاق بچّه ها از این رنگ ها باشد، ممکن است یک سرّی هیجاناتی، خصوصاً در نزدیکی سنّ بلوغ در آن ها ایجاد شود.

شاید پرسیده شود که رنگ های سرد و آرامش بخش چیست؟ رنگ هایی مانند سبز، آبی، بنفش همراه خود یک هارمونی آرامش بخش دارند؛ خصوصاً رنگ آبی برای اتاق بچّه ها. البته نمی خواهیم رنگ سبز و بنفش را رد کنیم، ولی رنگ آبی علاوه بر آرامش تعقّلی را هم ایجاد می کند.